IBPP1/443-703/10/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2010 r. (data wpływu 29 lipca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 października 2010 r. (data wpływu 6 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 lipca 2010 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 października 2010 r. (data wpływu 6 października 2010 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 17 września 2010 r. znak: IBPBII/2/415-838/10/HS; IBPP1/443-703/10/ES.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (stan faktyczny):

W dniu 21 kwietnia 1989 r. Wnioskodawca wraz ze współmałżonkiem nabył niezabudowaną nieruchomość gruntową składającą się z 17 działek gruntu o łącznej powierzchni 2,7879 ha oraz udział we współwłasności działki gruntu stanowiącego drogę. Dnia 6 października 1999 r. na podstawie wyroku Sądu Okręgowego został orzeczony rozwód pomiędzy Wnioskodawcą a współmałżonkiem.

Umową z dnia 30 listopada 2009 r. Wnioskodawca wraz z byłym współmałżonkiem dokonali podziału majątku wspólnego wyżej opisanego po połowie, tytułem nieodpłatnym.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług gastronomicznych i handlu, jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Posiadane działki, będące własnością Wnioskodawcy zamierza sprzedać. Nabywcami będą osoby fizyczne, być może także firma deweloperska.

Wnioskodawca dodaje, że całkowita wartość majątku objętego podziałem majątku wspólnego wynosiła 19.000.000 zł (dziewiętnaście milionów złotych). Kwotę tę wskazano w § 5 aktu notarialnego sporządzonego w dniu 30 listopada 2009 r. Umowa o podział majątku wspólnego. W wyniku tej umowy Wnioskodawca uzyskał 50% tej wartości, czyli wartość majątku uzyskanego w wyniku podziału wynosi 9.500.000 zł.

Decyzja w sprawie nadania NIP wydana została przez Urząd Skarbowy w dniu 1 sierpnia 1996 r.

W wyniku podziału Wnioskodawca otrzymał 9 imiennie określonych działek. Przed datą wniosku do Ministra Finansów Wnioskodawca sprzedał aktem notarialnym 1 działkę, po skierowaniu wniosku także 1 działkę. Sprzedaż dokonana była na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej. Faktury VAT nie wystawiał. Przedmiotem ewentualnej przyszłej sprzedaży będzie 7 działek - odrębne, pojedyncze transakcje albo jedna transakcja, w zależności od tego jaki kontrahent będzie zainteresowany zakupem.

Nabyte grunty tworzyły gospodarstwo rolne. Nabyto je w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego. Działki nabyte zostały do majątku wspólnego. Nigdy nie były zaliczone do środków trwałych lub towarów handlowych.

Po zniesieniu współwłasności działki stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy. Nie są środkiem trwałym lub towarem handlowym przedsiębiorstwa, które Wnioskodawca prowadzi. Działki były nabyte do majątku prywatnego małżonków. Wybudowano dom mieszkalny, budynek gospodarczy, istniejący sad został rozszerzony o nowe nasadzenia.

Działki uzyskane wskutek podziału majątku wspólnego były i są nadal działkami niezabudowanymi.

Nabycie działek nastąpiło bez VAT, w okresie ich zakupu do majątku wspólnego małżonków nie występował podatek od towarów i usług, było to przed 1993 r. Działki, które obecnie Wnioskodawca nabył w wyniku umowy o podziale majątku nie są zabudowane. Prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie występowało ani w dacie ich zakupu, ani też obecnie po zawarciu umowy o podziale majątku.

Nabycie wszystkich działek do majątku wspólnego (gospodarstwa rolnego) nastąpiło aktem notarialnym w dniu 21 kwietnia 1989 r. VAT w tamtym czasie nie istniał. Obecne nabycie części tych działek nastąpiło umową o podziale majątku wspólnego, w formie aktu notarialnego, nie zachodziła podstawa do udokumentowania tej umowy fakturą VAT.

Na gruncie stanowiącym gospodarstwo rolne, nabytym w 1989 r. wybudowany został budynek mieszkalny, w którym mieszkali małżonkowie, część stanowił sad i ogród. Działki nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, ani też działalności rolniczej. Jedynie śliwki i wiśnie pozyskiwane z sadu były wykorzystywane do produkcji cukierniczej w działalności gospodarczej prowadzonej przez małżonków, przekształconej później w spółkę jawną, której Wnioskodawca był wspólnikiem.

Wnioskodawca nie jest w stanie dokładnie określić czasu i wysokości otrzymanych dotacji. Według pamięci Wnioskodawcy był to rok 2005 (pierwszy rok przydzielania dotacji) - około 1.500 zł (jeden tysiąc pięćset złotych).

Działki nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy, ani po ich zakupie, ani w obecnym okresie po podziale majątku wspólnego.

