IBPP1/443-640/12/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2012 r. (data wpływu 19 czerwca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 września 2012 r. (data wpływu 11 września 2012 r.) oraz pismem z dnia 17 września 2012 r. (data wpływu 19 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w prawie własności działek - jest prawidłowe.

W dniu 19 czerwca 2012 r. do tut. organu, wpłynął wniosek z dnia 6 czerwca 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w prawie własności działek.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 września 2012 r. (data wpływu 11 września 2012 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-640/12/MS z dnia 4 września 2012 r. oraz pismem z dnia 17 września 2012 r. (data wpływu 19 września 2012 r.)

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą prawo we współwłasności łącznej trzech działek rolniczych o numerach ewidencyjnych 462, 464 - opisanych w księdze wieczystej, 465 - opisanej w księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w C. wydział ksiąg wieczystych, określonych w wypisie z rejestrów gruntów, jako grunty "zurbanizowane tereny niezabudowane, tereny mieszkalne, grunty orne", przylegających do siebie. Dwie z nich Wnioskodawca odziedziczył po rodzicach w 1993 r., natomiast trzecią nabył w 1999 r. Pojedyncza działka ma wymiar około 13x250m. Jedna z nich jest zabudowana budynkiem mieszkalnym, w którym Wnioskodawca zamieszkuje.

Obecnie Wnioskodawca zamierza dokonać przekształcenia i podziału działek z przeznaczeniem na sprzedaż, jako działki budowlane, wydzielając z nich dla siebie część z zabudowaniami. W wyniku podziału Wnioskodawca chce uzyskać pięć działek na sprzedaż z wydzieloną z nich częścią na drogę dojazdową. Z uwagi na to, że działki są wąskie, pojedyncza przykładowa nieruchomość gruntowa do sprzedaży będzie się składać z trzech działek.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1991 r. w zakresie instalowania, naprawy i konserwacji nadajników telewizyjnych i radiowych. Jest to dodatkowa działalność Wnioskodawcy opodatkowana w formie zryczałtowanego podatku dochodowego i za zeszły rok Wnioskodawca osiągnął przychód w wysokości 12.540 zł. Wnioskodawca współpracuje jedynie z jedynym zakładem na terenie C.

Wnioskodawca nie jest płatnikiem VAT. Głównym zatrudnieniem Wnioskodawcy jest umowa o pracę w szkole podstawowej w C. na stanowisku nauczyciel-doradca metodyczny.

Wnioskodawca posiada trzy działki o numerach ewidencyjnych 462, 464 - opisanych w księdze wieczystej, 465 - opisanej w księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w C. wydział ksiąg wieczystych. działki nr 462 i 464 Wnioskodawca odziedziczył po rodzicach jako jedyny spadkobierca i od urodzenia do tej pory zamieszkuje w domu rodzinnym, który jest posadowiony na działce nr 464. Obydwie działki, które Wnioskodawca odziedziczył były polami rolnymi użytkowanymi przez jego dziadków a potem rodziców na potrzeby własne. Po odziedziczeniu Wnioskodawca nie prowadzi żadnych upraw. Działka o nr 465 (o szerokości 13,5 m) została zakupiona przez Wnioskodawcę i współmałżonka w 1999 r. w celu poszerzenia działki nr 464 (o szerokości 13,5 m) na uzyskanie wjazdu i budowę garażu.

Decyzję o podziale działek Wnioskodawca podjął w celu wydzielenia części przeznaczonej do zamieszkiwania dla Wnioskodawcy i jego rodziny (małżonek, córka, matka), oraz na części przeznaczone do sprzedaży. Potrzeba wydzielenia drogi wynika z konieczności zapewnienia dojazdu do wydzielonych działek, gdyż obecnie brak jest drogi dojazdowej do terenu, który w przyszłości stanowić będą działki.

