IBPP1/443-863/14/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 sierpnia 2014 r. (data wpływu 1 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z 24 listopada 2014 r. (data wpływu 26 listopada 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy dostawa wywłaszczonych działek gruntowych o numerach: 134/99, 61, 64, 65, oznaczonych w ewidencji gruntów jako użytki rolne (oznaczone symbolem R oraz Ł) podlega zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT oraz czy Wnioskodawca będzie uprawniony do dokonania korekty podatku należnego wykazanego na pierwotnej fakturze VAT dokumentujących dostawę tych gruntów oraz obniżenia podatku należnego zgodnie z art. 29a ust. 13 w związku z ust. 14 ustawy o VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 września 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy wywłaszczonych działek gruntowych o numerach: 134/99, 61, 64, 65 oraz dokonania korekty podatku należnego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 24 listopada 2014 r. (data wpływu 26 listopada 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 13 listopada 2014 r. znak IBPP1/443-863/14/AZb.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest wydobywanie żwiru i piasku.

Grunty wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej zostały wskazane jako niezbędne dla realizacji inwestycji - budowy zbiornika przeciwpowodziowego XXX na rzece XXX.

W tym zakresie, w dniu 26 listopada 2012 r. Wojewoda wydał decyzję Nr 1/2012 o pozwoleniu na realizację inwestycji z zakresie budowli zbiornika przeciwpowodziowego XXX na rzece XXX, w której to grunty należące do Spółki zostały wskazane jako niezbędne dla realizacji inwestycji.

Z dniem, w którym ww. decyzja stała się ostateczna, tj. z dniem 12 stycznia 2013 r. nieruchomości gruntowe należące do Spółki wskazane w decyzji, z mocy prawa stały się własnością Skarbu Państwa.

Z tytułu przeniesienia na rzecz Skarbu Państwa własności nieruchomości zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz. U. Nr 143, poz. 963) Spółce zostało wypłacone odszkodowanie.

W tym zakresie zostały wydane przez Wojewodę decyzje o odszkodowaniu, określające wysokość odszkodowania z tytułu wywłaszczenia danych działek. W decyzjach nie wskazano, czy kwota odszkodowania stanowi kwotę netto czy brutto.

Dodatkowo Spółka wskazuje, że tereny, na których są zlokalizowane przedmiotowe działki, w momencie wywłaszczenia (tekst jedn.: z dniem, w którym decyzja Wojewody o pozwoleniu na realizację inwestycji stała się ostateczna), nie były objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Jedyna obowiązująca decyzja, która została wydana w stosunku do gruntów objętych wywłaszczeniem, o której Spółka została powiadomiona, to decyzja z dnia 26 listopada 2012 r. wydana przez Wojewodę Nr 1/2012 o pozwoleniu na realizację inwestycji z zakresie budowli zbiornika przeciwpowodziowego XXX na rzece XXX.

Działki będące przedmiotem wywłaszczenia zostały oznaczone w ewidencji gruntów jako:

* użytki rolne oznaczone symbolami: "R" (grunty orne) oraz "Ł" (łąki trwałe),

* grunty pod wodami powierzchniowymi płynącymi, oznaczone symbolem "Wp",

* drogi oznaczone symbolem "dr".

Spółka pierwotnie sklasyfikowała wszystkie grunty (niezależnie od ich oznaczenia w ewidencji gruntów) jako grunty budowlane, a w konsekwencji opodatkowała dostawę gruntów na rzecz Skarbu Państwa stawką podstawową (23%).

Po ponownej analizie stanu prawnego, Spółka uznała, iż część gruntów objętych wywłaszczeniem tj. działki oznaczone w ewidencji gruntów jako grunty orne (oznaczone symbolem R i Ł) oraz grunty pod wodami powierzchniowymi (oznaczone symbolem Wp) nie stanowią terenów budowlanych przeznaczonych pod zabudowę, a w konsekwencji ich dostawa powinna podlegać zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W związku z błędną klasyfikacją części gruntów, skutkującą zastosowaniem stawki 23% (zamiast zwolnienia z VAT) Spółka rozważa dokonanie korekty podatku należnego wykazanego na pierwotnie wystawionych fakturach VAT dokumentujących ich dostawę na rzecz Skarbu Państwa z 23% do "zw".

