IBPP1/443-680/13/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 lipca 2013 r. (data wpływu 30 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy otrzymywana przez Wnioskodawcę rekompensata na pokrycie poniesionych kosztów w związku z realizacją obowiązku świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na warunkach określonych przez Gminę zwiększa obrót i stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT - jest prawidłowe.

W dniu 30 lipca 2013 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek z 25 lipca 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy otrzymywana przez Wnioskodawcę rekompensata na pokrycie poniesionych kosztów w związku z realizacją obowiązku świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na warunkach określonych przez Gminę zwiększa obrót i stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Miejski Zakład Komunikacji Sp. z o.o.) jest spółką prawa handlowego przekształconą z zakładu budżetowego w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie Uchwały Rady Miejskiej w P. Nr 49/98 z 28 maja 1998 r. Jedynym właścicielem - udziałowcem Wnioskodawcy jest Gmina Miejska P. ze 100% udziałem. Działalnością statutową Wnioskodawcy jest świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na podstawie Aktu Założycielskiego z 1998 r. konstytuującego powstanie Wnioskodawcy w celu zaspokajania potrzeb mieszkańców Gminy Miejskiej P. w zakresie publicznego transportu zbiorowego. W dniu 10 września 2009 r. Gmina Miejska P. zawarła z Wnioskodawcą Umowę Wykonawczą obowiązującą do dnia 31 grudnia 2014 r. zawartą zgodnie z wytycznymi rozporządzenia UE Nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r., według której nałożyła na Wnioskodawcę obowiązek świadczenia usług publicznych, jako zadania własnego Gminy, w celu zaspokajania potrzeb mieszkańców Gminy Miejskiej P. w zakresie publicznego transportu zbiorowego na terenie Gminy Miejskiej P. Następnie, zgodnie z Aneksem z 19 maja 2010 r. do Umowy Wykonawczej Gmina Miejska nałożyła obowiązek na Wnioskodawcę świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na terenie gmin, z którymi Gmina Miejska P. zawarła Porozumienia Międzygminne na warunkach określonych w treści zawartych porozumień. Dotyczy to Porozumień Międzygminnych zawartych z Gminą P., z Gminą Ż. oraz z Gminą K.

Dnia 15 marca 2012 r. podpisano Aneks Nr II do Umowy Wykonawczej zawartej 10 września 2009 r., według którego umowa otrzymała nowe brzmienie dostosowane do przepisów Ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 7 stycznia 2011 r.), a następnie Aneksem Nr III z 5 października 2012 r. oraz Aneksem Nr IV z 28 czerwca 2013 r. wprowadzono zmiany do Umowy Wykonawczej zawartej 10 września 2009 r.

W Umowie Wykonawczej (zmienionej aneksami), regulującej obowiązki i uprawnienia Wnioskodawcy w zakresie świadczonych usług publicznego transportu zbiorowego, określono sposób i zasady wynagradzania Wnioskodawcy w formie rekompensaty za poniesione koszty w związku ze świadczeniem usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na rzecz Gminy Miejskiej oraz na rzecz gmin, z którymi Gmina Miejska zawarła Porozumienia Międzygminne. Rada Miejska w P. uchwala co roku wysokość rekompensaty dla Wnioskodawcy. Rekompensatę przekazuje się dla Wnioskodawcy w 12 miesięcznych ratach według not obciążeniowych wystawianych jeden raz w miesiącu przez Wnioskodawcę obciążających Gminę Miejską.

