IBPP1/443-602/08/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2008 r. (data wpływu 16 kwietnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 maja 2008 r. (data wpływy 11 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ustalenia podstawy opodatkowania - jest prawidłowe.

W dniu 16 kwietnia 2008 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ustalenia podstawy opodatkowania. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 maja 2008 r. (data wpływy 11 czerwca 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina jest podatnikiem podatku VAT. Wynika to z zawieranych umów cywilnoprawnych. Przedmiotem zawieranych umów jest najem i dzierżawa lokali użytkowych, jak również innych składników majątkowych (np. place) będących własnością Gminy. W 2007 r. Gmina na podstawie zawartej umowy najmu wydzierżawiła plac firmie handlowo-usługowej, z przeznaczeniem na przechowywanie samochodów. Firma jest podatnikiem podatku VAT.

Czynsz miesięczny za powyższą dzierżawę, został ustalony w umowie w kwocie brutto łącznie z podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wystawiając fakturę VAT za powyższą dzierżawę Gmina może przyjąć jako podstawę opodatkowania wartość brutto wynikającą z zawartej umowy i wyliczyć należny podatek VAT stosując metodę rachunku "w stu".

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 85 ustawy z dn. 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podatnik może obliczać kwotę podatku VAT od wartości brutto przy świadczeniu usług w handlu i gastronomii.

Zdaniem Wnioskodawcy Gmina, świadcząc usługi w zakresie najmu i dzierżawy składników majątkowych będących jej własnością nie jest uprawniona do obliczania podatku VAT od wartości brutto.

Zdaniem Gminy, faktura wystawiana przez Gminę świadcząca usługi zakresie najmu i dzierżawy własnych składników majątkowych powinna zawierać podatek VAT obliczony od wartości netto.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i sług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 6 ustawy o VAT towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Szczególny sposób określenia wysokości podatku należnego został ustanowiony w art. 85 ustawy o VAT zgodnie z którym w przypadku świadczenia przez podatnika usług, w tym w zakresie handlu i gastronomii, kwota podatku należnego może być obliczana jako iloczyn wartości dostawy i stawki:

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do regulacji § 8 ust. 1 oraz § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze. zm.), zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT". Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca, zawarł z kontrahentem umowę najmu placu. Czynsz za ww. najem został ustalony w kwocie brutto łącznie z podatkiem VAT. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi fakt czy wystawiając fakturę za ww. usługę przyjąć jako podstawę opodatkowania wartość brutto wynikającą z zawartej umowy i wyliczyć należny podatek VAT stosując metodę rachunku "w stu".

Jak wynika z wyżej przytoczonych przepisów odpłatne świadczenie usług winno być opodatkowane podatkiem VAT a kwota podatku, co do zasady, winna być wyliczona od wartości netto świadczonej usługi (dostarczanego towaru), a zatem w większości przypadków kwoty podatku należnego liczy się tzw. metodą "od stu". Od takiej podstawy opodatkowania oblicza się kwotę podatku wedle stawek określonych w ustawie.

W odniesieniu do niektórych podatników jednakże dopuszczono zastosowanie drugiej metody obliczania podatku, tzw. metody "w stu". Wówczas kwota należnego podatku jest liczona od kwoty brutto. Podatek bowiem zawiera się w tak określonej podstawie opodatkowania. W związku z tym, że podatek jest liczony od kwoty brutto, w której jest już zawarty podatek, wysokość stawek podatkowych musi być odpowiednio obniżona. Wielkość stawki podatkowej w tym przypadku jest iloczynem działania: stopa podatku = stawka podatku dla metody "od stu" podzielona przez (sto procent + stawka podatku dla metody "od stu").

Metoda liczenia podatku "w stu" może być zastosowana przez podmioty świadczący usługi, również w handlu i gastronomii. Z tej metody nie będą mogli natomiast skorzystać podatnicy prowadzący działalność o charakterze produkcyjnym.

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, że co do zasady, ustawodawca dla podmiotów świadczących usługi, nie narzuca sposobu obliczania wysokości podatku należnego.

Ze stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca świadczy usługę podatnikowi VAT w związku z tym usługa ta winna być udokumentowana fakturą VAT.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem faktura VAT winna zawierać pozycje w której zostanie podana wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto) oraz pozycję w której zostanie podana kwota podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług).

Stosownie do powyższego należy stwierdzić, że o ile z ustawy, dla usługodawców nie wynika obowiązek obliczania podatku należnego metodą "od stu" to wymogi formalne jakie powinna spełniać faktura narzucają obowiązek obliczenia podatku VAT metodą "od stu". A zatem w sytuacji gdy Wnioskodawca jest zobowiązany udokumentować transakcję fakturą wykazując na niej podatek należny będzie zobowiązany obliczyć go od wartości netto świadczonej usługi.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku - Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko - Biała.