IBPP1/443-65/13/KJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2013 r. (data wpływu 25 stycznia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 kwietnia 2013 r. (data wpływu 22 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży nieruchomości składającej się z:

* działki nr 84/1 (prawa wieczystego użytkowania gruntu) wraz z budynkami - jest nieprawidłowe,

* działki niezabudowanej nr 84/2 (prawa wieczystego użytkowania gruntu) - jest prawidłowe.

W dniu 25 stycznia 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży nieruchomości składającej się z działki nr 84/1 (prawa wieczystego użytkowania gruntu) wraz z budynkami i działki niezabudowanej nr 84/2 (prawa wieczystego użytkowania gruntu).

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 kwietnia 2013 r. (data wpływu 22 kwietnia 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 9 kwietnia 2013 r. znak: IBPP1/443-65/13/KJ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Jest zarejestrowanym czynnym płatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabył od osoby fizycznej aktem notarialnym (bez faktury VAT) w dniu 2 października 2012 r. nieruchomość składającą się z działek:

Wnioskodawca do dnia sprzedaży przedmiotowych działek nie ponosił wydatków na ich ulepszenie.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wyjaśnił, że:

- Dla działki niezabudowanej nr 84/2 decyzja o warunkach zabudowy została wydana dnia 24 października 2012 r. dla zabudowy pawilonem handlowo-usługowym.

- Dla działki zabudowanej nr 84/1:

* W momencie nabycia przedmiotowej działki i budynków Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

* Osoba fizyczna od której Wnioskodawca nabył przedmiotowe działki i budynki nabyła je w dniu 16 września 1999 r. od podatnika VAT i cena została ustalona w odpowiedniej kwocie netto plus podatek VAT.

* Symbole PKOB dla poszczególnych budynków określone zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych:

* inny budynek niemieszkalny (powierzchnia 56,39 m²) - PKOB 127,

* budynek magazynowy (powierzchnia 63,21 m²) - PKOB 125,

* inny budynek niemieszkalny (powierzchnia 56,39 m²) - PKOB 127,

* budynek transportu i łączności (powierzchnia 31,92 m²) - PKOB 124,

* budynek przemysłowy (powierzchnia 50,87 m²) - PKOB 125.

* Pierwsze zasiedlenie dla każdego budynku nastąpiło 16 września 1999 r. w dniu sprzedaży przez podatnika VAT na rzecz osoby fizycznej (czynność podlegająca opodatkowaniu).

* Osoba fizyczna (poprzedni właściciel) zakupiła nieruchomość bez zamiaru prowadzenia na niej działalności gospodarczej. Budynki były wynajmowane od 16 grudnia 1999 r. do 30 sierpnia 2012 r. na podstawie art. 10 ust. 1 punkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (najem jako źródło przychodów) i z tego tytułu poprzedni właściciel był w tym okresie podatnikiem VAT.

* Poprzedni właściciel nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków, wykonywał jedynie niezbędne prace konserwacyjne, których wartość nie przekroczyła 30% ceny nabycia.

* Osoba fizyczna sprzedając przedmiotowe budynki nie będąc podatnikiem nie wystawiła faktury VAT.

* Wnioskodawca nie wynajmował budynków innym podmiotom w okresie od dnia zakupu do dnia sprzedaży. Zakupiona nieruchomość przeznaczona była do odsprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatnik prawidłowo opodatkował sprzedaż w miesiącu styczniu 2013 r. nieruchomości według następujących stawek podatku:

zwolnienie zastosowano na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT oraz

2. stawka 23% dla działki niezabudowanej 84/2 w użytkowaniu wieczystym.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla działki zabudowanej nr 84/1 znajdzie zastosowanie stawka zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT natomiast dla działki niezabudowanej stawka 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie sprzedaży nieruchomości składającej się z:

* działki nr 84/1 (prawa wieczystego użytkowania gruntu) wraz z budynkami - za nieprawidłowe,

* działki niezabudowanej nr 84/2 (prawa wieczystego użytkowania gruntu) - za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Artykuł 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Wskazać należy, iż prawo użytkowania wieczystego jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach Kodeksu cywilnego oraz ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W myśl art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), użytkownik wieczysty dysponuje gruntem (będącym towarem) jak właściciel. Zgodnie z ww. artykułem, użytkownik wieczysty może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.

Ten przepis, a także przepisy art. 234, art. 235 oraz art. 237 Kodeksu cywilnego, kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Ponadto, na ekonomiczną tożsamość prawa własności oraz prawa wieczystego użytkowania wskazują także przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.). W szczególności, w oparciu o art. 4 pkt 3b tej ustawy, zbywanie nieruchomości jest rozumiane jako dokonywanie czynności prawnych, na podstawie których następuje przeniesienie własności nieruchomości lub przeniesienie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej albo oddanie jej w użytkowanie wieczyste.

