IBPP1/443-859/13/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 września 2013 r. (data wpływu 18 września 2013 r.), uzupełnionym pismem z 6 grudnia 2013 r. (data wpływu 12 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie możliwości zastosowania na fakturach sprzedaży i zakupu zamiennie nazwy podatnika: Gmina lub Miasto - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 września 2013 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie możliwości zastosowania na fakturach sprzedaży i zakupu zamiennie nazwy podatnika: Gmina lub Miasto.

Wniosek został uzupełniony pismem z 6 grudnia 2013 r. (data wpływu 12 grudnia 2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 3 grudnia 2013 r. nr IBPP1/443-859/13/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest gminą miejską, posiadającą statut pod nazwą "Statut Miasta". Decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 10 maja 2004 r., na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1314 z późn. zm.) otrzymała Numer Identyfikacji Podatkowej. Gmina ma także nadany, na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 lipca 1999 r. (Dz. U. Nr 69, poz. 763 z późn. zm.), numer REGON.

Nazwa podmiotu, która występuje w decyzji administracyjnej o nadaniu NIP oraz w zaświadczeniu o numerze identyfikacyjnym REGON to Miasto.

Stroną czynności w zawieranych przez Gminę umowach cywilnoprawnych była i jest Gmina, natomiast na wystawianych i otrzymywanych fakturach VAT, jako sprzedawca bądź nabywca występuje Miasto. Powoduje to rozbieżności polegające na stosowaniu różnych nazw dla tego samego podmiotu.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

1. W zgłoszeniu rejestracyjnym złożonym Naczelnikowi Urzędu Skarbowego podano nazwę podatnika - "Miasto".

2. W zawieranych umowach stosuje się określenie strony umowy jako "Gmina" na podstawie przepisów art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.), które stanowią, że to Gmina posiada osobowość prawną.

Nazwy "Miasto" używa się na podstawie Uchwały Rady Miejskiej z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie uchwalenia Statutu Miasta, w którym ustanowiono ww. nazwę oraz w § 1 pkt 5 statutu określono, że Miasto posiada osobowość prawną oraz na podstawie nadanego numeru REGON, który został nadany wszystkim gminom - traktowanym jako obszar terytorialny z nazwą gminy miejskiej - "Miasto".

Gmina posiada status Miasta co potwierdza nadany, na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia, stosowania i udostępniania krajowego rejestru urzędowego podziału terytorialnego kraju oraz związanych z tym obowiązków organów administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego. (Dz. U. Nr 157, poz. 1031 z późn. zm.) identyfikator podziału terytorialnego, gdzie ostatnia cyfra "1" identyfikuje Gminę jako gminę miejską.

§ 2 pkt 6 ww. rozporządzenia stanowi, że użyte w rozporządzeniu określenie gmina miejska oznacza gminę o statusie miasta.

3. Wyjaśniając wątpliwości co do stosowania not korygujących Wnioskodawca poinformował, że w tej kwestii nie zadaje pytania uznając, że jeżeli w świetle wydanej interpretacji nie będzie można zamiennie stosować nazw "Miasto" - "Gmina", Wnioskodawca dostosuje się do przepisów obowiązujących w zakresie wystawiania not korygujących.

4. Przepisy art. 2 ust. 2 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym podano w poz. 61 wniosku w celu wskazania przepisu określającego formę prawną gminy. Wskazane przepisy nie mają być przedmiotem interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przyszłości na fakturach VAT zakupu i sprzedaży wystawianych na podstawie zawieranych przez Gminę umów możliwe jest, odpowiednio w miejscu nabywcy bądź odbiorcy, stosowanie nazwy "Gmina" (NIP) lub zamiennie "Miasto" (NIP).

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina, będąca jednostką samorządu terytorialnego, mająca na mocy art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, osobowość prawną, posiadająca swój akt prawny regulujący zadania, strukturę organizacyjną i prawną pod nazwą "Statut Miasta", jest tożsama z "Miastem". W decyzji administracyjnej o nadaniu Numeru Identyfikacji Podatkowej oraz w zaświadczeniu o numerze identyfikacyjnym REGON, Gminie zostały nadane numer REGON i NIP na "Miasto". Możliwe jest więc, na podstawie zawieranych przez Gminę umów, stosowanie na fakturach VAT nazwy "Gmina" (NIP) lub zamiennie "Miasto" (NIP).

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że nie występuje oderwanie nadanego Numeru Identyfikacji Podatkowej od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji o jego nadaniu.

Wnioskodawca sądzi także, że w sytuacjach, w których występuje rozbieżność pomiędzy nazwą podmiotu widniejącą na decyzji nadającej NIP, a danymi znajdującymi się na fakturach VAT zakupu, nie występuje konieczność wystawiania not korygujących.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1314 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 27 listopada 2011 r. osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

W świetle art. 3 ust. 1 tej ustawy identyfikatorem podatkowym jest:

1. numer PESEL - w przypadku podatników będących osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług;

2. NIP - w przypadku pozostałych podmiotów podlegających obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2.

Od 1 maja 2004 r. do 31 sierpnia 2011 r. art. 2 ust. 1 ww. ustawy obowiązywał w brzmieniu: osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej, zwane dalej "NIP".

Stosownie do ust. 2 i ust. 3 cyt. wyżej przepisu obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, a w szczególności zakłady (oddziały) osób prawnych oraz płatnicy podatków; podmioty te również otrzymują NIP. Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek na ubezpieczenia społeczne lub ubezpieczenia zdrowotne, zwane dalej "płatnikami składek ubezpieczeniowych"; podmioty te również otrzymują NIP.

