IBPP1/443-801/11/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2011 r. (data wpływu 13 maja 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 sierpnia 2011 r. (data wpływu 16 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca prawidłowo odprowadza podatek VAT należny od bezpłatnego przekazania posiłków pracownikom umysłowym - jest prawidłowe.

W dniu 13 maja 2011 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca prawidłowo odprowadza podatek VAT należny od bezpłatnego przekazania posiłków pracownikom umysłowym.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 sierpnia 2011 r. (data wpływu 16 sierpnia 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 2 sierpnia 2011 r. znak: IBPP1/443-800/11/BM, IBPP1/443-801/11/BM, IBPP1/443-802/11/BM, IBPP1/443-803/11/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest producentem odlewów żeliwnych, jest czynnym podatnikiem podatku VAT i prowadzi sprzedaż opodatkowaną.

W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca ma obowiązek zapewnić swoim pracownikom fizycznym posiłki profilaktyczne zgodnie z przepisami Kodeksu Pracy.

Wnioskodawca kupuje również pracownikom umysłowym (zgodnie z wewnętrznym zapisem w zakładowym Regulaminie) posiłki, które są identycznie przygotowywane jak dla pracowników fizycznych i kupowane od tej samej firmy zewnętrznej (posiadają tę samą wartość energetyczną), mimo iż takiego obowiązku Wnioskodawca nie ma, zgodnie z wyżej powołanymi przepisami k.p. Pracownicy umysłowi bezpłatnie otrzymują posiłki, od których zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych spółka potrąca pracownikom podatek dochodowy. Pracownicy na każdy miesiąc otrzymują bloczki, z których rozliczają się na koniec każdego miesiąca. Pracownikom Wnioskodawcy posiłki przysługują za każdy przepracowany dzień. Zdarzają się też sytuacje, w których pracownicy wykorzystują bloczki nienależne, wobec czego spółka potrąca z wypłaty pracownikom 100% wartości brutto posiłku za ponadlimitowe spożycie.

Posiłki dla Wnioskodawcy przyrządza firma zewnętrzna wynajmująca powierzchnię na terenie zakładu Wnioskodawcy składającą się z sali stołówkowej i zaplecza kuchennego. Firma ta w stołówce zakładowej gotowe półprodukty podgrzewa i podaje pracownikom spółki Wnioskodawcy w stałych, wyznaczonych godzinach. Co miesiąc Wnioskodawca od firmy zewnętrznej otrzymuje fakturę VAT ze stawką 8% o symbolu PKWiU 56.29.20.0, nazwa towaru i usługi: posiłki profilaktyczne.

Firma zewnętrzna jest to firma H., dla Wnioskodawcy jest to firma obca, kontrahent. Po uzyskaniu telefonicznej informacji od firmy H. Wnioskodawca wie, że podnajmuje ona jeszcze w kilku innych spółkach tak jak w przypadku Wnioskodawcy powierzchnię w której prowadzi sprzedaż posiłków, firma H. prowadzi także działalność cateringową. Firma H. na podstawie umowy podnajmuje powierzchnię na terenie spółki Wnioskodawcy. Powierzchnia składa się z sali stołówkowej i zaplecza kuchennego, na której to firma H. na rzecz pracowników spółki Wnioskodawcy przygotowuje z półproduktów lub gotowych produktów-posiłki przywiezione ze swojej głównej kuchni a następnie podaje pracownikom spółki Wnioskodawcy w stołówce.

Pracownicy bloczki otrzymują na każdy dzień miesiąca (np. miesiąc ma 30 dni i tyle też pracownicy otrzymują bloczków) Na koniec każdego miesiąca nie wykorzystane bloczki (np. za dni wolne tj. 4 niedziele i 4 soboty i 2 dni urlopu co łącznie daje 10 dni nienależnych bloczków czyli 10 bloczków oddają, które są im nienależne) zwracają do osoby odpowiedzialnej za ich rozliczanie. Osoba w porozumieniu z Działem Kadr sprawdza dni obecności pracownika w pracy. Ponad limitowe spożycie posiłków zarówno przez osoby fizyczne jak i umysłowe występuje wówczas gdy pracownik powinien zwrócić 10 bloczków jak podano powyżej w przykładzie a oddaje 5 bloczków (np. zgubił lub dwa razy w ciągu dnia spożył posiłek).