W uzupełnieniu wniosku z 24 listopada 2014 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że z uwagi na dużą liczbę geodezyjnie wyodrębnionych działek składających się na nieruchomości będącej przedmiotem wywłaszczenia, Spółka niniejszym ogranicza stan faktyczny wniosku do czterech geodezyjnie wyodrębnionych działek, położonych w gminie XXX, obręb XXX, tj. działka o numerze 134/99 (karta mapy nr 8 XXX) oraz działki o numerach 61, 64, 65 (karta mapy nr 9 XXX).

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że:

1. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce od 2001 r. (decyzja o zarejestrowaniu Spółki została wydana przez właściwy organ podatkowy 11 maja 2001 r.). Spółka składa deklaracje VAT miesięczne (VAT-7). Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest wydobycie żwiru i piasku oraz pozyskiwanie i produkcja kruszyw mineralnych.

2. Przedmiotem wniosku o interpretację są cztery geodezyjnie wyodrębnione działki zlokalizowane w gminie XXX, obręb XXX o numerze: 134/99 (karta mapy nr 8 XXX) oraz działki o numerach: 61, 64, 65 (karta mapy nr 9 XXX).Przedmiotowe działki są działkami niezabudowanymi. Na działce nr 61 i 64 w momencie wywłaszczenia znajdowały się wprawdzie blokowe fundamenty betonowe pod ciągi technologiczne. Jednakże przedmiotowe fundamenty, nie zmieniają kwalifikacji działek (szerzej w pkt 11 uzupełnienia).

3. Decyzja z dnia 26 listopada 2012 r. Wojewody nr 1/2012 o pozwoleniu na realizację inwestycji w zakresie budowli zbiornika przeciwpowodziowego XXX na rzece XXX została wydana na mocy art. 4 oraz art. 25 ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz. U. Nr 143, poz. 963). Spółka dostała zawiadomienie o wydaniu tej decyzji wydane na podstawie art. 49 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) w związku z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz. U. Nr 143, poz. 963).

4. Decyzja o odszkodowaniu wydana przez Wojewodę, ustalająca wartość odszkodowania przedmiotowych działek, została wydana 23 stycznia 2014 r. na podstawie art. 20 ust. 2, 3, 7 i ust. 8, art. 21 i art. 30 ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 143, poz. 963 z późn. zm.), art. 130 ust. 2, art. 132 ust. 1a, art. 133 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.) oraz art. 104 i 107 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267).Powyższa decyzja obejmowała wszystkie cztery działki, będące przedmiotem wniosku o interpretację.

5. Powyższa decyzja o odszkodowaniu została otrzymana przez Spółkę 27 stycznia 2014 r. Od niniejszej decyzji Spółce przysługiwało prawo do wniesienia odwołania do Ministra Infrastruktury i Rozwoju - za pośrednictwem Wojewody - w terminie 14 dni od dnia jej otrzymania.Spółka nie wniosła odwołania od przedmiotowej decyzji we wskazanym terminie, a zatem w dniu upływu terminu, tj. 10 lutego 2014 r., decyzja stała się decyzją ostateczną.

6. Spółka otrzymała odszkodowanie za wywłaszczenie działek objętych przedmiotowym wnioskiem dnia 24 lutego 2014 r.

7. Poszczególne działki gruntowe będące przedmiotem wniosku w momencie wywłaszczenia były sklasyfikowane w ewidencji gruntów w następujący sposób.

* Działka nr 134/99 została sklasyfikowana pod następującymi symbolami:

* R II, R IIIa, R IIIb - tj. jako grunty orne,

* Działka nr 61 została sklasyfikowana pod następującymi symbolami:

* R II, R IIIa - tj. jako grunty orne,

* Ł II - tj. jako łąki trwałe,

* Działka nr 64 została sklasyfikowana po następującymi symbolami:

* Ł II, Ł III - tj. jako łąki trwałe,

* Działka nr 65 została sklasyfikowana pod następującymi symbolami:

* R II, R IIIa - tj. jako grunty rolne,

* Ł III - tj. jako łąki trwałe.

