IBPP1/443-727/13/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 sierpnia 2013 r. (data wpływu 12 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z 7 listopada 2013 r. (data wpływu 12 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług rezerwacji zakwaterowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 sierpnia 2013 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług zakresie opodatkowania usług rezerwacji zakwaterowania.

Wniosek uzupełniono pismem z 7 listopada 2013 r. (data wpływu 12 listopada 2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 29 października 2013 r. nr IBPP1/443-727/13/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy (zwanego w dalszej części Spółką) jest m.in. działalność sklasyfikowana według PKWiU 2008 pod symbolem 79, tj. usługi świadczone przez organizatorów turystyki, pośredników i agentów turystycznych oraz pozostałe usługi w zakresie rezerwacji i usługi z nią związane.

Spółka widnieje w rejestrze Centralnej Ewidencji Organizatorów Turystyki i Pośredników Turystycznych (organ wpisujący do rejestru: Marszałek Województwa).

Spółka świadcząc usługi turystyki stosuje procedurę marży zgodnie z art. 119 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (zwana dalej ustawą o VAT), działając przy tym na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek. Ponadto przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Organizowane przez Spółkę imprezy turystyczne składają się z nie mniej niż dwóch usług i obejmują zakwaterowanie oraz transport lub/i inne usługi turystyczne stanowiące znaczącą część imprezy. Spółka wykonuje usługi turystyczne na terenie Polski (turystyka przyjazdowa).

Zdarza się jednak, że zamawiający (klienci Spółki) oczekują od Spółki jedynie usług w zakresie rezerwacji zakwaterowania (PKWiU 2008 - 79.11.21). Aktualnie Spółka w takiej sytuacji rozlicza tego typu transakcje wystawiając hotelowi fakturę prowizyjną od zrealizowanych usług (w stawce VAT 23%). Hotel natomiast (na zlecenie Spółki) świadczy usługę we własnym imieniu na rzecz ostatecznych klientów usług noclegowych.

W sytuacji natomiast, kiedy hotel wystawia fakturę za usługi noclegowe na rzecz Spółki, Spółka wystawia ostatecznym odbiorcom fakturę za usługi noclegowe w identycznej stawce VAT jak hotel (tekst jedn.: 8%), kierując się art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. Spółka przy tym, ze względu na ograniczenie zawarte w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, nie odlicza podatku VAT wykazanego w fakturze od hotelu oraz dolicza wynagrodzenie za swoje usługi. Jednakże takie działanie musi być albo mniej opłacalne dla Spółki albo droższe dla ostatecznego klienta niż opisane powyżej rozliczenie z hotelem fakturą prowizyjną.

Po dokładnej analizie schematu klasyfikacji PKWiU 2008 Spółka rozważa czy możliwe jest zastosowanie art. 119 ustawy o VAT (oraz wystawienie faktury "procedura marży dla biur podróży") w przypadku świadczenia usług w zakresie rezerwacji zakwaterowania sklasyfikowanych wg PKWiU 2008 pod symbolem 79.11.21, które wchodzą przecież w skład grupowania dotyczącego usług turystycznych, tj. grupy 79.1 - usługi świadczone przez agentów i pośredników turystycznych oraz organizatorów turystyki (pod warunkiem oczywiście, że Spółka działa na rzecz nabywcy we własnym imieniu i na własny rachunek i nabywa usługę od innego podatnika). W przepisach dotyczących VAT brak jest odniesienia do jakiego dokładnie symbolu PKWiU 2008 odnoszą się usługi turystyki, o których mowa w art. 119 ustawy o VAT.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto:

1. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług od 28 lipca 1998 r. z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

2. Przedmiotem interpretacji ma być wyłącznie sytuacja, w której Wnioskodawca nie działa jako pośrednik na rzecz hotelu, lecz nabywa od hotelu usługę noclegową i odsprzedaje ją klientowi.

3. W przypadku kiedy przedmiotem otrzymanego przez Wnioskodawcę zlecenia są kompleksowe usługi turystyki, w tym m.in. usługi noclegowe, Wnioskodawca nabywa od hotelu usługi celem dalszej odsprzedaży.