Jak stanowi art. 41. ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała czy używana, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Ponadto, za oddanie do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, uznać należy nie tylko sprzedaż, ale również umowy najmu i dzierżawy. Zatem pierwszym zasiedleniem będzie także moment oddania budynku lub budowli do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Natomiast, treść art. 29 ust. 5 ustawy stanowi, iż w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Na mocy § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży (w tym zbycie użytkowania wieczystego) podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu lub zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu korzystają ze zwolnienia od podatku.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 lit. a i pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi.

Natomiast budynkiem jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Analogicznie definiuje budynek Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych wprowadzona do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) stanowiąc, iż przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Zaś budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabył w dniu 2 października 2012 r. od osoby fizycznej nieruchomość składającą się z dwóch działek.

Działka nr 84/1 zabudowana jest następującymi budynkami:

* inny budynek niemieszkalny (powierzchnia 56,39 m²) - PKOB 127,

* budynek magazynowy (powierzchnia 63,21 m²) - PKOB 125,

* inny budynek niemieszkalny (powierzchnia 56,39 m²) - PKOB 127,

* budynek transportu i łączności (powierzchnia 31,92 m²) - PKOB 124,

* budynek przemysłowy (powierzchnia 50,87 m²) - PKOB 125.

W momencie nabycia przedmiotowej działki i budynków Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Osoba fizyczna od której Wnioskodawca nabył przedmiotowe działki i budynki nabyła je w dniu 16 września 1999 r. od podatnika VAT i cena została ustalona w odpowiedniej kwocie netto plus podatek VAT. Pierwsze zasiedlenie dla każdego z budynku nastąpiło 16 września 1999 r. w dniu sprzedaży przez podatnika VAT na rzecz osoby fizycznej (czynność podlegająca opodatkowaniu). Osoba fizyczna (poprzedni właściciel) zakupiła nieruchomość bez zamiaru prowadzenia na niej działalności gospodarczej. Budynki były wynajmowane od 16 grudnia 1999 r. do 30 sierpnia 2012 r. na podstawie art. 10 ust. 1 punkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (najem jako źródło przychodów) i z tego tytułu poprzedni właściciel był w tym okresie podatnikiem VAT. Poprzedni właściciel nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków, wykonywał jedynie niezbędne prace konserwacyjne, których wartość nie przekroczyła 30% ceny nabycia. Osoba fizyczna sprzedając przedmiotowe budynki nie będąc podatnikiem nie wystawiła faktury VAT.

Wnioskodawca nie wynajmował budynków innym podmiotom w okresie od dnia zakupu do dnia sprzedaży. Zakupiona nieruchomość przeznaczona była do odsprzedaży.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania dokonanej w styczniu 2013 r. sprzedaży działki nr 84/1 w użytkowaniu wieczystym zabudowanej budynkami.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy należy stwierdzić, że sprzedaż budynków znajdujących się na działce nr 84/1 korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Sprzedaż przez Wnioskodawcę w styczniu 2013 r. opisanych w stanie faktycznym budynków znajdujących się na działce nr 84/1 nie została bowiem dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, ani w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia. W przedmiotowej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca, do pierwszego zasiedlenia wszystkich budynków doszło w dniu 16 września 1999 r., w momencie sprzedaży tej nieruchomości przez podatnika VAT na rzecz osoby fizycznej (osoba fizyczna nie ponosiła wydatków na ulepszenie budynków, jak również Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ich ulepszenie).

W tej sytuacji, ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, korzystało również zbycie prawa użytkowania wieczystego działki nr 84/1, zabudowanej przedmiotowymi budynkami.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy, że dla działki zabudowanej nr 84/1 znajdzie zastosowanie stawka zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT należy uznać za nieprawidłowe, bowiem należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie znajduje zastosowanie zwolnienie wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT oraz § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał także, iż w skład sprzedanej w styczniu 2013 r. nieruchomości wchodziła również działka niezabudowana nr 84/2 w użytkowaniu wieczystym. Dla działki tej w dniu 24 października 2012 r. została wydana decyzja o warunkach zabudowy dla pawilonu handlowo-usługowego.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W związku z tym, że ustawa nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie "tereny przeznaczone pod zabudowę" obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy mieszkaniowej, przez tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, aż po tereny zabudowy zagrodowej włącznie.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy odwołać się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ww. ustawy. Stosownie do treści art. 4 ust. 1 tej ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (...) (art. 4 ust. 2 cyt. ustawy).

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym, tj. w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) oraz prawa użytkowania wieczystego gruntów wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że skoro dla przedmiotowej działki nr 84/2 została wydana decyzja o warunkach zabudowy dotycząca zabudowy pawilonem handlowo-usługowym, to dokonana sprzedaż w miesiącu styczniu 2013 r. opodatkowana była stawką 23% podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że dla działki niezabudowanej zastosowanie znajduje stawka 23%, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia prawidłowości opodatkowania dokonanej przez osobę fizyczną na rzecz Wnioskodawcy sprzedaży nieruchomości.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.