IBPP1/443-870/14/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2014 r. (data wpływu do tut. organu 2 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z 13 listopada 2014 r. (data wpływu 14 listopada 2014 r.) i pismami z dnia 18 i 19 listopada 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania dostawy udziałów we współwłasności budynków i budowli posadowionych na działce nr 135/7 wraz z udziałem w gruncie - jest nieprawidłowe.

* opodatkowania dostawy udziałów we współwłasności niezabudowanej działki nr 135/1 - jest prawidłowe.

W dniu 2 września 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z 13 listopada 2014 r. (data wpływu 14 listopada 2014 r.) i pismami z dnia 18 i 19 listopada 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy udziałów we współwłasności budynków i budowli posadowionych na działce nr 135/7 wraz z udziałem w gruncie oraz udziałów we współwłasności niezabudowanej działki nr 135/1.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca ("stowarzyszenie") prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Stowarzyszenie aktualnie jest właścicielem nieruchomości ("nieruchomość") składającej się z dwóch działek o nr 135/7 oraz o nr 135/1. Na działce nr 135/7 znajdują się dwa budynki handlowo-usługowe (budynek główny i warzywniak), murowany budynek przemysłowy z blachy na podmurówce i trzy inne budynki niemieszkalne z blachy na podmurówce oraz budowle w postaci parkingów i przyłączy mediów. Działka nr 135/1 nie jest zabudowana.

Stowarzyszenie nabyło nieruchomość notarialną umową sprzedaży zawartą z Gminą Miasto w dniu 27 czerwca 2014 r. za Rep. A Nr. Nabycie nastąpiło w wyniku sprzedaży zwolnionej od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Przed nabyciem opisanych nieruchomości stowarzyszenie od 20 lipca 1998 r. było dzierżawcą tych nieruchomości od Gminy Miasta Częstochowa. Zgodnie z umową dzierżawy wybudowało na działce nr 135/7 budynki oraz budowle, o których mowa wyżej, ostatecznie oddając je do użytkowania. Przy budowie budynków oraz budowli stowarzyszenie, jako podatnik podatku od towarów i usług, odliczało podatek VAT od zakupionych na ten cel materiałów i usług. Budynki i budowle, po ich wybudowaniu stały się środkami trwałymi stowarzyszenia i były amortyzowane. Cała powierzchnia budynku głównego oraz warzywniaka zostały podzielone na boksy handlowe, z których każdy przypisany został określonej osobie. Pozostałe budynki i budowle na nieruchomości służyły do wspólnego użytku korzystających z boksów. Boksy te oraz budynki i budowle zostały wydzierżawione członkom stowarzyszenia oraz innym osobom w ramach czynności opodatkowanych. W budynku głównym boksy były dzierżawione od dnia 1 czerwca 2000 r., natomiast w warzywniaku od dnia 1 lutego 2001 r. Z tytułu dzierżawy stowarzyszenie naliczało czynsz oraz opłaty eksploatacyjne, co potwierdzają wystawione przez stowarzyszenie faktury VAT. We wskazanych datach, to jest w dniu 1 czerwca 2000 r. w odniesieniu do budynku głównego i w dniu 1 lutego 2001 r. w odniesieniu do warzywniaka, doszło do pierwszego zasiedlenia tych budynków, albowiem wszystkie części tych budynków oddano do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (w ramach umowy dzierżawy). W odniesieniu do pozostałych budynków oraz budowli, służących do użytku wspólnego, za które w ramach dzierżawy także podbierano czynsz, do pierwszego zasiedlenia doszło w dniu 1 czerwca 2000 r., kiedy to rozpoczęła się dzierżawa budynku głównego i dokonano pierwszej czynności opodatkowanej.

Umowa dzierżawy z dnia 20 lipca 1998 r. wygasła w dniu 31 lipca 2013 r. Z tym też dniem Gmina Miasto stała się właścicielem nakładów poczynionych przez stowarzyszenie na zabudowę nieruchomości (właścicielem budynków i budowli w sensie podatkowym), co wynikało z umowy dzierżawy. Z tym samym dniem, to jest 31 lipca 2013 r. wygasły umowy dzierżawy z osobami, które dzierżawiły boksy w budynku głównym oraz warzywniaku.

Z dniem wygaśnięcia umowy dzierżawy z Gminą Miastem stowarzyszenie zaprzestało amortyzacji budynków. W dniu 31 lipca 2013 r. stowarzyszenie zawarło z Gminą drugą umowę dzierżawy przedmiotowej nieruchomości, która obowiązywała od dnia 1 sierpnia 2013 r. i wygasła z chwilą zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości w dniu 27 czerwca 2014 r.

