IBPP1/443-590/13/DK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2013 r. (data wpływu do tut. Organu 3 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 3 lipca 2013 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

W dniu 8 września 1989 r. Wnioskodawca nabył w drodze przekazania od swoich rodziców jako następca i pracujący na tym gospodarstwie członek rodziny gospodarstwo rolne składające się łącznie z nieruchomości o powierzchni 1,75 ha oraz nieruchomości o powierzchni 41,32 arów.

Wnioskodawca posiadał ponadto dyplom mistrza w zawodzie rolnika z dnia 0 r. Gospodarstwo to było przez Wnioskodawcę wykorzystywane na własne cele tj. było tam uprawiane zboże dla kur i ziemniaki do własnego użytku. Wnioskodawca nie dokonywał odsprzedaży uprawianych płodów rolnych. Wnioskodawca posiada dwoje dorosłych dzieci, którym zamierzał przekazać część gospodarstwa na zaspokojenie ich celów mieszkaniowych. W tym celu podzielił nieruchomość wydzielając z nieruchomości tej stanowiącej część gospodarstwa rolnego o rodzaju użytku i klasie gruntu RIVb, ŁIV, B-RIVb powierzchnię 0,4700 ha dzieląc ją na cztery działki o powierzchni 1200 m kw,1167 m kw,1167 m kw oraz o powierzchni 1166 m kw. Wnioskodawca każdemu dziecku zamierzał podarować po dwie wydzielone w ten sposób mniej więcej równe działki. Proces podziału rozpoczął się w roku 2011 a zakończony został w 2013 r. Z nieruchomości gruntowej zostały w ten sposób wydzielone 4 działki. Działki te były niezabudowane i nieuzbrojone. Były to działki budowlane przeznaczone pod zabudowę zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego z dnia 0 r.

Przekształcenia z gruntów rolnych na budowlane dokonała wcześniej Rada Miejska w S. w oparciu o ustalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy S. dla terenu zurbanizowanego sołectwa S. przyjętego dnia 0 r. przez Radę Miejską w S. Nie było to więc przekształcenie na wniosek Wnioskodawcy. Jedynie późniejszy podział nastąpił już na wniosek Wnioskodawcy w związku z zamiarem przekazania wydzielonych w ten sposób niezabudowanych działek dzieciom na ich cele mieszkaniowe.

Jednakże nie doszło to do skutku, gdyż dzieci Wnioskodawcy podjęły decyzję, że nie chcą w tym miejscu się budować i wolą by Wnioskodawca sprzedał te działki, a pieniądze uzyskane ze sprzedaży zostały zainwestowane w remont budynków mieszkalnych, w których obecnie dzieci Wnioskodawcy mieszkają, i że modernizacja i remont dotychczasowych miejsc zamieszkania będzie korzystniejszą i tańszą formą dla dzieci niż budowa nowego domu w miejscu, gdzie nie chcą mieszkać.

Zostały sprzedane 2 działki jednej osobie w dniu 12 kwietnia 2013 r. - działka 439/144 oraz działka 440/144 o łącznej powierzchni 0,2339 ha, a następnie w dniu 14 czerwca 2013 r. działka 441/144 o pow. 0,1159 ha innej osobie. Kupujący nie zostali pozyskani w drodze jakiejkolwiek kampanii reklamowej czy ogłoszeniu w prasie czy też poprzez biuro nieruchomości. Kupujący szukali działek im odpowiadających w okolicy i skontaktowali się poprzez sąsiadów Wnioskodawcy. Wnioskodawca został namówiony przez nich do sprzedaży. Wnioskodawca dokonał ww. sprzedaży w ramach zarządu majątkiem prywatnym, z takim samym zamiarem chce sprzedać również w przyszłości ostatnią czwartą działkę nr 438/144 o pow.0,1202 ha a wyodrębnioną z części gospodarstwa rolnego przekazanego Wnioskodawcy przez rodziców jako nieruchomość KW 0.

Działki w momencie sprzedaży były działkami niezabudowanymi, Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie tych nieruchomości, działki te też nie były nigdy wykorzystywane do działalności gospodarczej. Działki nie były również przedmiotem najmu, dzierżawy. Wnioskodawca poza tymi czterema działkami nie posiada żadnych innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Wnioskodawca nie podjął żadnych działań marketingowych celem sprzedaży tych działek, ani celem uatrakcyjnienia terenu. Na moment sprzedaży działki były wg miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działkami budowlanymi, jednakże Wnioskodawca nie czynił żadnych starań celem uzyskania decyzji o warunkach zabudowy czy zabudowy terenu lub decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów, nie był też w momencie sprzedaży podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy VAT sprzedaż działek będących majątkiem osobistym przez Wnioskodawcę powinna być opodatkowana podatkiem VAT czy temu opodatkowaniu nie podlega.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż czterech działek wydzielonych i pochodzących z majątku prywatnego wchodzi w zakres zwykłego zarządu majątkiem własnym i jako taki nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca podnosi, że temat opodatkowania podatkiem gruntów budzi obecnie wiele kontrowersji. NSA w swym orzecznictwie z reguły potwierdza, że okazjonalna czynność podlega opodatkowaniu VAT, tylko wtedy, gdy podmiot dokonujący dostawy gruntu działa w charakterze podatnika (producenta, handlowca, usługodawcy itp.). Sporadyczna wyprzedaż swojego prywatnego majątku, nie może być zdaniem NSA uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Sprzedaży nieruchomości dokonuje z majątku osobistego, w warunkach niewskazujących na zamiar powtarzania i nadania tej sprzedaży zorganizowanego charakteru działalności gospodarczej w rozumieniu ww. ustawy.