Pomiędzy Wnioskodawcą a firmą obcą H. jest zawarta umowa na podnajem pomieszczeń na terenie spółki Wnioskodawcy. Z umowy wynika iż Wnioskodawca użycza na rzecz firmy H. przedmiot umowy, czyli 300 m kw. pomieszczeń znajdujących się na parterze budynku administracyjno-socjalnego (z umowy nie wynika, iż jest to zaplecze kuchenne, sala stołówkowa, ale w rzeczywistości pomieszczenia tak wyglądają).

W użyczonych pomieszczeniach Biorący, czyli spółka H., przedmiot umowy czyli powierzchnię używać będzie w celu prowadzenia w nim mini baru pracowniczego i świadczenia usług w zakresie żywienia zbiorowego pracowników firmy Wnioskodawcy na zasadach wyłączności. Na koniec każdego miesiąca firma H. obciąża Wnioskodawcę fakturą w wysokości wydanych posiłków na podstawie rzeczywistej ilości otrzymanych bloczków. Wysokość faktury sprawdzają osoby odpowiedzialne za rozliczanie bloczków. W wynajmowanej stołówce firma H. poza posiłkami profilaktycznymi prowadzi także sprzedaż artykułów spożywczych np: napoje, słodycze, nabiał, oraz odpłatne obiady. Artykuły mogą nabywać pracownicy Wnioskodawcy, jaki i również osoby niebędące pracownikami Wnioskodawcy.

Wydawanie posiłków profilaktycznych odbywa się zawsze w stałych wyznaczonych porach w godzinach pracy pracowników Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowo spółka odprowadza podatek VAT należny od bezpłatnego przekazania posiłków pracownikom umysłowym.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 10 sierpnia 2011 r.), Spółka przygotowane przez firmę zewnętrzną posiłki profilaktyczne traktuje jako zakup usług stołówkowych zgodnie z symbolem PKWiU 56.29.20.0 podanym na fakturze przez firmę zewnętrzną. Spółka uważa że od 1 stycznia 2011 r. w dalszym ciągu ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanej faktury przy zakupie ww. posiłków profilaktycznych, przekazanych nieodpłatnie.

Spółka od wartości bezpłatnie przekazanych posiłków pracownikom umysłowym, odprowadza podatek VAT należny w takiej wysokości w jakiej odliczyła podatek naliczony.

Na gruncie prawa stosowanego dla celów podatkowych do końca 2010 r. (PKWiU z 1997 r.) przyjmowano, że wyłączenie z prawa do odliczenia podatku naliczonego dotyczy wyłącznie usług gastronomicznych sensu stricto, tj. usług klasyfikowanych na gruncie PKWiU jako usługi gastronomiczne (symbol PKWiU 55.3), a więc nie dotyczy, między innymi, usług cateringowych i stołówkowych klasyfikowanych na gruncie PKWiU z 1997 r. jako usługi dostarczania posiłków dla odbiorców zewnętrznych (PKWiU 55.5).

Przykładowo interpretacje indywidualne:

Od dnia 1 stycznia 2011 r. klasyfikacja statystyczna dokonywana jest na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r., które klasyfikuje usługi stołówkowe (56.29.20.0) w dziale 56. w podgrupie 56.29- pozostałe usługi gastronomiczne. W związku z uchyleniem art. 8 ust. 3 ustawy VAT z 2004 r., który stanowił iż usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji. Z dniem 1 stycznia 2011 do ustawy VAT wprowadzono art. 5a, który mówi że towary i usługi będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przepis ustawy VAT w art. 88 ust. 1 pkt 4 nie powołuje symbolu statystycznego. Jeżeli ustawa zawiera termin przy którym nie ma odwołania do innych aktów prawnych to rozumiemy ten termin potocznie odwołując się do słownika języka polskiego. Słowniki zasadniczo rozróżniają obydwa pojęcia: osobno usługi gastronomiczne (posiłki serwowane w barach i restauracjach) i usługi stołówkowe (posiłki podawane w salach jadalnych przy zakładach i instytucjach), które to terminy nie są równoznaczne. Zatem spółka uważa, że nie można interpretować usług stołówkowych jako usługi gastronomiczne i w związku z tym art. 88 ust. 1 pkt 4 nie ma w tym przypadku zastosowania. Spółka od dnia 1 stycznia 2011 r. ma w dalszym ciągu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie posiłków profilaktycznych dla pracowników.

