IBPP1/443-593/14/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 czerwca 2014 r. (data wpływu 12 czerwca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 14 września 2014 r. (data wpływu 17 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konieczności korygowania podatku VAT odliczonego od zakupów związanych z zaniechaną inwestycją - jest prawidłowe.

W dniu 12 czerwca 2014 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konieczności korygowania podatku VAT odliczonego od zakupów związanych z zaniechaną inwestycją.

Wniosek został uzupełniony pismem z 14 września 2014 r. (data wpływu 17 września 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 3 września 2014 r. nr IBPP1/443-593/14/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka w dniu 3 lipca 2008 r. aktem notarialnym podpisała umowę przedwstępną zakupu Nieruchomości w celu realizacji projektu inwestycyjnego i budowy na Nieruchomości obiektu wielofunkcyjnego tj. centrum usługowo-handlowo-rozrywkowego Galeria. Zgodnie z zapisami umowy przedwstępnej Spółka na swój koszt i swoim staraniem przeprowadziła analizy ekonomiczne, prawne i techniczne w zakresie realizacji inwestycji.

Ponadto Spółka poniosła również wydatki związane z przygotowaniem wniosku i uzyskaniem decyzji o warunkach zabudowy o treści umożliwiającej zrealizowanie na Nieruchomości inwestycji polegającej na budowie centrum handlowo-usługowo-rozrywkowego, w szczególności koszty związane z opracowaniem koncepcji architektonicznej, przeprowadzeniem badań geotechnicznych i przygotowaniem niezbędnej dokumentacji geotechnicznej.

W chwili rozpoczęcia inwestycji udziałowcem Spółki była firma duńska która jednak w roku 2009 podjęła decyzję o wycofaniu się z inwestycji na polskim rynku. Dla dalszej realizacji tego przedsięwzięcia autorzy projektu budowlanego Galerii firmy B., A. i N. P. Sp. z o.o. nabyły udziały w firmie Wnioskodawcy. W dniu 9 lipca 2009 r. Spółka aktem notarialnym podpisała zmianę przedwstępnej umowy sprzedaży, w której został zawarty warunek: w przypadku gdy do dnia 31 lipca 2011 r. nie zostanie zawarta Przyrzeczona Umowa Sprzedaży to Kupujący (Spółka) zobowiązuje się przenieść na podstawie innej stosownej umowy decyzję (wszelkie prawa z niej wynikające) -pozwolenie na budowę wraz z kompletną dokumentacją projektową, która stanowiła załącznik do wniosku o wydanie decyzji o pozwolenie na budowę. Strony zgodnie ustalają, że prawo do wystąpienia z wnioskiem o zawarcie stosownej odrębnej umowy przysługuje wyłącznie Sprzedającemu, który może z takim wnioskiem wystąpić do dnia 31 lipca 2013 r., a wniosek ten w zakreślonym terminie jest wiążący dla Kupującego. Zmiana dotyczy również zobowiązania Kupującego do przeniesienia na rzecz Sprzedającego na mocy innej stosownej umowy własności nieruchomości będącej własnością Spółki, to jest działki gruntu, oznaczonej numerem ewidencyjnym 33/3 o powierzchni 0,0403 ha. W powyższym akcie strony zgodnie oświadczyły, że Sprzedający zapłaci Kupującemu (Spółce) za nabytą nieruchomość w ten sposób, że Sprzedający uzna swoje roszczenie w zakresie zadatku (§ 4 ust. 4 i 5 umowy) za spłacone przez Kupującego (Spółkę) do kwoty 100.000,00 zł, a w pozostałym zakresie Sprzedający zwolni Kupującego z reszty tych zobowiązań. Udziałowcy i Zarząd Spółki podjęli wszelkie działania w kierunku pozyskania inwestora strategicznego w celu wspólnej realizacji projektu budowy Galerii lub sprzedaży projektu wraz z ważnym pozwoleniem na użytkowanie i wywiązaniem się z zapisów Przedwstępnej Umowy Sprzedaży. W okresie od 2009 r. do 2013 r. prowadzono rozmowy i negocjacje z różnymi firmami, w tym również deweloperskimi, zarówno w kierunku pozyskania inwestora strategicznego oraz podpisania umów z potencjalnymi najemcami Galerii. W latach 2008-2013 Spółka poniosła nakłady na inwestycję w ogólnej kwocie 334 352,89 zł, które są aktywowane w księgach handlowych na kontach zespołu 08 "środki trwałe w budowie". Nakłady obejmują następujące rodzaje kosztów: analiz i opracowań do projektu, sporządzanie dokumentacji technicznej, usług inżynierskich i konsultacyjnych, opinii prawnych i doradztwa, prac adaptacji terenu, badania i pomiary geologiczne oraz geodezyjne, opłaty związane z uzyskaniem stosownych pozwoleń na budowę, odsetek od pożyczek przeznaczonych na finansowanie nakładów na inwestycję. Wszystkie wyżej wymienione nakłady inwestycyjne ponoszone były w celu zabezpieczenia źródeł przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) w postaci najmu po otwarciu Galerii lub sprzedaży całościowego przedsięwzięcia Galeria. Zarząd Spółki i jej udziałowcy w okresie 2008-2013 wyczerpali wszystkie możliwe sposoby pozyskania inwestorów na realizację projektu budowy Galerii Handlowej. Wszystkie prowadzone starania w tym okresie nie przyniosły spodziewanych efektów. W drugiej połowie 2013 r. zmianie uległy kwestie pozwolenia na budowę w związku z późn. zm. kierunku zagospodarowania przestrzennego obszaru na jakim miała być realizowana inwestycja. Uchwała Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania dla miasta, która dopuszcza realizację obiektów handlowych wielkopowierzchniowych w kilku innych miejscach w mieście, znacząco pogorszyła atrakcyjność projektu Galeria. Pogłębiający się kryzys finansowy w Polsce miał odbicie w pogarszającej się sytuacji na rynku nieruchomości (ograniczenia działalności i nawet upadki firm deweloperskich), a to było istotnym czynnikiem niezależnym od Spółki, ale mającym wpływ na utrudnienia w realizacji przedsięwzięcia i w efekcie końcowym przełożyło się na niepowodzenie projektu.

