IBPP1/443-590/14/DK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 czerwca 2014 r. (data wpływu 11 czerwca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności oddania w użytkowanie gruntu oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z tą czynnością - jest prawidłowe.

W dniu 11 czerwca 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności oddania w użytkowanie gruntu oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z tą czynnością.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza zawrzeć z osobą fizyczną, będącą właścicielem nieruchomości umowę, na mocy której osoba ta ustanowi na jego rzecz ograniczone prawo rzeczowe - prawo użytkowania nieruchomości (art. 252 i n. Kodeksu cywilnego). Prawo to może - lecz nie musi - zostać ograniczone terminem końcowym (art. 245 § 2 Kodeksu cywilnego). W zamian za to Wnioskodawca zamierza zobowiązać się do zapłaty na rzecz właściciela nieruchomości jednorazowego wynagrodzenia i wynagrodzenie to jednorazowo zapłacić. Właściciel nieruchomości jest zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi zaś działalność gospodarczą, w ramach której może i zamierza używać nieruchomość i pobierać z niej pożytki (m.in. wydobywać z nieruchomości kruszywo, prowadzić na niej hodowlę ryb oraz świadczyć usługi rekreacyjno-wypoczynkowe). Czynności te wchodzą w zakres działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jeżeli podatnik podatku od towarów i usług nabywa od właściciela nieruchomości - osoby fizycznej, która również jest zarejestrowana jako podatnik tego podatku - usługę w postaci ustanowienia na jego rzecz na tej nieruchomości ograniczonego prawa rzeczowego - odpłatnego prawa użytkowania nieruchomości, z której korzystanie służyć będzie następnie wykonywaniu przez podatnika (Wnioskodawcę) czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, może on obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, określoną w fakturze VAT wystawionej przez ustanawiającego prawo użytkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustanowienie przez właściciela nieruchomości - osoby fizycznej, która jest zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług - odpłatnego prawa użytkowania jego nieruchomości, stanowi usługę, o której mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jak też świadczy o prowadzeniu przez właściciela tej nieruchomości działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czym czynność w postaci ustanowienia odpłatnego prawa użytkowania nieruchomości winna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jeżeli zaś tak - a użytkowanie nieruchomości służyć ma wykonywaniu przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług - Wnioskodawca może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, określoną na podstawie faktury VAT otrzymanej od właściciela nieruchomości w związku z odpłatnym charakterem ustanowionego użytkowania.

Motywując zaprezentowane wyżej stanowisko, w pierwszym rzędzie należy wskazać, że nie ulega wątpliwości, iż ustanowienie odpłatnego prawa użytkowania rzeczy stanowi usługę, o której mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Jest tak, ponieważ w wyniku dokonania tej czynności właściciel nieruchomości zmuszony jest tolerować używanie jej przez osobę trzecią, która ma nadto prawo pobierać z niej pożytki, co odpowiada zawartej w przytoczonym przepisie definicji usługi.

Ocena ta znajduje przy tym wsparcie w wydanych do tej pory interpretacjach podatkowych. Tytułem przykładu można wskazać na interpretację wydaną w dniu 22 stycznia 2009 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. akt: ITPP1/443-1024b/08/MN), w której wskazano, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, przy czym obejmuje zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub tolerowania czynności bądź sytuacji, a zatem rozciąga się również na czynność w postaci ustanowienia odpłatnego prawa użytkowania, oraz dodano, że czynność ta nie stanowi dostawy. Podobnie też w tej kwestii wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji podatkowej z 2 września 2011 r., stwierdzając, iż skoro oddanie nieruchomości gruntowej w odpłatne użytkowanie jest świadczeniem na rzecz innego podmiotu i nie stanowi dostawy towaru zdefiniowanej w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, uznać należy, że jest ona świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W następnej kolejności potrzeba jednak podkreślić, że wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT nie wystarcza jeszcze dla przyjęcia, że powstaje obowiązek podatkowy w tym podatku. Do tego bowiem niezbędnym jest nadto, aby czynność ta wykonana została przez podatnika, tj. osobę wskazaną w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Innymi słowy - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają tylko te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania. Zaistnieć więc musi czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika (tak też A. Bartosiewicz, VAT. Komentarz, komentarz do art. 15).

W efekcie należy zatem rozpatrzyć, czy właściciel nieruchomości może być potraktowany jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Analizując tak postawione zagadnienie, zacząć wypada od tego, że art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wprost stanowi, iż działalność gospodarcza - w rozumieniu wyłącznie tej ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W świetle powyższego nie powinno więc ulegać wątpliwości, iż ustanowienie odpłatnego prawa użytkowania mieści się w przywołanym wyżej pojęciu działalności gospodarczej. Jest ono bowiem równoznaczne z wykorzystywaniem towarów (nieruchomości) w sposób ciągły dla celów zarobkowych, a to z uwagi na fakt, iż umowa tego rodzaju zawierana jest na dłuższy okres (w przypadku użytkowania przez osobę prawną co do zasady nieograniczony terminem końcowym - por. art. 245 § 2 oraz art. 266 Kodeksu cywilnego) i wiąże się z uzyskaniem wynagrodzenia.

