IBPP1/443-747/09/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2009 r. (data wpływu 20 lipca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 września 2009 r. (data wpływu do tut. organu 2 października 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu niewykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem VAT - jest prawidłowe.

W dniu 20 lipca 2009 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu niewykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 września 2009 r. (data wpływu 2 października 2009 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu podatkowego nr IBPP1/443-747/09/MS z dnia 21 września 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna i z tego tytułu jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest prowadzenie restauracji, nie prowadzi oraz nie zamierza prowadzić w przyszłości działalności w zakresie zakupu i sprzedaży gruntów. W bieżącym roku zamierza sprzedać prawo użytkowania wieczystego gruntu (grunt poprzemysłowy). Prawo to nabyła 10 grudnia 2005 r. od firmy prowadzonej w formie spółki z o.o., w celu odzyskania środków pieniężnych przekazanych tej spółce w 2002 r. w formie pożyczki.

Spółka ze względu na problemy finansowe nie była w stanie spłacić zobowiązania z tytułu pożyczki. Zgodnie z aktem notarialnym sprzedaży przedmiotowego prawa spółka posiadała wówczas zaległości z tytułu podatku od nieruchomości oraz opłat za wieczyste użytkowanie przedmiotowego gruntu. Zapłata za nabycie przez Wnioskodawcę przedmiotowego prawa użytkowania wieczystego gruntu została dokonana poprzez potrącenie wzajemnych należności wynikających z umowy pożyczki.

Nabyte prawo użytkowania wieczystego gruntu nie było przez Wnioskodawcę wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, nie było ujęte w ewidencji środków trwałych oraz koszty związane z nabyciem i utrzymaniem (np. roczne opłaty z tytułu wieczystego użytkowania gruntu) nie były księgowane w koszty prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Ponadto Wnioskodawca stwierdza, że prowadzenie działalności gospodarczej rozpoczął w miesiącu lipcu 2005 r.

Obecnie prowadzi działalność w następującym zakresie:

* restauracje i inne placówki gastronomiczne (PKD 56.10.A) - począwszy od lipca 2005 r.

* sprzedaż hurtowa metali i rud metali (PKD 46.72.Z) - począwszy od czerwca 2009 r.

Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę w związku z odzyskaniem środków pieniężnych od spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, której w 2002 r. Wnioskodawca udzielił pożyczki jako jeden z udziałowców. W 2002 r. Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej, należy więc przyjąć, że pożyczka została przez niego udzielona z majątku osobistego.

Zgodnie z aktem notarialnym z 10 grudnia 2005 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość objętą jedną księgą wieczystą składającą się z pięciu działek oznaczonych odrębnymi numerami geodezyjnymi, oddanych w użytkowanie wieczyste, zabudowanych stanowiącymi odrębną nieruchomość budynkami.

W chwili obecnej budynki nie istnieją, gdyż w związku z ich złym stanem technicznym oraz decyzją Państwowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w latach 2006-2008 dokonana została ich rozbiórka.

Nieruchomość nadal składa się z pięciu działek, Wnioskodawca nie dokonywał i nie zamierza dokonywać podziału przedmiotowego gruntu.

Zgodnie z aktem notarialnym, dokumentującym nabycie przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości, budynki były towarem używanym w rozumieniu przepisów art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r., a do gruntu miał zastosowanie art. 29 ust. 5 tej ustawy. Przy sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy została wystawiona faktura VAT, w której sprzedaż wykazano jako zwolnioną od podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków znajdujących się na przedmiotowym gruncie. Przedmiotowa nieruchomość nie była przez niego wykorzystywana, nie była również oddana w użytkowanie osobom trzecim.

Wydatki związane z przedmiotową nieruchomością (m.in. podatek od nieruchomości, opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego, koszty porządkowania i utrzymania terenu, koszty rozbiórki) nie były nigdy księgowane w koszy prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, Wnioskodawca nie odliczał również zawartego w nich podatku od towarów i usług.