W tym samym dniu, to jest 31 lipca 2013 r. stowarzyszenie zawarło nowe umowy dzierżawy boksów w budynku głównym i warzywniaku oraz pozostałych budynków i budowli przeznaczonych do wspólnego używania, z osobami które dotychczas je dzierżawiły. Umowy te obowiązują do dzisiaj. Dalej wystawiane są dzierżawcom faktury oraz naliczany podatek VAT od czynszu i innych opłat. Od chwili pierwszego zasiedlenia budynki i budowle wybudowane na działce nr 135/7 przez stowarzyszenie nie zostały ulepszone ponad wartość 30% ich wartości początkowej.

Przed zakupem nieruchomości od Gminy Miasta stowarzyszenie zawarło z dotychczasowymi dzierżawcami części budynków głównego i warzywniaka umowy przedwstępne sprzedaży udziałów w działce nr 135/7 oraz w działce nr 135/1. W umowach tych stowarzyszenie zobowiązało się sprzedać poszczególnym dzierżawcom udziały w tych działkach, które wyliczono jako udział ułamkowy odpowiadający stosunkowi powierzchni części budynku (boksu) zajmowanego przez danego dzierżawcę do całkowitej powierzchni budynku. Termin zawarcia notarialnych umów sprzedaży udziałów w obu działkach planuje się na grudzień 2014 r. Do dnia zawarcia tych umów upłynie okres ponad dwóch lat od pierwszego zasiedlenia budynku głównego i warzywniaka oraz pozostałych budynków i budowli (licząc od czerwca 2000 r. i lutego 2001 r.). Działka nr 135/1 stanowi niezabudowany grunt o powierzchni 239 m² i udziały w niej również mają być przedmiotem sprzedaży na rzecz dotychczasowych dzierżawców. Dla terenu, na którym zlokalizowana jest działka nr 135/1 brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Z ewidencji gruntów wynika, że działka nr 135/1 oznaczona jest, jako inne tereny zabudowane. Faktycznie działka ta nie nadaje się do zabudowy z uwagi na swoją powierzchnię.

W piśmie z 13 listopada 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że pisząc o sprzedaży udziałów w działkach dotychczasowym dzierżawcom części budynków głównego i warzywniaka miano na myśli udziały w nieruchomości oznaczonej jako działki o nr 135/7 oraz nr 135/1, która obejmuje udziały w gruncie, budynkach i budowlach znajdujących się na tej nieruchomości.

Jednocześnie Wnioskodawca wyjaśnia, że budynki i budowle znajdujące się na przedmiotowej nieruchomości zostały wybudowane na podstawie pozwolenia na budowę i są trwale z gruntem związane.

W piśmie z 18 listopada 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że na podstawie pierwszej umowy dzierżawy z Gminą Miastem z dnia 20 lipca 1998 r. Wnioskodawca dzierżawił wyłącznie grunt obejmujący działki nr 135/7 oraz nr 135/1. Wnioskodawca wybudował na tym gruncie za własne środki budynki i budowle, które traktował, jako własne środki trwałe i je amortyzował. W sensie cywilnoprawnym wybudowane przez Wnioskodawcę budynki i budowle stanowiły własność właściciela gruntu, czyli Gminy Miasta, a wydatki poczynione przez Wnioskodawcę na te budynki i budowle stanowiły nakłady na nieruchomość (działki nr 135/7 oraz o nr 135/1.). Zgodnie z powołaną wyżej umową dzierżawy nakłady na budowę budynków i budowli wygasły z chwilą wygaśnięcia tej umowy, to jest z dniem 31 lipca 2013 r.

Przedmiotem drugiej umowy dzierżawy z Gminą Miastem z dnia 31 lipca 2013 r. był tak grunt jak i budynki i budowle na działkach nr 135/7 oraz nr 135/1. Od 1 sierpnia 2013 r. (pierwszy dzień obowiązywania drugiej umowy dzierżawy) dla Wnioskodawcy budynki te i budowle przestały być środkiem trwałym i nie były amortyzowane.

W okresie od dnia 1 sierpnia 2013 r., czyli od pierwszego dnia umowy dzierżawy z dnia 31 lipca 2013 r. do dnia 27 czerwca 2014 r. (dzień zakupu nieruchomości) Wnioskodawca ponosił w budynkach i budowlach nakłady na ich ulepszenie, ale były one mniejsze niż 30% ich wartości początkowej.