Zbywane nieruchomości, jak wynika, nie były nabywane w celu dalszej ich odsprzedaży. Zatem należy uznać, że sprzedaż nieruchomości podzielonej na cztery działki czy sprzedaż jednej z działek jest jednorazowa i odbywa się w warunkach wskazujących, że działania te nie zmierzają do nadania im zorganizowanego charakteru, a grunty te nie były nabywane w celu ich zbycia. Wobec powyższego sprzedaży działek nie uznaje się za działalność gospodarczą i nie podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Całość okoliczności, a wiec sprzedaż wydzielonych działek przez matkę, która otrzymane środki ma zamiar przeznaczyć na remont dotychczasowego miejsca zamieszkania jej i jej dorosłych dzieci w związku ze zmianą planów życiowych (odstąpienie dzieci od zamiaru budowania na tych działkach swoich domów, podjęcie decyzji o sprzedaży tych działek celem uzyskania pieniędzy dla siebie i dorosłych dzieci wskazuje, że w odniesieniu do tych czterech działek nie podjęto działań wskazujących na czynności handlowca trudniącego się sprzedażą nieruchomości, a były to czynności, które określa się jako zarząd majątkiem prywatnym, wykonywanie prawa własności).

Jak pokazuje doświadczenie życiowe dążenie do zniesienia stanu współposiadania a zwłaszcza domu, w którym się mieszka, aby majątek należał do kręgu najbliższej rodziny, czy sprzedaż części majątku, aby pozyskać środki na stworzenie nowego miejsca zamieszkania, czy obdarowania nimi dzieci, nie są okolicznościami wskazującymi na podjęcie działalności gospodarczej. Nieruchomości te, co wskazano we wniosku, nigdy nie były wykorzystywane do prowadzonej działalności gospodarczej. To, że sprzedaż miała i ma na celu pozyskanie środków pieniężnych, samo w sobie nie ma przesadzającego znaczenia, bo każda sprzedaż ma, co do zasady, taki cel. W tej sprawie bardziej istotnym jest na co zostały i będą przeznaczone te środki, jaki cel został realizowany poprzez działania Wnioskodawcy.

NSA w wyroku z 9 listopada 2011 r. (sygn. I FSK 1655/11) potwierdził, że istotna jest ocena czy właściciel w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Jeżeli takie działania podjął, to jest podmiotem prowadzącym "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc jest też podatnikiem VAT. Takich działań jednakże Wnioskodawca nie podjął.

Fakt podjęcia, np. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną. Na taki rodzaj działalności wskazywać mogą także takie działania jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowaniu planu zagospodarowania przestrzennego sprzedawanego obszaru, zwłaszcza w sytuacji gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych, developerskich czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Wnioskodawca na podstawie przekazania gospodarstwa rolnego nabył od rodziców grunty rolne w latach 1989, nie z jego inicjatywy doszło do zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, nie dokonywał też czynności związanych z uzbrojeniem tych działek. Trudno więc tu doszukać się działań charakterystycznych dla działań handlowca.

NSA w wyroku z 7 grudnia 2011 r. (sygn. I FSK 1657/11) uznał za TSUE, że zmiana planu zagospodarowania przestrzennego niezależnie od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę nie czyni osoby prowadzącej działalność rolniczą podatnikiem podatku VAT. Jeżeli jednak taka osoba podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, to uznać należy ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą. W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku. że sprzedaż trzech działek oraz zamiar sprzedaży w przyszłości czwartej działki, powstałych w wyniku wyodrębnienia ich z części gospodarstwa rolnego stanowiącego jego własność od roku 1989 nie podlega jako czynność opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na charakter sprawy będącej przedmiotem interpretacji tut. organ postanowił ująć kwestie dotyczące stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w jednej interpretacji.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) wynika, że Wnioskodawca w 1989 r. otrzymał w drodze przekazania od swoich rodziców gospodarstwo rolne składające się z nieruchomości o powierzchni 1,75 ha oraz nieruchomości o powierzchni 41,32 arów. Gospodarstwo rolne było wykorzystywane przez Wnioskodawcę na własny użytek (uprawa zboża dla kur i ziemniaków) a Wnioskodawca nie dokonywał odsprzedaży uprawianych płodów rolnych.