Zgodnie z ewidencją gruntu powyższe działki nie należą zatem do terenów zabudowanych czy też terenów budowlanych przeznaczonych pod zabudowę, lecz stanowią użytki rolne.

* Decyzja z 26 listopada 2012 r. o pozwoleniu na realizację inwestycji w zakresie budowli zbiornika przeciwpowodziowego XXX obejmowała wszystkie geodezyjnie wyodrębnione działki opisane powyżej, objęte wnioskiem o interpretację.

* Spółka wystawiła fakturę dokumentującą dostawę przedmiotowych działek 4 marca 2014 r. (faktura VAT nr XXX).

* Spółka wykazała dostawę przedmiotowych działek w deklaracji za luty 2014 r.

* Jak wskazano w pkt 2, przedmiotowe działki nie były działkami zabudowanymi. Jedynie na działkach nr 61 oraz 64 znajdowały się w momencie wywłaszczenia blokowe fundamenty, o objętości do 0,6 m³ oraz łącznej kubaturze 3,375 m³ trwale związane z gruntem, które zostały objęte decyzją o odszkodowaniu. Na przedmiotowych fundamentach w momencie wywłaszczenia znajdowały się ciągi technologiczne wykorzystywane przez Spółkę do działalności gospodarczej. Ciągi technologiczne nie zostały jednakże objęte decyzją o odszkodowaniu (z uwagi na możliwość zdemontowania).

W ocenie Spółki przedmiotowe fundamenty nie powinny zmieniać kwalifikacji gruntu jako gruntu niezabudowanego. Należy przede wszystkim podkreślić, że ekonomicznym celem transakcji była dostawa gruntu (wywłaszczonego z związku z realizacją inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych). Sensem ekonomicznym transakcji nie było przeniesienie własności budowli czy też innego obiektu. Spółka podkreśla również, że wartość przedmiotowych fundamentów znajdujących się na wywłaszczonej działce nr 61 oraz 64 była marginalna w stosunku do wartości działek gruntowych - zgodnie z wyceną rzeczoznawcy nie przekroczyła 2.600 zł.

Biorąc pod uwagę powyższe, z uwagi na fakt, że przedmiotem wniosku są działki niezabudowane, pytania zawarte w podpunktach a) - k), nie znajdą zastosowania w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 24 listopada 2014 r.):

Spółka doprecyzowała, że przedmiotem zapytania są wyłącznie niezabudowane działki gruntowe, oznaczone w ewidencji gruntów jako użytki rolne (jak opisano powyżej).

Niniejszym Spółka doprecyzowała zakres pytań:

* Czy dostawa wywłaszczonych działek gruntowych o numerach: 134/99, 61, 64, 65, zlokalizowanych w gminie XXX, obręb XXX, opisanych w stanie faktycznym, oznaczonych w ewidencji gruntów jako użytki rolne (oznaczone symbolem R oraz Ł) podlega zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

* Czy Spółka będzie uprawniona do dokonania korekty podatku należnego wykazanego na pierwotnej fakturze VAT dokumentującej dostawę tych gruntów oraz obniżenia podatku należnego zgodnie z art. 29a ust. 13 w zw. z ust. 14 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 24 listopada 2014 r.),

* W ocenie Spółki, dostawa wywłaszczonych działek gruntowych o numerach 134/99, 61, 64, 65, zlokalizowanych w gminie XXX, obręb XXX, opisanych w stanie faktycznym, które zostały oznaczone w ewidencji gruntów jako użytki rolne (oznaczone symbolami R oraz Ł), powinna podlegać zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT jako dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

* Spółka będzie uprawniona do skorygowania pierwotnie wykazanego podatku należnego z tytułu dostawy działek o numerach 134/99, 61, 64, 65, oznaczonych w ewidencji gruntów jako użytki rolne (symbol: R i Ł) poprzez wystawienie faktur korygujących zmniejszających podatek należny wykazany na fakturach pierwotnych "do zera" (zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT).

Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska w opisanych we wniosku o interpretację stanach faktycznych, uzupełnionych o powyższe informacje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt ścisłego powiązania z sobą zagadnień będących przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, tut. organ udzielił na nie odpowiedzi w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - w świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

* przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

* wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

* wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

* wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

* ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

* oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

* zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Z przywołanego powyżej przepisu art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa).

