IBPP1/443-80/12/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2012 r. (data wpływu 20 stycznia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2012 r. (data wpływu 27 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konieczności wystawienia faktur VAT dla mieszkańców budynku za wymianę wodomierzy - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 stycznia 2012 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konieczności wystawienia faktur VAT dla mieszkańców budynku za wymianę wodomierzy.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 kwietnia 2012 r. (data wpływu 27 kwietnia 2012 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 13 kwietnia 2012 r. znak IBPP1/443-80/12/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zgodnie z "Regulaminem rozliczania kosztów zużycia wody dostarczanej do lokali mieszkalnych i użytkowych oraz pobierania opłaty za wodę i odprowadzenie ścieków", do obowiązków Spółdzielni należy prowadzenie ewidencji wodomierzy, plomb, terminów legalizacji, okresowa wymiana wodomierzy zgodnie z Polską Normą Legalizacji. Uchwałą z dnia 19 grudnia 2002 r. Rady Nadzorczej przyjęto propozycję Zarządu w sprawie wprowadzenia odpisu na fundusz remontowy wymiany wodomierzy w zamian za dotychczasową opłatę na wymianę wodomierzy. Wniosek uzasadniony był możliwością odliczania tych kosztów od podatku dochodowego. Taki stan prawny obowiązuje nadal i mieszkańcy wnoszą opłaty na obligatoryjny fundusz remontowy, w tym na fundusz remontowy wymiany wodomierzy.

W zawiadomieniach o zmianie wysokości opłat figurują dwie pozycje tj. fundusz remontowy i fundusz na wymianę wodomierzy, dla każdej nieruchomości są to inne stawki. Taki stan rzeczy, oprócz funduszu remontowego, który jest w pozycji "czynsz", mają również najemcy. Mieszkańcy, którzy posiadają status właścicieli lokali mieszkalnych będących członkami Spółdzielni, właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami Spółdzielni i najemców lokali mieszkalnych, zwrócili się o wystawienie na ich rzecz przez Spółdzielnię faktur VAT obejmujących usługę wymiany wodomierzy. Podanie wpłynęło z budynku, gdzie w listopadzie 2011 r. wymieniono we wszystkich mieszkaniach wodomierze (19 sztuk) i założono nowe plomby (po dwie na każdym wodomierzu). Wodomierze, które zostały założone, sa zakupione przez Spółdzielnię w sierpniu 2011 r. (zakupiono 270 szt. wodomierzy i 540 szt. plomb), a mieszkańcy przez okres 5 lat, miesięcznie wnoszą opłatę na fundusz remontowy wymiany wodomierzy. Saldo nieruchomości na fundusz wymiany wodomierzy (subkonto) po wykonaniu usługi jest ujemne. Spółdzielnia zakupuje wodomierze i plomby od producenta z VAT 23%. Firma zewnętrzna świadcząca usługi konserwacji m.in. na instalacji wod.-kan. wykonuje usługę wymiany wodomierzy i obciąża Spółdzielnię wg stawki VAT 8%. Spółdzielnia nie odlicza podatku naliczonego. Spółdzielnia finansuje wymianę wodomierzy środkami z funduszu remontowego. Kosztem dla Spółdzielni jest miesięczny odpis na fundusz remontowy wniesiony w wysokości zaliczki przez mieszkańców.

W uzupełnieniu wniosku podano, że:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółdzielnia winna wystawić dla mieszkańców budynku, pośród których są właściciele lokali mieszkalnych będący członkami Spółdzielni, jak też właściciele lokali mieszkalnych niebędący członkami Spółdzielni oraz najemcy lokali mieszkalnych, na ich żądanie fakturę VAT, w treści której miałoby być stwierdzone, iż dotyczy ona usługi wymiany wodomierza.