Środki ze sprzedaży działek zostaną przeznaczone na zakup mieszkania dla córki, która obecnie studiuje i swoje przyszłe życie prywatne i zawodowe wiąże z tym miastem. Teren który Wnioskodawca zamierza sprzedać nie pokryje wartości zakupu mieszkania, ale pozwoli starać się o kredyt na pokrycie pozostałej części. Wnioskodawca nadmienia, że współwłaściciele działek (mąż i matka) kierują się tymi samymi przesłankami.

Działki, które Wnioskodawca odziedziczył nigdy nie były przez niego użytkowane w celach upraw rolnych czy hodowli. Działka którą Wnioskodawca nabył wspólnie z małżonkiem w 1999 r. również nie.

Wnioskodawca nigdy nie podejmował sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, nie odprowadzał podatku VAT.

Działki nie były w żaden inny sposób wykorzystywane, stanowiły nieużytki, oprócz części otaczającej budynek mieszkalny, którą jak Wnioskodawca wspomniał wcześniej planuje wydzielić do potrzeb mieszkalnych.

Działki nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Przeznaczenie działek w momencie sprzedaży będzie zależało od preferencji kupującego.

Wydanie decyzji o warunkach zabudowy będzie zależało od złożenia wniosku do ewidencji gruntów przez kupującego. Teren ten nie jest ujęty w planie zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca nie wnosił o zmianę przeznaczenia działek w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, oraz nie występował z prośbą o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Aby taka decyzja została wydana należy złożyć konkretny plan zagospodarowania, którego Wnioskodawca nie zna ponieważ będzie realizowany zgodnie z potrzebami kupującego.

Wnioskodawca do tej pory nie dokonywał żadnych przedsięwzięć związanych z uatrakcyjnieniem nieruchomości, Wnioskodawca zakłada, że nabywcy działek samodzielnie będą zagospodarowywać teren. Działaniem Wnioskodawcy będzie wytyczenie wspólnej drogi celem umożliwienia dojazdu do poszczególnych posesji.

Wnioskodawca do tej pory nie podejmował działań marketingowych celem sprzedaży działek. W przyszłości zamierza korzystać z pośrednictwa biura nieruchomości.

Wnioskodawca do tej pory nie pozyskał nabywców działek, w przyszłości zamierza korzystać z usług biura nieruchomości.

Wnioskodawca nie stosował do tej pory żadnej formy ogłoszeń. W przyszłości skorzysta z pomocy biura nieruchomości.

Wnioskodawca wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów.

W przyszłości gdyby środki uzyskane ze sprzedaży działek okazały się niewystarczające na zakup mieszkania dla córki, Wnioskodawca zamierza dokonywać sprzedaży ostatniej zakupionej przez niego działki w roku 2010 o nr 463 zapisanej w księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w C. Została nabyta w celu zamknięcia tego terenu w jedną całość. Ma ona szerokość 13,5 m jak pozostałe działki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 17 września 2012 r.):

Czy zgodnie z przedstawioną przez Wnioskodawcę sytuacją związaną ze stanem posiadania będzie on zobowiązany do zapłaty podatku VAT przy sprzedaży udziałów w prawie własności.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko uzupełnione pismem z dnia 10 września 2012 r. oraz pismem z dnia 17 września 2012 r.), nie stanowi działalności gospodarczej sprzedaż majątku osobistego. który nie został nabyty w celu jego odprzedaży, lecz na potrzeby własne. Jeżeli więc osoba fizyczna jest w posiadaniu nieruchomości, którą nabyła nie z zamiarem jej odprzedaży, ale na potrzeby własne, w tym również w drodze darowizny lub dziedziczenia, to nawet, jeżeli po pewnym czasie nieruchomość tę podzieli i dokona jej sprzedaży, sprzedaż ta nie będzie miała znamion działalności gospodarczej, a więc nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT. Przedmiotowa transakcja wynika ze zwykłego wykonywania prawa własności.

Wnioskodawca zapewnia, że jego majątek osobisty, który posiada w wyniku spadku i zakupu nie został pozyskany w celu prowadzenia działalności gospodarczej, lecz pierwotnie w celu poprawy warunków bytowych jego rodziny, a obecna odsprzedaż związana jest z potrzebą pozyskania środków na zakup mieszkania dla córki Wnioskodawcy. Obecny fakt sprzedaży kilku działek wynika z formy ich podziału ewidencyjnego na mniejsze działki choć w rzeczywistości ze względu na ich usytuowanie stanowią one jedną całość. Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż własności jego udziałów nie powinna być opodatkowana podatkiem VAT.