W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, zaś odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną - objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, iż dostawa opisanych we wniosku nieruchomości za odszkodowaniem dokonana przez Wnioskodawcę jako czynnego zarejestrowanego podatnika podatku VAT, stanowi odpłatną dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. do 30 grudnia 2013 r.), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 31 grudnia 2013 r.) w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r., zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z ww. przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o VAT wynika, że opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Natomiast na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje zatem oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Tak więc w stanie prawnym obowiązującym do 31 marca 2013 r. ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. Ustawa o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., nie zawierała bowiem definicji pojęć zawartych we wskazanym przepisie.

Zatem celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy odwołać się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Na mocy art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dochodzi do wiążącego podmioty władzy, w tym administracji, oraz podmioty spoza systemu władzy (osoby fizyczne i ich organizacje) ustalenia bądź zmiany przeznaczenia terenu na określony w tym planie cel.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

* lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

* sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające o różnych przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania terenu. Tak więc charakter terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę.

Z powyższych przepisów wynika, że o przeznaczeniu danego terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Tak więc jeżeli dla danego terenu nie ma planu zagospodarowania przestrzennego, charakter terenu w stanie prawnym obowiązującym do 31 marca 2013 r. wyznaczało zakwalifikowanie danego obszaru w ewidencji budynków i gruntów, chyba że została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Należy w tym miejscu przytoczyć przepis art. 3 pkt 1 i pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.), zgodnie z którym ilekroć w ustawie jest mowa o:

Z powyższego wynika, że budowlą, w myśl prawa budowlanego, jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury.

Zgodnie natomiast z uregulowaniami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych.

Obiekty inżynierii lądowej i wodnej są to wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki, tj.: drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne itp.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że grunty wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej zostały wskazane jako niezbędne dla realizacji inwestycji - budowy zbiornika przeciwpowodziowego XXX na rzece XXX.

W tym zakresie, w dniu 26 listopada 2012 r. Wojewoda wydał decyzję Nr 1/2012 o pozwoleniu na realizację inwestycji z zakresie budowli zbiornika przeciwpowodziowego XXX na rzece XXX, w której to grunty należące do Spółki zostały wskazane jako niezbędne dla realizacji inwestycji.

Z dniem, w którym ww. decyzja stała się ostateczna, tj. z dniem 12 stycznia 2013 r. nieruchomości gruntowe należące do Spółki wskazane w decyzji, z mocy prawa stały się własnością Skarbu Państwa.

Z tytułu przeniesienia na rzecz Skarbu Państwa własności nieruchomości zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz. U. Nr 143, poz. 963) Spółce zostało wypłacone odszkodowanie. W tym zakresie zostały wydane przez Wojewodę decyzje o odszkodowaniu, określające wysokość odszkodowania z tytułu wywłaszczenia danych działek. Tereny, na których są zlokalizowane przedmiotowe działki, w momencie wywłaszczenia (tekst jedn.: z dniem, w którym decyzja Wojewody o pozwoleniu na realizację inwestycji stała się ostateczna), nie były objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Jedyna obowiązująca decyzja, która została wydana w stosunku do gruntów objętych wywłaszczeniem, o której Spółka została powiadomiona, to decyzja z dnia 26 listopada 2012 r. wydana przez Wojewodę Nr 1/2012 o pozwoleniu na realizację inwestycji z zakresie budowli zbiornika przeciwpowodziowego XXX na rzece XXX.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, że przedmiotem wniosku o interpretację są cztery geodezyjnie wyodrębnione działki o numerach 134/99, 61, 64, 65. Przedmiotowe działki są działkami niezabudowanymi.

Decyzja z dnia 26 listopada 2012 r. Wojewody nr 1/2012 o pozwoleniu na realizację inwestycji w zakresie budowli zbiornika przeciwpowodziowego XXX na rzece XXX została wydana na mocy art. 4 oraz art. 25 ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz. U. Nr 143, poz. 963). Spółka dostała zawiadomienie o wydaniu tej decyzji wydane na podstawie art. 49 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) w związku z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz. U. Nr 143, poz. 963).