W piśmie z 19 listopada 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że w okresie od dnia 1 sierpnia 2013 r., czyli od pierwszego dnia umowy dzierżawy z dnia 31 lipca 2013 r. do dnia 27 czerwca 2014 r. (dzień zakupu nieruchomości) Gmina Miasto nie ponosiła w budynkach i budowlach nakładów na ich ulepszenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy i jak będzie opodatkowana w zakresie podatku od towarów i usług planowana sprzedaż przez Stowarzyszenie udziałów we współwłasności budynków i budowli zabudowanych na działce nr 135/7, oraz gruntów pod nimi.

2. Czy i jak będzie opodatkowana w zakresie podatku od towarów i usług planowana sprzedaż przez Stowarzyszenie udziałów we współwłasności niezabudowanej działki nr 135/1.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Sprzedaż udziałów we współwłasności budynków i budowli zabudowanych na działce nr 135/7, oraz gruntu pod tymi budynkami będzie stanowić dostawę budynków zwolnioną od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, gdyż będzie dokonywana po okresie dłuższym niż dwa lata od pierwszego zasiedlenia, które to miało miejsce odpowiednio w dniu 1 czerwca 2000 r., w odniesieniu do budynku głównego oraz innych budynków i budowli poza warzywniakiem i w dniu 1 lutego 2001 r. w odniesieniu do warzywniaka.

Ad. 2.

Sprzedaż działki o nr 135/1 będzie stanowić dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane zwolnioną od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Działka nr 135/1 jest niezabudowana i nie stanowi terenu budowlanego, gdyż nie wyczerpuje pojęcia zdefiniowanego w z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, ponieważ nie istnieje plan zagospodarowania przestrzennego dla tej działki, ani też nie została wydana decyzja o warunkach jej zabudowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

* opodatkowania dostawy udziałów we współwłasności budynków i budowli posadowionych na działce nr 135/7 wraz z udziałem w gruncie - uznaje się za nieprawidłowe.

* opodatkowania dostawy udziałów we współwłasności niezabudowanej działki nr 135/1 - uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt ścisłego powiązania z sobą zagadnień będących przedmiotem wniosku, tut. organ udzielił na nie odpowiedzi w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 tej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przepis ten nie ma jednak zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotową nieruchomość do czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Zatem z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Dana nieruchomość nie musi być faktycznie wykorzystywana, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie danego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem lub dzierżawę - bowiem zarówno sprzedaż, najem, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy) czy nabywcy.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Według art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

W myśl art. 46 § 1 ustawy - Kodeks Cywilny nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z powyższej definicji wynika, iż na gruncie polskiego prawa możemy wyodrębnić trzy rodzaje nieruchomości w sensie prawnym:

* grunty (stanowiące część powierzchni ziemskiej),

* budynki trwale z gruntem związane (tzw. nieruchomości budynkowe),

* części tych budynków (tzw. nieruchomości lokalowe).

Ponadto zgodnie z art. 47 § 1 ustawy - Kodeks cywilny część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Jak stanowi § 2 cyt. przepisu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Zgodnie z art. 48 ustawy - Kodeks cywilny, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

2a.budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku;

3. budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

3a.obiekcie liniowym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: "Budynki" i "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej". Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki.

Zatem jeśli dana budowla w rozumieniu Prawa budowlanego nie została sklasyfikowana w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jako budynek, mieści się w sekcji "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej".

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości składającej się z dwóch działek. Na działce nr 135/7 znajdują się dwa budynki handlowo-usługowe (budynek główny i warzywniak), murowany budynek przemysłowy z blachy na podmurówce i trzy inne budynki niemieszkalne z blachy na podmurówce oraz budowle w postaci parkingów i przyłączy mediów. Działka nr 135/1 nie jest zabudowana.

