IBPP1/443-777/09/AL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2009 r. (data wpływu 27 lipca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 września 2009 r. (data wpływu 15 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie naliczenia podatku VAT przy zbyciu prawa wieczystego użytkowania działek - jest prawidłowe.

W dniu 27 lipca 2009 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek z dnia 17 lipca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie naliczenia podatku VAT przy zbyciu prawa wieczystego użytkowania działek.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 września 2009 r. (data wpływu 15 września 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-777/09/AL z dnia 7 września 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 26 maja 2006 r. Wnioskodawca nabył prawo użytkowania wieczystego parceli gruntowej 10/29 KW XXX o powierzchni XXX m ² w X. w celu budowy domu 1-rodzinnego na własne potrzeby.

Ze względu na zmianę sytuacji rodzinnej (planowane małżeństwo), plany Wnioskodawcy uległy zmianie i w styczniu 2007 r. zakupił ze swoją obecną żoną parcelę gruntową w Y., gdzie buduje wraz z żoną budynek 1-rodzinny na własne potrzeby (decyzja nr XXX wydana przez Prezydenta Miasta).

Obecnie budynek jest wykańczany. Sytuacja finansowa skłania Wnioskodawcę do sprzedaży parceli w X. Uzyskane środki umożliwią wykończenie i zamieszkanie w nowym budynku. Ze względu na to, że próba sprzedaży parceli w całości zakończyła się niepowodzeniem, Wnioskodawca dokonał podziału na mniejsze działki, z zamiarem ich sprzedaży.

Poza opisanymi powyżej zakupami działek przeznaczonych na prywatne potrzeby Wnioskodawcy, wcześniej tylko raz zakupił parcelę gruntową i zapisał ją córce. Przez ostatnie 10 lat, aż do opisanych powyżej zdarzeń, Wnioskodawca nie kupował parcel gruntowych.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako wspólnik w spółce cywilnej, zajmującej się handlem urządzeniami alarmowymi i domofonami. Wnioskodawca nigdy nie zajmował się działalnością związaną z obrotem nieruchomościami.

W uzupełnieniu z dnia 11 września 2009 r. do wniosku Wnioskodawca wskazał ponadto, iż jako osoba fizyczna nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, natomiast jest wspólnikiem w firmie Spółka Cywilna "X", która jest czynnym podatnikiem VAT, NIP Spółki XXX), zgłoszenie rejestracyjne z dnia 14 czerwca 1993 r. oraz zaświadczenie rejestracyjne czynnego podatnika VAT Nr XXX.

Podstawowy zakres działalności Spółki: handel hurtowy i detaliczny artykułami elektrycznymi i elektronicznymi, zakres działalności nie obejmuje pośrednictwa ani handlu nieruchomościami.

Zgodnie z istniejącym w dniu zakupu (dniu 26 maja 2006 r.) planem zagospodarowania przestrzennego, zakupiony grunt 10/29 KW XXX o powierzchni XXX m ² był: w przeważającej części - budowlany, w części - tereny zielone, w części - skarpy i wyrobiska.

Wnioskodawca nie wykorzystywał zakupionego w 2006 r. gruntu do działalności rolniczej.

Wnioskodawca nie dokonywał i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych, nie jest rolnikiem ryczałtowym. Nabyty w 2006 r. grunt nie jest gruntem rolnym i Wnioskodawca nie uzyskiwał dopłat.

Nabyty w 2006 r. grunt nie był nigdy przez Wnioskodawcę wydzierżawiany ani najmowany.

Zgodnie z istniejącym obecnie planem zagospodarowania przestrzennego, działki powstałe z zakupionego w 2006 r. gruntu będą gruntem w przeważającej części - budowlanym, w części - tereny zielone, w części - skarpy i wyrobiska.

Wnioskodawca nie rozpoczął planowanej budowy.