Zgodnie z aktem notarialnym z dnia 7 maja 2009 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży trzech działek budowlanych o łącznej powierzchni 2018 m² objętych jedną księgą wieczystą.

Działki te Wnioskodawca nabył w 2001 r. z zamiarem budowy na nich jednorodzinnego domu na własne potrzeby mieszkalne. W 2007 r. zakupił projekt architektoniczny, uzyskał decyzję o warunkach zabudowy oraz poniósł wydatki na uzbrojenie tych działek. Ponoszone straty z prowadzonej działalności gospodarczej oraz wysokie koszty utrzymania przedmiotowej nieruchomości złożyły się na trudną sytuację finansową Wnioskodawcy, dlatego też podjął decyzję o rezygnacji z planowanej budowy domu jednorodzinnego i sprzedaży tych działek.

Sprzedaży tej Wnioskodawca nie ujmował w deklaracji VAT-7 oraz nie odprowadzał podatku VAT. W chwili obecnej nie posiada innych nieruchomości oraz nie zamierza w przyszłości prowadzić działalności w zakresie zakupu i sprzedaży nieruchomości. Obecnie nie jest w stanie sprecyzować na co zostaną przeznaczone środki uzyskane ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu niewykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż przedmiotowego prawa użytkowania wieczystego gruntu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie przysługuje mu status podatnika tego podatku w odniesieniu do tej czynności. Charakter czynności, tj. nabycie nieruchomości wyłącznie w celu odzyskania długu, a następnie planowana obecnie sprzedaż tejże nieruchomości, wskazuje jednoznacznie, iż jako sprzedający - nie będzie podatnikiem podatku VAT z tytułu tej sprzedaży. Reasumując, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych powyżej stwierdzić należy, iż dokonanie dostawy prawa wieczystego użytkowania nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem w odniesieniu do powyższej transakcji, nie występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości składającej się z 5 działek, z majątku osobistego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest wykonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca aktem notarialnym z dnia 10 grudnia 2005 r. nabył nieruchomość objętą jedną księgą wieczystą składającą się z pięciu działek oznaczonych odrębnymi numerami geodezyjnymi, oddanych w użytkowanie wieczyste, zabudowanych stanowiącymi odrębną nieruchomość budynkami.

W chwili obecnej budynki nie istnieją, gdyż w związku z ich złym stanem technicznym oraz decyzją Państwowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w latach 2006-2008 dokonana została ich rozbiórka.

Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę w związku z odzyskaniem środków pieniężnych od spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, której w 2002 r. Wnioskodawca udzielił pożyczki jako jeden z udziałowców.

Spółka ze względu na problemy finansowe nie była w stanie spłacić zobowiązania z tytułu pożyczki. Zgodnie z aktem notarialnym sprzedaży przedmiotowego prawa spółka posiadała wówczas zaległości z tytułu podatku od nieruchomości oraz opłat za wieczyste użytkowanie przedmiotowego gruntu. Zapłata za nabycie przez Wnioskodawcę przedmiotowego prawa użytkowania wieczystego gruntu została dokonana poprzez potrącenie wzajemnych należności wynikających z umowy pożyczki.

Nabyte prawo użytkowania wieczystego gruntu nie było przez Wnioskodawcę wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, nie było ujęte w ewidencji środków trwałych oraz koszty związane z nabyciem i utrzymaniem (np. roczne opłaty z tytułu wieczystego użytkowania gruntu) nie były księgowane w koszty prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Ponadto Wnioskodawca stwierdza, że prowadzenie działalności gospodarczej rozpoczął w miesiącu lipcu 2005 r.

Obecnie powadzi działalność w następującym zakresie:

* restauracje i inne placówki gastronomiczne (PKD 56.10.A) - począwszy od lipca 2005 r.

* sprzedaż hurtowa metali i rud metali (PKD 46.72.Z) - począwszy od czerwca 2009 r.

Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków znajdujących się na przedmiotowym gruncie. Przedmiotowa nieruchomość nie była przez niego wykorzystywana, nie była również oddana w użytkowanie osobom trzecim.

