IBPP1/443-622/12/AL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2012 r. (data wpływu 15 czerwca 2012 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 18 września 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania wniesionego wkładu niepieniężnego za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług - jest prawidłowe,

* uznania usług nieodpłatnych świadczonych na rzecz Spółki komandytowej jako odpłatne świadczenie usług - jest prawidłowe,

* konieczności dokumentowania przenoszonych przez Wnioskodawcę na spółkę komandytową kosztów w zakresie podatku od nieruchomości oraz opłat rocznych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste fakturą VAT ze stawką VAT 23% - jest prawidłowe,

* konieczności dokumentowania fakturą VAT przenoszonych przez Wnioskodawcę na Spółkę komandytową kosztów w zakresie mediów ze stawkami wykazanymi w fakturach pierwotnych otrzymanych przez Wnioskodawcę - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 września 2012 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie: uznania wniesionego wkładu niepieniężnego za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, uznania usług nieodpłatnych świadczonych na rzecz Spółki komandytowej jako odpłatne świadczenie usług, konieczności dokumentowania fakturą VAT przenoszonych przez Wnioskodawcę na spółkę komandytową kosztów w zakresie podatku od nieruchomości oraz opłat rocznych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste ze stawką VAT 23% oraz konieczności dokumentowania fakturą VAT przenoszonych przez Wnioskodawcę na Spółkę komandytową kosztów w zakresie mediów ze stawkami wykazanymi w fakturach pierwotnych otrzymanych przez Wnioskodawcę.

Wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło do tut. organu dnia 18 września 2012 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-622/12/AL z dnia 5 września 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami sanitarnymi, grzewczymi i instalacyjnymi. Jest czynnym podatnikiem VAT. Zgodnie z odrębnymi przepisami zobowiązany jest do prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz sporządzania sprawozdania finansowego, które podlega obowiązkowemu badaniu przez biegłego rewidenta.

W styczniu 2012 r. Wnioskodawca dokonał wydzielenia określonych składników majątkowych należących do jego przedsiębiorstwa, które następnie w ramach aportu wniósł do Spółki komandytowej.

Na podstawie prowadzonej ewidencji rachunkowej przedsiębiorstwa doszło do przyporządkowania majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do realizowanej przez nie podstawowej działalności operacyjnej.

Aport objął następujące składniki aktywów umożliwiających Spółce komandytowej realizację (kontynuację) podstawowej działalności operacyjnej uprzednio prowadzonej przez Wnioskodawcę: wartości niematerialne i prawne, środki trwałe, wyposażenie, towary, należności (z wyjątkiem należności spornych oraz będących przedmiotem postępowań sądowych) oraz rozliczenia międzyokresowe. Aportem objęto następujące składniki pasywów: kredyt oraz zobowiązania z tytułu nabycia towarów, będących przedmiotem aportu.

Kluczowi pracownicy Wnioskodawcy zostali przejęci przez Spółkę komandytową obejmującą aport zgodnie z odrębnymi przepisami, tj. art. 23 par. 1. Kodeksu Pracy, umożliwiając tym samym jej dalsze sprawne działanie.

Wnioskodawca w prowadzonej działalności gospodarczej posiada nieruchomości (własne jak i użytkowane wieczyście). Część z nich było aktywnie wykorzystywanych w prowadzonej działalności handlowej, pozostała część przeznaczona była na dalsze inwestycje. W ramach dokonanego aportu nie doszło jednak do przeniesienia własności nieruchomości na Spółkę komandytową.

Jako wkład niepieniężny, zostało wniesione wyłącznie prawo do nieodpłatnego używania i pobierania pożytków z tych nieruchomości, które faktycznie były użytkowane w działalności handlowej prowadzonej przez Wnioskodawcę, tj.:

* nieruchomość zabudowana wiatą magazynową, z placem utwardzonym kostką, ogrodzona,

* nieruchomość zabudowana budynkiem administracyjno-ekspozycyjnym, budynkiem hali magazynowej, z placem utwardzonym kostką, ogrodzona,

* grunt ze znajdującą się na nim stróżówką, placem utwardzonym, ogrodzeniem.

Dzięki oddaniu do dyspozycji tych nieruchomości, Spółka obejmująca aport mogła kontynuować działalność prowadzoną uprzednio przez Wnioskodawcę bez konieczności przeprowadzania jakichkolwiek zmian funkcjonalnych i organizacyjnych.

