IBPP1/443-702/14/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 lipca 2014 r. (data wpływu 9 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 6 października 2014 r. (data wpływu 10 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 9 lipca 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Wniosek uzupełniono pismem z 6 października 2014 r. (data wpływu 10 października 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 29 września 2014 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2003 r. Wnioskodawca otrzymał w formie darowizny od swojego teścia na podstawie aktu darowizny 50% niezabudowanej nieruchomości o powierzchni ok. 2865 m.kw. W najbliższym okresie Wnioskodawca planuje sprzedaż tejże działki w czterech częściach. Z uwagi na fakt otrzymania ze sprzedaży tych części kwoty kwalifikującej Wnioskodawcę zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług do uiszczenia ze sprzedaży podatku VAT, Wnioskodawca uważa jednak, iż nieruchomość ta nie została zakupiona ani darowana w celach zarobkowych, nie został też zapłacony w roku 2003 podatek VAT przez darczyńcę. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że ze sprzedaży tej działki nie powinien zapłacić podatku od towarów i usług.

W odpowiedzi na wezwanie tut. organu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT od stycznia 2000 r. w związku z zakupem kamienicy.

2. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 16 stycznia 1975 r. w zakresie usług fryzjerskich.

3. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zajmuje się również wynajmem nieruchomości.

4. Nieruchomość nie została zakupiona ani darowana w celach zarobkowych. Wnioskodawca otrzymał tę działkę od teścia przed jego śmiercią z przeznaczeniem na budowę domu dla dzieci, jednak z uwagi na brak środków na taką inwestycję podjęto decyzję o jej sprzedaży.

5. Nieruchomość została otrzymana w celach mieszkaniowych tytułem przekazania dzieciom Wnioskodawcy. Jednakże od czasu otrzymania nie zostały wykorzystane ze względu na brak środków finansowych.

6. Przyczyną sprzedaży jest otrzymanie środków na generalny remont posiadanej kamienicy.

7. Środki zostaną przekazane na remont posiadanej kamienicy.

8. Kamienica została zakupiona w listopadzie 1999 r.

9. W momencie wejścia w jej posiadanie kamienica była wykorzystywana do celów osobistych mieszkaniowych. W późniejszym okresie po przeprowadzeniu czynności remontowych część kamienicy jest wynajmowana. W kamienicy mieści się również lokal fryzjerski w którym prowadzona jest przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza od 2007 r. do nadal. Kamienica jest stanowi środka trwałego ani towaru handlowego w wymienionej działalności. Kamienica jest wykorzystywana do wynajmu lokali użytkowych opodatkowanych podatkiem VAT 23% oraz do wynajmu lokali mieszkalnych zwolnionych z podatku VAT.

10. Wystąpiono o podział otrzymanej nieruchomości w 2013 r. Podział został dokonany w 2014 r. W wyniku podziału zostały wyodrębnione 3 działki budowlane oraz wyodrębniono drogę dojazdową do wszystkich działek. W związku z brakiem możliwości sprzedaży działki w całości został dokonany jej podział na mniejsze części aby spowodować większe zainteresowanie i w efekcie końcowym sprzedaż.

11. Przedmiotem sprzedaży będą wszystkie 3 wyodrębnione działki.

12. Wnioskodawca nie podejmował takich działań jak wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (zagospodarowania) terenu, wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru mającego być przedmiotem sprzedaży, działania zmierzające do zmiany przeznaczenia terenu, uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej oraz innych działań.

13. Wnioskodawca nie podejmował działań w celu uatrakcyjnienia takich jak np.: uzbrojenie terenu, budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne.

14. Działka była wykorzystywana rekreacyjnie.

15. Działka nie była wykorzystywana w celu prowadzenia działalności gospodarczej, nie była wpisana do ewidencji środków trwałych, nie stanowiła towaru handlowego oraz nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

16. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym.

17. Działka nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej. Wnioskodawca nie prowadził na działce gospodarstwa rolnego.

18. Nigdy działka nie była ani przedmiotem najmu ani dzierżawy, tym samym Wnioskodawca nie otrzymywał z niej żadnych pożytków.

19. Działania marketingowe jakie były podejmowane i nadal są, to ogłoszenia w Internecie i w prasie.

20. Wnioskodawca zamierza pozyskać nabywców dla działek poprzez ogłoszenia oraz współpracę z biurem nieruchomości.

21. Wnioskodawca stosuje formy ogłoszeń w internecie i w prasie.

22. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży w przyszłości.

23. W roku 2008 Wnioskodawca odsprzedał 1/2 domu a środki ze sprzedaży zostały przeznaczone w całości na własne potrzeby mieszkaniowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca nie odprowadzi podatku VAT od sprzedaży nieruchomości niezabudowanej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że nieruchomość nie została zakupiona w celach zarobkowych, a Wnioskodawca otrzymał ją w formie darowizny, nie powinien zapłacić od jej sprzedaży podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca wystąpił o podział otrzymanej nieruchomości w roku 2013 na 4 części. Nieruchomość zostanie podzielona na 4 części, Wnioskodawca zamierza sprzedać wszystkie 4 działki.

Z powodu braku możliwości sprzedaży działki w całości, którą Wnioskodawca próbuje sprzedać od kilku lat, bezskutecznie, działka zostanie podzielona na 4 części, co spowoduje szybszą możliwość jej sprzedaży.

Przyczyną sprzedaży nieruchomości jest otrzymanie środków na generalny remont posiadanej kamienicy. Wnioskodawca otrzymał działkę z tytułu darowizny od swojego teścia z przeznaczeniem na budowę domu dla dzieci (wnuków swojego teścia), jednak brak środków na taką inwestycję, spowodował decyzję o sprzedaży działki. Do tej pory działka była użytkowana jedynie sporadycznie w celach rekreacyjnych. Działka ta nie była wykorzystywana w celach prowadzenia działalności gospodarczej, ani w celu prowadzenia działalności rolniczej. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym, nie prowadził na działce gospodarstwa rolnego. Działka ta nie była też nigdy przedmiotem najmu lub dzierżawy, tym samym Wnioskodawca nie uzyskiwał z niej żadnych pożytków finansowych.

Według planu zagospodarowania przestrzennego są to działki pod zabudowę, teren ten został automatycznie przekwalifikowany na zabudowę. Wnioskodawca nigdy nie podejmował żadnych działań w celu uatrakcyjnienia działki. Wnioskodawca korzystał z usług biura nieruchomości, aby sprzedać działkę, jednak ze względu na jej duży obszar, brak było chętnych do zakupu, stąd decyzja o jej podziale. Po otrzymaniu decyzji z Urzędu Miasta Wnioskodawca nadal ma zamiar korzystać z usług biura nieruchomości oraz ewentualnie z ogłoszenia w prasie. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca nie posiada żadnych innych nieruchomości na sprzedaż. Środki ze sprzedaży działek Wnioskodawca przeznaczy na remont posiadanej kamienicy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

* po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 s. 1 z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

"Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy także zauważyć, iż Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki do wykorzystywanych przez handlowca, producenta, wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Analizując przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego w kontekście powołanych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług oraz powyższych orzeczeń TSUE stwierdzić należy, że nie wynika z niego, aby Wnioskodawca w zakresie odnoszącym się do działek przeznaczonych do sprzedaży, podejmował działania porównywalne z działalnością podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca, jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, w 2003 r. otrzymał w formie darowizny od swojego teścia na podstawie aktu darowizny 50% niezabudowanej nieruchomości o powierzchni ok. 2865 m.kw.

Jednocześnie z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 16 stycznia 1975 r. w zakresie usług fryzjerskich. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zajmuje się również wynajmem nieruchomości. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT od stycznia 2000 r. w związku z zakupem kamienicy.

Jednakże, jak wskazał Wnioskodawca, nieruchomość objęta wnioskiem nie została zakupiona ani darowana w celach zarobkowych. Wnioskodawca otrzymał bowiem przedmiotową nieruchomość od teścia przed jego śmiercią z przeznaczeniem na budowę domu dla dzieci, jednak z uwagi na brak środków na taką inwestycję podjęto decyzję o jej sprzedaży.

Należy zauważyć, że - jak wskazał Wnioskodawca - działka nie była wykorzystywana w celu prowadzenia działalności gospodarczej, nie była wpisana do ewidencji środków trwałych, nie stanowiła towaru handlowego oraz nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym. Działka nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej. Wnioskodawca nie prowadził na działce gospodarstwa rolnego. Nigdy działka nie była ani przedmiotem najmu ani dzierżawy, tym samym Wnioskodawca nie otrzymywał z niej żadnych pożytków.

Z wniosku wynika natomiast, że działka była wykorzystywana rekreacyjnie.

Ponadto Wnioskodawca podał, że nie podejmował takich działań jak wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (zagospodarowania) terenu, wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru mającego być przedmiotem sprzedaży, działania zmierzające do zmiany przeznaczenia terenu, uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej oraz innych działań. Wnioskodawca nie podejmował działań w celu uatrakcyjnienia takich jak np.: uzbrojenie terenu, budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne.

Wnioskodawca wystąpił o podział otrzymanej nieruchomości w 2013 r. W wyniku podziału dokonanego w 2014 r. zostały wyodrębnione 3 działki budowlane oraz wyodrębniono drogę dojazdową do wszystkich działek. Podział działki na mniejsze części został dokonany w związku z brakiem możliwości sprzedaży działki w całości, aby spowodować większe zainteresowanie i w efekcie końcowym sprzedaż. Przedmiotem sprzedaży będą wszystkie 3 wyodrębnione działki.

Jak wynika z wniosku, działania marketingowe jakie były podejmowane i nadal są, to ogłoszenia w Internecie i w prasie. Wnioskodawca zamierza pozyskać nabywców dla działek poprzez ogłoszenia oraz współpracę z biurem nieruchomości. Wnioskodawca stosuje formy ogłoszeń w internecie i w prasie.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W ocenie tut. organu w przedmiotowej sprawie nie wystąpił ciąg zdarzeń przesądzających jednoznacznie o tym, że nabycie i sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełniają przesłanki działalności gospodarczej.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, iż nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

W ocenie tut. organu, jeżeli Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w drodze darowizny z przeznaczeniem na budowę domu dla dzieci, jednak cel taki nie został zrealizowany ze względu na brak środków finansowych, zaś jedynym działaniem Wnioskodawcy było wystąpienie o podział otrzymanej nieruchomości w 2013 r., który został dokonany w związku z brakiem możliwości sprzedaży działki w całości aby spowodować większe zainteresowanie i w efekcie końcowym sprzedaż, to należy uznać, że przedmiotowe działki stanowią część majątku Wnioskodawcy, która nie była przez niego przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb działalności gospodarczej.

Wprawdzie treść wniosku wskazuje, że przyczyną sprzedaży jest otrzymanie środków na generalny remont posiadanej kamienicy (część kamienicy jest wynajmowana, mieści się w niej również lokal fryzjerski, w którym Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą), jednakże podkreślenia wymaga, że działka była wykorzystywana przez Wnioskodawcę rekreacyjnie, a ponadto w ocenie tut. organu, Wnioskodawca nie dokonał zaangażowania środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazuje aktywności w przedmiocie zbycia przedmiotowych działek powstałych z podziału nieruchomości otrzymanej w drodze darowizny porównywalnych do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie podejmuje środków (a w szczególności zespołu środków) zbliżonych do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, lecz wykonuje czynności mieszczące się w ramach zwykłego zarządu prywatną nieruchomością, o którym mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10.

Tak więc, w ocenie tut. organu, wskazane we wniosku okoliczności świadczą o wyłącznym działaniu Wnioskodawcy zmierzającym do wykonywania jedynie prawa własności majątku osobistego i wskazują, że nie została wypełniona definicja prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca nie działa jako podatnik VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału nieruchomości nabytej przez niego w drodze darowizny, korzystał będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem osobistym, a zatem czynność ta nie będzie uznana za wykonaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie przedmiotowa sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.