Dla wymienionych działek nie ma planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z otrzymywanym przez Wnioskodawcę podatkiem od nieruchomości wystawianym przez Prezydenta Miasta C. są to działki traktowane jako grunty zwolnione z podatku, opisane w nakazie płatniczym jako "grunty zwolnione z mocy ustawy".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

* po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 Kodeksu cywilnego definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako budynków, budowli i ich części jak również gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest część budynku lub budowli, a także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 s. 1 z późn. zm.).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta zarówno z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jak i art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar". Zgodnie z definicją zawartą we "Współczesnym słowniku języka polskiego" (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r.), "zamiar" oznacza "intencje zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć".

Wobec powyższego istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom oraz cel, który dana osoba ma osiągnąć wykonując dane czynności. Zatem przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

W świetle powyżej przytoczonych przepisów dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzonej działalności gospodarczej, co może mieć miejsce również przy czynności dokonanej jednorazowo. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Wskazać należy, iż ustawodawca nie określił wymogów formalnych, którym odpowiadać ma podatnik, aby mógł być uznany za producenta lub handlowca oraz kiedy zamiar częstotliwego wykonywania czynności ma być ujawniony. Jednakże w okolicznościach niniejszej sprawy uprawniony jest wniosek, że wystarczającym jest, by okoliczności wskazujące na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy zaistniały w chwili ich wykonywania, zaś podmiot ich dokonujący zachowywał się jak handlowiec czy producent. Dla celów podatku VAT nie jest konieczne, aby działalność była działalnością zarobkową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły przez podmioty gospodarcze (przedsiębiorców). Opodatkowaniu tym podatkiem podlega dostawa towarów nie tylko wówczas, gdy dokonywana jest przez podatnika VAT, dla którego wykonywanie działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu. Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, również osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, które dokonują dostawy, czy też świadczą usługi stają się podatnikami podatku VAT, jeżeli okoliczności towarzyszące wykonywaniu czynności wskazują na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy.

Kwestia sprzedaży gruntów była również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości UE. Z treści orzeczeń w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Analizując przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego w kontekście powyższych orzeczeń TSUE stwierdzić należy, że Wnioskodawca w zakresie odnoszącym się do wskazanej we wniosku nieruchomości, nie będzie podejmował działań porównywalnych z działalnością podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca nie nabył terenu przeznaczonego pod zabudowę celem dalszej jego odsprzedaży lecz na cele osobiste. Przedmiotem sprzedaży będą bowiem udziały we własności 5 działek wraz z wydzieloną z nich częścią na drogę dojazdową, które zostaną wydzielone z trzech działek o numerach ewidencyjnych 462, 464 i 465. Działki nr 462 i 464 Wnioskodawca odziedziczył po rodzicach jako jedyny spadkobierca i od urodzenia do tej pory zamieszkuje w domu rodzinnym, który jest posadowiony na działce nr 464. Obydwie działki, które Wnioskodawca odziedziczył były polami rolnymi użytkowanymi przez jego dziadków a potem rodziców na potrzeby własne. Działka o nr 465 (o szerokości 13,5m) została zakupiona przez Wnioskodawcę i współmałżonka w 1999 r. w celu poszerzenia działki nr 464 (o szerokości 13,5 m) na uzyskanie wjazdu i budowę garażu.

Nieruchomość ta w okresie jej posiadania przez Wnioskodawcę również nie była przez niego użytkowana na cele inne niż osobiste. Wnioskodawca stwierdza bowiem, że działki, które odziedziczył nigdy nie były przez niego użytkowane w celach upraw rolnych czy hodowli. Działka którą Wnioskodawca nabył wspólnie z małżonkiem w 1999 r. również nie. Wnioskodawca nigdy nie podejmował sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, nie odprowadzał podatku VAT.