W latach 1996-1997 dokonano podziału posiadanego gospodarstwa rolnego w trybie rolnym. Obowiązkowe było wyznaczenie i wybudowanie drogi dojazdowej do działek, uzbrojenia w wodę, gaz i energię elektryczną, bez kanalizacji. Wydzielono działkę, na usytuowanie stacji trafo, którą wybudowano, a wyposażył zakład energetyczny.

Obecnie istnieje plan zagospodarowania przestrzennego, uchwalony w 2008 r. Działki stanowiące własność Wnioskodawcy uzyskały status działek budowlanych, przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe, część jednorodzinne, część wielorodzinne.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

Oprócz działek wymienionych we wniosku Wnioskodawca dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości:

* sprzedaż działki 26 czerwca 2004 r. akt notarialny,

* sprzedaż mieszkania 2 lutego 2005 r. (akt notarialny), w którym Wnioskodawca mieszkał,

* sprzedaż nieruchomości zabudowanej 31 stycznia 2006 r. akt notarialny,

* sprzedaż mieszkania 4 kwietnia 2007 r. akt notarialny. W obu ostatnich obiektach (mieszkaniach) Wnioskodawca mieszkał z rodzicami.

W związku ze sprzedażą powyższych nieruchomości Wnioskodawca nie płacił VAT. Była to sprzedaż majątku osobistego, nie związanego z działalności gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż tych działek jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy nabycie działek nastąpiło w 1989 r. jako majątek wspólny-małżeński. Bez znaczenia jest fakt, że tak nabyty majątek został podzielony umową o podział majątku wspólnego, co nastąpiło w 2009 r. Wnioskodawca nie uzyskał żadnego przysporzenia majątkowego. Przy zniesieniu współwłasności podział był równy po 1/2, nie miało miejsca nabycie ponad wartość udziału we współwłasności. Sprzedażą będą więc objęte działki nabyte ponad pięć lat wstecz. Sprzedaż tego majątku własnego nie jest objęta podatkiem od towarów i usług. Działki zostały nabyte w 1989 r., a więc ponad 5 lat wcześniej od zamierzonej daty sprzedaży. Jest to sprzedaż majątku własnego, nie związanego z prowadzoną obecnie działalnością gospodarczą. Podlega więc zwolnieniu z VAT. W świetle wyroku NSA z dnia 27 października 2009 r. sygn. akt I FSK 1043/08, sprzedaż kuku działek budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, wskazująca na ograniczony ilościowo zakres realizacji tej sprzedaży, a tym samym jej okazjonalność, a nie zamiar częstotliwego realizowania takiej działalności, nie może być kwalifikowany jako prowadzenie handlowej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego (stanu faktycznego) uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

Stosownie do postanowień art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego np. nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości gruntowych jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej czy gospodarczej w ogóle.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 nie można go uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany był bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej czy gospodarczej w ogóle, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

W przypadku natomiast sprzedaży towaru, który został nabyty w celu wykorzystania go do działalności gospodarczej czy to handlowej czy innej, należy uznać, że jego sprzedaż dokonywana jest również w ramach działalności gospodarczej.

Ze złożonego wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie wystąpił szereg okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż działek, o których mowa we wniosku, dokonana została w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

W dniu 21 kwietnia 1989 r. Wnioskodawca wraz ze współmałżonkiem nabył do majątku wspólnego niezabudowaną nieruchomość gruntową składającą się z 17 działek o łącznej powierzchni 2,7870 ha oraz udział we współwłasności działki gruntu stanowiącego drogę. Nabyte grunty tworzyły gospodarstwo rolne i nabyto je w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego. Nigdy nie były zaliczone do środków trwałych lub towarów handlowych. Na gruncie stanowiącym gospodarstwo rolne, wybudowany został budynek mieszkalny, w którym mieszkali małżonkowie, budynek gospodarczy, część stanowił sad, który został rozszerzony o nowe nasadzenia i ogród.

Wnioskodawca wskazał, że działki nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, ani też działalności rolniczej, jednakże podał jednocześnie, że śliwki i wiśnie pozyskiwane z sadu były wykorzystywane do produkcji cukierniczej w działalności gospodarczej prowadzonej przez małżonków, przekształconej później w spółkę jawną, której Wnioskodawca był wspólnikiem.

W latach 1996-1997 dokonano podziału posiadanego gospodarstwa rolnego w trybie rolnym. Obowiązkowe było wyznaczenie i wybudowanie drogi dojazdowej do działek, uzbrojenia w wodę, gaz i energię elektryczną, bez kanalizacji. Wydzielono działkę, na usytuowanie stacji trafo, którą wybudowano, a wyposażył zakład energetyczny.