W myśl art. 7 § 1 powołanej w sentencji ustawy - Ordynacja podatkowa podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Powyższe oznacza, że każdy podmiot, który należy do jednej z ww. kategorii, jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego.

Status osoby prawnej określony jest w Księdze Pierwszej Tytule II Dziale II ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) - Osoby prawne.

Według art. 33 Kodeksu cywilnego osobami prawnymi są Skarb Państwa i jednostki organizacyjne, którym przepisy szczególne przyznają osobowość prawną.

Z treści art. 37 § 1 tej ustawy wynika, że jednostka organizacyjna uzyskuje osobowość prawną z chwilą jej wpisu do właściwego rejestru, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.

Stosownie do art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.) gmina posiada osobowość prawną.

Na podstawie art. 4 ust. 1 tej ustawy Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia:

Na mocy § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia, stosowania i udostępniania krajowego rejestru urzędowego podziału terytorialnego kraju oraz związanych z tym obowiązków organów administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 157, poz. 1031 z późn. zm.) krajowy rejestr urzędowy podziału terytorialnego kraju, zwany dalej "rejestrem terytorialnym", obejmujący systemy:

- jest prowadzony przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w systemie teleinformatycznym i nosi skróconą nazwę TERYT.

Przepis § 2 pkt 6 tego rozporządzenia stanowi, że użyte w rozporządzeniu określenie gmina miejska oznacza gminę o statusie miasta.

Jak wynika z § 3 ust. 3 pkt 3 lit. b ww. rozporządzenia identyfikator jednostek podziału terytorialnego jest trzyczłonowy. Poszczególne człony identyfikatora są symbolami numerycznymi i oznaczają: trzeci człon - trzycyfrowy symbol gminy, w którym - trzecia cyfra stanowi symbol rodzaju jednostki i oznacza: 1 - gmina miejska (...).

Treść § 4 ust. 1 cyt. rozporządzenia wskazuje, że jednostkom zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, wprowadzonego ustawą z dnia 24 lipca 1998 r. o wprowadzeniu zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa (Dz. U. Nr 96, poz. 603 i Nr 104, poz. 656) oraz rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 sierpnia 1998 r. w sprawie utworzenia powiatów (Dz. U. Nr 103, poz. 652), z dniem 1 stycznia 1999 r. ustala się identyfikatory określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

W załączniku tym wymieniono Wnioskodawcę jako Gminę miejską.

Jak wynika z opisu sprawy, decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 10 maja 2004 r. Wnioskodawca otrzymał Numer Identyfikacji Podatkowej. Nazwa podmiotu, która występuje w decyzji administracyjnej o nadaniu NIP Miasto. W zgłoszeniu rejestracyjnym złożonym Naczelnikowi Urzędu Skarbowego podano nazwę podatnika - "Miasto". Nazwy "Miasto" używa się na podstawie Uchwały Rady Miejskiej z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie uchwalenia Statutu Miasta, w którym ustanowiono ww. nazwę oraz w § 1 pkt 5 statutu określono, że Miasto posiada osobowość prawną. Gmina posiada status Miasta.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w przyszłości na fakturach VAT zakupu i sprzedaży możliwe jest stosowanie nazwy "Gmina" lub "Miasto" zamiennie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 tej ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Obowiązek dokumentowania obrotu dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku, został określony w art. 106 ust. 1 ustawy, w myśl którego podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.).

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia fakturę wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny.

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia faktura powinna zawierać:

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego. Przepisy te określają niezbędne minimum elementów, które powinna zawierać faktura. Dane zawarte w fakturze muszą przede wszystkim umożliwiać jednoznaczną identyfikację stron transakcji gospodarczej, zarówno po stronie nabywcy, jak i sprzedawcy.

Identyfikacja taka nie byłaby możliwa w przypadku zamiennego posługiwania się przez Wnioskodawcę nazwami raz "Gmina" raz "Miasto" bez względu na to czy Wnioskodawca występowałby w charakterze sprzedawcy czy w charakterze nabywcy.

Dodatkowo należy mieć na uwadze przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124, a także art. 88 ust. 4 tej ustawy wyłączający możliwość skorzystania z tego prawa, a stanowiący, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Ze wskazanych przepisów wynika zatem, że podatnikiem podatku od towarów i usług jest osoba prawna czyli gmina. Jednocześnie przepisy prawa podatkowego nie wskazują jaka nazwa podatnika jest prawidłowa, gdyż to na podatniku spoczywa obowiązek wyboru własnej nazwy, w oparciu o ewentualne regulacje prawne wynikające z przepisów pozapodatkowych.

Natomiast ze wskazanych przepisów prawa podatkowego wynika, że w celu jednoznacznej identyfikacji podatkowej podatnik powinien posługiwać się taką nazwą jaką wskazał w zgłoszeniu identyfikacyjnym i zgłoszeniu rejestracyjnym w zakresie podatku od towarów i usług. Tym samym na fakturach zakupu i sprzedaży powinna widnieć zawsze ta sama nazwa podatnika - wskazana w zgłoszeniu rejestracyjnym do podatku VAT.

Brak jest zatem podstaw prawnych do stosowania na fakturach zamiennie różnych nazw.

Jeśli więc Wnioskodawca w zgłoszeniu rejestracyjnym wskazał swoją nazwę jako "Miasto" to taką nazwą powinien się posługiwać.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że możliwe jest stosowanie na fakturach VAT nazwy "Gmina" lub zamiennie "Miasto" - uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego bądź zmiany stanu prawnego.

Na marginesie należy zaznaczyć, że tut. organ nie jest uprawniony do dokonywania analizy załączonych do wniosku dokumentów, a interpretację wydaje w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa. Tym samym dołączone do wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.