W powyższej sytuacji Zarząd Spółki podjął decyzję o zaniechaniu inwestycji ze względu na brak możliwości realizacji (kierując się przesłankami finansowymi jak i ekonomicznymi) i jej likwidację ze względu na utratę realnej i rzeczywistej przydatności, a także konieczność wywiązania się z zapisów Przedwstępnej Umowy Sprzedaży.

W latach 2008-2011 Spółka ponosiła, udokumentowane fakturami zakupu VAT, wydatki związane z: usługami i konsultacjami prawnymi do projektu Galeria, uzyskaniem kopii mapy do celów lokalizacji, aktualizacją mapy do celów projektowych, analizą w zakresie planu przedsięwzięcia zabudowy kwartału, konsultacjami i uzgodnieniami w zakresie przeciwpożarowym, prowadzeniem spraw projektu Centrum, wykonaniem badań geologiczno-inżynierskich (wstępnych, zasadniczych i uzupełniających), wykonaniem projektu budowlanego robót rozbiórkowych, analizą i obliczeniem hałasu dla zabudowy kwartału, uzgodnieniami projektu z tytułu sąsiedztwa, naniesieniem sieci kanalizacji sanitarnej dla obiektu CH, uzgodnieniami dokumentacji technicznej, opracowaniem dokumentacji dendrologicznej, aktualizacją mapy zasadniczej obiektu (Obr 28/1, 28/2). Od wszystkich poniesionych na realizację inwestycji nakładów, udokumentowanych fakturami VAT, które zostały zapłacone przez Spółkę, dokonano odliczenia podatku VAT naliczonego zgodnie z art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

1. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT od listopada 2004 r.; składa deklaracje VAT-7 od listopada 2004 r.; obecnie podatek naliczony jest wyższy od należnego, dlatego też nie odprowadza podatku należnego.

2. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z o.o. od 24 sierpnia 2004 r., a przedmiotem jej działalności zgodnie z zaświadczeniem REGON jest:

3. W zakresie wypełnienia warunków Umowy Przedwstępnej z dnia 9 lipca 2009 r. według stanu na dzień 14 września 2014 r.:

4. Nakłady na inwestycję w ogólnej kwocie 334.352,89 zł.

a. nakłady inwestycyjne w okresie do 31 lipca 2011 r. to kwota 334.352,89 zł (ostatni wydatek z 4 maja 2010 r. opłata za pozwolenie na budowę) najwyższe wydatki zostały poniesione w roku 2008 w kwocie 232.313,99 zł i obejmowały: usługi i konsultacje prawne do projektu, analizę planu przedsięwzięcia zabudowy kwartału, wykonanie mapy kartograficznej, aktualizację mapy zasadniczej do celów projektowych, konsultacje i uzgodnienia w zakresie ppoż dla projektu, wykonanie badań geologiczno-inżynierskich, wykonanie dokumentacji geologicznej oraz opłaty i odsetki od pożyczki nieobjęte VAT; w roku 2009 zostały poniesione nakłady w kwocie 101.341,90 zł, a koszty obejmowały: wykonanie projektu budowlanego robót rozbiórkowych, wykonanie obliczeń hałasu dla zabudowy kwartału, opracowanie dokumentacji dendrologicznej (81.000,00 zł koszty działki 33/3 zg. z f-ra VAT); w roku 2010 zostały poniesione nakłady w kwocie 697,00 zł. Po 31 lipca 2011 nie były ponoszone żadne nakłady na projekt inwestycyjny;

b. Wnioskodawca podjął decyzję o zaniechaniu inwestycji w czerwcu 2014 r.;

5. W dniu 9 lipca 2009 r. podpisano umowę sprzedaży udziałów przez duńską Spółkę. W ocenie nowych udziałowców i nowego Zarządu Spółki na tamtą chwilę nie istniało zagrożenie niepowodzenia projektu, istniały duże szanse na znalezienia inwestora strategicznego do realizacji projektu inwestycyjnego. Z obecnej perspektywy utrata zagranicznego udziałowca, a przede wszystkim wsparcia finansowego oraz pogłębiający się kryzys były elementami, które przyczyniły się do niepowodzenia projektu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy należy korygować podatek VAT odliczony od zakupów związanych z: usługami prawnymi dotyczącymi projektu Galeria, uzyskaniem kopii mapy do celów lokalizacji, aktualizacją mapy do celów projektowych, analizą w zakresie planu przedsięwzięcia zabudowy kwartału, konsultacjami i uzgodnieniami w zakresie przeciwpożarowym, prowadzeniem spraw projektu Centrum, wykonaniem badań geologiczno-inżynierskich (wstępnych, zasadniczych i uzupełniających), wykonaniem projektu budowlanego robót rozbiórkowych, analizą i obliczeniem hałasu dla zabudowy kwartału, uzgodnieniami projektu z tytułu sąsiedztwa, naniesieniem sieci kanalizacji sanitarnej dla obiektu CH, uzgodnieniami dokumentacji technicznej, opracowaniem dokumentacji dendrologicznej, aktualizacją mapy zasadniczej obiektu (Obr 28/1, 28/2), w stosunku do których właściciel Jednostki podjął decyzję o zaniechaniu (likwidacji) inwestycji.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Powyższe wskazuje, iż związek zakupu z czynnością podlegającą opodatkowaniu jest jednym z podstawowych warunków, które musi spełniać podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia ponadto zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. W związku z faktem, iż wszystkie poniesione przez Spółkę w okresie 2008-2011 i udokumentowane fakturami VAT wydatki na zakup towarów i usług związanych z realizacją inwestycji Galeria, służyły w zamiarze działalności opodatkowanej, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) Podatnik miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT związanych z poniesieniem tych wydatków, w terminach przewidzianych w u.p.t.u. W konsekwencji, gdy inwestycja została po pewnym czasie zaniechana, Podatnik nie utracił prawa do odliczenia i nie jest zobowiązany do skorygowania odliczonego uprzednio podatku naliczonego związanego z tą inwestycją. Spółka nie zmieniła świadomie celu, w którym nabyła usługi lub rzeczy. Decyzja o zaniechaniu i likwidacji inwestycji nie spowodowała bowiem, że uległ zmianie cel wydatków poniesionych w związku z tą inwestycją.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Powołany przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT przyjmuje zatem zasadę, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przez czynności opodatkowane należy rozumieć w tym przypadku czynności, które faktycznie zostały (bądź zostaną) objęte opodatkowaniem.