Decyzja z 26 listopada 2012 r. o pozwoleniu na realizację inwestycji w zakresie budowli zbiornika przeciwpowodziowego XXX obejmowała wszystkie geodezyjnie wyodrębnione działki opisane powyżej, objęte wnioskiem o interpretację.

Decyzja o odszkodowaniu wydana przez Wojewodę, ustalająca wartość odszkodowania przedmiotowych działek, została wydana 23 stycznia 2014 r. na podstawie art. 20 ust. 2, 3, 7 i ust. 8, art. 21 i art. 30 ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 143, poz. 963 z późn. zm.), art. 130 ust. 2, art. 132 ust. 1a, art. 133 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.) oraz art. 104 i 107 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267).

Powyższa decyzja obejmowała wszystkie cztery działki, będące przedmiotem wniosku o interpretację.

Jednocześnie Wnioskodawca wyjaśnił, że przedmiotowe działki nie były działkami zabudowanymi. Jedynie na działkach nr 61 oraz 64 znajdowały się w momencie wywłaszczenia blokowe fundamenty, o objętości do 0,6 m³ oraz łącznej kubaturze 3,375 m³ trwale związane z gruntem, które zostały objęte decyzją o odszkodowaniu. Na przedmiotowych fundamentach w momencie wywłaszczenia znajdowały się ciągi technologiczne wykorzystywane przez Spółkę do działalności gospodarczej. Ciągi technologiczne nie zostały jednakże objęte decyzją o odszkodowaniu (z uwagi na możliwość zdemontowania). Jak stwierdził Wnioskodawca, przedmiotowe fundamenty nie powinny zmieniać kwalifikacji gruntu jako gruntu niezabudowanego.

Wobec powyższego skoro jak wskazał Wnioskodawca - ekonomicznym celem transakcji była dostawa gruntu (wywłaszczonego z związku z realizacją inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych) tj. sensem ekonomicznym transakcji nie było przeniesienie własności budowli czy też innego obiektu, tut. organ przyjął za Wnioskodawcą, że przedmiotem dostawy były cztery geodezyjnie wyodrębnione niezabudowane działki o numerach 134/99, 61, 64, 65 objętych wywłaszczeniem.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania, czy dostawa wywłaszczonych działek gruntowych oznaczonych w ewidencji gruntów jako użytki rolne (oznaczone symbolem R oraz Ł) podlegała zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Należy w tym miejscu przytoczyć przepis art. 4 ust. 1 ustawy z 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz. U. Nr 143, poz. 963 z późn. zm.), zgodnie z którym decyzję o pozwoleniu na realizację inwestycji wydaje wojewoda na wniosek inwestora.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, wojewoda zawiadamia o wszczęciu postępowania w sprawie o wydanie decyzji o pozwoleniu na realizację inwestycji właścicieli oraz użytkowników wieczystych nieruchomości objętych wnioskiem o wydanie decyzji o pozwoleniu na realizację inwestycji na adres wskazany w katastrze nieruchomości;

Stosownie do art. 9 ww. ustawy, decyzja o pozwoleniu na realizację inwestycji zawiera:

* określenie linii rozgraniczających teren;

* warunki wynikające z potrzeb ochrony środowiska, ochrony zabytków i dóbr kultury współczesnej oraz potrzeb obronności państwa;

* wymagania dotyczące ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich;

* zatwierdzenie podziału nieruchomości;

* oznaczenie według katastru nieruchomości:

* nieruchomości lub ich części, będących częścią inwestycji, niezbędnych do jej realizacji, które stają się własnością Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego,

* nieruchomości lub ich części będących częścią inwestycji, niezbędnych do jej funkcjonowania, które nie stają się własnością Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego, ale wobec których trwale ogranicza się sposób korzystania;

* zatwierdzenie projektu budowlanego;

* warunki określone w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach;

* w razie potrzeby inne ustalenia dotyczące określenia:

* szczególnych warunków zabezpieczenia terenu budowy i prowadzenia robót budowlanych,

* czasu użytkowania tymczasowych obiektów budowlanych,

* terminów rozbiórki istniejących obiektów budowlanych nieprzewidzianych do dalszego użytkowania oraz tymczasowych obiektów budowlanych,

