IBPP1/443-876/12/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 sierpnia 2012 r. (data wpływu 20 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 listopada 2012 r. (data wpływu 15 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* obowiązku rejestracji do podatku od towarów i usług jako czynny podatnik VAT po przekroczeniu limitu 150.000 zł - jest nieprawidłowe,

* ustalenia czy do limitu uprawniającego do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego wliczana będzie otrzymana dotacja - jest prawidłowe,

* sposobu dokumentowania wydawanych posiłków Placówce Opiekuńczo-Wychowawczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 sierpnia 2012 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestracji do podatku od towarów i usług jako czynny podatnik VAT po przekroczeniu limitu 150.000 zł oraz ustalenia czy do limitu uprawniającego do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego wliczana będzie otrzymana dotacja a także sposobu dokumentowania wydawanych posiłków Placówce Opiekuńczo-Wychowawczej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 listopada 2012 r. (data wpływu 15 listopada 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 6 listopada 2012 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Stowarzyszenie prowadzi Placówkę Opiekuńczo-Wychowawczą (dom dziecka) jako jedno ze swoich zadań statutowych.

Stowarzyszenie otrzymuje dotację ze Starostwa na pokrycie kosztów prowadzenia całodobowej Placówki O-W. Od miesiąca września Stowarzyszenie chce uruchomić działalność gospodarczą pt. stołówka i sprzedawać gotowe posiłki dla wychowanków Placówki O-W oraz innych instytucji i osób fizycznych. Do tej pory Placówka kupowała posiłki od spółki z o.o. Stowarzyszenie nie jest czynnym podatnikiem VAT i posiada status OPP.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że prowadzenie stołówki i sprzedaż gotowych posiłków to jedyny rodzaj działalności jaki jest i będzie prowadzony przez Stowarzyszenie. Placówka Opiekuńczo-Wychowawcza działa w ramach struktury organizacyjnej Stowarzyszenia i nie jest odrębnym podmiotem. Dotacja otrzymywana ze Starostwa jest wykorzystywana wyłącznie na pokrycie kosztów prowadzenia całodobowej Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej i nie ma wpływu na cenę sprzedawanych posiłków dla wychowanków Placówki oraz innych instytucji i osób fizycznych.

W ramach działalności gospodarczej Stowarzyszenie nie wykonuje i nie zamierza wykonywać żadnej z czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT oraz w wydanym na podstawie art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy o VAT przepisie § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 20I1 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku VAT.

Do dnia złożenia wniosku Stowarzyszenie nie uzyskało żadnego obrotu z tyt. prowadzenia działalności gospodarczej ponieważ działalność ta została rozpoczęta 1 września br. W bieżącym roku podatkowym Stowarzyszenie nie przewiduje przekroczenia limitu obrotów, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Stowarzyszenie nie świadczy i nie zamierza świadczyć jakichkolwiek usług o charakterze doradczym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Kiedy Stowarzyszenie ma przystąpić do VAT. Czy do limitu 150.000 zł wliczana będzie również dotacja ze Starostwa. Jakim dokumentem Stowarzyszenie ma obciążać Placówkę O-W za posiłki.

Zdaniem Wnioskodawcy, Stowarzyszenie przystąpi do VAT po przekroczeniu limitu 150.000 zł liczonego bez dotacji Starostwa, ponieważ dotacja ta nie ma wpływu na cenę usługi - wartość posiłku. Dokumentem obciążającym Placówkę i stanowiącym podstawę do zapłaty za posiłki będzie nota księgowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie:

* obowiązku rejestracji do podatku od towarów i usług jako czynny podatnik VAT po przekroczeniu limitu 150.000 zł - za nieprawidłowe,

* ustalenia czy do limitu uprawniającego do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego wliczana będzie otrzymana dotacja - za prawidłowe,

* sposobu dokumentowania wydawanych posiłków Placówce Opiekuńczo-Wychowawczej - za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż - zgodnie z art. 2 pkt 22 ww. ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

Z powyższych przepisów wynika zasada, zgodnie z którą odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług podlegają opodatkowaniu tylko wówczas, gdy są wykonywane przez podatnika podatku od towarów i usług działającego dla tych czynności w takim właśnie charakterze.

Zasady na jakich podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą mogą korzystać ze zwolnienia podmiotowego zawarte zostały w art. 113 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 2 ww. ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy o VAT, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (...).