Reszta nieruchomości pozostaje w dyspozycji Wnioskodawcy. Realizowane będą tu inne inwestycje lub będą one dzierżawione innym podmiotom.

Wkład niepieniężny do Spółki komandytowej objął również prawo do zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym Rzeczpospolitej Polskiej znaku towarowego. Znak ten był wytworzony w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Zawarte przez Wnioskodawcę umowy dzierżawy powierzchni reklamowych i powierzchni handlowych zostały rozwiązane i ponownie zawarte przez Spółkę obejmującą aport lub też zostały przeniesione na Spółkę komandytową w drodze umowy cesji.

Spółka komandytowa, na mocy zawartej umowy, zobowiązała się m.in. ponosić wszelkie koszty związane z korzystaniem z wyżej wymienionych nieruchomości, w tym w szczególności podatek od nieruchomości oraz opłaty roczne z tytułu wieczystego użytkowania, dokonywać własnym kosztem bieżących napraw, zawrzeć z dostawcami mediów umowy we własnym imieniu lub zwrócić Wnioskodawcy koszty zużytych mediów w związku z użytkowaniem nieruchomości.

Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości. Spółka komandytowa, obejmująca aport, prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, jest czynnym podatnikiem VAT.

W uzupełnieniu wniosku, który wpłynął do tut. organu dnia 18 września 2012 r. Wnioskodawca wskazał, iż w przedstawionym przez siebie opisie stanu faktycznego w akapicie trzecim Wnioskodawca wskazał jednoznacznie jakie elementy (grupy) składników materialnych i niematerialnych zostały wniesione w ramach aportu do spółki komandytowej. Wymieniono zarówno elementy składników aktywów jak i pasywów. Wyodrębnienie finansowe wnoszonej części przedsiębiorstwa polegało na wydzieleniu w prowadzonej ewidencji księgowej składników majątku będących przedmiotem aportu oraz generowanych przez nie przychodów i kosztów oraz odpowiadających im należności i zobowiązań - tak wyodrębnione finansowo składniki pasywów i aktywów stały się następnie przedmiotem aportu. Wnioskodawca zaznaczył, że prowadził działalność w zakresie handlu artykułami sanitarnymi, grzewczymi i instalacyjnymi - co stanowiło jego podstawową działalność operacyjną. Działalność ta prowadzona była za pomocą zatrudnionych przez Wnioskodawcę osób. Wyodrębnienie organizacyjne według Wnioskodawcy polegało na oddzieleniu podstawowej działalności operacyjnej (handlowej), która została następnie przeniesiona w całości do spółki komandytowej i jest tam kontynuowana. Dotyczyło to zarówno organizacji pracy poszczególnych osób, zależności służbowych, procedur wewnętrznych związanych z obsługą klienta, procedurą składania zamówień, przyjmowania reklamacji, polityką rabatowania itp. W ten sposób wyodrębnione składniki majątku, zarówno materialne jak i niematerialne, nadal posiadały wystarczający stopień organizacji aby móc pełnić funkcje jakie spełniały przed wydzieleniem z przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Po dokonaniu aportu Spółka komandytowa prowadzi działalność w tym samym zakresie (handel), w tych samych rozmiarach i w ten sam sposób co do organizacji, w jaki prowadził to Wnioskodawca przed wydzieleniem. Wnioskodawca po wydzieleniu części przedsiębiorstwa nie prowadzi już działalności handlowej gdyż nie dysponuje odpowiednimi składnikami majątku ani zapleczem personalnym, który umożliwiałby wykonywanie takiej działalności. Działalność ta w pełni kontynuowana jest w ramach Spółki komandytowej, do której wydzielone składniki majątku zostały wniesione.

Na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu cyt: " Czy poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych, możliwe było przyporządkowanie należności i zobowiązań do części, która była przedmiotem aportu..." Wnioskodawca odpowiedział cyt.: "Tak".

Na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu cyt: "Czy w oparciu o posiadany zespół składników materialnych i niematerialnych, część przekazana w formie aportu stanowiła niezależne przedsiębiorstwo mogące samodzielnie realizować zadania gospodarcze..." Wnioskodawca odpowiedział cyt.: "Tak".

