IBPP1/443-835/13/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. organu 9 września 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za płatnika podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 września 2013 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za płatnika podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W toku prowadzonego śledztwa przeciwko podejrzanemu P. o przestępstwo z art. 258 § 3 k.k. Prokuratura Okręgowa wydała postanowienie o zabezpieczeniu na mieniu podejrzanego grożącej mu kary grzywny oraz środka karnego w postaci przepadku równowartości środków uzyskanych w wyniku przestępstwa. Zabezpieczenie zostało dokonane poprzez zajęcie samochodów marki M. oraz T. (ustalono, że pojazdy te zostały nabyte za pieniądze pochodzące z przestępstwa a następnie zarejestrowane na osoby trzecie). Następnie Prokuratura wydała postanowienie o sprzedaży bez przetargu z zachowaniem przepisów o sprzedaży w drodze egzekucji z ruchomości ww. samochodów. Wykonanie tego postanowienia powierzono Wnioskodawcy (komornikowi). W dniu 03/04 br. Wnioskodawca dokonał sprzedaży w drodze licytacji jednego z ww. pojazdów tj. T. Nabywcą został J. po uiszczeniu kwoty (...) zł. Sprzedaż samochodu T. nastąpiła na podstawie art. 232 § 1 oraz art. 232 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z dnia 4 sierpnia 1997 r. Nr 89 poz. 555 z późn. zm.).

Ponadto Wnioskodawca informuje, że P. prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) od 1997 r. pod nazwą F. zarejestrowaną w (...). Działalność ta nie była prowadzona w zakresie handlu samochodami. Według oświadczenia P. nigdy formalnie nie nabył on samochodu marki T. Samochód ten nie był również przez niego w żadnym czasie i w żaden sposób wykorzystywany. Natomiast komornik nie posiada wiedzy czy działania P. w związku z zakupem i sprzedażą samochodu marki T. były przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy komornik jest płatnikiem podatku od dostawy ww. samochodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on płatnikiem podatku od dostawy ponieważ sprzedaż ww. samochodu nie była prowadzona w toku postępowanie egzekucyjnego tylko na wniosek prokuratury komornik dokonał sprzedaży zabezpieczonego pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja udziela odpowiedzi poprzez ocenę stanowiska wyłącznie w zakresie analizy przepisu art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. pojęć tam użytych. Wnioskodawca wywodzi bowiem, że sprzedaż nie była prowadzona w toku postępowania egzekucyjnego.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

W myśl art. 758 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.), sprawy egzekucyjne należą do właściwości sądów rejonowych i działających przy tych sądach komorników.

Zgodnie z art. 232 § 1 i § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555 z późn. zm.), przedmioty ulegające szybkiemu zniszczeniu lub takie, których przechowywanie byłoby połączone z niewspółmiernymi kosztami lub nadmiernymi trudnościami albo powodowałoby znaczne obniżenie wartości rzeczy, można sprzedać bez przetargu za pośrednictwem odpowiedniej jednostki handlowej, z zachowaniem przepisów o sprzedaży w drodze egzekucji z ruchomości. Uzyskaną kwotę pieniężną przekazuje się do depozytu sądowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Prokuratura wydała postanowienie o sprzedaży bez przetargu z zachowaniem przepisów o sprzedaży w drodze egzekucji z ruchomości samochodów nabytych za pieniądze pochodzące z przestępstwa a następnie zarejestrowane na osoby trzecie. Wykonanie tego postanowienia powierzono Wnioskodawcy (komornikowi), który 3 kwietnia br. dokonał sprzedaży w drodze licytacji jednego z ww. pojazdów tj. T.

Sprzedaży Wnioskodawca dokonał na podstawie przepisów art. 232 § 1 i § 2 Kodeksu postępowania karnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on płatnikiem podatku od dostawy, ponieważ sprzedaż ww. samochodu nie była prowadzona w toku postępowania egzekucyjnego tylko na wniosek prokuratury.

Odnośnie powyższego należy wskazać, że z treści cytowanych przepisów wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji. Wnioskodawca jako komornik, na wniosek prokuratury dokonał sprzedaży przedmiotowego samochodu w drodze egzekucji z ruchomości.

Biorąc więc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powyższe przepisy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca (komornik) dokonujący sprzedaży przedmiotowego samochodu w drodze egzekucji z ruchomości jest płatnikiem podatku od towarów i usług na podstawie art. 18 ustawy o VAT.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, że nie jest on płatnikiem podatku od dostawy, ponieważ sprzedaż ww. samochodu nie była prowadzona w toku postępowania egzekucyjnego tylko na wniosek prokuratury, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.