W podobnym tonie wypowiedział się, w odniesieniu do dzierżawy gruntu, a zatem prawa zbliżonego do prawa użytkowania nieruchomości (uprawnienia użytkownika i dzierżawcy polegają na używaniu rzeczy i pobieraniu z niej pożytków - por. art. 252 i 693 § 1 Kodeksu cywilnego), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w wyroku z 4 grudnia 2013 r. (sygn. akt: I SA/Op 587/13). Otóż stwierdził on, iż stosownie do treści art. 15 ust. 2 u.p.t.u. działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych, a odpłatne wydzierżawianie gruntu mieści się w zakresie określonym w zdaniu drugim tej regulacji. Fakt wykorzystywania gruntu w warunkach określonych w tym przepisie skutkuje uznaniem tych czynności za wykonywanie działalności gospodarczej.

Należy też wreszcie zwrócić uwagę na fakt, zgodnie z którym usługa taka nie podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług. To dotyczy bowiem tylko usług w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe (por. art. 43. ust. 1 pkt 36) ustawy o podatku od towarów i usług), co nie ma w tym wypadku miejsca.

W konsekwencji, jeżeli ustanowienie prawa użytkowania nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w związku z czym właściciel nieruchomości jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT, kwota podatku określona w tej fakturze VAT może posłużyć obniżeniu podatku należnego wnioskodawcy. Wypływa to wprost z treści art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, z tym tylko zastrzeżeniem, że usługa w postaci ustanowienia prawa użytkowania musi być wykorzystywana przez jej nabywcę do wykonywania czynności opodatkowanych. Odnośnie tego ostatniego należy zaś wskazać, że w związku z pozyskaniem prawa użytkowania wnioskodawca będzie mógł korzystać z nieruchomości i pobierać z niej pożytki (por. art. 252 Kodeksu cywilnego). W efekcie będzie więc mógł wydobywać z nieruchomości kruszywo, które następnie będzie sprzedawać, jak też prowadzić na nieruchomości hodowlę ryb celem ich odsprzedaży oraz świadczyć usługi rekreacyjno-wypoczynkowe, co pozostaje przedmiotem jego działalności.

Reasumując zatem, za zasadne uznać należy stanowisko, zgodnie z którym ustanowienie odpłatnego prawa użytkowania nieruchomości stanowi usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, która jako wykorzystywana przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, uprawnia go do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, określoną na podstawie faktury VAT otrzymanej od właściciela nieruchomości w związku z odpłatnym charakterem ustanowionego użytkowania. Podobny pogląd wyraził zresztą Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji podatkowej z 26 marca 2013 r. (sygn. akt: IBPP2/443-1281 /12/1K). Różnica w stanie faktycznym przedstawionym w powyższej interpretacji ograniczała się wyłącznie do tego, iż przed ustanowieniem użytkowania nieruchomości strony łączyć miała umowa podobna do użytkowania, tj. umowa dzierżawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Kwestię odliczenia podatku naliczonego reguluje przepis art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z ww. przepisów wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Przedstawiona wyżej zasada, wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 106b ust. 1 ww. ustawy o VAT (obowiązującego od 1 stycznia 2014 r.), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

Faktura stanowi podstawę dla nabywcy towaru lub usługi do odliczenia podatku naliczonego, bowiem z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT wynika, że podatkiem naliczonym jest kwota wynikająca z faktury.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział sytuacje, których wystąpienie wyłącza możliwość obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego albo zwrotu podatku naliczonego. Sytuacje takie zostały wskazane w art. 88 ustawy o VAT.

Jednym z ograniczeń do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest ograniczenie wynikające z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT.

W myśl ww. przepisu, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zawrzeć z osobą fizyczną, będącą właścicielem nieruchomości umowę, na mocy której osoba ta ustanowi na jego rzecz ograniczone prawo rzeczowe - prawo użytkowania nieruchomości (art. 252 i n. Kodeksu cywilnego). Prawo to może - lecz nie musi - zostać ograniczone terminem końcowym (art. 245 § 2 Kodeksu cywilnego).

W zamian za to Wnioskodawca zamierza zobowiązać się do zapłaty na rzecz właściciela nieruchomości jednorazowego wynagrodzenia i wynagrodzenie to jednorazowo zapłacić.