* szczegółowych wymagań dotyczących nadzoru na budowie,

* obowiązku dokonania przebudowy istniejącej sieci uzbrojenia terenu,

* ograniczeń w korzystaniu z nieruchomości, z uwzględnieniem obszarów bezpośredniego zagrożenia powodzią oraz obszarów potencjalnego zagrożenia powodzią, lub szczególnego zagrożenia powodzią, o ile zostały wyznaczone.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, wojewoda doręcza decyzję o pozwoleniu na realizację inwestycji wnioskodawcy oraz zawiadamia o jej wydaniu pozostałe strony w drodze obwieszczeń w urzędzie wojewódzkim oraz w urzędach gmin właściwych ze względu na lokalizację inwestycji, na stronach internetowych tych gmin, a także w prasie lokalnej.

Na podstawie art. 20 ust. 1 ww. ustawy, z tytułu przeniesienia na rzecz Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego własności nieruchomości, o których mowa w art. 9 pkt 5 lit. a, właścicielowi albo użytkownikowi wieczystemu tej nieruchomości przysługuje odszkodowanie, w wysokości uzgodnionej między inwestorem, a dotychczasowym właścicielem, użytkownikiem wieczystym lub osobą, której przysługuje ograniczone prawo rzeczowe do nieruchomości, od odpowiednio Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego. Uzgodnienia dokonuje się w formie pisemnej pod rygorem nieważności.

Jak wynika z art. 20 ust. 2 i ust. 3 ww. ustawy, jeżeli w terminie 2 miesięcy od dnia, w którym decyzja o pozwoleniu na realizację inwestycji stała się ostateczna, nie dojdzie do uzgodnienia, o którym mowa w ust. 1, wysokość odszkodowania ustala wojewoda w drodze decyzji.

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wojewoda wydaje w terminie 30 dni od dnia, w którym upłynął termin, o którym mowa w ust. 2.

W myśl art. 20 ust. 7 i ust. 8 ww. ustawy, odszkodowanie za przeniesienie na rzecz Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego własności nieruchomości, o których mowa w art. 9 pkt 5 lit. a, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe.

Do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 21.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. ustawy, wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 20 ust. 1, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o pozwoleniu na realizację inwestycji przez organ I instancji oraz według wartości tej nieruchomości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

W myśl art. 25 ust. 1 ww. ustawy, wojewoda nadaje decyzji o pozwoleniu na realizację inwestycji rygor natychmiastowej wykonalności na wniosek inwestora uzasadniony interesem społecznym lub gospodarczym.

Jak stanowi art. 30 ww. ustawy, w zakresie nieuregulowanym w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Zgodnie z przedstawionymi we wniosku okolicznościami sprawy, tereny, na których są zlokalizowane przedmiotowe działki, w momencie wywłaszczenia (tekst jedn.: z dniem, w którym decyzja Wojewody o pozwoleniu na realizację inwestycji stała się ostateczna), nie były objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Decyzja z 26 listopada 2012 r. o pozwoleniu na realizację inwestycji w zakresie budowli zbiornika przeciwpowodziowego XXX obejmowała wszystkie geodezyjnie wyodrębnione działki opisane powyżej, objęte wnioskiem o interpretację.

Poszczególne działki gruntowe będące przedmiotem wniosku w momencie wywłaszczenia były sklasyfikowane w ewidencji gruntów w następujący sposób:

* Działka nr 134/99 została sklasyfikowana pod symbolami: R II, R IIIa, R IIIb - tj. jako grunty orne,

* Działka nr 61 została sklasyfikowana pod symbolami: R II, R IIIa - tj. jako grunty orne, oraz Ł II - tj. jako łąki trwałe,

* Działka nr 64 została sklasyfikowana pod symbolami: Ł II, Ł III - tj. jako łąki trwałe,

* Działka nr 65 została sklasyfikowana pod symbolami: R II, R IIIa - tj. jako grunty rolne, oraz Ł III - tj. jako łąki trwałe.

Zgodnie z ewidencją gruntu powyższe działki nie należą zatem do terenów zabudowanych czy też terenów budowlanych przeznaczonych pod zabudowę, lecz stanowią użytki rolne.

