IBPP1/443-748/09/ES

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 15 października 2009 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-748/09/ES

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2009 r. (data wpływu 20 lipca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 września 2009 r. (data wpływu 25 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości z tytułu nabycia samochodu ciężarowego o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg oraz z tytułu nabycia paliwa do tego samochodu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2009 r. wpłynął do tut. organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości z tytułu nabycia samochodu ciężarowego o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg oraz z tytułu nabycia paliwa do tego samochodu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 września 2009 r. (data wpływu 25 września 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 18 września 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest firmą, wykorzystującą w swojej działalności gospodarczej samochody ciężarowe i osobowe. Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę są opodatkowane podatkiem VAT.

Wnioskodawca dokonał zakupu samochodu marki Hyundai i30CW, który zgodnie z wyciągiem ze świadectwa homologacji ma następujące parametry:

* kategoria (rodzaj N1): ciężarowy,

* podrodzaj: wielozadaniowy,

* dopuszczalna ładowność 559 kg,

* liczba i rozmieszczenie siedzeń: 4 miejsca, 2 z przodu i 2 z tyłu.

Zakupiony samochód związany jest z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Ponadto Wnioskodawca dodaje, że jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Umowa na zakup samochodu pochodzi z dnia 8 lipca 2009 r., natomiast faktura VAT za przedmiotowy samochód wystawiona została w dniu 21 lipca 2009 r. Zakupiony samochód nie spełnia wymogów określonych w obecnie obowiązującym art. 86 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie posiada zaświadczenia potwierdzającego, że pojazd spełnia warunki, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy o VAT. Masa całkowita zakupionego samochodu wynosi 1720 kg.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości z tytułu nabycia ww. samochodu oraz z tytułu nabycia paliwa do tego samochodu.

Zdaniem Wnioskodawcy kupując obecnie samochód o ładowności powyżej 500 kg, który posiada homologację ciężarową Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT od zakupu samochodu oraz od zakupu paliwa do tego samochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

1.

suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

a.

z tytułu nabycia towarów i usług,

b.

potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,

c.

od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

2.

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;

3.

w przypadku importu towarów - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5;

4.

zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;

5.

kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

6.

kwota podatku należnego z tytułu importu towarów - w przypadkach, o których mowa w art. 33a.

Zgodnie z obecnie (tj. od dnia 22 sierpnia 2005 r. do nadal) obowiązującym przepisem art. 86 ust. 3 ww. ustawy o VAT w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Zgodnie z art. 86 ust. 4 ww. ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r.) przepis ust. 3 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;

6.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7.

przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Natomiast art. 86 ust. 5 cyt. ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r.) stanowi, iż spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Ponadto w myśl art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r.) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru: DŁ = 357 kg + n × 68 kg

gdzie:

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza liczbę miejsc (siedzeń), łącznie z miejscem dla kierowcy

- kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5000 zł.

Zgodnie z art. 86 ust. 5 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r., dopuszczalna ładowność pojazdów oraz liczba miejsc (siedzeń) - zgodnie z wolą ustawodawcy - określana była na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji wskazanej powyżej nie miały określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznawane były również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

Stosownie natomiast do przepisu art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 pkt 2 i pkt 3a obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika:

* samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika,

* paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg.

Stosownie do § 10 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 z późn. zm.), obowiązującego do 30 kwietnia 2004 r., podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, iż zgodnie z art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC/ Dz. Urz. UE L Nr 145, s.1 z późn. zm.), państwa członkowskie mogą utrzymać w mocy swoje przepisy dotyczące wyłączenia prawa do odliczenia podatku naliczonego obowiązujące w chwili wejścia w życie VI Dyrektywy, aż do przyjęcia przez Radę przepisów przewidzianych w tym przepisie. Tym samym wskazany przepis formułuje zasadę "stand still", przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "stand still" ma bowiem na celu uniemożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W sentencji wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, iż "Artykuł 17 ust. 6 akapit drugi szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie, przy dokonywaniu transpozycji tej dyrektywy do prawa wewnętrznego, uchyliło całość przepisów krajowych dotyczących ograniczeń prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej naliczonego przy zakupie paliwa do samochodów używanych dla celów działalności podlegającej opodatkowaniu, zastępując je, w dniu wejścia w życie tej dyrektywy na swym terytorium, przepisami ustanawiającymi nowe kryteria w tym przedmiocie, jeżeli - co winien ocenić sąd krajowy - te ostatnie przepisy powodują rozszerzenie zakresu zastosowania wskazanych ograniczeń. Powyższy przepis w każdym razie stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie zmieniło później swoje ustawodawstwo, obowiązujące od wyżej wskazanego dnia, w sposób, który rozszerza zakres zastosowania tych ograniczeń w stosunku do sytuacji istniejącej przed tym dniem".

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 z późn. zm.), uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Porównując przywołane przepisy obowiązujące do 30 kwietnia 2004 r. i te obowiązujące po tej dacie należy stwierdzić, że regulacje zawarte w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług mogą spowodować, w niektórych sytuacjach, ograniczenie zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z nabycia niektórych rodzajów samochodów oraz paliwa do tych samochodów.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT jest firmą, wykorzystującą w swojej działalności gospodarczej samochody ciężarowe i osobowe.

Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę są opodatkowane podatkiem VAT.