4. W przypadku, gdy przedmiotem zlecenia są tylko usługi noclegowe, Wnioskodawca w większości takich przypadków działa na rzecz hotelu jako pośrednik. Czasem jednak dany hotel nie zgadza się na taką współpracę i Wnioskodawca nabywa od hotelu usługę noclegową celem jej dalszej odsprzedaży. Taka transakcja jest jednak dla Wnioskodawcy mniej opłacalna, gdyż od zakupionej usługi noclegowej nie odlicza VAT, a od sprzedawanej ostatecznemu nabywcy usługi jest odprowadzany 8% podatek VAT na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. Dla przykładu, zakładając, że ostateczny klient ma zapłacić za usługę noclegową 450 zł brutto, a wynegocjowana przez Wnioskodawcę cena rozliczeniowa z hotelem wynosi 400 zł brutto, w wariancie w którym Wnioskodawca działa jako pośrednik, ostateczny klient płaci w hotelu kwotę 450 zł brutto, a Wnioskodawca wystawia hotelowi fakturę prowizyjną na 50 zł brutto (40,65 zł netto + 9,35 zł, tj.23%VAT), wynagrodzenie Wnioskodawcy wynosi więc 40,65 zł. W przypadku gdy Wnioskodawca kupuje od hotelu usługę w kwocie 400 zł brutto w celu jej dalszej odsprzedaży za 450 zł brutto (416,67 zł netto + 33,33 zł, tj. 8%VAT), wynagrodzenie wnioskodawcy jest niższe i wynosi 16,67 zł (tekst jedn.: 416,67 zł -400 zł). Wnioskodawca nie ma zawartych stałych umów z hotelami. Umowy zawierane są z danym hotelem pod konkretne rezerwacje grupowe na konkretny termin, na konkretnych zasadach (Wnioskodawca w roli pośrednika lub w roli nabywcy usługi w celu dalszej odsprzedaży).

5. Hotel, w którym Wnioskodawca dokonuje rezerwacji dla swoich klientów, świadczy dla nich usługi hotelarskie polegające na krótkotrwałym, ogólnie dostępnym wynajmowaniu pokoi, miejsc noclegowych, usługi krótkotrwałego zakwaterowania.

6. Symbol świadczonych przez hotel usług hotelarskich określony zgodnie z PKWiU wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) zgodnie z informacjami umieszczanymi na fakturach od hoteli to: PKWiU 55.1 - usługi hotelarskie i podobne usługi związane z zakwaterowaniem.

7. Cena za usługę hotelarską dla klienta Wnioskodawcy skalkulowana jest, jak w opisanym przykładzie liczbowym w punkcie 4.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle wyżej przedstawionych informacji możliwe jest zastosowanie art. 119 ustawy o VAT (oraz wystawienie faktury "procedura marży dla biur podróży") w przypadku świadczenia usług w zakresie rezerwacji zakwaterowania sklasyfikowanych wg PKWiU 2008 pod symbolem 79.11.21 pod warunkiem, że Spółka działa na rzecz nabywcy we własnym imieniu i na własny rachunek i nabywa usługę od innego podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest zastosowanie art. 119 ustawy o VAT (oraz wystawienie faktury "procedura marży dla biur podróży") w przypadku świadczenia usług w zakresie rezerwacji zakwaterowania sklasyfikowanych wg PKWiU 2008 pod symbolem 79.11.21 pod warunkiem, że Spółka działa na rzecz nabywcy we własnym imieniu i na własny rachunek i nabywa usługę od innego podatnika.

Wydają się przemawiać za tym następujące argumenty:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6).

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepis art. 8 ust. 1 przywołanej ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (...).

Stosownie do art. 8 ust. 2a cytowanej ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Na mocy art. 119 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ustawy o VAT).

Powyższe regulacje odnoszą się do usług, które w całości składają się na usługę turystyczną świadczoną przez organizatora. Użycie w cytowanym przepisie słowa "w szczególności" oznacza, iż jest to katalog otwarty. Konsekwentnie, inne usługi stanowiące składniki usługi turystyki również powinny być uwzględnione. Podkreślić również należy, iż czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę, jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie określa jednoznacznie jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści, to na podstawie przepisu art. 119 ust. 2 ustawy o VAT przyjąć należy, iż nabycie tych usług i towarów, które zaspokajają potrzeby i oczekiwania turysty w trakcie korzystania z usługi turystycznej, będzie w przypadku wykonywania usług turystyki stanowić element kalkulacyjny do określenia marży.

Jak stanowi art. 119 ust. 3 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

Łączne spełnienie powyższych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Z powyższego wynika, ze przepis art. 119 ustawy o VAT nie dotyczy wszelkiego rodzaju usług. Wyraźnie z niego wynika, że dotyczy jedynie usług turystyki.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji legalnej "usług turystyki", jak to czyni choćby w przypadku "usług elektronicznych" (art. 2 pkt 26 ustawy o VAT). Nie zawiera także odesłań do definicji zawartych w innych aktach normatywnych.

