IBPP1/443-861/12/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2012 r. (data wpływu 14 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 listopada 2012 r. (data wpływu 12 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego w związku ze sprzedażą używanego samochodu osobowego stanowiącego środek trwały - jest nieprawidłowe,

* prawa do ponownego skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od dnia 1 stycznia 2014 r. - jest prawidłowe.

W dniu 14 sierpnia 2012 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego w związku ze sprzedażą używanego samochodu osobowego stanowiącego środek trwały oraz prawa do ponownego skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od dnia 1 stycznia 2014 r.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 listopada 2012 r. (data wpływu 12 listopada 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 2 listopada 2012 r. znak: IBPP1/443-861/12/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie działalności usługowej wspomagającej transport lądowy od dnia 15 listopada 2010 r. na podstawie wpisu do działalności gospodarczej wydanego przez Wójta Gminy. Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego w VAT z uwagi na uzyskiwane niewielkie obroty nie przekraczające limitu 150.000,00 złotych. W lutym 2011 r. dla potrzeb działalności Wnioskodawca zakupił samochód osobowy na podstawie umowy kupno-sprzedaż od osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej, który to następnie wprowadził na środki trwałe firmy Wnioskodawcy. Wnioskodawca samochód użytkował i amortyzował do kwietnia 2012 r., czyli przez okres ponad jednego roku. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług jest towarem używanym. Nie jest nowym środkiem transportu. W kwietniu 2012 r. samochód został sprzedany osobie prywatnej. Transakcja ta została udokumentowana rachunkiem. Sprzedaż rozliczona w działalności jako sprzedaż środków trwałych. Sprzedaż ta w oparciu o przepisy ustawy o VAT nie wlicza się do limitu obrotów dla zwolnienia podmiotowego. Ponadto Wnioskodawca oświadcza, że nie prowadzi działalności w zakresie odsprzedaży samochodów osobowych. Sytuacja, która zaistniała była jednorazową, bez zamiaru częstotliwości. Wnioskodawca zdecydował się sprzedać ten samochód z uwagi na to, że wymagał poniesienia znaczących kwot na przeprowadzenie jego remontu na skutek eksploatacji, których to wydatków Wnioskodawca chciał uniknąć.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w związku z jednorazową sprzedażą samochodu osobowego, który stanowił środek trwały firmy Wnioskodawca może korzystać dalej ze zwolnienia podmiotowego w prowadzonej działalności gospodarczej, a w przypadku ewentualnej utraty zwolnienia w VAT od kiedy Wnioskodawca może ponownie korzystać ze zwolnienia.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu z dnia 10 listopada 2012 r.), nadal może on być podatnikiem zwolnionym z VAT z uwagi na obowiązujący limit obrotu dla zwolnienia podmiotowego, które w 2012 r. wynosi 150.000 zł. Limitu tego w roku sprzedaży środka trwałego Wnioskodawca nie przekroczył.

W oparciu o obowiązujące przepisy i po ich przeanalizowaniu: do powyższego limitu nie wlicza się jednak odpłatnej dostawy towarów (odpłatnego świadczenia usług):

Co prawda w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT jest zapis, że ze zwolnienia podatkowego nie mogą korzystać podatnicy dokonujący sprzedaży między innymi towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym i nowych środków transportu, ale po zmianie ustawy o podatku akcyzowym, ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym w załączniku nr 1 nie wymienia się samochodu osobowego jako towaru akcyzowego. Obecnie obowiązujące przepisy w podatku akcyzowym odwołują się do opodatkowania konkretnej czynności związanej z operacją jaka przeprowadzana jest na środku trwałym, niż samochodu jako towaru akcyzowego.

Zatem w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą są czynności:

W przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju, następująca po sprzedaży, o której mowa w ust. 1 pkt 3, jeżeli wcześniej akcyza nie została zapłacona w należnej wysokości, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania podatkowego nieustalono, że podatek został zapłacony.

Jeżeli w stosunku do samochodu osobowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości.

Żadna z wyżej wymienionych sytuacji nie dotyczy Wnioskodawcy - Wnioskodawca nie jest podatnikiem ani płatnikiem w tym przypadku akcyzy. Wnioskodawca zakupił samochód osobowy od osoby prywatnej i nie pierwszego właściciela pojazdu, więc akcyza była zapłacona w prawidłowej wysokości, gdyż nie toczyło się żadne postępowanie podatkowe. Dla Wnioskodawcy ten samochód nie stanowił i nie stanowi przedmiotu do opodatkowania akcyzą.