Powyżej przedstawione prawo do odliczenia podatku naliczonego stanowi implementację prawa do odliczenia wyrażonego w przepisach wspólnotowych.

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 s. 1 z późn. zm.), a wcześniej Szósta Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/388/EWG (Dz. Urz. WE L Nr 145 s. 1 z późn. zm.).

Do fundamentalnych cech podatku od wartości dodanej, wynikających z postanowień artykułu 1 Dyrektywy 2006/112/WE, należy zaliczyć zasadę neutralności podatku dla podatników. Cechą podatku od wartości dodanej, wskazaną w ustępie 2 artykułu 1 ww. Dyrektywy, jest faktyczne obciążenie ciężarem podatku od wartości dodanej jedynie konsumpcji towarów i usług. Z treści tego przepisu należy wnioskować, że podatek ten nie powinien obciążać podmiotów biorących udział w obrocie towarami i usługami, niebędących ich ostatecznymi odbiorcami. Należy jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z postanowieniami artykułu 1, podatek powinien być naliczany na wszystkich stadiach obrotu, z etapem sprzedaży detalicznej włącznie. Mechanizmem zapewniającym obciążenie podatkiem wyłącznie ostatecznych odbiorców towarów i usług, przy jednoczesnym naliczaniu podatku na każdym etapie obrotu, jest wskazane w ustępie 2 prawo do odliczenia od podatku należnego podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług. Ograniczenie prawa do odliczenia podatku przez podatnika, podobnie jak wszelkie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania, powinny mieć charakter wyjątkowy i mogą być wprowadzane jedynie na podstawie wyraźnych przepisów prawa.

Szczegółowe zasady realizacji prawa do odliczenia podatku zawierają przepisy Tytułu X Dyrektywy. Z tego powodu należy uznać, że przepisy tego Tytułu należą bez wątpienia do najistotniejszych regulacji Dyrektywy VAT. Neutralność podatku od wartości dodanej dla podatnika wyraża się m.in. dążeniem do poszukiwania, wdrażania i ochrony rozwiązań legislacyjnych zapewniających stan prawny, w którym wartość podatku zapłaconego przez podatnika w cenie zakupywanych przez niego towarów i usług wykorzystywanych do celów działalności opodatkowanej nie będzie stanowić dla podatnika ostatecznego kosztu. Podatnik musi mieć zapewnioną możliwość odzyskania podatku naliczonego związanego ze swoją działalnością opodatkowaną. Wszelkie korzystne dla podatnika konsekwencje wynikające z koncepcji neutralności podatku są traktowane w doktrynie wspólnego systemu VAT jako fundamentalne prawo podatnika, nie zaś jako jego przywilej.

Zgodnie z art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednik art. 17 ust. 2 Szóstej Dyrektywy), jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić:

a. VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika;

b. VAT należnego od transakcji uznanych za dostawy towarów i świadczenie usług zgodnie z art. 18 lit. a i art. 27;

c. VAT należnego od wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b pkt (i);

d. VAT należnego od transakcji uznanych za wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów zgodnie z art. 21 i 22;

e. VAT należnego lub zapłaconego z tytułu importu towarów na terytorium tego państwa członkowskiego.

W tym miejscu należy podkreślić również, że Trybunał Sprawiedliwości UE wielokrotnie stwierdzał, iż prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

Powyższe stwierdzenie obrazuje rolę, jaką prawo do odliczenia podatku naliczonego odgrywa w systemie podatku od wartości dodanej.

Potwierdzeniem powyżej przedstawionej linii orzecznictwa jest m.in. wyrok TSUE w sprawie C-268/83 D. A. Rompelman i E. A. Rompelman-Van, z którego to wynika, że regulacja dotycząca odliczenia ma za cel całkowicie odciążyć podmiot podlegający opodatkowaniu VAT od podatku od wartości dodanej, który jest winien zapłacić w związku ze swoją działalnością gospodarczą. Wspólny system wartości dodanej zapewnia, że obciążenie podatkiem VAT jest całkowicie neutralne wobec każdego przedsiębiorstwa, niezależnie od celów i wyników przedsiębiorstwa, pod warunkiem, że takie przedsiębiorstwo samo w sobie podlega opodatkowaniu VAT.