W myśl art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

W myśl art. 113 ust. 10 ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Jak stanowi art. 113 ust. 13 cyt. ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

Ponadto zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 cyt. ustawy o VAT minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy zawiera załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360)

Z powyższego wynika, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do alternatywnego wyboru, zarejestrowania się jako podatnik VAT czynny, bądź pozostania podatnikiem VAT zwolnionym. Powyższy wybór jest dobrowolną decyzją każdego podatnika, którego wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła pewnego określonego limitu kwoty. W chwili przekroczenia tej kwoty zwolnienie traci moc, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. Istnieją jednak przesłanki negatywne, które uniemożliwiają podatnikowi skorzystanie z tego prawa. Powołany przepis art. 113 ust. 13 ustawy wyklucza bowiem możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego przez podatników, którzy wykonują czynności wyłączone ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. W tym przypadku podatnik od samego początku, od pierwszej czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług obowiązany jest dokonać rejestracji jako podatnik VAT czynny.

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 96 ust. 3 ustawy o VAT podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego" (art. 96 ust. 4 ustawy o VAT).

Natomiast stosownie do postanowień art. 96 ust. 5 ustawy o VAT jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza uruchomić od miesiąca września działalność gospodarczą pt. stołówka i sprzedawać gotowe posiłki dla wychowanków Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej oraz innych instytucji i osób fizycznych. Prowadzenie stołówki i sprzedaż gotowych posiłków to jedyny rodzaj działalności jaki jest i będzie prowadzony przez Wnioskodawcę. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca nie wykonuje i nie zamierza wykonywać żadnej z czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT oraz w wydanym na podstawie art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy o VAT przepisie § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 20I1 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku VAT. Wnioskodawca nie świadczy i nie zamierza świadczyć jakichkolwiek usług o charakterze doradczym.

Do dnia złożenia wniosku Wnioskodawca nie uzyskał żadnego obrotu z tyt. prowadzenia działalności gospodarczej, ponieważ działalność ta została rozpoczęta 1 września br. W bieżącym roku podatkowym Wnioskodawca nie przewiduje przekroczenia limitu obrotów, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Stowarzyszenie OSD nie jest czynnym podatnikiem VAT i posiada status OPP.

W świetle powyższego, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, że jeżeli do dnia złożenia wniosku Wnioskodawca nie uzyskał żadnego obrotu z tyt. prowadzenia działalności gospodarczej i rozpoczął z dniem 1 września 2012 r. prowadzenie działalności gospodarczej oraz nie wykonuje i nie zamierza wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, o ile przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 150.000 zł.

Jeżeli natomiast faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę 150.000 zł, zwolnienie określone w art. 113 ust. 9 ustawy o VAT utraci moc z momentem przekroczenia tej kwoty.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, że przystąpi do VAT po przekroczeniu limitu 150.000 zł należało uznać za nieprawidłowe. W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca jako rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej, w pierwszym roku powadzenia tej działalności, będzie bowiem obowiązany do zarejestrowania się do podatku od towarów i usług, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę 150.000 zł.

Odnośnie kwestii dotyczącej ustalenia czy do limitu zwolnienia podmiotowego wliczana będzie również otrzymywana dotacja należy wskazać, że w myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Cytowany powyżej przepis stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 z późn. zm.) z treści którego wynika, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Dla określenia, czy dane dotacje są, czy nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania. Z treści przytoczonych przepisów wynika, iż w sytuacji gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotacje, subwencje), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Kryterium uznania dotacji za zwiększającą obrót stanowi zatem stwierdzenie, iż dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią obrotu w rozumieniu przepisu art. 29 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, czyli nie zwiększają podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności (czy też kosztów realizacji konkretnego zadania) nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadząc Placówkę Opiekuńczo-Wychowawczą (dom dziecka) jako jedno ze swoich zadań statutowych otrzymuje dotacje ze Starostwa na pokrycie kosztów jej prowadzenia. Wnioskodawca zamierza uruchomić także działalność gospodarczą - stołówkę i sprzedawać gotowe posiłki m.in. wychowankom Placówki O-W.

Dotacja otrzymywana ze Starostwa jest wykorzystywana wyłącznie na pokrycie kosztów prowadzenia całodobowej Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej i nie ma wpływu na cenę sprzedawanych posiłków dla wychowanków Placówki oraz innych instytucji i osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że skoro - jak wynika z treści wniosku - otrzymane dotacje nie mają wpływu na cenę świadczonych usług (stanowią pokrycie kosztów prowadzenia całodobowej Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej), to nie stanowią obrotu, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności - nie podlega opodatkowaniu.