Na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: "Czy ustanowienie i wniesienie w ramach aportu do Spółki komandytowej prawa do używania nieruchomości i pobierania pożytków było wykonywane w ramach umowy użyczenia" Wnioskodawca odpowiedział cyt.: "Tak. Ustanowione i wniesione w ramach aportu do Spółki komandytowej prawo do używania nieruchomości i pobierania pożytków, było wykonane w ramach umowy użyczenia."

Spółka komandytowa koszty mediów ponosi we własnym zakresie, gdyż zawarła umowy z poszczególnymi dostawcami mediów.

Nie ma możliwości aby koszty podatku od nieruchomości oraz opłaty z tytułu wieczystego użytkowania gruntów były ponoszone bezpośrednio na rzecz gminy przez Spółkę komandytową; będą one zawsze ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz gminy, a następnie przenoszone na Spółkę komandytową.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy wydzielone składniki stanowiące wkład niepieniężny do Spółki komandytowej spełniają warunki do uznania je za zorganizowaną część przedsiębiorstwa dla potrzeb podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), dalej ustawa o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa - rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Organy podatkowe stoją na stanowisku, iż status zorganizowanej części przedsiębiorstwa posiada tylko taka część przedsiębiorstwa, która spełnia łącznie następujące warunki:

* stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań),

* jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniona w istniejącym przedsiębiorstwie,

* jest przeznaczona do realizacji określonych zadań gospodarczych,

* mogłaby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze.

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem prezentowanym przez organy podatkowe o wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze tego przedsiębiorstwa, np. dział, wydział, oddział, itp. (por. interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 8 sierpnia 2011 r. Nr IBPBI/2/423-521/11/MO).

W przypadku Wnioskodawcy doszło do przeniesienia całej operacyjnej działalności gospodarczej, a wydzielenie nastąpiło w taki sposób, że możliwe było płynne kontynuowanie działalności przez spółkę obejmującą aport. Składniki majątku Wnioskodawcy, które nie stały się przedmiotem aportu przeznaczone są do innego rodzaju działalności, którą Wnioskodawca zamierza rozpocząć.

Wyodrębnienie finansowe powinno być związane z prowadzeniem ewidencji rachunkowej przedsiębiorstwa w taki sposób, który pozwalałby na przyporządkowanie majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a ściślej do realizowanych przez nią zadań gospodarczych; nie jest to tożsame z pełną samodzielnością finansową. W przypadku Wnioskodawcy, ponieważ aportem objęto majątek związany z podstawową działalnością operacyjną należy uznać, iż warunek wyodrębnienia finansowego został spełniony. Wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako zdolność do realizacji określonych zadań gospodarczych. Skoro wydzielono składniki majątku w taki sposób, aby podstawowa działalność operacyjna mogła być nadal prowadzona przez Spółkę komandytową obejmującą aport należy uznać, iż warunek wyodrębnienia funkcjonalnego został zachowany. Ostatnią cechą definiującą zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest zdolność do bycia niezależnym przedsiębiorstwem samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze. W związku w wydzieleniem całej podstawowej działalności operacyjnej Wnioskodawcy należy uznać, że i ten warunek został spełniony.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników. Należy mieć tutaj na uwadze rolę, jaką składniki majątkowe odgrywały w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa. Z tego punktu widzenia nieistotne jest, iż w skład wkładu niepieniężnego nie weszła własność nieruchomości, które były wykorzystywane w działalności operacyjnej Wnioskodawcy. Wyodrębnione składniki majątkowe będzie można uznać za spełniające definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa gdyż w skład aportu weszło prawo do nieodpłatnego używania tych nieruchomości i pobierania z nich pożytków. Zmiana tytułu prawnego do wykorzystywanych w podstawowej działalności operacyjnej nieruchomości pozostała jednak bez wpływu na zakres ich faktycznego wykorzystania. Tym samym aport stanowił zespół składników majątkowych i niemajątkowych wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo, zdolny do samodzielnego pełnienia funkcji gospodarczych uprzednio realizowanych przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy.

