IBPP1/443-588/14/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 marca 2014 r. (data wpływu 19 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 18 czerwca 2014 r. (data wpływu 20 czerwca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w przypadku otrzymania zaliczek na rzecz usług turystyki opodatkowanych w systemie VAT-marża jest:

* nieprawidłowe w zakresie obowiązku podatkowego w przypadku otrzymania zaliczek na rzecz usług turystyki;

* prawidłowe w zakresie podstawy opodatkowania otrzymanych zaliczek.

W dniu 19 marca 2014 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w przypadku otrzymania zaliczek na rzecz usług turystyki opodatkowanych w systemie VAT-marża oraz w zakresie podstawy opodatkowania otrzymanych zaliczek.

Wniosek został uzupełniony pismem z 18 czerwca 2014 r. (data wpływu 20 czerwca 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 9 czerwca 2014 r. nr IBPP1/443-299/14/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Przedmiotem wniosku są zaistniałe stany faktyczne, w których podatnik - Wnioskodawca działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek oraz przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, tj. świadczy usługi turystyki.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług turystyki w związku z czym w zakresie usług turystyki, zastosowanie do niego mają postanowienia Działu IV, Rozdziału 3 ustawy o VAT - "Szczególne procedury przy świadczeniu usług turystyki", rozlicza się zatem z tych usług w systemie "VAT marża".

Stosownie do postanowień tego rozdziału (art. 119 ust. 1) dla podmiotów świadczących usługi turystyki "podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5". Z kolei "przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie" (art. 119 ust. 2).

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa towary oraz usługi od innych podatników (podmiotów krajowych lub zagranicznych) dla bezpośredniej korzyści turysty, takie jak transport, zakwaterowanie, wyżywienie. Nie jest wykluczone, że w toku prowadzenia działalności wystąpią i inne zdarzenia gospodarcze, powyżej niewymienione, a mieszczące się w definicji "usługi turystyki". Usługi te - z uwagi na swoistość branży - rezerwowane są niejednokrotnie z dużym wyprzedzeniem czasowym, lecz ostateczne rozliczenie Biura Turystycznego z kontrahentami następuje dopiero po ostatecznym wykonaniu usługi. Specyfika tej branży sprawia bowiem, że nawet umowne określenie z kontrahentami cen za usługi i towary nie przesądza jednoznacznie o wysokości marży osiągniętej przez Biuro Turystyczne.

Wpływ na ostateczną marżę maja takie okoliczności, jak:

* niemożliwość jednoznacznego przewidzenia do czasu wykonania usługi ilości uczestników, którzy skorzystali z usług lub towarów,

* różnice w kursach walut jeżeli rozliczenie z kontrahentem zagranicznym następuje w walucie innej niż złoty,

* nieznana jednoznacznie do chwili wykonania usługi ilość paliwa zużyta przez przewoźnika,

* wszelkie nieprzewidziane koszty, jak dodatkowe posiłki, noclegi, przejazdy, koszty związane z "pustymi" przebiegami przewoźników itp.,

* promocje, oferty last minute i inne - co do których Biuro Turystyczne nie jest w stanie przewidzieć, jaka część usług turystycznych zostanie wykupiona po owych cenach promocyjnych, a jaka po cenach "katalogowych".

Jak wynika z powyższego, owe koszty kreujące ostateczną marżę (która w niektórych wypadkach może okazać się nawet ujemna) są znane podatnikowi - wnioskującej Spółce - dopiero po przedstawieniu stosownej kalkulacji przez kontrahenta, co może następować dopiero po wykonaniu usługi. Z oczywistych powodów, kalkulacje te (na przykład w postaci faktur)"spływają" do Spółki z pewnym opóźnieniem w stosunku do daty ostatecznego wykonania usługi turystycznej. Ponadto w przypadku Wnioskodawcy - jak to często się zdarza w obrocie gospodarczym - może dojść do sytuacji, w której klient korzystający z usług turystycznych będzie dokonywał przedpłat czy zaliczek.

W dniu 1 stycznia 2014 r. weszła w życie część przepisów ustawy nowelizującej z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, wprowadzając m.in. nowe regulacje w zakresie terminu powstawania obowiązku podatkowego - tj. uchylony został art. 19 tej ustawy, zaś nowe zasady znalazły się w art. 19a.