W dniu 6 października 1999 r. został orzeczony rozwód pomiędzy Wnioskodawcą a współmałżonkiem, natomiast na podstawie umowy z dnia 30 listopada 2009 r. Wnioskodawca wraz z byłym współmałżonkiem dokonali podziału wyżej opisanego majątku wspólnego po połowie. W wyniku podziału Wnioskodawca otrzymał 9 działek. Działki uzyskane wskutek podziału majątku wspólnego były i są nadal działkami niezabudowanymi. Po zniesieniu współwłasności działki stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy. Nie są środkiem trwałym lub towarem handlowym przedsiębiorstwa, które Wnioskodawca prowadzi. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług gastronomicznych i handlu, jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Posiadane działki, Wnioskodawca zamierza sprzedać. Nabywcami będą osoby fizyczne, być może także firma deweloperska.

Przed dniem złożenia wniosku o interpretację Wnioskodawca sprzedał aktem notarialnym 1 działkę, po skierowaniu wniosku także 1 działkę. Sprzedaż dokonana była na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Sprzedaż tych działek nie była udokumentowana fakturą VAT.

Przedmiotem ewentualnej przyszłej sprzedaży będzie 7 działek - odrębne, pojedyncze transakcje albo jedna transakcja, w zależności od tego jaki kontrahent będzie zainteresowany zakupem.

W związku z przedmiotowymi działkami Wnioskodawca otrzymywał tzw. dopłaty unijne lecz nie jest w stanie dokładnie określić czasu i wysokości otrzymanych dotacji. Według Wnioskodawcy był to rok 2005 (pierwszy rok przydzielania dotacji) - około 1.500 zł (jeden tysiąc pięćset złotych).

Działki nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy, ani po ich zakupie, ani w obecnym okresie po podziale majątku wspólnego.

Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, działki stanowiące własność Wnioskodawcy uzyskały status działek budowlanych, przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe, część jednorodzinne, część wielorodzinne.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

Oprócz działek wymienionych we wniosku Wnioskodawca dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości:

* sprzedaż działki w dniu 26 czerwca 2004 r.,

* sprzedaż mieszkania w dniu 2 lutego 2005 r.,

* sprzedaż nieruchomości zabudowanej w dniu 31 stycznia 2006 r.,

* sprzedaż mieszkania w dniu 4 kwietnia 2007 r.

W obu ostatnich obiektach (mieszkaniach) Wnioskodawca mieszkał z rodzicami. W związku ze sprzedażą powyższych nieruchomości Wnioskodawca nie płacił VAT. Była to sprzedaż majątku osobistego, nie związanego z działalności gospodarczą.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Rolnikiem ryczałtowym, w myśl art. 2 pkt 19 cyt. ustawy o VAT, jest rolnik dokonujący dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Przez produkty rolne - zgodnie z art. 2 pkt 20 cyt. ustawy o VAT - rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim. Natomiast przez usługi rolnicze (art. 2 pkt 21 ww. ustawy o VAT) rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.

Biorąc pod uwagę wcześniej przytoczoną definicję działalności gospodarczej uznać należy, iż podmiot prowadzący działalność rolniczą, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą.

Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych, lub też nie korzysta ze zwolnienia jeśli spełni warunki i zarejestruje się jako podatnik VAT czynny.

Właściciel gospodarstwa rolnego, dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, jest co do zasady rolnikiem ryczałtowym, posiadającym status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu zwłaszcza, gdy dotyczą majątku wykorzystywanego w tej działalności rolniczej.

A zatem podmiot sprzedający grunt wykorzystywany w działalności rolniczej nie zbywa majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w ramach przedsiębiorstwa rolnego, jest zatem z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym nie można uznać sprzedaży przez Wnioskodawcę działek przeznaczonych pod zabudowę jako sprzedaży majątku osobistego, przedmiotowy grunt został bowiem nabyty przez Wnioskodawcę już z zamiarem prowadzenia na nim działalności rolniczej. Wnioskodawca sam wskazał, że pozyskiwane z sadu śliwki i wiśnie były wykorzystywane do produkcji cukierniczej w działalności gospodarczej prowadzonej przez małżonków, przekształconej później w spółkę jawną, której Wnioskodawca był wspólnikiem. Tym samym mamy do czynienia z wyprzedażą majątku wykorzystywanego w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia przedsiębiorstwo, dlatego zasadnym wydaje się - w ramach wykładni systemowej - przyjęcie uregulowań zawartych w innych aktach prawnych. Przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. W przepisach Kodeksu cywilnego gospodarstwo rolne zostało zdefiniowane odrębnie od przedsiębiorstwa w art. 553, zgodnie z którym za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą, oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Treść tej definicji pozwala przyjąć, iż spełnia ono określone w Kodeksie cywilnym wymogi właściwe dla przedsiębiorstwa. Biorąc pod uwagę powyższe regulacje można zasadnie stwierdzić, iż gospodarstwo rolne (pomimo jego odrębnego zdefiniowania w ustawie o podatku od towarów i usług), stanowi podobną do przedsiębiorstwa jednostkę organizacyjną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy, rolnicy traktowani są na tych samych zasadach co handlowcy, producenci, czy usługodawcy. W konsekwencji należy uznać, że działalność prowadzona przez rolników mieści się w pojęciu działalności gospodarczej, a grunty, które były wykorzystywane w ramach gospodarstwa rolnego należy uznać za związane z tą działalnością.