Definicji legalnej usług turystyki nie odnajdujemy również w innych ustawach podatkowych. Odnajdujemy ją natomiast w treści art. 307 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1 z późn. zm.) - poprzednio art. 26 ust. 2 zdanie pierwsze VI Dyrektywy. Stosownie do powołanego przepisu transakcje dokonywane przez biura podróży w zakresie realizacji podróży uznawane są za pojedynczą usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz turysty. Odnosząc się do treści tekstu dyrektywy w języku francuskim - "Les opérations effectuées par lagence de voyages pour la réalisation du voyage sont considérées comme une prestation de service unique de lagence de voyages au voyageur", jak też w języku angielskim - "All transactions performed by the travel agent in respect of a journey shall be treated as a single service supplied by the travel agent to the traveller", należy stwierdzić, że zdanie to powinno być przetłumaczone jako "Wszystkie transakcje dokonywane przez biura podróży w związku z realizacją podróży (imprezy turystycznej) uznawane są za jedną usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz podróżnego". Należy zaznaczyć, że wprowadzenie Dyrektywy Rady 2006/112/WE miało na celu m.in. jasne przedstawienie przepisów dyrektyw dotyczących podatku od wartości dodanej.

Należałoby więc przyjąć, iż przez usługę turystyki rozumie się kompleksową usługę świadczoną na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Zatem za usługi turystyki należy uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez). Zgodne jest to także z potocznym rozumieniem słowa turystyka - w słowniku języka polskiego "turystyka" to dłuższe lub krótsze wyjazdy wypoczynkowe, połączone zwykle ze zwiedzaniem, uprawianiem sportu, wycieczkami itp. (Słownik języka polskiego, Wydawnictwo PNN Biblioteka Gazety Wyborczej).

Z kolei Słownik Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 1052), pojęcie to definiuje jako: "zorganizowane wyjazdy poza miejsce stałego zamieszkania na dłuższy lub krótszy pobyt, wędrówki po obcym terenie w celach krajoznawczych lub zdrowotnych". Natomiast Światowa Organizacja Turystyki (WTO) zaleca dla celów statystycznych następującą definicję turystyki: "Turystyka obejmuje ogół czynności osób, które podróżują i przebywają w celach wypoczynkowych, zawodowych lub innych nie dłużej niż rok bez przerwy poza swoim codziennym otoczeniem, z wyłączeniem wyjazdów, w których głównym celem jest działalność zarobkowa".

Definicje usług turystycznych odnajdujemy także w szeregu publikacji dotyczących turystyki.

I tak, usługi turystyczne są to, podobnie jak inne usługi, wszelkie wymienne, zbywalne czynności, będące wynikiem pracy, związane bezpośrednio lub pośrednio z zaspokajaniem potrzeb przed i w czasie podróży oraz pobytu turystycznego, ale nie służące bezpośrednio do wytwarzania przedmiotów (por. A. S. Kornak, "Ekonomika turystyki" PWN, Warszawa 1979, s. 159).

Inną definicję proponuje S. Wodejko, według którego do usług turystycznych należy zaliczyć wszelkiego rodzaju usługi, których świadczenie jest niezbędne dla turysty w celu umożliwienia dojazdu do miejsca występowania podstawowego dobra (lub dóbr) turystycznego, pobytu w tym miejscu oraz powrotu do stałego miejsca zamieszkania (S. Wodejko, "Czynniki wpływające na rozwój turystyki międzynarodowej", Ruch turystyczny - Monografie, Warszawa 1975, z. 15, s. 83).

Na podstawie powyższego należy stwierdzić, że usługa turystyki, o której mowa w art. 119 ustawy o VAT to świadczenie złożone, na które składa się szereg usług (obcych i własnych) takich jak np. hotelarstwo, gastronomia, transport mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania. Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt).

Z wniosku wynika, że przedmiotem interpretacji ma być wyłącznie sytuacja, w której Wnioskodawca nie działa jako pośrednik na rzecz hotelu, lecz nabywa od hotelu usługę noclegową i odsprzedaje ją klientowi.

Zdarza się bowiem, że zamawiający (klienci Spółki) oczekują od Spółki jedynie usług w zakresie rezerwacji zakwaterowania (PKWiU 2008 - 79.11.21). Aktualnie Spółka w takiej sytuacji rozlicza tego typu transakcje wystawiając hotelowi fakturę prowizyjną od zrealizowanych usług (w stawce VAT 23%). Hotel natomiast (na zlecenie Spółki) świadczy usługę we własnym imieniu na rzecz ostatecznych klientów usług noclegowych.