Na postawie uchylonego już art. 19 ust. 22 ustawy o VAT wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 247), które w § 3 ust. 1 przewidywało, iż w przypadku świadczenia usług turystyki opodatkowanych według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ustalenia marży, nie później jednak niż 15. dnia od dnia wykonania usługi. Obecnie obowiązujący art. 19a w swoim ust. 12 również przewiduje stosowną delegację prawodawczą dla Ministra Finansów, jednak na dzień datowania wniosku, żaden akt prawny nie został na jej podstawie wydany.

W związku z powyższym zadano następujące pytania oznaczone we wniosku nr 2 i 3:

2. Czy w przypadku świadczenia usług turystyki opodatkowanych według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy o VAT, okoliczność, że przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego w odniesieniu do otrzymanej kwoty, nawet jeżeli usługa turystyki nie została jeszcze wykonana.

3. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 2, czy powstały wskutek otrzymania części zapłaty (zaliczki, przedpłaty, itp.) zanim usługa została wykonana, obowiązek podatkowy rozliczany jest z zastosowaniem szczególnej regulacji wynikającej z art. 119 ustawy o VAT, czy też na zasadach ogólnych.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko uzupełnione pismem z 18 czerwca 2014 r.):

Ad. 2 - pomimo wejścia w życie niektórych z nowelizowanych przepisów o VAT, w szczególności zaś pomimo uchylenia art. 19 i wejścia w życie art. 19a ustawy o VAT, nadal aktualne pozostają zapatrywania prawne organów podatkowych co do braku podstaw do powiązania powstania obowiązku podatkowego z uiszczeniem przez klienta podatnika przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi całość lub część zapłaty w formie przedpłat, zaliczek, itp. (stanowisko, zgodnie z którym z otrzymaniem zaliczki nie wiąże się dla podatnika będącego dostawcą usług turystyki powstanie obowiązku podatkowego w podatku VAT zostało potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 31 sierpnia 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach - IBPP1/443-541/12/BM).

Należy zauważyć, ze w przypadku usług turystycznych opodatkowanych w systemie VAT marża występuje istotne odstępstwo od ogólnych zasad ustalania podstawy opodatkowania oraz od ogólnego momentu powstania obowiązku podatkowego. Zgodnie z art. 119 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5 art. 119 ustawy VAT. Przez marżę rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie. Ponieważ regulacja podatku VAT od usług turystyki jest swoista i wiąże się jedynie z wysokością marży uzyskanej z usługi turystycznej, to jak długo usługa nie zostanie wykonana, nie sposób jest oczekiwać, aby podatnik odprowadzał podatek VAT.

Stanowisko prawne Wnioskodawcy znajduje dodatkowe wsparcie w treści przepisu art. 119 ust. 4 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnikom, o których mowa w ust. 3, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty. Warto zwrócić uwagę, że treść cytowanego przepisu mówi o podatniku, który działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek i przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a zatem przepis ten ma zastosowanie także do opisanych działań, gdy podatnik otrzymał część zapłaty zanim została wykonana usługa. Do podatnika świadczącego usługi turystyki nie ma zatem zastosowania art. 86 ustawy o VAT (co potwierdzają liczne orzeczenia Sądów Administracyjnych oraz interpretacje podatkowe).

Jednak wyłączenie stosowania art. 86 ustawy o VAT oraz stosowanie art. 119 ust. 4 ustawy o VAT zasadne jest tylko w przypadku, gdy podatnik rozlicza podatek na podstawie uzyskanej marży. W każdej inne sytuacji owe wyłączenia stanowiłyby jawne pokrzywdzenie podatnika świadczącego usługi turystyki i godziło by w zasadę neutralności podatku VAT. Z uwagi na powyższe, w ocenie podatnika udzielenie pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 2 implikowałoby powstanie zupełnie nieusprawiedliwionego odstępstwa w sposobie traktowania jedynie jednej grupy podatników, co godzi nie tylko w normy o randze ustawowej, ale także ustrojowej.