Stowarzyszenie nabyło nieruchomość umową sprzedaży zawartą z Gminą 27 czerwca 2014 r. Nabycie nastąpiło w wyniku sprzedaży zwolnionej od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Przed nabyciem opisanych nieruchomości stowarzyszenie od 20 lipca 1998 r. było dzierżawcą tych nieruchomości. Zgodnie z umową dzierżawy wybudowało na działce nr 135/7 budynki oraz budowle, o których mowa wyżej, ostatecznie oddając je do użytkowania. Przy budowie budynków oraz budowli stowarzyszenie, jako podatnik podatku od towarów i usług, odliczało podatek VAT. Budynki i budowle, po ich wybudowaniu stały się środkami trwałymi stowarzyszenia. Cała powierzchnia budynku głównego oraz warzywniaka zostały podzielone na boksy handlowe, z których każdy przypisany został określonej osobie. Pozostałe budynki i budowle na nieruchomości służyły do wspólnego użytku korzystających z boksów. Boksy te oraz budynki i budowle zostały wydzierżawione członkom stowarzyszenia oraz innym osobom w ramach czynności opodatkowanych. W budynku głównym boksy były dzierżawione od dnia 1 czerwca 2000 r., natomiast w warzywniaku od dnia 1 lutego 2001 r. Z tytułu dzierżawy stowarzyszenie naliczało czynsz oraz opłaty eksploatacyjne. W dniu 1 czerwca 2000 r. w odniesieniu do budynku głównego i w dniu 1 lutego 2001 r. w odniesieniu do warzywniaka, doszło do pierwszego zasiedlenia tych budynków, albowiem wszystkie części tych budynków oddano do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (w ramach umowy dzierżawy). W odniesieniu do pozostałych budynków oraz budowli, służących do użytku wspólnego, za które w ramach dzierżawy także podbierano czynsz, do pierwszego zasiedlenia doszło 1 czerwca 2000 r.

Umowa dzierżawy z dnia 20 lipca 1998 r. wygasła w dniu 31 lipca 2013 r. Z tym też dniem Gmina stała się właścicielem nakładów poczynionych przez stowarzyszenie na zabudowę nieruchomości (właścicielem budynków i budowli w sensie podatkowym), co wynikało z umowy dzierżawy. W dniu 31 lipca 2013 r. stowarzyszenie zawarło z Gminą drugą umowę dzierżawy przedmiotowej nieruchomości, która obowiązywała od dnia 1 sierpnia 2013 r. i wygasła z chwilą zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości w dniu 27 czerwca 2014 r. 31 lipca 2013 r. stowarzyszenie zawarło nowe umowy dzierżawy boksów w budynku głównym i warzywniaku oraz pozostałych budynków i budowli przeznaczonych do wspólnego używania, z osobami które dotychczas je dzierżawiły. Umowy te obowiązują do dzisiaj. Od chwili pierwszego zasiedlenia budynki i budowle wybudowane na działce nr 135/7 przez stowarzyszenie nie zostały ulepszone ponad wartość 30% ich wartości początkowej.

Przed zakupem nieruchomości od Gminy stowarzyszenie zawarło z dotychczasowymi dzierżawcami części budynków głównego i warzywniaka umowy przedwstępne sprzedaży udziałów w działce nr 135/7 oraz w działce nr 135/1. W umowach tych stowarzyszenie zobowiązało się sprzedać poszczególnym dzierżawcom udziały w nieruchomości oznaczonej jako działki o nr 135/7 oraz nr 135/1, która obejmuje udziały w gruncie, budynkach i budowlach znajdujących się na tej nieruchomości.

Termin zawarcia notarialnych umów sprzedaży udziałów w obu działkach planuje się na grudzień 2014 r.

Działka nr 135/1 stanowi niezabudowany grunt o powierzchni 239 m² i udziały w niej również mają być przedmiotem sprzedaży na rzecz dotychczasowych dzierżawców. Dla terenu, na którym zlokalizowana jest działka nr 135/1 brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Z ewidencji gruntów wynika, że działka nr 135/1 oznaczona jest, jako inne tereny zabudowane. Faktycznie działka ta nie nadaje się do zabudowy z uwagi na swoją powierzchnię.

Budynki i budowle znajdujące się na przedmiotowej nieruchomości zostały wybudowane na podstawie pozwolenia na budowę i są trwale z gruntem związane.

Na podstawie umowy dzierżawy z dnia 20 lipca 1998 r. Wnioskodawca dzierżawił wyłącznie grunt obejmujący działki nr 135/7 oraz nr 135/1. Wnioskodawca wybudował na tym gruncie za własne środki budynki i budowle, które traktował, jako własne środki trwałe i je amortyzował. W sensie cywilnoprawnym wybudowane przez Wnioskodawcę budynki i budowle stanowiły własność właściciela gruntu, czyli Gminy, a wydatki poczynione przez Wnioskodawcę na te budynki i budowle stanowiły nakłady na nieruchomość. Zgodnie z powołaną wyżej umową dzierżawy nakłady na budowę budynków i budowli wygasły z chwilą wygaśnięcia tej umowy, to jest z dniem 31 lipca 2013 r.

Przedmiotem umowy dzierżawy z 31 lipca 2013 r. był tak grunt jak i budynki i budowle.

Odnośnie planowanej dostawy udziałów w przedmiotowych budynkach i budowlach - należy zauważyć, że czynność ta nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim jednakże pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą minie okres krótszy niż 2 lata.