Do wyliczenia wysokości rekompensaty (obliczonej zgodnie z zasadami określonymi w Rozporządzeniu UE Nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady oraz zgodnie z Ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym) uwzględnia się wszystkie koszty związane ze świadczeniem usług publicznych w zakresie transportu zbiorowego, które zmniejsza się o wszystkie wpływy finansowe osiągnięte w ramach świadczenia tych usług (przychody ze sprzedaży biletów na terenie miasta P. oraz gmin ościennych w ramach zawartych Porozumień Międzygminnych i jakiekolwiek inne przychody wygenerowane podczas wypełniania danego zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych), a zwiększa o rozsądny zysk (na poziomie 6% kapitału własnego w przypadku gmin ościennych oraz 1% w przypadku usług świadczonych na rzecz Gminy Miejskiej P.) i zmniejsza o wartość amortyzacji przyjętego aportu (autobusy). Wysokość rekompensaty nie może przekroczyć kwoty odpowiadającej wynikowi finansowemu netto z uwzględnieniem przychodów, rozsądnego zysku i amortyzacji przyjętego aportu. Istotą rekompensaty jest pokrycie poniesionych kosztów w związku ze świadczeniem usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego.

Rekompensata nie wpływa na cenę biletów. Wnioskodawca zgodnie z Umową Wykonawczą jest zobowiązany do sprzedaży biletów pasażerom, a ceny biletów i zasady korzystania z przejazdów bezpłatnych i ulgowych w granicach administracyjnych miasta P. i na terenie gmin, z którymi zawarto porozumienia ustalane są przez Radę Miejską w P. według podjętej uchwały (obowiązująca z 10 stycznia 2013 r. Uchwała Nr 4/2013 Rady Miejskiej w P.), w której określono Taryfę Opłat stosowaną przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, któremu zgodnie z dokonanym zgłoszeniem indentyfikacyjnym Urząd Skarbowy w P. nadał Numer Identyfikacji Podatkowej XXX według Decyzji w sprawie nadania numeru identyfikacji podatkowej z 28 września 1998 r.

Rodzajem działalności Wnioskodawcy (działalność podstawowa) według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) jest transport lądowy pasażerski miejski i podmiejski zgodnie z kodem PKD 49.31.Z.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymywana rekompensata pokrywająca poniesione koszty w związku z realizacją obowiązku świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na warunkach określonych przez Gminę Miejską P. zwiększa obrót i tym samym stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymywana rekompensata za poniesione koszty w związku ze świadczeniem usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na rzecz Gminy Miejskiej i gmin ościennych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem VAT podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczeniem usług według art. 8 ust. 1 ustawy jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W niniejszej sprawie, zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa rekompensata nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług i nie można jej w sposób bezwzględny i bezpośredni powiązać z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Nie wpływa ona na cenę biletów. Ceny biletów, zasady korzystania z bezpłatnych i ulgowych przejazdów ustala Rada Miejska w P. według podjętej uchwały zgodnie z określoną w niej Taryfą Opłat. Istotą rekompensaty jest pokrycie kosztów poniesionych w związku ze świadczeniem usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, tak więc zdaniem Wnioskodawcy otrzymywana rekompensata nie powinna powiększać obrotu i tym samym nie powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z powyższego wynika, iż definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem, opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r. do 31 grudnia 2010 r. podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22,...,... oraz... i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. do 31 marca 2011 r. podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21,...,... oraz. i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Jak stanowi art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Analiza powołanych powyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, iż włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to celowa dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie ceny konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc obrotem ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Dla określenia, czy dane dotacje mają, czy też nie bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług, a co za tym idzie czy podlegają opodatkowaniu istotne są zatem szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności - nie podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r.) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Odnosząc przedstawiony we wniosku stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, że skoro ze złożonego wniosku wynika, że otrzymywana przez Wnioskodawcę rekompensata za poniesione koszty w związku z świadczeniem usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego stanowi pokrycie poniesionych kosztów w związku z świadczeniem tych usług, nie wpływa na cenę biletów i nie jest dopłatą do ceny świadczonych usług przewozowych, to nie stanowi obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, gdyż nie jest przyznawana jako dopłata do ceny usługi, ale na pokrycie poniesionych kosztów, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, iż otrzymywana rekompensata za poniesione koszty w związku ze świadczeniem usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na rzecz Gminy Miejskiej i gmin ościennych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostało odrębne rozstrzygniecie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.