Reasumując, w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę w tej kwestii opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że przedmiotowa dotacja na pokrycie poniesionych kosztów prowadzenia całodobowej Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej nie będzie stanowić obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, zatem nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji otrzymanych dotacji nie należy wliczać do wartości limitu zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż do limitu zwolnienia podmiotowego nie należy wliczać dotacji, "ponieważ dotacja ta nie ma wpływu na cenę usługi - wartość posiłku" należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie kwestii sposobu dokumentowania obciążenia przez Wnioskodawcę Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej za wydane posiłki należy wskazać, że w myśl art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy o VAT Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) określił w rozdziale 3 szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania. Zgodnie z § 4 ust. 1 tego rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT". Natomiast w § 5 ust. 1 tego rozporządzenia wymienione zostały elementy jakie faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że Wnioskodawca nie należy do kręgu podmiotów zobowiązanych do dokumentowania ww. czynności fakturami VAT, bowiem nie jest podatnikiem VAT.

W przypadku, gdy wystawiającym dokument jest podmiot niebędący podatnikiem VAT czynnym, należy wystawić rachunek, zgodnie z przepisem art. 87 § 1 powołanej w sentencji ustawy - Ordynacja podatkowa, w którym ostatecznego odbiorcę usługi należy obciążyć kwotą brutto.

Zgodnie z art. 87 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Takimi odrębnymi przepisami są wskazane wyżej: art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów, z których wynika, że tylko podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny dokumentuje dokonaną sprzedaż towarów lub wykonanie usług wystawiając fakturę VAT. Natomiast podatnik nie posiadający statusu podatnika VAT czynnego dokumentuje wykonane czynności rachunkiem.

Z wniosku wynika, że Stowarzyszenie zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej i sprzedawać posiłki m.in. wychowankom Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej, która działa w ramach struktury organizacyjnej Stowarzyszenia i nie jest odrębnym podmiotem.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwości, jakim dokumentem Wnioskodawca ma obciążać Placówkę O-W z tytułu sprzedawanych posiłków.

Jak już wskazano wyżej, świadczenie usług wykonywane jest w ramach stosunku zobowiązaniowego, będącego z natury rzeczy stosunkiem prawnym, w którym występują co najmniej dwie strony - podmiot wykonujący dane świadczenie oraz odbiorca świadczenia (bezpośredni konsument) odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Z powyższego wynika, iż realizacja czynności sprzedaży, w rozumieniu powołanych wyżej regulacji prawnych, może nastąpić zatem między dwoma podmiotami rozróżnianymi przez przepisy prawa jako sprzedawca (świadczący usługę) i nabywca, a zatem w danym stosunku prawnym występować muszą co najmniej dwie strony.

Aby zatem miało miejsce świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, koniecznym jest, aby wystąpiły co najmniej dwie strony, między którymi może dojść do wykonania świadczenia. Ustawodawca w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT poddaje opodatkowaniu odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, niezależnie od tego czy dana czynność została wykonana z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, jednakże z zastrzeżeniem zawartym w art. 6 pkt 2 ustawy. W myśl powołanego artykułu, przepisów ustawy nie stosuje się do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

W sytuacji opisanej we wniosku Wnioskodawca - czy to jako "organ prowadzący Placówkę" czy też jako przedsiębiorca prowadzący stołówkę - jest w istocie tym samym podatnikiem w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym podatnikami są osoby prawne oraz jednostki organizacyjne mniemające osobowości prawnej, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie nie występuje świadczenie usług pomiędzy Wnioskodawcą a Placówką O-W. Natomiast obrotem dla Wnioskodawcy będzie sprzedaż obiadów na zewnątrz lub ewentualnie wykonywanie innych czynności, o których mowa w art. 5 ustawy o VAT.

W związku z tym, iż w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług pomiędzy Wnioskodawcą (Stowarzyszeniem) a Placówką O-W, tym samym nie jest możliwe wystawienie rachunku przez Wnioskodawcę na rzecz Placówki O-W. Dokumentem będącym podstawą do rozliczenia między ww. podmiotami może być natomiast inny wewnętrzny dowód księgowy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy odnośnie dokumentu jakim Wnioskodawca ma obciążać Placówkę O-W za posiłki, należało uznać za nieprawidłowe, gdyż ustawa o VAT nie reguluje przedstawionego przez Wnioskodawcę sposobu dokumentowania za pomocą not księgowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego bądź zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.