Jednocześnie Wnioskodawca stwierdził, że działki nie były w żaden inny sposób wykorzystywane, stanowiły nieużytki, oprócz części otaczającej budynek mieszkalny, którą jak Wnioskodawca wspomniał wcześniej planuje wydzielić do potrzeb mieszkalnych.

Działki nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Ponadto z opisu sprawy wynika, że powodem podjęcia decyzji sprzedaży udziałów w działkach jest zamiar uzyskania środków na zakup mieszkania dla córki, która obecnie studiuje i swoje przyszłe życie prywatne i zawodowe wiąże z tym miastem. Teren który Wnioskodawca zamierza sprzedać nie pokryje wartości zakupu mieszkania, ale pozwoli starać się o kredyt na pokrycie pozostałej części.

Działki o numerach ewidencyjnych 462, 464 i 465 określone są w wypisie z rejestrów gruntów, jako grunty "zurbanizowane tereny niezabudowane, tereny mieszkalne, grunty orne", przylegające do siebie.

Przeznaczenie działek w momencie sprzedaży będzie zależało od preferencji kupującego (wydanie decyzji o warunkach zabudowy będzie zależało od złożenia wniosku do ewidencji gruntów przez kupującego).

Wnioskodawca nie wnosił o zmianę przeznaczenia działek w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, oraz nie występował z prośbą o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Wnioskodawca do tej pory nie dokonywał żadnych przedsięwzięć związanych z uatrakcyjnieniem nieruchomości. Wnioskodawca zakłada, że nabywcy działek samodzielnie będą zagospodarowywać teren. Działaniem Wnioskodawcy będzie wytyczenie wspólnej drogi celem umożliwienia dojazdu do poszczególnych posesji.

Wnioskodawca do tej pory nie podejmował działań marketingowych celem sprzedaży działek. W przyszłości zamierza korzystać z pośrednictwa biura nieruchomości celem pozyskania nabywców działek. Wnioskodawca wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów.

W przyszłości gdyby środki uzyskane ze sprzedaży działek okazały się niewystarczające na zakup mieszkania dla córki, Wnioskodawca zamierza dokonywać sprzedaży ostatniej zakupionej przez niego działki w roku 2010 o nr 463 zapisanej w księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w C. Została nabyta w celu zamknięcia tego terenu w jedną całość. Ma ona szerokość 13,5 m jak pozostałe działki.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie w celu dokonania sprzedaży udziałów w prawie własności 5 działek wraz z wydzieloną z nich częścią na drogę dojazdową, które zostaną wydzielone z trzech działek o numerach ewidencyjnych 462, 464 i 465, Wnioskodawca nie będzie zaangażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie będzie wykazywał aktywności w przedmiocie zbycia udziałów we wskazanych we wniosku nieruchomościach porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wprawdzie jak wynika z wniosku Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży udziałów w 5 działkach wraz z wydzieloną z nich częścią na drogę dojazdową musi dokonać przekształcenia i podziału (celem wydzielenia) działek o numerach ewidencyjnych 462, 464 i 465, jednakże powyższego zdarzenia (stanowiącego pojedyncze z przykładowo wskazanych w orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10 okoliczności) nie można uznać za zespół środków zbliżonych do tych jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami lecz za zwykły zarząd prywatną nieruchomością.

Tym samym Wnioskodawca dokonując sprzedaży udziałów w 5 wskazanych we wniosku działkach (wydzielonych z trzech działek o numerach ewidencyjnych 462, 464 i 465) korzystał będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem osobistym, a zatem czynność ta nie będzie uznana za wykonaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie przedmiotowa sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz zmiany stanu prawnego.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Końcowo należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze fakt, iż stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Wnioskodawca, jako współwłaściciel zbywanych nieruchomości, zaznacza się, iż niniejsza interpretacja nie ma mocy wiążącej dla pozostałych współwłaścicieli, którzy chcąc uzyskać interpretacje indywidualne powinni wystąpić z odrębnymi wnioskami o ich udzielenie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.