Wnioskodawca uważa, że państwa członkowskie nie mogą wprowadzać swoim podatnikom nowych ograniczeń prawa do odliczenia podatku VAT bez zgody Unii Europejskiej a taka sytuacja może mieć tutaj miejsce jeżeli polskie organy podatkowe będą od dnia 1 stycznia 2011 r. utożsamiać usługi stołówkowe związane z przygotowaniem posiłków profilaktycznych i regeneracyjnych dla pracowników z usługami gastronomicznymi.

W związku z tym Wnioskodawca uważa iż ma prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie posiłków profilaktycznych, które są wydawane zarówno pracownikom fizycznym (obowiązek ich wydania wynika z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy i jest zagwarantowane pracownikom fizycznym na podstawie Kodeksu Pracy) jak i pracownikom umysłowym (zgodnie z regulaminem zakładowym) dla których możliwość spożywania bezpłatnych posiłków na terenie zakładu stanowi silny element motywacyjny i ma korzystny wpływ na wydajność pracy.

Bezpłatne przekazanie posiłków jest świadczeniem ze strony pracodawcy, jest ściśle związane ze stosunkiem pracy i pozostaje w bezpośrednim związku z prowadzonym przedsiębiorstwem oraz służy działalności opodatkowanej.

Stanowisko takie potwierdza ETS w wyroku z dnia 11 grudnia 2008 r. w sprawie Danfoss A/D.... (C-371/07) wskazując, że gdy sam pracodawca zapewnia posiłki pracownikom, nie służy to zaspokojeniu prywatnych potrzeb pracownikom i nie jest dokonywane w celach innych niż cele związane z działalnością. Cytując też za Januszem Zubrzyckim, Leksykon VAT 2011 r.:".... W sytuacji gdy przedsiębiorca nie nabywa obcych usług gastronomicznych, lecz posiłki są przygotowywane i wydawane bezpośrednio w stołówce zakładowej przeznaczonej wyłącznie dla pracowników zakładu, pracodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie produktów służących do ich wytworzenia, ponieważ - mimo że czynność wydania pracownikom tych posiłków nie podlega opodatkowaniu - to skoro wydawanie tych posiłków związane jest z prowadzeniem przedsiębiorstwa podatnika, służy czynnościom opodatkowanym."

Powyższa klasyfikacja wskazuje, iż usługi stołówkowe stanowią odrębne usługi od usług gastronomicznych. W przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT, wyłączającym prawo do odliczenia podatku naliczonego, zostały wymienione jedynie usługi gastronomiczne. Tym samym z uwagi na odmienny charakter tych usług, nie można uznać, iż do usług stołówkowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego wynikające z art. 88 ustawy VAT. Ponadto nabyte usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych i wynikają z ciążących na Spółce obowiązków wynikających z odrębnych przepisów (kodeks pracy). Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, iż nabywane usługi stołówkowe mają ścisły związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, w związku z tym stoi na stanowisku iż, Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabywaniem tych usług.

Spółka od wartości bezpłatnie przekazanych posiłków pracownikom umysłowym, odprowadza podatek VAT należny w takiej wysokości w jakiej odliczyła podatek naliczony gdyż zgodnie z art. 8 ust. 2 za odpłatne świadczenie usług uznaje się również: w pkt 2 nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r.), za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powyższego wynika, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Przepisy wykonawcze regulujące powyższy obowiązek to:

* rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279),

* rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn. z 2003 r. Dz. U. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.).