Ponadto w związku z przedmiotowymi działkami Wnioskodawca otrzymywał dofinansowanie z funduszy unijnych.

Zauważyć należy, że zgodnie z przepisami ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych i oddzielnej płatności z tytułu cukru (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 40 z późn. zm.) osobie fizycznej, osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej, będącej posiadaczem gospodarstwa rolnego, zwanego dalej "producentem rolnym", przysługują płatności na będące w jego posiadaniu grunty rolne utrzymywane w dobrej kulturze rolnej, przy zachowaniu wymogów ochrony środowiska, zwane dalej "gruntami rolnymi".

Z powyższego wynika, iż działki (należące do gospodarstwa rolnego), które Wnioskodawca przeznaczył do sprzedaży były wykorzystane przez Wnioskodawcę w celach zarobkowych również poprzez uzyskanie dopłat rolniczych.

Skoro przedmiotem sprzedaży w niniejszej sprawie mają być grunty, które były wykorzystywane przez Wnioskodawcę, do prowadzonej przez niego działalności rolniczej (działalności gospodarczej), to również powyższą sprzedaż, zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy VAT, należy uznać jako dokonaną w ramach działalności gospodarczej.

Ponadto należy zauważyć, że Wnioskodawca sprzedał 2 działki z 9 otrzymanych po podziale należącego do Wnioskodawcy i jego współmałżonka gospodarstwa rolnego, oraz zamierza sprzedać 7 pozostałych działek. Powyższe wskazuje, że przedmiotowe gospodarstwo rolne służy celom zarobkowym Wnioskodawcy.

Ponadto Wnioskodawca nie wskazał, aby działki były w jakikolwiek sposób wykorzystywane na cele prywatne.

Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż Wnioskodawca związał zakupioną nieruchomość (gospodarstwo rolne) z działalnością gospodarczą, a zatem sprzedaż powstałych z jej podziału działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem.

Grunty w niniejszej sprawie mają zostać sprzedane (zostały sprzedane) jako działki budowlane. Taki stan rzeczy w rezultacie pociąga za sobą powstanie obowiązku podatkowego na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, a przedmiotowa dostawa gruntów będzie stanowiła dostawę, o której mowa w cyt. art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy również stwierdzić, że dostawa przedmiotowych działek nie będzie mogła korzystać z jakiegokolwiek zwolnienia od podatku VAT, bowiem w myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ww. ustawy o VAT, zwolnienia podmiotowego określonego w ust. 1 i 9 tegoż artykułu (tj. ze względu na wartość sprzedaży), nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę. Zatem nawet w przypadku, gdy wartość sprzedaży wymienionego gruntu byłaby niższa niż kwota wynikająca z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, istnieje obowiązek opodatkowania tej transakcji.

Ponadto Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, zatem jeśli Wnioskodawca jest już podatnikiem podatku od towarów i usług, to wszystkie wykonywane czynności, mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane, a niektóre nie.

Jeśli zaś chodzi o zwolnienie przedmiotowe dla dostawy gruntu niezabudowanego, to ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, korzysta jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W przedmiotowej sprawie nie zachodzi jednak ww. okoliczność, zatem dostawa wskazanych we wniosku działek nie będzie mogła korzystać również z powyższego zwolnienia.

Tym samym właściwą stawką podatku VAT dla sprzedaży działek budowlanych jest stawka 22% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

Reasumując, dokonanie dostawy wskazanych we wniosku działek budowlanych, nabytych w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego i wykorzystywanych do prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (rolniczej) podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem sprzedający, tj. Wnioskodawca w odniesieniu do powyższych transakcji, występuje w charakterze podatnika.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie należy zauważyć, że Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego na terytorium RP. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa - jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Organ interpretacyjny nie jest zobowiązany do analizowania stanów faktycznych spraw wskazanych przez wnioskodawcę i polemiki z zawartymi w nich rozstrzygnięciami, choć niewątpliwie powołanie orzecznictwa na celu wykazanie słuszności prezentowanego poglądu.

Nadmienia się ponadto, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Nadmienia się, iż w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.