Dodatkowo Wnioskodawca prosi o interpretację, czy powyższy obowiązek miałby dotyczyć również sytuacji, w której z żądaniem występuje członek Spółdzielni, któremu przysługuje lokatorskie lub własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, wobec przedstawionych wyżej okoliczności faktycznych, nie istnieje po stronie Spółdzielni obowiązek wystawienia faktury VAT wyżej wymienionym osobom. Wnioskodawca wskazał, iż art. 8 ustawy o podatku VAT zawiera wprawdzie szeroka definicję usługi, której świadczenie powoduje konieczność wystawienia faktury VAT, niemniej jednak z jednolitego orzecznictwa sądów administracyjnych wynika jednoznacznie, iż usługa w rozumieniu art. 8 ust. 1 u.p.t.u. to transakcja gospodarcza. Oznacza to, iż stosunek prawny łączący strony musi wynikać z wzajemnych stosunków gospodarczych i wiązać się ze świadczeniem wzajemnym. Świadczenia obu stron powinny być ze sobą wzajemnie powiązane w konstrukcji cywilnoprawnej (np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 14 lipca 2010 r. sygn. akt I SA/Bk 218/10 - LEX nr 673084). W niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której Spółdzielnia z mocy szczególnych przepisów ustawowych regulujących zasady funkcjonowania spółdzielczości, a w szczególności spółdzielczości mieszkaniowej, jest organizacja jej członków. Stosunki łączące członka Spółdzielni ze Spółdzielnią wynikają z przepisów ustawowych, a też z przepisów statutowych oraz obowiązujących w spółdzielni mieszkaniowej regulaminów uchwalonych przez uprawnione do tego organy Spółdzielni z upoważnienia statutowego. Procedura zaskarżenia treści tak podjętych uchwał, w tym również dotyczących obciążeń finansowych członka, jest również określona w ustawie i statucie i nie ma charakteru cywilnoprawnego. W zaistniałych okolicznościach nie można zatem mówić o transakcji gospodarczej, a co za tym idzie, o wykonaniu usługi. Spółdzielnia realizuje względem członka Spółdzielni swoje obowiązki ustawowe i statutowe i również realizacji takich obowiązków ma prawo domagać się od członka, przy czym zakres wzajemnych świadczeń w stosunkach indywidualnych nie wynika z indywidualnego porozumienia z poszczególnym członkiem, ale z regulacji powszechnych w Spółdzielni, które wiążą wszystkich członków niezależnie od ich indywidualnej woli, jeśli uchwały podjęte w tym zakresie mają walor prawomocności.

Przez analogię do powołanego wyżej stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał na orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 maja 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 2169/09 - LEX nr 706061, w którym stwierdzono, iż usługi świadczone przez organizacje członkowskie gdzie indziej niesklasyfikowane, czy też usługi świadczone przez organizacje profesjonalne sklasyfikowane w dziale PKWiU 91, to ogół czynności wykonywanych na rzecz członków stowarzyszenia w zamian za otrzymane składki członkowskie. Gdy czynności te sa finansowane ze składek członkowskich płaconych z faktu przystąpienia do danej organizacji i dotyczą utrzymania danej organizacji i realizowania przez nią celów statutowych, to mogą zostać zakwalifikowane do czynności statutowych organizacji członkowskich.

Wnioskodawca uważa, iż również przez analogię można powołać w niniejszej sprawie wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 września 2010 r. sygn. akt I FSK 742/10 (POP 2011/2/180), w którym stwierdzono, iż wspólnota mieszkaniowa, nabywając usługi w ramach zarządu nieruchomością wspólną, działa we własnym imieniu i na własną rzecz jako "osoba ustawowa" będąca jednostką organizacyjną odrębną od właścicieli, co oznacza, że nie świadczy w tym zakresie usług na rzecz właścicieli lokali w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT i nie ma podstaw do refakturowania ponoszonych przez wspólnotę wydatków na rzecz właścicieli lokali.