Wydatki związane z przedmiotową nieruchomością (m.in. podatek od nieruchomości, opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego, koszty porządkowania i utrzymania terenu, koszty rozbiórki) nie były nigdy księgowane w koszy prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, Wnioskodawca nie odliczał również zawartego w nich podatku od towarów i usług.

Jednocześnie zgodnie z aktem notarialnym z dnia 7 maja 2009 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży trzech działek budowlanych o łącznej powierzchni 2018 m² objętych jedną księgą wieczystą.

Działki te Wnioskodawca nabył w 2001 r. z zamiarem budowy na nich jednorodzinnego domu na własne potrzeby mieszkalne. W 2007 r. zakupił projekt architektoniczny, uzyskał decyzję o warunkach zabudowy oraz poniósł wydatki na uzbrojenie tych działek. Ponoszone straty z prowadzonej działalności gospodarczej oraz wysokie koszty utrzymania przedmiotowej nieruchomości złożyły się na jej trudną sytuację finansową, dlatego też podjął decyzję o rezygnacji z planowanej budowy domu jednorodzinnego i sprzedaży tych działek.

Sprzedaży tej Wnioskodawca nie ujmował w deklaracji VAT-7 oraz nie odprowadzał podatku VAT. W chwili obecnej nie posiada innych nieruchomości oraz nie zamierza w przyszłości prowadzić działalności w zakresie zakupu i sprzedaży nieruchomości. Obecnie nie jest w stanie sprecyzować na co zostaną przeznaczone środki uzyskane ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

Z powyższego wynika zatem, iż Wnioskodawca w 2005 r. nabył prawo użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości niezabudowanej (grunt poprzemysłowy) do swojego majątku osobistego jako rozliczenie z tytułu niespłaconej przez spółkę pożyczki pieniężnej, udzielonej spółce w 2002 r. przez Wnioskodawcę. Nie można w przedmiotowej sprawie stwierdzić, że Wnioskodawca dokonał zakupu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, celem wykorzystania go w jakikolwiek sposób dla celów działalności gospodarczej.

C hociaż sprzedaż prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej niezabudowanej nieruchomości gruntowej będzie kolejną dostawą nieruchomości, jednakże poprzednia dostawa dokonana aktem notarialnym z dnia 7 maja 2005 r. dotyczyła sprzedaży z majątku osobistego trzech działek budowlanych o łącznej powierzchni 2018 m² objętych jedną księgą wieczystą, która to sprzedaż w świetle wskazanego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego w tym zakresie nie ma wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie. Działki te bowiem Wnioskodawca nabył w 2001 r. z zamiarem budowy na nich jednorodzinnego domu na własne potrzeby mieszkalne. W 2007 r. zakupił projekt architektoniczny, uzyskał decyzję o warunkach zabudowy oraz poniósł wydatki na uzbrojenie tych działek. Ponoszone straty z prowadzonej działalności gospodarczej oraz wysokie koszty utrzymania przedmiotowej nieruchomości złożyły się na jego trudną sytuację finansową, dlatego też podjął decyzję o rezygnacji z planowanej budowy domu jednorodzinnego i sprzedaży tych działek. Sprzedaży tej Wnioskodawca nie ujmował w deklaracji VAT-7 oraz nie odprowadzał podatku VAT.

Nie można zatem uznać aby planowana dostawa prawa wieczystego użytkowania nieruchomości niezabudowanej nabytego w 2005 r. dokonywana była w sposób częstotliwy i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ustawy o VAT. W związku z powyższym dostawę prawa wieczystego użytkowania przedmiotowej nieruchomości uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie będzie czyniona z zamiarem nadanie jej stałego charakteru.

Zatem w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl ww. art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do dostawy nabytego w 2005 r. prawa wieczystego użytkowania nieruchomości niezabudowanej gdyż nic nie wskazuje aby dokonując sprzedaży przedmiotowego prawa działa w takim charakterze.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowego prawa użytkowania wieczystego nieruchomości nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany, któregokolwiek z elementów przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że kwestia dotycząca podatku dochodowego została objęta odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.