Odnosząc powyższy stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa podkreślić należy, że zgodnie z cyt. wyżej przepisem art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

* lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

* sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów prawa należy stwierdzić, że decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego należy zaliczyć do decyzji określających warunki i zagospodarowanie terenu w rozumieniu przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Tym samym, skoro w przedmiotowej sprawie ww. działki zostały objęte decyzją z 26 listopada 2012 r. o pozwoleniu na realizację inwestycji w zakresie budowli zbiornika przeciwpowodziowego XXX, to sam fakt sklasyfikowania ww. terenów w ewidencji gruntów jako grunty rolne oraz jako łąki trwałe pozostaje bez znaczenia dla rozstrzygnięcia.

W istocie w stanie prawnym obowiązującym do 31 marca 2013 r. znaczenie dla podatku VAT miała ewidencja gruntów ale wyłącznie w przypadku gdy dla danej działki nie było ani planu zagospodarowania przestrzennego ani decyzji o warunkach zabudowy, jeśli natomiast którykolwiek z tych dokumentów istniał i wyznaczał przeznaczenie gruntu pod zabudowę zapisy ewidencji gruntów pozostawały bez znaczenia. I tak było w przedmiotowej sprawie. Jeśli bowiem została wydana decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, która przeznaczała ten grunt pod budowę budowli w postaci zbiornika przeciwpowodziowego, to ta decyzja ma znaczenie decydujące.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że skoro przedmiotowe geodezyjnie wyodrębnione niezabudowane działki o numerach 134/99, 61, 64, 65 nie były objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ale została dla nich wydana przez Wojewodę decyzja o pozwoleniu na realizację inwestycji w zakresie budowli zbiornika przeciwpowodziowego XXX, to dostawa ww. działek nie była objęta zwolnieniem wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, była natomiast opodatkowana stawką 23% podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT. Jednocześnie zapisy ewidencji gruntów pozostawały w tym przypadku bez znaczenia.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii uznania, czy Spółka będzie uprawniona do dokonania korekty podatku należnego wykazanego na pierwotnej fakturze VAT dokumentującej dostawę tych gruntów oraz obniżenia podatku należnego zgodnie z art. 29a ust. 13 w zw. z ust. 14 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

* udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,

* udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,

* dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

* dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

* podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

W myśl art. 106j ust. 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), faktura korygująca powinna zawierać:

* wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA" albo wyraz "KOREKTA";

* numer kolejny oraz datę jej wystawienia;

* dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

* określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,

* nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;

* przyczynę korekty;

* jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;

* w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.

Jak wynika z art. 106j ust. 3 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), w przypadku gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2:

* powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka;

* może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

* kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;

* wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;

* zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;

* wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

W myśl art. 29a ust. 13 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Stosownie do art. 29a ust. 14 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca - po ponownej analizie stanu prawnego - uznał, iż część gruntów objętych wywłaszczeniem nie stanowi terenów budowlanych przeznaczonych pod zabudowę, a w konsekwencji ich dostawa powinna podlegać zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. W związku z błędną klasyfikacją części gruntów, skutkującą zastosowaniem stawki 23% (zamiast zwolnienia z VAT) Wnioskodawca rozważa dokonanie korekty podatku należnego wykazanego na pierwotnie wystawionych fakturach VAT dokumentujących ich dostawę na rzecz Skarbu Państwa z 23% do "zw".

Należy jednak zauważyć, że tut. organ w niniejszej interpretacji stwierdził, że dostawa geodezyjnie wyodrębnionych niezabudowanych działek o numerach 134/99, 61, 64, 65 nie była objęta zwolnieniem wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, była natomiast opodatkowana stawką 23% podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT. Zatem stawka zastosowana przez Wnioskodawcę była prawidłowa.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że brak jest podstaw do wystawienia przez Wnioskodawcę faktury korygującej zmniejszającej podatek należny wykazany na fakturze pierwotnej dokumentującej dostawę przedmiotowych działek "do zera" na podstawie art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT oraz do dokonania korekty (obniżenia) podatku należnego z tytułu dostawy ww. działek w trybie przepisów art. 29a ust. 13 w związku z art. 29a ust. 14 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.