Tym samym należy stanąć na stanowisku, że pomimo zmiany stanu prawnego, nadal aktualność zachowuje pogląd, zgodnie z którym dla podatnika rozliczającego usługi w systemie "VAT marża" z otrzymaniem zaliczki lub przedpłaty na usługę jeszcze nie wykonaną, nie wiąże się obowiązek podatkowy. Powstaje on dopiero po wykonaniu usługi, w ocenie podatnika najpóźniej w 15. dniu po jej wykonaniu.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że zdaniem Wnioskodawcy ad. 3 - gdyby jednak udzielić odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 2, to jest przyjąć, że w przypadku usług turystyki, w stosunku do podatników, o których mowa w art. 119 ust. 3 ustawy o VAT, istnieje podstawa do powiązania powstania obowiązku podatkowego z faktem otrzymania przez podatnika całości bądź części zapłaty jeszcze przed wykonaniem usługi, to w ocenie podatnika w takim przypadku wysokość należnego podatku powinna zostać ustalona w oparciu o kryteria przedstawione w art. 119 ustawy o VAT. W szczególności brak jest podstaw do odstępstwa od systemu "VAT-marża" i przejścia na zasady ogólne. Art. 119 ustawy o VAT nie wprowadza żadnych rozróżnień, co do zakresu stanów faktycznych, w jakich powinien mieć zastosowanie, co więcej ust. 3 tego artykułu wyraża normę bezwzględną i nakazuje stosować ust. 1 cyt. artykułu do każdej usługi, o ile podatnik działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek oraz przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Bezwzględny charakter ma też przepis art. 119 ust. 4 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnikom, o których mowa w ust. 3, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty, co uniemożliwia zastosowanie w procedurze ustalania wysokości podatku należnego z tytułu wcześniejszego otrzymania całości bądź części zapłaty za nie wykonaną jeszcze usługę artykułu 86 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, jedyna interpretacja, która pozostawałaby w zgodzie z zasadami prawa podatkowego oraz normami rangi konstytucyjnej, jest taka, że obliczenie podatku (jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 119 ust. 3 ustawy o VAT otrzymał przed wykonaniem usługi całość lub część zapłaty) powinno nastąpić prognostycznie (w odniesieniu do przewidywanej marży) i proporcjonalnie (w stosunku do wysokości otrzymanej zapłaty, tj. np. zaliczki), a następnie podatnik powinien złożyć ewentualną korektę deklaracji, uwzględniającą faktyczną marżę uzyskaną za daną usługę turystyki.

Powyższe oznacza, że w stanie faktycznym będącym przedmiotem pytania, jeżeli obowiązek podatkowy powstaje w chwili otrzymania całości bądź części zapłaty pomimo niewykonania usługi, to wysokość należnego podatku obliczana jest stosownie do procedury przewidzianej w art. 119 ustawy o VAT, tj. w systemie "VAT-marża", w oparciu o prognozowaną marżę, lecz wysokość należnej kwoty podatku będzie proporcjonalna do wysokości otrzymanej zapłaty za usługę. Jeżeli była ona częściowa, to również w tej samej proporcji winien zostać uiszczony podatek w systemie "VAT-marża".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* nieprawidłowe w zakresie obowiązku podatkowego w przypadku otrzymania zaliczek na rzecz usług turystyki;

* prawidłowe w zakresie podstawy opodatkowania otrzymanych zaliczek.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług - zgodnie z art. 8 ust. 1 - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., zawierają przepisy art. 19a znowelizowanej ustawy o VAT.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 19a ust. 1 tej ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Na podstawie art. 19a ust. 8 ww. ustawy jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

W myśl art. 29a ust. 1 cyt. ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do treści art. 119 ust. 1 powołanej ustawy podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Stosownie więc do treści art. 19a ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35 i 1027), obowiązek podatkowy w przypadku usług turystyki opodatkowanych według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy, powstaje z chwilą wykonania usługi, tj. na zasadach ogólnych.

Powyższe potwierdzone zostało w wydanej dla Wnioskodawcy interpretacji indywidualnej z 18 czerwca 2014 r. nr IBPP1/443-299/14/AW.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług wymaga w pierwszej kolejności podkreślenia, że ustawodawca nie przewidział dla usług turystyki szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego. Zatem obecna regulacja dotycząca obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia tych usług zawarta jest więc w treści art. 19a ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35 i 1027), z której wynika, że obowiązek podatkowy również w przypadku usług turystyki opodatkowanych według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy, powstaje z chwilą wykonania usługi.