Wnioskodawca pragnie przy tym podkreślić, że zgodnie z przepisami ustawowymi, a też statutowymi, w spółdzielni mieszkaniowej właściciele lokali mieszkalnych niebędący członkami Spółdzielni, a też najemcy lokali mieszkalnych mają ten sam zakres obowiązków oparty o tę samą podstawę prawną co członkowie Spółdzielni w zakresie opisanego wyżej stanu faktycznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznano za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 powołanej ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również:

Według art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Należy przy tym podkreślić, iż czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie ustawy o VAT nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane "po kosztach" ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie. W istocie okoliczność, czy transakcja została dokonana po cenie niższej, czy też wyższej od kosztu świadczenia, nie ma znaczenia dla zakwalifikowania transakcji jako "transakcji odpłatnej" w rozumieniu art. 5, bowiem to ostatnie pojęcie wymaga wyłącznie istnienia bezpośredniego związku między dostawą towarów lub świadczeniem usług, a świadczeniem wzajemnym (wynagrodzeniem) rzeczywiście otrzymanym przez podatnika.

Pojęcie sprzedaży zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT i należy przez nie rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że do obowiązków Spółdzielni należy prowadzenie ewidencji wodomierzy, plomb, terminów legalizacji, okresowa wymiana wodomierzy zgodnie z Polską Normą Legalizacji. W dniu 19 grudnia 2002 r. podjęto uchwałę, w sprawie wprowadzenia odpisu na fundusz remontowy wymiany wodomierzy w zamian za dotychczasową opłatę na wymianę wodomierzy. Mieszkańcy wnoszą więc opłaty na obligatoryjny fundusz remontowy, w tym na fundusz remontowy wymiany wodomierzy.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty, o których mowa we wniosku są opłatami pobieranymi przez Spółdzielnię na podstawie art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

Z przepisu art. 4 ust. 1, 1¹ 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.) wynika, że:

* członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu,

* osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, są obowiązane uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5,

* członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu,

* właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu. Obowiązki te wykonują przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5,

* członkowie spółdzielni uczestniczą w kosztach związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię, jeżeli uchwała walnego zgromadzenia tak stanowi. Właściciele lokali niebędący członkami oraz osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, mogą odpłatnie korzystać z takiej działalności na podstawie umów zawieranych ze spółdzielnią.

Zgodnie zatem z powołanymi wyżej przepisami, czynności świadczone przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz swoich członków zostały objęte przepisami ustawy o podatku od towarów i usług. W aktualnym stanie prawnym czynności świadczone przez spółdzielnie mieszkaniowe są usługą podlegającą przepisom tej ustawy.

Za potwierdzeniem powyższego przemawia również treść art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

Ponadto, na podstawie § 13 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.).

Oznacza to zatem, że czynności powyższe zawierają się w zakresie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 tej ustawy (choć korzystających ze zwolnienia) i stanowią usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 106 ust. 4 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Ponadto na podstawie § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT". Szczegółowe elementy, jakie powinna zawierać faktura zostały określone w § 5 tego rozporządzenia.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że wymiana wodomierzy przez Spółdzielnię stanowi usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy cytowanej powyżej ustawy o VAT i to niezależnie od tego, na rzecz jakich podmiotów będzie wykonywana. Opodatkowaniem objęte są więc usługi świadczone przez Spółdzielnię na rzecz:

Wobec powyższego, Wnioskodawca świadczący usługi wymiany wodomierzy zobowiązany jest wystawić faktury zgodnie z cytowanym art. 106 ust. 4 ustawy o VAT na żądanie osób wymienionych w tym przepisie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego, bądź zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji była jedynie kwestia ustalenia, czy czynności wymiany wodomierzy stanowią usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT oraz czy w związku z tym należy wystawiać faktury VAT. Przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia nie była natomiast stawka podatkowa obowiązująca dla tych czynności, bowiem Wnioskodawca nie sformułował w tym zakresie pytania, ani też nie przedstawił własnego stanowiska.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia Wojewódzkich Sądów Administracyjnych i Naczelnego Sądu Administracyjnego, bowiem stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to też z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Na marginesie należy zaznaczyć, że tut. organ nie jest uprawniony do dokonywania analizy załączonych do wniosku dokumentów, a interpretację wydaje w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Ponadto tut. organ informuje, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.