W przestawionym stanie faktycznym Wnioskodawca dokonał wydzielenia podstawowej swej działalności operacyjnej polegającej na handlu artykułami sanitarnymi, instalacyjnymi i grzewczymi. Przedmiotem aportu były wszystkie składniki majątkowe związane z tą działalnością. Również kluczowi pracownicy zostali przejęci przez Spółkę komandytową. Wszystkie te działania zmierzały do tego aby podstawowa działalność operacyjna była kontynuowana w tym samym zakresie przez podmiot obejmujący aport. Tym samym należy stwierdzić, iż wyżej opisany wkład niepieniężny stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad. 2. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nlemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca przewidział również określone sytuacje, w których nieodpłatna dostawa towarów i nieodpłatne świadczenie usług podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 podpunkt 2 za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest zatem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Zgodnie jednak z ugruntowanym orzecznictwem sądów administracyjnych oraz Trybunału Sprawiedliwości UE, usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument oraz określony odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym, a usługa wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, przy czym jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Jednocześnie związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Czynność może być wykonana odpłatnie albo nieodpłatnie. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Przy czym nie istotne jest czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk.

Ustanowione i wniesione w ramach aportu do Spółki komandytowej prawo do używania nieruchomości i pobierania pożytków, należy uznać za wykonane w ramach umowy użyczenia. Umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, obok najmu i dzierżawy regulujących zasady używania rzeczy. Przez umowę użyczenia, zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność. Wnioskodawca ustanowił nieodpłatne prawo do używania nieruchomości na rzecz Spółki komandytowej jednak zobowiązał równocześnie Spółkę do zwrotu kosztów w postaci podatku od nieruchomości oraz opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu. W związku z czym na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług umowa ta przestaje być umową nieodpłatną i staje się czynnością odpłatną, a więc jako taka podlega opodatkowaniu.

Zdaniem Wnioskodawcy świadczenie to nie będzie zatem stanowiło na gruncie przepisów ustawy o VAT nieodpłatnego świadczenia usług ale odpłatne świadczenie usług. Tym samym czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1. W przedmiotowej sprawie opłaty z tytułu ponoszonych przez Spółkę komandytową kosztów na rzecz Wnioskodawcy stanowią wynagrodzenie za usługę w postaci udostępnienia nieruchomości, które powinno być potwierdzone wystawioną przez Wnioskodawcę fakturą VAT.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W związku z powyższym podstawę opodatkowania stanowić będzie kwota należna pomniejszona o kwotę należnego podatku jaką Wnioskodawca otrzyma od Spółki komandytowej z tytułu używania nieruchomości obejmującej rozliczenie kosztów podatku od nieruchomości i wieczystego użytkowania oraz ew. kosztów zużytych mediów.

W uzupełnieniu do wniosku, które wpłynęło do tut. organu dnia 18 września 2012 r. Wnioskodawca wskazał, iż ustanowione i wniesione w ramach aportu do Spółki komandytowej prawo do używania nieruchomości i pobierania pożytków, zostało wykonane w ramach umowy użyczenia oraz, że jego zdaniem, w sytuacji gdy koszty mediów będą najpierw ponoszone przez Wnioskodawcę, a następnie przenoszone na Spółkę komandytową, transakcja ta powinna być udokumentowana fakturą VAT. Stawka VAT właściwa do zastosowania będzie zgodna ze stawką na fakturach otrzymanych przez Wnioskodawcę.

Koszty związane z użytkowaniem wieczystym oraz podatkiem od nieruchomości który opłaci Wnioskodawca na rzecz gminy a następnie przeniesienie kosztów tych opłat na Spółkę powinno być dokumentowane fakturą VAT ze stawką podstawową 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe - w zakresie uznania wniesionego wkładu niepieniężnego za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług,

* prawidłowe - w zakresie uznania usług nieodpłatnych świadczonych na rzecz Spółki komandytowej jako odpłatne świadczenie usług,

* prawidłowe - w zakresie konieczności dokumentowania fakturą VAT przenoszonych przez Wnioskodawcę na spółkę komandytową kosztów w zakresie podatku od nieruchomości oraz opłat rocznych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste ze stawką VAT 23%,

* nieprawidłowe - w zakresie konieczności dokumentowania faktura VAT przenoszonych przez Wnioskodawcę na Spółkę komandytową kosztów w zakresie mediów ze stawkami wykazanymi w fakturach pierwotnych otrzymanych przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 117, poz. 1054) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 5 ust. 2 tej ustawy, czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, ilekroć w jej przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy o VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów opodatkowania. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług.

Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te - chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług - nie podlegają opodatkowaniu.

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT - wskazując, iż jej przepisów nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa - nie zdefiniował co należy rozumieć pod pojęciem "transakcji zbycia". Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport).