Pierwsze z wymienionych rozporządzeń dotyczy obowiązków pracodawcy względem pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych. Natomiast drugie z zacytowanych rozporządzeń mówi o obowiązku pracodawcy dostarczania wszystkim pracownikom wody zdatnej do picia lub innych napojów.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca kupuje pracownikom umysłowym (zgodnie z wewnętrznym zapisem w zakładowym Regulaminie) posiłki profilaktyczne, które są identycznie przygotowywane jak dla pracowników fizycznych i kupowane od tej samej firmy zewnętrznej (posiadają tę samą wartość energetyczną), mimo iż takiego obowiązku Wnioskodawca nie ma, zgodnie z przepisami Kodeksu Pracy. Pracownicy umysłowi bezpłatnie otrzymują posiłki. Pracownicy na każdy miesiąc otrzymują bloczki, z których rozliczają się na koniec każdego miesiąca. Pracownikom Wnioskodawcy posiłki przysługują za każdy przepracowany dzień.

Spółka przygotowane przez firmę zewnętrzną posiłki profilaktyczne traktuje jako zakup usług stołówkowych zgodnie z symbolem PKWiU 56.29.20.0 podanym na fakturze przez firmę zewnętrzną. Co miesiąc Wnioskodawca od firmy zewnętrznej otrzymuje fakturę VAT ze stawką 8% o symbolu PKWiU 56.29.20.0, nazwa towaru i usługi: posiłki profilaktyczne.

Spółka od wartości bezpłatnie przekazanych posiłków pracownikom umysłowym, odprowadza podatek VAT należny w takiej wysokości w jakiej odliczyła podatek naliczony.

Zwrócić należy uwagę, iż przepisy Kodeksu pracy przewidują wprawdzie pewne szczególne rozwiązania w przypadku pracy w warunkach szkodliwych dla zdrowia, nie przewidują jednak rozwiązań polegających na konieczności zapewnienia pracownikom niepracującym w takich warunkach posiłków.

Jeśli natomiast obowiązek zapewnienia posiłków pracownikom umysłowym wynika jak wskazał Wnioskodawca jedynie z wewnętrznych zapisów w zakładowym Regulaminie to stwierdzić należy, iż nie oznacza to, że takie nieodpłatne świadczenia nie podlegają opodatkowaniu. W tym bowiem przypadku świadczenia mają charakter osobisty i są związane z realizacją osobistych korzyści pracowników. Przekazanie przez Wnioskodawcę posiłków na rzecz pracowników umysłowych w przedstawionym stanie faktycznym odbywa się w interesie pracownika i związane jest z jego korzyściami osobistymi, nie zaś z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem.

W związku powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że Spółka od wartości bezpłatnie przekazanych posiłków pracownikom umysłowym, odprowadza podatek VAT należny zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT należało uznać za prawidłowe.

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z powyższego, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy towary i usługi, z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób (art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b) ustawy).

Stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisu art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Powyższy przepis wprost stanowi, że oznaczenia PKWiU stosuje się jedynie w określonych w ustawie lub rozporządzeniu sytuacjach, tzn. gdy przepis wprost odnosi się do symbolu PKWiU. Odstąpienie od uznania kwalifikacji statystycznych za podstawowe źródło wytycznych umożliwiających identyfikację usług dla potrzeb opodatkowania VAT, nie wyłącza możliwości ich dalszego pomocniczego zastosowania.

Należy podkreślić, iż od 1 stycznia 2011 r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług obowiązuje Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług z 2008 r., stanowiąca załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

W klasyfikacji tej ustawodawca w dziale 56 ("Usługi związane z wyżywieniem") sklasyfikował pod symbolem PKWiU 56.1 "Usługi restauracji i pozostałych placówkach gastronomicznych". Natomiast pod symbolem PKWiU 56.10.11 zostały sklasyfikowane "Usługi przygotowania i podawania posiłków w restauracjach", a pod symbolem PKWiU 56.10.11 zostały sklasyfikowane "Usługi przygotowania i podawania posiłków w lokalach samoobsługowych".

Pod symbolem PKWiU 56.2 sklasyfikowana natomiast "Usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) i pozostałe usługi gastronomiczne". Natomiast pod symbolem PKWiU 56.21 zostały sklasyfikowane "Usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)" a pod symbolem PKWiU 56.29.20.0 mieszczą się "Usługi stołówkowe".