Samochody osobowe, jak już wcześniej Wnioskodawca zaznaczył, nie są wymieniane jako towary akcyzowe. Powołując się na przepisy ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. samochody osobowe wyraźnie były uznawane za towary akcyzowe, ponieważ wymieniał je załącznik nr 1 do ustawy. Pojawiły się niekorzystne wyroki Sądów w tej sprawie - przykładowo tak uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie interpretacja z dnia 2 września 2010 r. nr IPPP2/443-364/10-2/JW, WSA w Bydgoszczy w wyroku z dnia 21 listopada 2007 r. sygn. akt I SA/Bd 648/07, WSA w Szczecinie w wyroku z dnia 15 grudnia 2010 r. - sygn. akt I SA/Sz 545/10, jednak należy podkreślić, że sprawy rozpatrywane przez te Sądy dotyczyły sytuacji, kiedy obowiązywała ustawa o podatku akcyzowym z dnia 23 stycznia 2004 r. i wyraźnie w wyrokach pada treść, że przedmiotem dostawy jest samochód osobowy czyli towar akcyzowy wymieniony w załączniku nr 1 do cyt. ustawy. Częstokroć dotyczy to sytuacji kiedy podatnik sprzedał więcej niż 1 samochód, co mogłoby wskazywać na zamiar częstotliwości.

Wnioskodawca jest przekonany, że Ministerstwo Finansów zauważyło problem, jak bowiem wynika z projektu zmian do ustawy o VAT, które mają wejść w życie z początkiem 2013 r., resort planuje zmienić brzmienie art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o VAT. W projekcie wskazano, że zmiana ma spowodować możliwość dalszego korzystania ze zwolnienia podmiotowego z VAT przy sprzedaży samochodów osobowych, nie będących nowymi środkami transportu, jak również ostatnie interpretacje wydane przez Izbę Skarbową w Poznaniu (nr ILPP2/443-1412/11-2/EN) oraz Izbę Skarbową w Łodzi (nr IPTPP1/443-661/11-2/IG) wskazują na prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy. Wnioskodawca myśli, że ustawodawca nie miał zamiaru pozbawiać podatników prawa do zwolnienia podmiotowego w VAT, gdy dokonują jednorazowej sprzedaży samochodu osobowego (Wnioskodawca zaznacza, że jako podatnik zwolniony od VAT przy zakupie nie odliczył podatku od towarów i usług, po drugie zakup był dokonany na podstawie umowy kupno-sprzedaż od osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej, po trzecie samochód jest towarem używanym, okres użytkowania powyżej pół roku, a po czwarte nie jest nowym środkiem transportu).

Reasumując pierwszą część uzasadnienia Wnioskodawca uważa, że dalsze kontynuowanie zwolnienia z VAT na mocy art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług nie powinno być przez organy skarbowe w przypadku Wnioskodawcy kwestionowane. Mogłoby być kwestionowane jedynie wówczas, gdy przedmiotem działalności Wnioskodawcy byłby handel tymi samochodami. Jednakże z tak zwanej ostrożności oraz zmienności w interpretacji prawa podatkowego uzyskanie jednoznacznej odpowiedzi pozwoli na unikniecie błędów, co nie jest łatwe w obowiązującym stanie prawnym.

W przypadku jednak, gdyby stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pierwszej części pytania było błędne i w dniu dokonania sprzedaży Wnioskodawca utraciłby zwolnienie w podatku VAT to Wnioskodawca uważa, że ponownie mógłby korzystać ze zwolnienia od podatku nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia, czyli od 1 stycznia 2014 r. - zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

* możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego w związku ze sprzedażą używanego samochodu osobowego stanowiącego środek trwały - uznaje się za nieprawidłowe,

* prawa do ponownego skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od dnia 1 stycznia 2014 r. - uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ww. ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ww. ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W świetle art. 113 ust. 4 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5.

Artykuł 113 ust. 5 ww. ustawy stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.

Jak wynika z art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

Zgodnie z delegacją ustawową, zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu delegacji ustawowej zawartej w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, Minister Finansów wydał, obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2011 r., rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy - stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 tej ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Mając na uwadze art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o VAT, stwierdzić należy, iż podatnicy dokonujący dostawy towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, niezależnie od wielkości obrotów.

Oznacza to, że podatnicy dokonujący dostaw tych towarów, nawet w przypadku obrotów nieprzekraczających kwoty limitu określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, są podatnikami tego podatku i stosownie do zapisu art. 96 ust. 1 tej ustawy, obowiązani są przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług.

Zgodnie bowiem z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 96 ust. 3 tej ustawy, podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Zgodnie z art. 96 ust. 4 ww. ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego".