Jednocześnie do otrzymanych zaliczek stosować należy powołany wyżej art. 19a ust. 8 tej ustawy, na podstawie którego jeśli przed wykonaniem usługi została uiszczona całość lub część należnej z tytułu wykonania usługi zapłaty, obowiązek podatkowy powstaje z tą chwilą i w części otrzymanej zapłaty.

Jeżeli zatem Wnioskodawca - otrzymując wcześniejszą zapłatę (część zapłaty, zaliczkę) - nie jest w stanie określić rzeczywistej kwoty marży, którą osiągnie, może przyjąć marżę skalkulowaną w cenę danej usługi turystyki, obliczoną na podstawie przewidywanych kosztów. Natomiast w sytuacji, gdy znane będą już faktyczne koszty poniesione z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty w odniesieniu do tej usługi i kwota marży obliczona przy uwzględnieniu tych kosztów będzie inna niż wcześniej przewidywana (skalkulowana), Wnioskodawca powinien dokonać korekty wykazanego uprzednio podatku należnego w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym usługa została wykonana.

Zatem w przypadku otrzymania zapłaty przed wykonaniem usługi turystyki podatnik powinien obliczyć kwotę podatku od otrzymanej zaliczki przy uwzględnieniu, iż podstawą opodatkowania w tym przypadku jest również marża. W momencie otrzymania zaliczki na poczet usługi turystyki, z uwagi na szczególną procedurę przy świadczeniu tych usług, podatnik może zamiast obliczania marży uwzględniającej faktycznie poniesione koszty przyjąć marżę taką, którą skalkulował przy określaniu ceny danej wycieczki, obliczoną w oparciu o przewidywane koszty. Cena wycieczki, co do zasady, jest stała dla danego klienta i znana już przy dokonywaniu pierwszych przedsprzedaży tej wycieczki. W takiej sytuacji podatnik powinien posiadać stosowną dokumentację, która potwierdzałaby, że skalkulowane koszty uwzględniane przy wyliczeniu ceny i marży mają swoje uzasadnienie (np. umowy zawarte z hotelami, przewoźnikami).

Natomiast w sytuacji, gdy znane będą już faktyczne koszty poniesione z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty w odniesieniu do danej wycieczki i kwota marży obliczona przy uwzględnieniu tych kosztów będzie inna niż wcześniej skalkulowana, podatnik powinien dokonać korekty podatku w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym usługa została wykonana.

Koszty, które zostaną poniesione w okresach późniejszych niż okres wykonania usługi, powinny być rozliczone poprzez stosowną korektę deklaracji podatkowej złożonej za okres, w którym doszło do wykonania usługi. Należy bowiem zauważyć, że obowiązek podatkowy nie powstaje w stosunku do tych usług później niż z chwilą ich wykonania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że pomimo zmiany stanu prawnego nadal aktualność zachowuje pogląd, zgodnie z którym dla podatnika rozliczającego usługi w systemie "VAT-marża" z otrzymaniem zaliczki lub przedpłaty na usługę jeszcze nie wykonaną, nie wiąże się obowiązek podatkowy, który powstaje dopiero po wykonaniu usługi, najpóźniej w 15. dniu po jej wykonaniu - należało uznać za nieprawidłowe, a stanowisko, że jeżeli w stosunku do podatników, o których mowa w art. 119 ust. 3 ustawy o VAT, istnieje podstawa do powiązania powstania obowiązku podatkowego z faktem otrzymania przez podatnika całości bądź części zapłaty jeszcze przed wykonaniem usługi, to w takim przypadku wysokość należnego podatku powinna zostać ustalona w oparciu o kryteria przedstawione w art. 119 ustawy o VAT - należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowo należy zauważyć, że szczególny moment powstania obowiązku podatkowego dla usług turystyki, który obowiązywał do końca 2013 r. nie znajduje odzwierciedlenia w przepisach Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Tym samym brak w obecnie obowiązujących przepisach zapisów dotyczących szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego w zakresie usług turystyki nie stoi w sprzeczności z Dyrektywą, zwłaszcza w kontekście wytycznych interpretacyjnych zawartych w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie polskiej (C-169/12 TNT Express Worldwide (Poland) Sp. z o.o.).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. organ informuje, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.