IBPP1/443-668/09/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2009 r. (data wpływu 29 czerwca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 sierpnia 2009 r. (data wpływu 27 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowego rozliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2009 r. wpłynął ww. wniosek, z dnia 23 czerwca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowego rozliczenia podatku naliczonego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 25 sierpnia 2009 r. (data wpływu 27 sierpnia 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu, z dnia 20 sierpnia 2009 r. znak: IBPP1/443-668/09/ES.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Spółdzielnia Mieszkaniowa posiada budynek 10-cio kondygnacyjny o charakterze usługowym. 90% powierzchni budynku jest wynajmowana firmom, 7% posiada własnościowe bądź wyodrębnione prawo do lokalu, 3% powierzchni Spółdzielnia użytkuje na własne potrzeby statutowe. Do budynku doprowadzone są media tj. woda, co, energia itp., jednakże lokale nie posiadają liczników indywidualnych.

Spółdzielnia zawierając umowę najmu z kontrahentem określa warunki jego użytkowania i ustala:

W związku z powyższym posiadając tak zawarte umowy, Spółdzielnia przy otrzymywaniu faktur zakupowych na ww. media dotyczące tylko tego budynku proporcjonalnie do powierzchni ustala wartość netto oraz podatek VAT do odliczenia w 100% (zgodnie z wystawianymi fakturami dla najemców) pozostała wartość faktury i należny podatek VAT przypadający na lokale zajmowane przez Spółdzielnię na cele statutowe jest rozliczany strukturą sprzedaży z uwagi na to, że Spółdzielnia prowadzi działalność opodatkowana i zwolnioną.

Ponadto Wnioskodawca dodaje, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT zarejestrowanym w Urzędzie Skarbowym. Odsprzedaży mediów Spółdzielnia dokonuje po cenie zakupu tj. bez doliczania marży. Spółdzielnię i najemców łączy umowa o charakterze zasadniczym (umowa najmu lokalu), która zawiera między innymi zastrzeżenie o odrębnym rozliczaniu (refakturowania) danego rodzaju czynności, które służą realizacji tej umowy tj. świadczeń za media.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółdzielnia Mieszkaniowa w świetle przedstawionego stanu faktycznego prawidłowo rozlicza naliczony podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie jednolitego klucza tj. powierzchni przy rozliczaniu opłat za dostarczone "media" pozwala odliczać w całości podatek VAT związany ze sprzedażą opodatkowaną (lokale użytkowe) oraz strukturą sprzedaży (lokale własne).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zatem, odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika VAT czynnego. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego, może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 powołanej ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Stosownie do ust. 2 cytowanego wyżej artykułu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Przepis art. 90 ust. 3 ustawy o VAT stanowi, iż proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja; proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4 ww. ustawy).

Powyższe regulacje wskazują, że w pierwszej kolejności podatnik powinien odrębnie określić kwoty podatku naliczonego związanego wyłącznie z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego i odrębnie kwoty tego podatku pozostające bez związku z czynnościami opodatkowanymi. Dopiero w sytuacji braku możliwości takiego wyodrębnienia podatnik ma prawo do ustalenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z powołanych regulacji prawnych, przy obliczaniu struktury sprzedaży, w liczniku uwzględnia się roczny obrót z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, natomiast w mianowniku uwzględnia się całkowity obrót uzyskany z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Z definicji obrotu zawartej w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT wynika, iż obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Przez sprzedaż natomiast, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 cyt. ustawy).

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca - Spółdzielnia Mieszkaniowa posiada budynek 10-cio kondygnacyjny o charakterze usługowym. 90% powierzchni budynku jest wynajmowana firmom, 7% posiada własnościowe bądź wyodrębnione prawo do lokalu, 3% powierzchni Spółdzielnia użytkuje na własne potrzeby statutowe. Do budynku doprowadzone są media tj. woda, co, energia itp., jednakże lokale nie posiadają liczników indywidualnych.

Spółdzielnia zawierając umowę najmu z kontrahentem określa warunki jego użytkowania i ustala:

W związku z powyższym posiadając tak zawarte umowy, Spółdzielnia przy otrzymywaniu faktur zakupowych na ww. media dotyczące tylko tego budynku proporcjonalnie do powierzchni ustala wartość netto oraz podatek VAT do odliczenia w 100% (zgodnie z wystawianymi fakturami dla najemców), pozostała wartość faktury i należny podatek VAT przypadający na lokale zajmowane przez Spółdzielnię na cele statutowe jest rozliczany strukturą sprzedaży z uwagi na to, że Spółdzielnia prowadzi działalność opodatkowana i zwolnioną.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Odsprzedaży mediów Spółdzielnia dokonuje po cenie zakupu tj. bez doliczania marży. Spółdzielnię i najemców łączy umowa o charakterze zasadniczym (umowa najmu lokalu), która zawiera między innymi zastrzeżenie o odrębnym rozliczaniu (refakturowaniu) danego rodzaju czynności, które służą realizacji tej umowy tj. świadczeń za media.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Jeżeli zatem Wnioskodawca potrafi dokładnie wydzielić jaka część podatku naliczonego z danej faktury za media przypada na czynności opodatkowane, tj. tak jak wskazał we wniosku odsprzedaje konkretną część towarów czy usług opodatkowanych poszczególnym najemcom proporcjonalnie do zajmowanej powierzchni, to należy przyjąć, że tę część podatku naliczonego można odliczyć w 100%.

Należy bowiem zauważyć, że zgodnie ze wskazanym przepisem art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Dopiero w sytuacji gdy nie jest możliwe dokładne przyporządkowanie odpowiednich kwot do czynności opodatkowanych, to zastosowanie znajdą dalsze przepisy art. 90 ustawy o VAT poczynając od art. 90 ust. 2, który stanowi, że jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10. Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 ustawy o VAT).

Zatem w przedmiotowej sprawie odliczenie proporcjonalne, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, należy zastosować do tej części podatku naliczonego, która związana jest z lokalami własnymi Wnioskodawcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, ze niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Jednocześnie należy podkreślić, że przedmiotem interpretacji nie była prawidłowość stawek podatkowych oraz zwolnień stosowanych przez Wnioskodawcę do wykonywanych przez niego czynności, a jedynie kwestia sposobu odliczania podatku naliczonego z faktur za tzw. media.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.