Właściciel nieruchomości jest zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług, natomiast Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której może i zamierza używać nieruchomość i pobierać z niej pożytki (m.in. wydobywać z nieruchomości kruszywo, prowadzić na niej hodowlę ryb oraz świadczyć usługi rekreacyjno-wypoczynkowe). Czynności te wchodzą w zakres działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Nieruchomość będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy jeżeli podatnik podatku od towarów i usług nabywa od właściciela nieruchomości - osoby fizycznej, która również jest zarejestrowana jako podatnik tego podatku - usługę w postaci ustanowienia na jego rzecz na tej nieruchomości ograniczonego prawa rzeczowego - odpłatnego prawa użytkowania nieruchomości, z której korzystanie służyć będzie następnie wykonywaniu przez podatnika (Wnioskodawcę) czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, może on obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, określoną w fakturze VAT wystawionej przez ustanawiającego prawo użytkowania.

W zaistniałej sytuacji istotne jest rozstrzygnięcie, czy Wnioskodawca jest uprawniony do odliczania podatku naliczonego VAT, wykazanego w fakturze, wystawionej przez właściciela nieruchomości, z tytułu ustanowienia na rzecz Wnioskodawcy ograniczonego prawa rzeczowego.

Powyższe wymaga jednak uprzedniego rozważenia, czy dla opisanej we wniosku transakcji właściciel nieruchomości działa jako podatnik podatku od towarów i usług oraz czy wynagrodzenie uzyskane z tytułu ustanowienia ograniczonego prawa rzeczowego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W wyniku dokonanego w ten sposób ustalenia, możliwe będzie rozstrzygnięcie czy Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu nabycia ww. usługi.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 cytowanej powyżej ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Definicja świadczenia usług ma zatem charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych.

Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym wynagrodzeniem.

Użytkowanie jest ograniczonym prawem rzeczowym unormowanym w art. 252-270 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Prawo to polega na możności obciążenia rzeczy (ruchomej albo nieruchomości) prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków. Jest prawem niezbywalnym i wygasa wskutek niewykonywania go przez określony czas. Zakres użytkowania, wysokość czynszu (opłat) oraz terminy płatności ustalają strony w umowie.

Natomiast mając na uwadze regulacje zawarte w art. 252 Kodeksu cywilnego, rzecz można obciążyć prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków (użytkowanie).

Użytkowanie jest ograniczonym prawem rzeczowym o najszerszej treści uprawnień, zatem stanowi największe obciążenie prawa własności. Ustanawia się je w sytuacji, gdy występuje potrzeba korzystania przez osobę trzecią z cudzej rzeczy w szerokim zakresie. Użytkowanie występuje pod dwoma postaciami: użytkowanie odpłatne i użytkowanie nieodpłatne.

Skoro zatem użytkowanie nie jest zbywalne, nie można uznać, iż oddanie w odpłatne użytkowanie gruntu stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel, nie daje również użytkownikowi uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

Ponieważ oddanie nieruchomości gruntowej w odpłatne użytkowanie jest świadczeniem na rzecz innego podmiotu i nie stanowi dostawy towaru zdefiniowanego w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, uznać należy, że jest ono świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem odpłatne oddanie do użytkowania gruntu stanowi świadczenie usług, tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 8 ust. 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z wniosku wynika, że osoba fizyczna zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług, zamierza ustanowić na rzecz Wnioskodawcy ograniczone prawo rzeczowe nieruchomości (użytkowanie) której jest właścicielem.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia "działalność gospodarcza", w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing, użytkowanie itp.).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że właściciel nieruchomości, który zamierza na niej ustanowić ograniczone prawo rzeczowe, działa jako podatnik w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji odpłatne oddanie w użytkowanie nieruchomości, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stawka podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w samej ustawie, jak i w przepisach wykonawczych do niej ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie z podatku.

Należy jednak zauważyć, że dla usługi oddania w użytkowanie nieruchomości, na której Wnioskodawca będzie prowadził działalność gospodarczą polegającą m.in. na wydobywaniu kruszywa, prowadzeniu hodowli ryb oraz świadczeniu usług rekreacyjno-wypoczynkowych, przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nie przewidują zwolnienia od podatku.

W konsekwencji odpłatne oddanie w użytkowanie na rzecz Wnioskodawcy nieruchomości, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jak już wskazano, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupu z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Odnosząc zatem ww. przepisy do przedstawionej sytuacji stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT a nieruchomość której Wnioskodawca będzie użytkownikiem, będzie służyła wykonywanym przez niego czynnościom opodatkowanym, to Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktury dokumentującej czynność ustanowienia na jego rzecz ograniczonego prawa rzeczowego (użytkowania) pod warunkiem niezaistnienia innych przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT.

Reasumując, skoro czynność oddania w użytkowanie nieruchomości będzie dokonana przez podatnika podatku VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie usług w zakresie, w jakim usługa ta wykorzystywana będzie do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego, bądź zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.