IBPP1/443-818/08/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2008 r. (data wpływu 29 maja 2008 r.), uzupełnionym dwoma pismami, które wpłynęły do tut. organu dnia 4 czerwca 2008 r. oraz 4 sierpnia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 maja 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki. Wniosek uzupełniono pismem, które wpłynęło do tut. organu dnia 4 czerwca 2008 r. oraz pismem (data wpływu 4 sierpnia 2008 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 18 lipca 2008 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (jako osoba fizyczna) zakupił w 1998 r. działkę w nieokreślonym celu (aby ją posiadać). W dniu 1 kwietnia 2007 r. Wnioskodawca otworzył działalność gospodarczą deweloperską, dobrowolnie przystępując do płacenia podatku VAT. Powyższą działalność Wnioskodawca zamknął dnia 30 kwietnia 2008 r., a VAT-Z złożył dnia 15 maja 2008 r. i obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej.

Przedmiotowa działka nie była związana z ww. działalnością. Nie należała do środków trwałych firmy (majątek własny). Działka jest gruntem niezabudowanym, nie wykorzystywanym, rośnie na niej trawa. Grunt nie był przedmiotem najmu, dzierżawy, nie był też wykorzystywany do działalności rolniczej. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym, nie dokonywał wcześniej (jako osoba fizyczna) sprzedaży gruntów. Nie posiada też innych działek (oprócz wymienionej we wniosku) przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

Dla przedmiotowego gruntu uzyskano decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (WZiZT) na budowę domu i magazynu w 2004 r., kiedy to Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej deweloperskiej. Wówczas też Wnioskodawca dokupił działkę wjazdową (5 arów), ponieważ bez tego nie uzyskałby decyzji (WZZiT).

W 2008 r. nie udało się Wnioskodawcy uzyskać decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu na budowę kilku domów, a także pozwolenia na budowę.

Wnioskodawca nie ma dokładnie sprecyzowanego przeznaczenia środków uzyskanych ze sprzedaży przedmiotowej działki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałej sytuacji Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży wyżej wymienionej działki.

Zdaniem Wnioskodawcy nie powinien płacić podatku VAT od sprzedaży przedmiotowej działki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ww. ustawy).

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty.

Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że działka będąca przedmiotem sprzedaży, została nabyta przez Wnioskodawcę w 1998 r. bez sprecyzowanego celu (żeby posiadać). Nieruchomość ta nie została więc zakupiona celem zabezpieczenia potrzeb mieszkaniowych swoich lub ewentualnie rodziny. Charakter poczynionych czynności, tj. zakup działki nie przeznaczonej na potrzeby osobiste wskazuje, iż zakupu przedmiotowej nieruchomości dokonano z zamiarem osiągnięcia korzyści majątkowych poprzez inwestycję środków pieniężnych, czy też poprzez wykorzystanie ich w przyszłości na potrzeby działalności gospodarczej. Zakup nieruchomości bez sprecyzowanego celu oznacza zakup celem lokaty kapitału, a zatem z zamiarem odzyskania zainwestowanych środków w przyszłości, co możliwe jest przede wszystkim przez sprzedaż, ewentualnie dzierżawę nieruchomości lub inwestycje. Z powyższego wynika, iż sam zamiar wykorzystania przedmiotowej działki dla celów zarobkowych Wnioskodawca podjął już w momencie zakupu. Ponadto wystąpienie Wnioskodawcy o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu i pozwolenie na budowę kilku domów, jednoznacznie wskazuje, iż zakup przedmiotowej działki nie miał związku z potrzebami osobistymi Wnioskodawcy, a raczej z prowadzoną w tym czasie przez Wnioskodawcę działalnością deweloperską. Wnioskodawca podjął również działanie zmierzające do uatrakcyjnienia terenu poprzez dokupienie w 2004 r. działki wjazdowej. Bez tego nie uzyskałby decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu na dom oraz magazyn. Czynnościom tym nie można przypisać charakteru prywatnego, osobistego Wnioskodawcy.

Wnioskodawca twierdzi, iż dokonuje sprzedaży nieruchomości ze swojego majątku osobistego. Jednakże z treści wniosku jednoznacznie wynika, iż zakupu nieruchomości dokonano celem inwestycji środków pieniężnych. Nie można zatem stwierdzić, iż zakupu dokonano na cele osobiste, np. na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Wnioskodawca wskazuje, również, że nie ma sprecyzowanego celu przeznaczenia środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości, zatem nie można tu mówić o sprzedaży na cele osobiste. Należy zauważyć, iż Wnioskodawca, traktując zakup nieruchomości jako lokatę kapitału i podejmując czynności zmierzające następnie do jego sprzedaży, rozporządza swoim majątkiem w celu osiągnięcia zysku. W takiej sytuacji dostawa wskazanej we wniosku działki kwalifikuje tę czynność jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych.

Należy również zauważyć, iż w kontekście podstawowej zasady podatku VAT, jaką jest zasada neutralności, bezzasadnym byłoby przyjęcie przez ustawodawcę, iż ta sama czynność w przypadku podmiotu, który zarejestrował się jako podatnik VAT czynny i zgłosił działalność w zakresie handlu nieruchomościami byłaby opodatkowana inaczej, niż w przypadku gdy dokonuje jej podmiot, który takiego zgłoszenia nie dokonał, kiedy zamiar i efekt zarobkowy obydwu transakcji jest identyczny. Różnica wynika tylko z kwestii formalnych dokonanych przez obydwa podmioty.

Kryterium prowadzenia działalności gospodarczej nie wyłącza z grona podatników osób fizycznych, jeśli dokonują one dostawy towarów w sposób stały, zorganizowany i powtarzalny. Bez znaczenia pozostaje fakt, w jakim okresie wykonywana jest dana czynność, ani ilość dokonanych transakcji. Jeśli odpłatna dostawa towarów została dokonana przez osobę działającą, w rozumieniu ustawy, w charakterze podatnika i w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą, to nawet, jeśli dokonano tych czynności bez zachowania warunków i form określonych przepisami prawa (np. bez oficjalnego zarejestrowania działalności gospodarczej), to czynność taka podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (art. 5 ust. 2 ustawy o VAT).

Bezsprzecznie zatem wszystkie przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności w przedmiotowej sprawie wskazują na to, iż nabył on przedmiotowe nieruchomości z zamiarem wykorzystania ich do celów zarobkowych, co w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi działalność gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z wniosku, Wnioskodawca w latach 2007-2008 prowadził działalność gospodarczą deweloperską, którą co prawda zamknął dnia 30 kwietnia 2008 r., a VAT-Z złożył dnia 15 maja 2008 r., ale również w 2008 r. nie udało się Wnioskodawcy uzyskać decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu na budowę kilku domów, a także pozwolenia na budowę.

Zatem wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż podjęto działania wskazujące na zamiar związania zakupionej nieruchomości z działalnością gospodarczą, wobec tego jej sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem.

Reasumując dokonanie dostawy działki niezabudowanej przeznaczonej pod zabudowę, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki w wysokości 22%, stosownie do przepisów art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem sprzedający, tj. Wnioskodawca w odniesieniu do powyższej transakcji, będzie występować w charakterze podatnika.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.