Przepisy ustawy nie definiują terminu "przedsiębiorstwo". Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu tego pojęcia posiłkowo, w ramach wykładni systemowej, stosuje się regulację zawartą w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Istotne jest zatem aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak aby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa oraz księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z powyższego wynika, że podstawowym wymogiem uznania, że mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością, niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

Z zawartego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem VAT prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami sanitarnymi, grzewczymi i instalacyjnymi

W styczniu 2012 r. Wnioskodawca dokonał wydzielenia określonych składników majątkowych należących do jego przedsiębiorstwa, które następnie w ramach aportu wniósł do Spółki komandytowej.

Na podstawie prowadzonej ewidencji rachunkowej przedsiębiorstwa doszło do przyporządkowania majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do realizowanej przez nie podstawowej działalności operacyjnej.

Aport objął następujące składniki aktywów umożliwiających Spółce komandytowej realizację (kontynuację) podstawowej działalności operacyjnej uprzednio prowadzonej przez Wnioskodawcę: wartości niematerialne i prawne, środki trwałe, wyposażenie, towary, należności (z wyjątkiem należności spornych oraz będących przedmiotem postępowań sądowych) oraz rozliczenia międzyokresowe. Aportem objęto następujące składniki pasywów: kredyt oraz zobowiązania z tytułu nabycia towarów, będących przedmiotem aportu.

A zatem wyodrębnienie finansowe wnoszonej części przedsiębiorstwa polegało na wydzieleniu w prowadzonej ewidencji księgowej składników majątku będących przedmiotem aportu oraz generowanych przez nie przychodów i kosztów oraz odpowiadających im należności i zobowiązań - tak wyodrębnione finansowo składniki pasywów i aktywów stały się następnie przedmiotem aportu.

Kluczowi pracownicy Wnioskodawcy zostali przejęci przez Spółkę komandytową obejmującą aport zgodnie z odrębnymi przepisami, tj. art. 23 par. 1. Kodeksu Pracy, umożliwiając tym samym jej dalsze sprawne działanie.

Wnioskodawca w prowadzonej działalności gospodarczej posiada nieruchomości (własne jak i użytkowane wieczyście). Część z nich było aktywnie wykorzystywanych w prowadzonej działalności handlowej, pozostała część przeznaczona była na dalsze inwestycje. W ramach dokonanego aportu nie doszło jednak do przeniesienia własności nieruchomości na Spółkę komandytową.

Jako wkład niepieniężny, zostało wniesione wyłącznie prawo do nieodpłatnego używania i pobierania pożytków z tych nieruchomości, które faktycznie były użytkowane w działalności handlowej prowadzonej przez Wnioskodawcę, tj.:

* nieruchomość zabudowana wiatą magazynową, z placem utwardzonym kostką, ogrodzona,

* nieruchomość zabudowana budynkiem administracyjno-ekspozycyjnym, budynkiem hali magazynowej, z placem utwardzonym kostką, ogrodzona,

* grunt ze znajdującą się na nim stróżówką, placem utwardzonym, ogrodzeniem.

Dzięki oddaniu do dyspozycji tych nieruchomości, Spółka obejmująca aport mogła kontynuować działalność prowadzoną uprzednio przez Wnioskodawcę bez konieczności przeprowadzania jakichkolwiek zmian funkcjonalnych i organizacyjnych.

Wkład niepieniężny do Spółki komandytowej objął również prawo do zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym Rzeczpospolitej Polskiej znaku towarowego. Znak ten był wytworzony w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Zawarte przez Wnioskodawcę umowy dzierżawy powierzchni reklamowych i powierzchni handlowych zostały rozwiązane i ponownie zawarte przez Spółkę obejmującą aport lub też zostały przeniesione na Spółkę komandytową w drodze umowy cesji.

Wyodrębnienie organizacyjne polegało na oddzieleniu podstawowej działalności operacyjnej (handlowej), która została następnie przeniesiona w całości do Spółki komandytowej i jest tam kontynuowana. Dotyczyło to zarówno organizacji pracy poszczególnych osób, zależności służbowych, procedur wewnętrznych związanych z obsługą klienta, procedurą składania zamówień, przyjmowania reklamacji, polityką rabatowania itp.