W przypadku kiedy przedmiotem otrzymanego przez Wnioskodawcę zlecenia są kompleksowe usługi turystyki, w tym m.in. usługi noclegowe, Wnioskodawca nabywa od hotelu usługi celem dalszej odsprzedaży.

W przypadku, gdy przedmiotem zlecenia są tylko usługi noclegowe, Wnioskodawca w większości takich przypadków działa na rzecz hotelu jako pośrednik. Czasem jednak dany hotel nie zgadza się na taką współpracę i Wnioskodawca nabywa od hotelu usługę noclegową celem jej dalszej odsprzedaży.

Wnioskodawca nie ma zawartych stałych umów z hotelami. Umowy zawierane są z danym hotelem pod konkretne rezerwacje grupowe na konkretny termin, na konkretnych zasadach (Wnioskodawca w roli pośrednika lub w roli nabywcy usługi w celu dalszej odsprzedaży).

Hotel, w którym Wnioskodawca dokonuje rezerwacji dla swoich klientów, świadczy dla nich usługi hotelarskie polegające na krótkotrwałym, ogólnie dostępnym wynajmowaniu pokoi, miejsc noclegowych, usługi krótkotrwałego zakwaterowania. Symbol świadczonych przez hotel usług hotelarskich określony zgodnie z PKWiU wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) zgodnie z informacjami umieszczanymi na fakturach od hoteli to: PKWiU 55.1 - usługi hotelarskie i podobne usługi związane z zakwaterowaniem.

Podkreślić należy, że w cyt. art. 119 ust. 1 ustawy o VAT wyraźnie zostało zaakcentowane przez ustawodawcę, iż kwota marży (pomniejszona o kwotę należnego podatku) jest podstawą opodatkowania tylko przy świadczeniu usług turystyki.

Biorąc pod uwagę treść art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług oraz znaczenie pojęcia "usługa turystyczna" wynikające z treści art. 307 cyt. Dyrektywy 112, definicji słownikowej tego pojęcia oraz przywołanych publikacji określających pojęcie "usługa turystyczna" nie można przyjąć, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi rezerwacji noclegu są usługami turystycznymi. Usługi wskazane przez Wnioskodawcę nie zawierają bowiem istotnych elementów, które pozwalałyby na uznanie tych usług za usługi turystyczne. Przede wszystkim Wnioskodawca nie organizuje wyjazdu turystycznego, na który składają się usługi m.in. transportu, zakwaterowania czy wyżywienia.

Należy bowiem wskazać, że usługa turystyki, o której mowa w art. 119 ustawy, to świadczenie złożone, na które składa się szereg usług (obcych i własnych), mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania (stałego pobytu). Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt). Z punktu widzenia klienta (usługobiorcy) istotny musi być zakup usługi turystycznej.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż charakter usług opisanych we wniosku, tj. usług świadczonych przez Wnioskodawcę w zakresie rezerwacji noclegu nie daje podstaw, aby uznać je za usługi turystyki.

Usługi, o których mowa we wniosku, nie posiadają cech, które kwalifikowałyby je jako usługi turystyczne, bowiem stanowią one usługi o odmiennym charakterze, tj. są to wyłącznie usługi noclegowe.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że pojedyncza usługa świadczona na rzecz klienta (usługobiorcy) może stanowić składnik kompleksowego świadczenia jakim jest "usługa turystyki", jednak sama w sobie nie stanowi kompleksowej usługi turystyki. Nie można zatem tych usług w postaci rezerwacji noclegu utożsamiać z usługami turystyki, o których mowa w art. 119 ustawy o VAT.

Powyższe znajduje również potwierdzenie w wyroku TSUE z dnia 9 grudnia 2010 r. w sprawie C-31/10 Minerva Kulturreisen GmbH przeciwko Finanzamt Freitag, gdzie przedmiotem sprawy była osobna sprzedaż przez biuro podróży biletów na przedstawienia opery, które zostały opodatkowane marżą. Trybunał w wyroku tym podzielił stanowisko organu orzekając, że wykładni art. 26 VI Dyrektywy należy dokonywać w ten sposób, że nie dotyczy on osobnej sprzedaży biletów do opery przez biuro podróży bez świadczenia usługi turystycznej.

Tak więc odsprzedaż na rzecz klientów usług noclegowych nie może podlegać opodatkowaniu według szczególnej procedury marży w turystyce, o której mowa w art. 119 ustawy o VAT i Wnioskodawca nie może wystawiać faktur w procedurze marży dla biur podróży.

Przedmiotowe usługi winny być zatem opodatkowane na zasadach ogólnych właściwych dla usług noclegowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.