Wnioskodawca bowiem wybudował za własne środki budynki i budowle, które stanowiły własność właściciela gruntu - Gminy, a wydatki poczynione przez Wnioskodawcę na te budynki i budowle stanowiły jedynie nakłady na nieruchomość.

Zatem w okresie pomiędzy 2000 r. a 2013 r. Wnioskodawca był jedynie ekonomicznym właścicielem nakładów poniesionych na cudzym gruncie, a nie właścicielem budynków i budowli. Tym samym nie można uznać, że zawierane w tym okresie przez Wnioskodawcę umowy dzierżawy boksów handlowych stanowiły pierwsze zasiedlenie tych budynków i budowli.

Za pierwsze zasiedlenie należy więc uznać dopiero wydanie przez Gminę (właściciela) budynków i budowli Wnioskodawcy na podstawie umowy dzierżawy od dnia 1 sierpnia 2013 r. Gmina jako właściciel nabyła od Wnioskodawcy nakłady na przedmiotowe budynki i budowle, jak podaje Wnioskodawca, z momentem wygaśnięcia pierwotnej umowy dzierżawy, tj. w dniu 31 lipca 2013 r. Natomiast od dnia 1 sierpnia 2013 r. Gmina jako właściciel gruntu i budynków i budowli na nim położonych wydaje Wnioskodawcy w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Natomiast Wnioskodawca w czerwcu 2014 r. nabył przedmiotową nieruchomość od Gminy, którą planuje dalej odsprzedać. Planowana zatem sprzedaż nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. Jednakże z wniosku wynika, że sprzedaż ta ma mieć miejsce w grudniu 2014 r., a skoro tak to od pierwszego zasiedlenia jakie miało miejsce 1 sierpnia 2013 r. do grudnia 2014 r. nie upłyną 2 lata. Zatem sprzedaż ta nastąpi w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia, tym samym nie jest możliwe zastosowanie do niej zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 tej ustawy.

W takim jednak przypadku należy wziąć pod uwagę treść przywołanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Jak wynika z wniosku, przedmiotowe budynki i budowle spełniają oba wymienione w powyższym przepisie warunki, gdyż Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu przedmiotowych budynków i budowli (Wnioskodawca podał, że nabył je na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT - czynność zwolniona z VAT - w związku z czym Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo odliczenia podatku) oraz ponoszone przez Wnioskodawcę nakłady na ulepszenie w budynkach i budowlach były niższe niż 30% ich wartości początkowej.

Również Gmina, kiedy była ich właścicielem nie ponosiła wydatków na ich ulepszenie.

Wobec powyższego, dostawa udziałów w przedmiotowych budynkach i budowlach będzie objęta zwolnieniem z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Skoro dostawa udziałów w przedmiotowych budynkach i budowlach objęta jest zwolnieniem od podatku, również dostawa udziałów w działce nr 135/7 przyporządkowanych do tych budynków i budowli podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż udziałów we współwłasności budynków i budowli zabudowanych na działce nr 135/7, oraz gruntu pod tymi budynkami będzie stanowić dostawę budynków zwolnioną od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto, przedmiotem wniosku jest dostawa udziałów w niezabudowanej działce nr 135/1, dla której, jak Wnioskodawca wskazał we wniosku, brak jest planu zagospodarowania przestrzennego jak również nie wydano dla tej działki decyzji o warunkach zagospodarowania terenu.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Należy zauważyć, że zwolnienia od podatku mają charakter wyjątkowy i powinny być traktowane jako odstępstwo od ogólnej zasady opodatkowania każdej odpłatnej dostawy. Zatem powinny one być stosowane ściśle.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje zatem oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zwrócić należy w tym miejscu uwagę na ustawę z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.), która - zgodnie z art. 1 ust. 1 - określa:

- przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (...) (art. 4 ust. 2 cyt. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że o przeznaczeniu danego terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Tak więc skoro przedmiotem wniosku jest dostawa udziałów w działce niezabudowanej nr 135/1, dla której, brak jest planu zagospodarowania przestrzennego jak również nie wydano dla tej działki decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, to stwierdzić należy, że działka ta nie jest terenem budowlanym w rozumieniu ustawy o VAT i dostawa udziałów w ww. działce korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że dostawa udziałów w działce niezabudowanej nr 135/1, korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Należy zauważyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia prawidłowości zastosowania przez Gminę zwolnienia od podatku przy sprzedaży nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy zatem niniejszą interpretację wydano w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę, tj. w sytuacji gdy sprzedaż ta faktycznie była zwolniona od podatku i Wnioskodawca nie miał prawa odliczenia podatku przy jej nabyciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.