Żadna działka powstała z gruntu zakupionego w 2006 r. nie jest zabudowana.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż przed przedstawioną we wniosku sprzedażą dokonywał sprzedaży wyłącznie niezabudowanych gruntów rolnych odziedziczonych w postępowaniu spadkowym od rodziców, udział Wnioskodawcy w poniżej wymienionych gruntach wynosił 1/6:

* w 1996 r., pgr XXX w S., o pow. XXX m ^2, nabywca prywatny, w celu powiększenia gospodarstwa rolnego,

* w 2001 r. pgr XXX w S. nabywcą była gmina, przeznaczenie na oczyszczalnię ścieków,

* w 2006 (lub 2007 r., Wnioskodawca nie pamięta) w S., nabywcą była G., przeznaczenie węzeł drogowy.

Z tytułu powyżej przedstawionych sprzedaży Wnioskodawca nie odprowadzał podatku VAT, nie składał deklaracji VAT-7, ani nie składał zgłoszenia VAT-R.

Wnioskodawca nie posiada innych, poza zakupioną w 2006 r., nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży.

Inne, posiadane przez Wnioskodawcę nieruchomości to:

* grunt w Y., który zabudował budynkiem 1-rodzinnym na potrzeby rodziny,

* grunty rolne w S., Wnioskodawca występuje w nich jako współwłaściciel, obecnie nie planuje ich sprzedawać.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek w X. do ceny Wnioskodawca powinien doliczyć podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy odpłatne zbycie prawa użytkowania wieczystego działek w X. nie podlega naliczeniu podatku VAT.

Wnioskodawca uzasadnia to faktem, że działkę zakupił na własne potrzeby mieszkaniowe, sprzedaje ją w celu realizacji tych potrzeb w innej lokalizacji oraz że nie prowadzi i nie prowadził działalności związanej z obrotem nieruchomościami.

Na poparcie stanowiska Wnioskodawca powołał wyroki: WSA we Wrocławiu (I SA/Wr 830/06) oraz NSA w Szczecinie z dnia 25 lutego 2009 r. (NSA Sz 630/08), do których komentarz załącza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

* podwójnego opodatkowania,

* braku opodatkowania,

* zakłócenia konkurencji.

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

* powszechność opodatkowania,

* faktyczne opodatkowanie konsumpcji,

* stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika podatku VAT, a czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT tzn. została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy lub polega na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego np. prawa wieczystego użytkowania działek, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 nie można go uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany był bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego, dnia 26 maja 2006 r. nabył on prawo użytkowania wieczystego niezabudowanej parceli gruntowej 10/29 KW XXX o powierzchni XXX m ² w X. stanowiącej w przeważającej części grunt budowlany, w części - tereny zielone, w części - skarpy i wyrobiska.

Zakup został poczyniony w celu budowy domu 1-rodzinnego na własne potrzeby.

Ponadto Wnioskodawca nie wykorzystywał zakupionego w 2006 r. gruntu do działalności rolniczej. Wnioskodawca nie dokonywał i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych, nie jest rolnikiem ryczałtowym. Nabyty w 2006 r. grunt nie jest gruntem rolnym i Wnioskodawca nie uzyskiwał dopłat.

Nabyty w 2006 r. grunt nie był nigdy przez Wnioskodawcę wydzierżawiany ani najmowany. Grunt powyższy, również po podziale, nie został przez Wnioskodawcę zabudowany.

Zgodnie z istniejącym obecnie planem zagospodarowania przestrzennego, działki powstałe z zakupionego w 2006 r. gruntu będą gruntem w przeważającej części - budowlanym, w części - tereny zielone, w części - skarpy i wyrobiska.

Ze względu na zmianę sytuacji rodzinnej (planowane małżeństwo), plany Wnioskodawcy uległy zmianie i w styczniu 2007 r. zakupił ze swoją obecną żoną parcelę gruntową w Y., gdzie buduje wraz z żoną budynek 1-rodzinny na własne potrzeby. Obecnie budynek jest wykańczany. Sytuacja finansowa skłania Wnioskodawcę do sprzedaży gruntu w X. Uzyskane środki umożliwią Wnioskodawcy wykończenie i zamieszkanie w nowym budynku.