W ten sposób wyodrębnione składniki majątku, zarówno materialne jak i niematerialne, nadal posiadały wystarczający stopień organizacji aby móc pełnić funkcje jakie spełniały przed wydzieleniem z przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Po dokonaniu aportu Spółka komandytowa prowadzi działalność w tym samym zakresie (handel), w tych samych rozmiarach i w ten sam sposób co do organizacji, w jaki prowadził to Wnioskodawca przed wydzieleniem. Wnioskodawca po wydzieleniu części przedsiębiorstwa nie prowadzi już działalności handlowej gdyż nie dysponuje odpowiednimi składnikami majątku ani zapleczem personalnym, który umożliwiałby wykonywanie takiej działalności. Działalność ta w pełni kontynuowana jest w ramach Spółki komandytowej, do której wydzielone składniki majątku zostały wniesione.

Odnosząc powołane wyżej przepisy do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż ponieważ istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, jak również składniki te zostały przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych tj. w celu kontynuowania przez Spółkę komandytową części działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a zespół tych składników może stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze, opisany zespół składników materialnych i niematerialnych, dotyczący wydzielonej działalności Wnioskodawcy, wniesionej w formie aportu do Spółki komandytowej, spełniał przesłanki określone w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o VAT co do uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Przy czym na powyższe uznanie wydzielonej części przedsiębiorstwa jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie miał wpływu fakt, iż Wnioskodawca wniósł aportem prawo użytkowania wieczystego nieruchomości, a nie prawo własności. W przedmiotowej sytuacji bowiem zostaną zachowane związki pomiędzy poszczególnymi składnikami majątku umożliwiające kontynuowanie określonej działalności gospodarczej w użyczonych Spółce komandytowej nieruchomościach.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ponadto kwestii uznania czy w związku z wniesieniem prawa do nieodpłatnego użytkowania nieruchomości, należy uznać za odpłatne świadczenie usług. W związku z tym jak należy dokumentować i opodatkować tę transakcję.

Jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego Spółka komandytowa koszty mediów ponosi we własnym zakresie, gdyż zawarła umowy z poszczególnymi dostawcami mediów.

Nie ma możliwości aby koszty podatku od nieruchomości oraz opłaty z tytułu wieczystego użytkowania gruntów były ponoszone bezpośrednio na rzecz gminy przez Spółkę komandytową; będą one zawsze ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz gminy, a następnie przenoszone na Spółkę komandytową.

Wnioskodawca wskazał ponadto, iż ustanowione i wniesione w ramach aportu do Spółki komandytowej prawo do używania nieruchomości i pobierania pożytków, zostało wykonane w ramach umowy użyczenia.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów - w art. 7 ust. 2 oraz - w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy o VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do postanowień art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jak wynika z regulacji art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku od towarów usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W tym miejscu wskazać należy, iż pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy o VAT. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane "po kosztach" ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, obok najmu i dzierżawy regulujących zasady używania rzeczy. Przez umowę użyczenia, zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność. Jednakże jeśli pojawia się jakakolwiek płatność związana z użytkowaniem rzeczy oddanej w używanie, to na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług umowa ta przestaje być umową nieodpłatną i staje się czynnością odpłatną, a więc jako taka podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż jako wkład niepieniężny do Spółki komandytowej zostało ustanowione i wniesione prawo do używania nieruchomości i pobierania pożytków, wykonane w ramach umowy użyczenia.

Spółka komandytowa, na mocy zawartej z Wnioskodawcą umowy użyczenia, zobowiązała się m.in. ponosić wszelkie koszty związane z korzystaniem z nieruchomości oddanych w nieodpłatne użyczenie tj. w tym w szczególności podatek od nieruchomości oraz opłaty roczne z tytułu wieczystego użytkowania, dokonywać własnym kosztem bieżących napraw, zawrzeć z dostawcami mediów umowy we własnym imieniu lub zwrócić Wnioskodawcy koszty zużytych mediów w związku z użytkowaniem nieruchomości.

Jednakże w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż w efekcie Spółka komandytowa koszty mediów ponosi we własnym zakresie, gdyż zawarła umowy z poszczególnymi dostawcami mediów.