Wnioskodawca w celu zaspokojenia celów mieszkaniowych swoich dzieci, dokonał podziału części gospodarstwa rolnego w wyniku którego powstały cztery działki. Proces podziału trwał od 2011 do 2013 r. Przedmiotowe działki nie były zabudowane ani uzbrojone. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego przedmiotowe działki przeznaczone są pod zabudowę (działki budowlane). Przekształcenia z gruntów rolnych na budowlane dokonała Rada Miejska w S. Do przekazania przedmiotowych działek dzieciom zgodnie z zamiarem Wnioskodawcy nie doszło ponieważ dzieci Wnioskodawcy wolały otrzymać pieniądze ze sprzedaży działek i przeznaczyć je na remont budynków, w których mieszkają.

Wnioskodawca dokonał sprzedaży 3 działek. Nie zostały jednak podjęte przez niego żadne działania marketingowe celem ich sprzedaży (kupujący nie zostali pozyskani w drodze kampanii reklamowej, ogłoszenia w prasie ani poprzez biuro nieruchomości).

Wnioskodawca dokonał sprzedaży (do której został namówiony przez nabywców) ww. 3 działek i zamierza sprzedać w przyszłości czwartą działkę.

Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie przedmiotowych nieruchomości ani nie podejmował innych działań w celu ich uatrakcyjnienia. Przedmiotowe działki nie były nigdy wykorzystywane do działalności gospodarczej i nie były również przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów i nie posiada żadnych innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży poza tymi o których mowa we wniosku. Wnioskodawca, nie był w momencie sprzedaży podatnikiem podatku VAT.

Ze strony Wnioskodawcy nie były czynione żadne starania celem uzyskania decyzji o warunkach zabudowy terenu ani decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej.

Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii, czy sprzedaż działek o których mowa we wniosku powinna być opodatkowana podatkiem VAT.

W tym miejscu należy odnieść się do orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych w sprawach C-180-181/10. Z treści wskazanych orzeczeń wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Wymienione we wniosku czynności wykonane przez Wnioskodawcę wskazują, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie wykazał aktywności w rozporządzaniu nieruchomością, wykraczającej poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wszelkie bowiem działania podejmowane przez Wnioskodawcę były nakierowane na wykorzystanie posiadanych działek wyłącznie do celów osobistych, nic nie wskazuje na zaangażowanie środków ze strony Wnioskodawcy, które mogłyby kwalifikować jego działania jako zbliżone do podejmowanych przez podmioty profesjonalnie zajmujące się obrotem nieruchomościami.

Należy przy tym wskazać, że Wnioskodawca nie zakupił gruntu lecz otrzymał go w drodze przekazania od swoich rodziców. Zamiany przeznaczenia działek w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nie były dokonane na jego wniosek a podział części gospodarstwa rolnego na 4 działki dokonany został w celu umożliwienia budowy na tych działkach domów przez dzieci Wnioskodawcy, które z tej możliwości jednak nie skorzystały.

W związku z tym, że pojawiła się możliwość, Wnioskodawca sprzedał 3 działki z 4 w celu uzyskania środków finansowych na remont i modernizację istniejących budynków, w których zamieszkują dzieci Wnioskodawcy. W przyszłości Wnioskodawca zamierza sprzedać również czwartą działkę.

A zatem, w przedmiotowej sprawie nie występują przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, że nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie nie można przypisać Wnioskodawcy aktywności porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, dlatego też dostawę 3 działek niezabudowanych, o których mowa we wniosku należy uznać za sprzedaż majątku prywatnego Wnioskodawcy, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tej sytuacji brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu planowanej sprzedaży działek. Tym samym dostawa przedmiotowych działek, nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Również sprzedaż ostatniej, czwartej działki przez Wnioskodawcę nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług pod warunkiem, że w stosunku do tej działki Wnioskodawca nie podejmie jakichkolwiek działań zbliżonych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, iż w przedmiotowej sytuacji sprzedaż trzech działek oraz planowana w przyszłości sprzedaż czwartej działki, powstałych w wyniku wyodrębnienia ich z części gospodarstwa rolnego stanowiącego jego własność od roku 1989 nie podlega jako czynność opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), bądź zmiany stanu prawnego.

Końcowo należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, nie może natomiast obejmować oceny sytuacji niewynikającej z opisu sprawy. Tym samym tut. organ nie odniósł się do kwestii opodatkowania zniesienia współposiadania domu, w którym się mieszka, gdyż z opisu sprawy nie wynika, aby taka sytuacja u Wnioskodawcy miała miejsce, a ponadto zapytanie dotyczyło wyłącznie sprzedaży działek. Tak więc powyższe stwierdzenie Wnioskodawcy uznano za poszerzone uzasadnienie własnego stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.