Stosownie do art. 96 ust. 5 ustawy o VAT, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

Przepis ustępu 4 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 43 ust. 2 ww. ustawy, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie działalności usługowej wspomagającej transport lądowy od dnia 15 listopada 2010 r. i korzysta ze zwolnienia podmiotowego w VAT z uwagi na uzyskiwane niewielkie obroty nie przekraczające limitu 150.000 zł W lutym 2011 r. dla potrzeb działalności Wnioskodawca zakupił samochód osobowy na podstawie umowy kupno-sprzedaż od osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej, który to następnie wprowadził na środki trwałe firmy. Wnioskodawca samochód użytkował i amortyzował do kwietnia 2012 r. W kwietniu 2012 r. samochód został sprzedany osobie prywatnej. Transakcja ta została udokumentowana rachunkiem. Wnioskodawca nie prowadzi działalności w zakresie odsprzedaży samochodów osobowych. Sytuacja, która zaistniała była jednorazową, bez zamiaru częstotliwości.

Mając na uwadze treść art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT należy stwierdzić, że prawo do zastosowania zwolnienia ma podatnik, dokonujący dostawy towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z wniosku wynika, że dostawa przedmiotowego samochodu korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie powołanego wyżej przepisu bowiem Wnioskodawcy, jako podatnikowi korzystającemu ze zwolnienia podmiotowego w VAT przy zakupie przedmiotowego samochodu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług.

Należy mieć jednak również na względzie brzmienie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zgodnie z którym ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy. Zgodnie z powołanym artykułem samochody osobowe podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Zatem mając na uwadze wskazany wyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o VAT oraz przedstawione we wniosku okoliczności stwierdzić należy, że w związku z dokonaną w kwietniu 2012 r. dostawą samochodu osobowego, który - jak wykazano powyżej - stanowi towar opodatkowany podatkiem akcyzowym w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, Wnioskodawca utracił zwolnienie określone w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Dokonanie przez Wnioskodawcę dostawy samochodu osobowego (towaru opodatkowanego podatkiem akcyzowym) spowodowało utratę przez Wnioskodawcę prawa do zwolnienia podmiotowego od podatku VAT, niezależnie od tego, że dostawa tego samochodu mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Na utratę prawa do zwolnienia od podatku VAT nie miała również wpływu kwestia, iż zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy o VAT, do wartości sprzedaży nie wlicza się dostawy towarów zwolnionych od podatku VAT, gdyż jak już wyżej wyjaśniono, niezależnie od uzyskanego obrotu, dostawa towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, powoduje utratę przez Wnioskodawcę prawa do zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że nadal może on być podatnikiem zwolnionym z VAT z uwagi na obowiązujący limit obrotu dla zwolnienia podmiotowego, należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie prawa Wnioskodawcy do ponowego skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług należy zauważyć, że zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis art. 96 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Obowiązek ten nie dotyczy przypadków, gdy następuje wyłącznie zmiana danych objętych obowiązkiem aktualizacji na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 z późn. zm.). Zdanie drugie nie ma zastosowania w przypadku, gdy zgłaszana zmiana powoduje zmianę właściwości organu podatkowego.

Stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca będzie spełniał warunki określone w art. 113 ust. 11 ustawy o VAT uprawniające do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług od 1 stycznia 2014 r. pod warunkiem, że:

* upłynie okres dłuższy niż rok od końca roku, w którym Wnioskodawca utracił prawo do zwolnienia od podatku,

* wartość sprzedaży opodatkowanej za 2013 r. nie przekroczy kwoty 150.000 zł,

* Wnioskodawca nie będzie wykonywał czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Podkreślić w tym miejscu należy, że zwolnienie podmiotowe jest określane na cały rok. Oznacza to, iż powrót do zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwy jest wyłącznie od początku danego roku podatkowego, tj. od dnia 1 stycznia, tym samym nie jest możliwy wybór zwolnienia od dowolnego miesiąca w danym roku podatkowym.

Tak więc Wnioskodawca będzie miał prawo na podstawie przepisów art. 113 ust. 1 w związku z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług od 1 stycznia 2014 r. jeżeli wartość sprzedaży opodatkowanej za 2013 r. nie przekroczy kwoty 150.000 zł i Wnioskodawca nie będzie wykonywał czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Tak więc stanowisko Wnioskodawcy, że będzie mógł ponownie skorzystać ze zwolnienia od podatku nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia, czyli od 1 stycznia 2014 r. - zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych tut. organ wskazuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach wnioskodawcy w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do 14n mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną.

Ponadto należy zauważyć, że organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa. Natomiast wyroki sądów są wydane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły. Nie negując tych orzeczeń jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, iż organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.