Wnioskodawca dokonał zakupu samochodu marki Hyundai i30CW (umowa na zakup samochodu pochodzi z dnia 8 lipca 2009 r., natomiast faktura VAT wystawiona została w dniu 21 lipca 2009 r.), który zgodnie z wyciągiem ze świadectwa homologacji ma następujące parametry:

* kategoria (rodzaj N1): ciężarowy,

* podrodzaj: wielozadaniowy,

* dopuszczalna ładowność 556 kg,

* liczba i rozmieszczenie siedzeń: 4 miejsca, 2 z przodu i 2 z tyłu.

Zakupiony samochód nie spełnia wymogów określonych w obecnie obowiązującym art. 86 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie posiada zaświadczenia potwierdzającego, że pojazd spełnia warunki, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy o VAT. Masa całkowita przedmiotowego samochodu wynosi 1720 kg. Zakupiony samochód związany jest z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny stwierdzić należy, iż na mocy obowiązujących od dnia 22 sierpnia 2005 r. przepisów art. 86 ust. 3 i ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktury VAT dokumentującej zakup przedmiotowego samochodu z uwagi na fakt, iż dopuszczalna masa całkowita tego pojazdu nie przekracza 3,5 tony oraz nie spełnia wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 86 ust. 4 ustawy o VAT w aktualnie obowiązującym brzmieniu (Wnioskodawca nie ma zatem możliwości uzyskania dla tego pojazdu zaświadczenia z okręgowej stacji kontroli pojazdów, że spełnia on warunki, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy o VAT). Na podstawie aktualnie obowiązujących przepisów Wnioskodawca ma jedynie prawo do odliczenia 60% kwoty podatku określonej w fakturze zakupu tego pojazdu, nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Wnioskodawcy nie przysługuje na mocy obowiązującego od dnia 22 sierpnia 2005 r. przepisu art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o VAT, prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących zakup paliwa do przedmiotowego samochodu.

Również na mocy przepisów art. 86 ust. 3 i art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r., Wnioskodawcy nie przysługiwałoby prawo do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego z faktury VAT dokumentującej zakup przedmiotowego samochodu bowiem dopuszczalna ładowność przedmiotowego samochodu wynosi 559 kg czyli mniej niż określona wzorem DŁ = 357 + n x 68 kg (357 + 4 x 68 kg = 629 kg). W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r. Wnioskodawca miałby jedynie prawo do odliczenia 50% kwoty podatku określonej w fakturze dokumentującej zakup tego pojazdu, nie więcej jednak niż 5.000 zł.

Stosownie do przepisu art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r. Wnioskodawcy nie przysługiwałoby prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących zakupy paliwa do tego samochodu.

Natomiast na mocy art. 25 ust. 1 pkt 2 i pkt 3a obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT dokumentującej nabycie przedmiotowego samochodu jak również paliwa do tego samochodu bowiem ładowność nabywanego samochodu jest wyższa niż 500 kg (wynosi 559 kg) i Wnioskodawca posiada świadectwo homologacji producenta lub importera wymagane dla danego rodzaju samochodu potwierdzające, że jest to samochód ciężarowy.

Z powyższego wynika, iż przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym obowiązujące do dnia 30 kwietnia 2004 r. w przedstawionej konkretnej sytuacji umożliwiałyby Wnioskodawcy pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu wskazanego we wniosku samochodu ciężarowego oraz paliwa do tego samochodu, natomiast obowiązujące od dnia 1 maja 2004 r. przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług częściowo ograniczyłyby Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tego samochodu (od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r. - do wysokości 50%, nie więcej niż 5.000 zł, a od 22 sierpnia 2005 r. - do wysokości 60%, nie więcej niż 6.000 zł) oraz całkowicie ograniczyłyby Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do tego samochodu.

Tym samym stwierdzić należy, iż w rozpatrywanej sprawie zmiana przepisów prawa, która weszła w życie w dniu 1 maja 2004 r. spowodowała w tej konkretnej sytuacji rozszerzenie zakresu stosowania ograniczeń w prawie do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu wskazanego we wniosku samochodu ciężarowego oraz paliwa do tego samochodu. W niniejszej sytuacji mamy zatem do czynienia z naruszeniem klauzuli "stand still".

W związku z powyższym jeżeli dopuszczalna ładowność nabytego przez Wnioskodawcę samochodu jest wyższa niż 500 kg, a Wnioskodawca posiada dokumenty np. wpis w dowodzie rejestracyjnym i świadectwo homologacji producenta lub importera wymagane dla danego rodzaju samochodu potwierdzające, że jest to samochód ciężarowy, zakup samochodu oraz paliwa potwierdzany jest fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę, jak również nabyty samochód jest związany z wykonywaniem przez Wnioskodawcę wyłącznie czynności opodatkowanych, wówczas Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia pełnej (100%) kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu samochodu ciężarowego oraz z faktur dokumentujących zakup paliwa do tego samochodu.

Istotne jest również aby nie zachodziły inne przesłanki wykluczające ww. prawo do odliczenia podatku naliczonego, o których mowa w art. 88 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zauważyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy tylko wskazanego we wniosku i objętego pytaniem samochodu ciężarowego Hyundai i30CW, nie dotyczy natomiast innych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w swojej działalności samochodów ciężarowych i osobowych. Jeżeli Wnioskodawca jest zainteresowany uzyskaniem interpretacji indywidualnej dotyczącej innych samochodów, winien wystąpić z odrębnym wnioskiem, w którym wyczerpująco opisze stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), zada odpowiednie pytanie, przedstawi własne stanowisko w tej sprawie oraz uiści stosowną opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl