IBPP1/443-685/13/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 lipca 2013 r. (data wpływu 30 lipca 2013 r.), uzupełnionego pismem z 24 października 2013 r. (data wpływu 29 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wydania bezpłatnych czasopism branżowych - jest prawidłowe.

W dniu 30 lipca 2013 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wydania bezpłatnych czasopism branżowych.

Wniosek uzupełniono pismem z 24 października 2013 r. (data wpływu 29 października 2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 18 października 2013 r. znak IBPP1/443-685/13/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: "Wydawnictwo", "Spółka") wydaje bezpłatne czasopisma branżowe skierowane do właścicieli i pracowników firm usługowych z branży elektrycznej, instalacyjnej i budowlanej. Czasopisma ukazują się kwartalnie lub co dwa miesiące i zawierają reklamy oraz artykuły sponsorowane producentów i dystrybutorów narzędzi, instalacji i innych produktów gotowych wykorzystywanych przez elektryków, instalatorów, budowlańców, cieśli i dekarzy w ich bieżącej pracy.

Celem Wydawnictwa jest pozyskanie jak największej ilości artykułów sponsorowanych oraz reklam i umieszczenie ich w swoich periodykach. Czasopisma dystrybuowane są bezpłatnie do wyspecjalizowanych grup czytelników, dzięki czemu reklamodawcy docierają ze swoim przekazem bezpośrednio do ostatecznych nabywców ich produktów. Z drugiej strony czytelnicy czasopism uzyskują wiedzę o wszelkich nowościach dostępnych na rynku, nowych technologiach i produktach. Wydawnictwo finansuje swoją działalność z opłat za reklamy wnoszone przez reklamodawców i sponsorów artykułów. Bezpłatne wydanie czasopism następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika (bezpośrednim celem jest przekazanie informacji o sponsorowanych i reklamowanych produktach ich końcowym nabywcom, za co Wydawnictwo otrzymuje wynagrodzenie od sponsorów i reklamodawców).

Jednostkowy koszt wytworzenia czasopisma zasadniczo nie przekracza 10 zł netto, ale Wydawnictwo nie wyklucza sytuacji, w której koszt ten przekroczy wartość 10 zł. Spółka posiada bazy klientów (rejestry), do których wysłała czasopisma (są one przesyłane za pośrednictwem Poczty Polskiej). Rejestry te pozwalają ustalić tożsamość osób, do których przesyłka została skierowana.

Zasadniczo łączna wartość przekazywanych towarów jednej osobie nie przekracza w roku podatkowym kwoty 100 zł, jednak Spółka nie wyklucza również sytuacji, w której powyższy limit zostanie przekroczony.

Wydawane czasopisma są własnością Spółki. Wydawnictwo wydaje czasopisma z własnej inicjatywy, samo określa ich nakład, termin wydania i treść. Czasopisma zawierają artykuły sponsorskie oraz reklamy narzędzi i urządzeń wykorzystywanych w branży elektrycznej, montażowej i budowlanej. Treść artykułów sponsorskich i reklam jest oczywiście uzgadniana ze zleceniodawcą (producentem lub dystrybutorem urządzeń i narzędzi). Czasopisma nie są wydawane na zlecenie lub w imieniu konkretnego podmiotu.

Czasopisma są wytwarzane w celu ich bezpłatnego przekazania odbiorcom. Dotychczas Spółka nie dokonywała wydań odpłatnych i nie planuje takich w najbliższej przyszłości.

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od 25 stycznia 2013 r. Do 31 marca 2013 r. czasopisma były uznawane jako drukowane materiały reklamowe i w związku z treścią art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług nie podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jeśli chodzi o fakt posiadania wartości użytkowej przez przedmiotowe czasopisma z punktu widzenia odbiorcy-konsumenta, to zależy to od definicji pojęcia "wartość użytkowa", której nie zawiera ustawa o podatku od towarów i usług. Celem Spółki jest przekazanie informacji o produktach, urządzeniach i ewentualnie usługach świadczonych przez podmioty działające na polskim rynku w branży elektrycznej, montażowej i budowlanej. Czy treść przekazywana w czasopiśmie będzie miała wartość użytkową dla czytelnika zależy tylko od tego ostatniego. Czytelnik może dokonać wyboru w sklepie kierując się radami i wskazówkami umieszczonymi w czasopiśmie, ale nie musi. Do czasopism nie są dołączane żadne gadżety, narzędzia, które mogłyby mieć faktyczną wartość materialną i użytkową.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że Spółka prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Nabywane usługi związane z wydaniem lub zakupem katalogów branżowych są związane z prowadzoną działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, i w tym zakresie Spółce przysługuje prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Spółka wnosi o potwierdzenie, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., wydawane przez nią periodyki będą korzystały ze zwolnienia z VAT jako prezenty o małej wartości.

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatne dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Art. 7 ustawy definiuje, co należy rozumieć przez pojęcie odpłatnej dostawy towarów. Zasadniczo jest to przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Do odpłatnej dostawy towarów zalicza się również co do zasady, przekazanie nieodpłatne, w tym wszelkie darowizny (art. 7 ust. 2 ustawy o VAT). Kolejny ustęp tego artykułu wskazuje na wyjątki, które mimo spełnienia normy prawnej zawartej w art. 7 ust. 2 ustawy, nie podlegają opodatkowaniu. Do 31 marca 2013 r. jest to przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek. Ustawą z dnia 23 listopada 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca zmienił treść art. 7 ust. 3 ustawy o VAT z mocą obowiązującą od 1 kwietnia 2013 r. Zgodnie z treścią zmienionego przepisu, za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się przekazania towarów o małej wartości i próbek, jeśli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Powyższa zmiana oznacza, że od 1 kwietnia 2013 r. wydanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Spółki jednak nie każde wydanie drukowanych materiałów reklamowych musi podlegać opodatkowaniu. Mogą być one bowiem uznane za prezenty o małej wartości. Zgodnie bowiem z normą prawną zawartą w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT (nie został zmieniony w ramach nowelizacji) przez prezenty o których mowa w art. 7 ust. 3, rozumie się przekazane przez podatnika jednej osobie towary:

Analizując powyższe przepisy należy dojść do wniosku, że ustawodawca nie określił rodzajowo towarów, które można wydawać jako prezenty, wskazał jedynie ich wartość. Tym samym drukowane materiały reklamowe (a w niniejszym zapytaniu czasopisma), których jednostkowy koszt wytworzenia mieści się poniżej 100 zł (jeśli podatnik prowadzi rejestr osób obdarowanych) lub poniżej 10 zł mogą zostać uznane jako prezenty w rozumieniu art. 7 ust. 4 i konsekwentnie ich wydanie nie będzie uznawane za wydanie towarów podlegające opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT.

W celu ustalenia jednostkowej wartości wydawanych czasopism podatnik powinien podzielić łączną wartość nakładów poniesionych na ich wytworzenia przez ich nakład.

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu do projektu zmiany ustawy o podatku od towarów i usług przedstawionym przez Ministra Finansów. Minister stwierdził, iż: "Zmiana art. 7 ust. 3 ustawy o VAT ma charakter doprecyzowujący. Dyrektywa 2006/112/WE nie uznaje za odpłatną dostawę towarów wykorzystania na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki (pomimo że podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych towarów). Przepis art. 7 ust. 3 ustawy o VAT nie zawiera obecnie wskazania, iż warunkiem wyłączenia z opodatkowania przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek jest przekazywanie ich na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Poza tym ścisłe odwzorowanie przepisu art. 16 zdanie drugie dyrektywy 2006/112/WE powoduje, że w przepisie art. 7 ust. 3 ustawy o VAT nie będzie już mowy o przekazywaniu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Pozostawienie wymienienia tych towarów nawet jako przykładowych powodowałoby, że przepis byłby niespójny i mógłby rodzić wątpliwości interpretacyjne w sytuacji np. konieczności odpowiedzi, czy drukowany materiał reklamowy może być przekazany na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością. Przekazywanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych nadal nie będzie podlegało opodatkowaniu, jeśli towary te będą mieściły się w definicji prezentów o małej wartości".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. (ust. 3)

W porównaniu do treści powyższej regulacji w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. w znowelizowanym przepisie nie ma mowy o przekazywaniu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych.

Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości (niebędące przedmiotem niniejszej interpretacji) lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania należy podkreślić, że co do zasady, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, przy czym odnosząc się do podejmowanej sprawy - w myśl art. 7 ust. 2 - podatkiem objęta jest również dostawa towarów dokonywana bez odpłatności. Sama definicja dostawy została zawarta w przytoczonym powyżej art. 7 ust. 1 ustawy. Zgodnie z nią, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pod tym sformułowaniem kryje się czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Chodzi przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności".

Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę - konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta. Zatem w pierwszej kolejności należy ustalić czy przekazywane towary mają wartość użytkową z punktu widzenia konsumenta.

Jak Wnioskodawca wskazał, bezpłatne wydanie czasopism następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika (bezpośrednim celem jest przekazanie informacji o sponsorowanych i reklamowanych produktach ich końcowym nabywcom, za co Wydawnictwo otrzymuje wynagrodzenie od sponsorów i reklamodawców). Ponadto celem Wydawnictwa jest pozyskanie jak największej ilości artykułów sponsorowanych oraz reklam i umieszczenie ich w swoich periodykach. Czasopisma dystrybuowane są bezpłatnie do wyspecjalizowanych grup czytelników, dzięki czemu reklamodawcy docierają ze swoim przekazem bezpośrednio do ostatecznych nabywców ich produktów. Z drugiej strony czytelnicy czasopism uzyskują wiedzę o wszelkich nowościach dostępnych na rynku, nowych technologiach i produktach. Celem Spółki jest także przekazanie informacji o produktach, urządzeniach i ewentualnie usługach świadczonych przez podmioty działające na polskim rynku w branży elektrycznej, montażowej i budowlanej, a to czy treść przekazywana w czasopiśmie będzie miała wartość użytkową dla czytelnika zależy tylko od tego ostatniego. Czytelnik może dokonać wyboru w sklepie kierując się radami i wskazówkami umieszczonymi w czasopiśmie, ale nie musi. Do czasopism nie są dołączane żadne gadżety, narzędzia, które mogłyby mieć faktyczną wartość materialną i użytkową.

Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, że nieodpłatne przekazanie drukowanych periodyków, materiałów promocyjnych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, iż nie posiadają one wartości konsumpcyjnej dla odbiorców, tak więc przedmiotowe nieodpłatne przekazanie nie wypełnia dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że wydanie czasopism nie będzie uznane za wydanie towarów podlegające opodatkowaniu uznano za prawidłowe, ale nie dlatego, iż stanowią one prezenty malej wartości, lecz z tego względu, że nie mają wartości użytkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.