Z uwagi na to, że próba sprzedaży działki w całości zakończyła się niepowodzeniem, Wnioskodawca dokonał podziału działki 10/29 na mniejsze działki, z zamiarem ich sprzedaży.

Zatem, jak wskazano powyżej, podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku prawa wieczystego użytkowania działek powstałych w wyniku podziału działki 10/29 jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika zatem, iż prawo wieczystego użytkowania działki 10/29 nie zostało nabyte przez Wnioskodawcę w celach handlowych. Od momentu nabycia Wnioskodawca wiązał zakup powyższego prawa wieczystego użytkowania gruntu z faktem przeznaczenia gruntu na własne potrzeby tj. budowę na nim domu jednorodzinnego.

Również późniejszy podział przedmiotowego gruntu na mniejsze działki w celu sprzedaży nie wskazuje, iż sprzedaż prawa wieczystego użytkowania tychże działek będzie nosiła znamiona działalności gospodarczej dokonywanej w sposób częstotliwy, bowiem jak wskazał tut. organ, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży.

Jak wskazał Wnioskodawca podział powyższego gruntu na mniejsze działki wiązał się z brakiem znalezienia kupca na działkę w całości. Natomiast sprzedaż prawa wieczystego użytkowania działek wydzielonych z działki 10/29 jest spowodowana tym, iż środki uzyskane z ich sprzedaży Wnioskodawca ma zamiar przeznaczyć na dokończenie budowy budynku jednorodzinnego, budowanego wraz ze swoją obecną żoną, na działce zakupionej z nią wspólnie w styczniu 2007 r.

A zatem dostawa prawa wieczystego użytkowania działek w X. jest związana ze zmianą sytuacji rodzinnej Wnioskodawcy tj. budową domu jednorodzinnego w Y. oraz powodowana sytuacją finansową Wnioskodawcy, tj. koniecznością pozyskania środków na wykończenie i zamieszkanie przez Wnioskodawcę i jego rodzinę w nowym budynku.

Ponadto Wnioskodawca nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w zakresie pośrednictwa lub handlu nieruchomościami, nigdy nie wykorzystywał zakupionego w 2006 r. gruntu do działalności rolniczej, nie dzierżawił i nie wynajmował tego gruntu, nie dokonywał i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych, nie jest rolnikiem ryczałtowym, nie uzyskiwał dopłat w związku z posiadanym gruntem.

Wnioskodawca nie posiada innych, poza zakupioną w 2006 r., nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży. Wprawdzie posiada grunt w B., który zabudował budynkiem 1-rodzinnym na potrzeby rodziny oraz grunty rolne w S., jednakże obecnie nie planuje ich sprzedawać.

Wszystkie wymienione okoliczności wskazują, iż planowanych przez Wnioskodawcę dostaw prawa wieczystego użytkowania gruntów (stanowiących teren budowlany, tereny zielone, skarpy i wyrobiska), powstałych z podziału działki 10/29 KW XXX o powierzchni XXX m#61447;, znajdujących się w X. nie można uznać za dokonywane w ramach działalności gospodarczej.

Tym samym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl ww. art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do dostawy ww. prawa wieczystego użytkowania gruntów, gdyż nic nie wskazuje aby dokonując planowanych dostaw ww. prawa wieczystego użytkowania gruntów działał w takim charakterze.

Podsumowując, w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowego prawa wieczystego użytkowania gruntów powstałych z podziału działki 10/29 KW XXX nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem nie wystąpi obowiązek naliczenia podatku od towarów i usług przy dostawie przedmiotowego prawa wieczystego użytkowania działek.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać z prawidłowe.

Tut. organ nie odniósł się do ewentualnego opodatkowania dokonanych przez Wnioskodawcę wcześniejszych dostaw gruntów, bowiem kwestia ta nie była przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Ponadto należy stwierdzić, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki WSA oraz NSA są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności gdyby poczyniony przez Wnioskodawcę w 2006 r. zakup prawa wieczystego użytkowania gruntu 10/29 KW XXX dokonany został w celu lokaty kapitału) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice" po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.