Na zasadę neutralności podatku od wartości dodanej powoływano się również w sprawach dotyczących przypadków, gdy z powodów niezależnych od podatnika, podatnik nigdy nie wykorzystał nabytych towarów i usług do prowadzenia działalności opodatkowanej, ale nabycie zostało dokonane z zamiarem takiego wykorzystania. Sytuacja tego rodzaju miała miejsce m.in. w przypadku spółki belgijskiej, która dokonała odliczenia podatku VAT związanego z robotami inwestycyjnymi przeprowadzonymi na nabytej przez firmę działce (sprawa Ghent Coal Terminal NV C-37/95).

Trybunał Sprawiedliwości UE stwierdził, że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo do odliczenia zostaje zachowane.

W świetle powyżej przytoczonych regulacji prawnych oraz uwzględniając okoliczności przedstawione we wniosku należy stwierdzić, iż Wnioskodawca - ponosząc wydatki na zakup towarów i usług związanych z planowaną inwestycją (budową Galerii), służącą w zamiarze działalności opodatkowanej - miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT związanych z poniesieniem tych wydatków. Przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego wskazuje, że przyczyny podjęcia decyzji o zaniechaniu inwestycji wynikały z okoliczności niezależnych od Wnioskodawcy, bowiem decyzję tę podjęto na skutek utraty zagranicznego udziałowca, a przede wszystkim wsparcia finansowego oraz pogłębiającego się kryzysu. Wnioskodawca stwierdził również, że powodem zaniechania inwestycji było wyczerpanie wszystkich możliwych sposobów pozyskania inwestorów na realizację projektu budowy Galerii Handlowej, które nie przyniosły spodziewanych efektów, a ponadto w drugiej połowie 2013 r. zmianie uległa kwestia pozwolenia na budowę w związku z późn. zm. kierunku zagospodarowania przestrzennego obszaru, na jakim miała być realizowana inwestycja. Uchwała Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania, która dopuszcza realizację obiektów handlowych i wielkopowierzchniowych w kilku innych miejscach miasta, znacząco pogorszyła atrakcyjność projektu Galeria Handlowa.

Gdy okoliczności danej sprawy sprowadzają się do zmiany ogólnej sytuacji ekonomicznej czyniącej inwestycję nieopłacalną, nie oznacza, że wydatki poniesione na inwestycję nie zostały poniesione w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Dla oceny związku wydatku ze sprzedażą opodatkowaną należy brać pod uwagę przede wszystkim cel wydatku w dacie jego poniesienia. W przedmiotowej sprawie cel ten był taki sam w dacie poniesienia przedmiotowych wydatków oraz w dacie rezygnacji z kontynuowania inwestycji. Rezygnacja przez Wnioskodawcę z kontynuowania inwestycji w postaci budowy Galerii Handlowej nie spowodowała, że uległ zmianie cel wydatków poniesionych w związku z tą inwestycją, w okresie, w którym się Wnioskodawca przygotowywał do jej rozpoczęcia.

Zatem zaniechanie inwestowania w określonym czasie oraz na określonym terenie winno być traktowane jako okoliczność, która ma charakter zewnętrzny niezależny od woli podatnika. Zatem rezygnacja z inwestycji spowodowana jest okolicznościami, za które podatnik nie ponosi odpowiedzialności.

Jeżeli zatem w przedstawionej sytuacji, prowadzona inwestycja została po pewnym czasie zaniechana, z powodów niezależnych od Wnioskodawcy, podejmowane przez Wnioskodawcę działania nie mają na celu wyłudzenia lub nadużycia, to Wnioskodawca nie traci prawa do odliczenia podatku naliczonego i nie jest zobowiązany do skorygowania odliczonego uprzednio podatku naliczonego związanego z tą inwestycją. Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia VAT naliczonego za towary i usługi nabyte w związku z pracami inwestycyjnymi wykonanymi z przeznaczeniem ich na planowaną działalność gospodarczą opodatkowaną, a nabyte prawo do odliczenia pozostaje w mocy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że gdy w opisanym stanie faktycznym inwestycja została po pewnym czasie zaniechana, podatnik nie utracił prawa do odliczenia i nie jest zobowiązany do skorygowania odliczonego uprzednio podatku naliczonego związanego z tą inwestycją - należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że kwestię opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych objęto odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.