Natomiast koszty podatku od nieruchomości oraz opłaty z tytułu wieczystego użytkowania gruntów są ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz gminy, a następnie przenoszone na Spółkę komandytową, bowiem nie ma możliwości aby koszty podatku od nieruchomości oraz opłaty z tytułu wieczystego użytkowania gruntów były ponoszone bezpośrednio na rzecz gminy przez Spółkę komandytową.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i zaistniały stan faktyczny należy zauważyć, że każda czynność wykonana przez podatnika, której efektem jest świadczenie na rzecz drugiego podmiotu, jest w podatku od towarów i usług traktowana jako świadczenie usługi, bowiem usługą jest każde świadczenie wykonane przez podatników w ramach działalności, które nie jest dostawą towarów. W przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem, ale z odpłatnym udostępnianiem nieruchomości (tekst jedn.: gruntu wraz z posadowionymi na nim obiektami), na co wskazują kwoty uzyskane w postaci należności za podatek od nieruchomości czy opłaty roczne z tytułu oddania gruntów w użytkowanie wieczyste. Tym samym warunek, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, iż świadczenie usługi jest nieodpłatne nie został spełniony. Zatem czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Strony stosunku cywilnoprawnego mogą w ramach swobody w kształtowaniu łączących je stosunków zobowiązaniowych zawrzeć w umowie postanowienie, co do rozliczenia kosztów np. podatku od nieruchomości czy opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego. A zatem stanowi to zobowiązanie cywilnoprawne, uregulowane w zawartej umowie, a więc należy je traktować jako należność otrzymaną z tytułu odpłatnego świadczenia usługi użyczenia.

W przedmiotowej sprawie opłaty z tytułu ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów związanych z podatkiem od nieruchomości oraz opłatami rocznymi z tytułu użytkowania wieczystego gruntów stanowią wynagrodzenie za usługę w postaci udostępnienia nieruchomości tj. gruntu wraz posadowionymi na nim obiektami.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W związku z powyższym podstawę opodatkowania stanowi kwota należna pomniejszona o kwotę należnego podatku jaką Wnioskodawca otrzymuje od Spółki komandytowej z tytułu udostępnienia nieruchomości obejmującej rozliczenie kosztów podatku od nieruchomości oraz opłat rocznych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste.

Zatem za prawidłowe uznać należy stanowisko Wnioskodawcy, iż opłaty z tytułu ponoszonych przez Spółkę komandytową kosztów na rzecz Wnioskodawcy stanowią wynagrodzenie za usługę w postaci udostępniania nieruchomości.

Zatem Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jest zobowiązany do udokumentowania usługi w postaci udostępnienia nieruchomości fakturą VAT zawierającą koszty opłat w tytułu podatku od nieruchomości oraz opłat rocznych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste ze stawką podstawową tj. 23% VAT, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Zauważyć jednak należy, iż podstawą do zastosowania tej stawki nie jest stawka na fakturze, którą Wnioskodawca otrzymał, tylko stawka podatku właściwa dla świadczonej przez Wnioskodawcę usługi udostępnienia nieruchomości na cele prowadzonej działalności gospodarczej, za którą Wnioskodawca otrzymuje stosowne wynagrodzenie, dla której to usługi, ani w ustawie o VAT, ani w przepisach wykonawczych nie przewidziano zwolnienia od podatku VAT, ani żadnej preferencyjnej stawki podatku VAT, a zatem podlega opodatkowaniu według 23% stawki podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym za prawidłowe uznać należy stanowisko Wnioskodawcy, iż opłaty z tytułu ponoszonych przez Spółkę komandytową kosztów na rzecz Wnioskodawcy winny być potwierdzone wystawioną przez Wnioskodawcę fakturą VAT obejmująca koszty związane z użytkowaniem wieczystym oraz podatkiem od nieruchomości ze stawką 23% VAT.

Jednakże na nieprawidłowe uznać należy stanowisko Wnioskodawcy, iż opłaty z tytułu ponoszonych przez Spółkę komandytową kosztów mediów winny być potwierdzone wystawioną przez Wnioskodawcę fakturą VAT obejmującą koszty związane z mediami ze stawkami tożsamymi z wykazanymi na fakturach VAT otrzymanych przez Wnioskodawcę, bowiem jak wskazał Wnioskodawca we wniosku Spółka komandytowa koszty mediów ponosi we własnym zakresie, gdyż to Spółka komandytowa bezpośrednio zawarła umowy z poszczególnymi dostawcami mediów. A zatem nie występuje w przedmiotowej sprawie sytuacja, w której to Wnioskodawca ponosiłby bezpośrednio koszty mediów, a następnie obciążał nimi (refakturował je) na Spółkę komandytową.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.