Odnosząc przytoczony stan prawny do przedstawionych we wniosku okoliczności stwierdzić należy, iż ustawa o VAT nie definiuje ani usług gastronomicznych, ani usług cateringowych, stołówkowych. Posiłkując się zatem definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN przyjąć należy, iż usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu. Podobnie wypowiedział się również w Trybunału Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-231/94 Faalborg-Gelting. W powyższym orzeczeniu TSUE udzielił odpowiedzi na pytanie, kiedy mamy do czynienia z usługą restauracyjną, a kiedy ze sprzedażą żywności "na wynos", tj. de facto z dostawą towarów. Jak zauważył TS, usługa restauracyjna jest rezultatem szeregu czynności, począwszy od gotowania potrawy do jej serwowania, przy czym jednocześnie do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (np. szatnia), umeblowanie i zastawa stołowa. Osoby, które w ramach wykonywania swojego zawodu pracują w restauracjach, wykonują na rzecz nabywcy posiłków wiele czynności, takich jak nakrywanie do stołu, doradzanie klientowi i objaśnianie szczegółów dotyczących posiłków w menu, podawanie do stołu i sprzątanie po zakończeniu konsumpcji. Usługi restauracyjne charakteryzuje zatem cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi dominujący element. Zatem należy je klasyfikować dla celów VAT jako świadczenie usług. Jednocześnie TSUE podkreślił, że sytuacja wygląda odmiennie, jeśli transakcja dotyczy posiłków "na wynos" i nie obejmuje usługi mającej na celu uzyskanie wzrostu konsumpcji na miejscu przy odpowiednim podaniu potrawy. Wtedy mamy do czynienia z dostawą towarów (tj. żywności).

Ponadto należy wskazać, iż w § 7 ust. 1 pkt 1, rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), w brzmieniu obowiązującym od dnia 6 kwietnia 2011 r., wskazano, iż stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia. W pozycji 7 załącznika nr 1 do rozporządzenie wskazano na usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

W przedmiotowej sprawie posiłki profilaktyczne dostarcza firma zewnętrzna, która na podstawie umowy podnajmuje powierzchnię na terenie spółki Wnioskodawcy. Powierzchnia składa się z sali stołówkowej i zaplecza kuchennego, na której to firma H. na rzecz pracowników spółki Wnioskodawcy przygotowuje z półproduktów lub gotowych produktów-posiłki przywiezione ze swojej głównej kuchni a następnie podaje pracownikom spółki Wnioskodawcy w stołówce.

Spółka przygotowane przez firmę zewnętrzną posiłki profilaktyczne traktuje jako zakup usług stołówkowych zgodnie z symbolem PKWiU 56.29.20.0 podanym na fakturze przez firmę zewnętrzną. Co miesiąc Wnioskodawca od firmy zewnętrznej otrzymuje fakturę VAT ze stawką 8% o symbolu PKWiU 56.29.20.0, nazwa towaru i usługi: posiłki profilaktyczne.

Uwzględniając klasyfikacje PKWiU oraz definicję ww. pojęć stwierdzić należy, iż świadczone usługi stołówkowe na rzecz Wnioskodawcy od firmy zewnętrznej udokumentowane fakturą VAT ze stawką 8% o symbolu PKWiU 56.29.20.0, nazwa towaru i usługi: posiłki profilaktyczne stanowią odrębne usługi od usług gastronomicznych. Zatem z uwagi na odmienny charakter tych usług, ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, nie znajdzie zastosowania w odniesieniu do ww. usług.

Tak więc Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanej faktury przy zakupie ww. posiłków profilaktycznych, przekazanych nieodpłatnie pracownikom umysłowym, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednocześnie zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku

Zgodnie z przepisem art. 29 ust. 12 ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, iż chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy, że Spółka od wartości bezpłatnie przekazanych posiłków pracownikom umysłowym, odprowadza podatek VAT należny w takiej wysokości w jakiej odliczyła podatek, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto należy zauważyć, że inne kwestie zawarte we wniosku będą przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.