IBPP1/443-555/14/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 czerwca 2014 r. (data wpływu 4 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania otrzymanych zaliczek - jest prawidłowe.

W dniu 4 czerwca 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania otrzymanych zaliczek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka z o.o.) jest czynnym podatnikiem podatku VAT i prowadzi działalność w zakresie organizacji targów, wystaw i kongresów. Spółka przyjmuje od swoich klientów zaliczki na poczet wykonywanych usług. Klientami są zarówno osoby fizyczne jak i podmioty gospodarcze. Wnioskodawca wszystkie otrzymane zaliczki dokumentuje poprzez wystawienie faktury, o której mowa w art. 106b ust. 1 punkt 4 (wpłaty od osób fizycznych są dodatkowo rejestrowane w kasach fiskalnych).

Niektóre wpłacane przez klientów zaliczki obejmują całą cenę brutto świadczonych usług. Do końca roku 2013 obowiązywało "Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2012 zmieniające rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarowi usług", zgodnie z którym (paragraf 10, punkt 3), fakturę po wykonaniu usługi wystawiało się tylko w przypadku, gdy faktury dokumentujące wpłatę zaliczek nie obejmowały całej należności. Wnioskodawca po wykonaniu usługi nie wystawiał więc faktur (zwanych dalej "końcowymi") dla klientów, którzy całość należności uregulowali w formie zaliczki.

Od roku 2014 powyższe Rozporządzenie straciło moc a przepisy dotyczące fakturowania przeniesione zostały do Ustawy o VAT. Nowa ustawa zawiera powyższe przepisy, jednak w nieco zmienionej formie. Nowe przepisy nie mówią wprost, że w opisanym przypadku faktury nie wystawia się, co prowadzi do trudności z interpretacją. Część klientów Wnioskodawcy, pomimo uregulowania całości należności w formie zaliczek i otrzymania faktury dokumentującej ich zapłatę, powołując się na nowe przepisy oczekuje wystawienia dodatkowej faktury po wykonaniu usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku gdy wpłacona przez klienta zaliczka obejmuje całą należność za wykonaną usługę Wnioskodawca ma obowiązek wystawić fakturę po wykonaniu usługi obejmującą sumę wartości usług, pomniejszoną o wartość otrzymanej zapłaty (co w efekcie dałoby fakturę z zerowymi kwotami).

2. Czy w opisanym w pytaniu 1 przypadku Wnioskodawca może wystawić fakturę "końcową".

3. A w przypadku jeżeli nie ma obowiązku, ale może wystawić fakturę "końcową": Czy w związku z brakiem jednoznacznego zakazu lub nakazu wystawienia faktury "końcowej" w powyższym przypadku Wnioskodawca może przyjąć zasadę że po wykonaniu usług, faktury dla klientów, którzy całość należności uregulowali w formie zaliczek (udokumentowanych fakturą), wystawiać będzie wyłącznie na życzenie klienta... I czy można przyjąć, że zgłoszenie takiego życzenia powinno wpłynąć do Wnioskodawcy w terminie, w którym Wnioskodawca zgodnie z obowiązującymi przepisami wystawia fakturę dokumentującą dokonanie sprzedaży (to jest do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano sprzedaży)... A jeżeli klient nie zgłosi się z powyższym życzeniem w tak określonym terminie, Wnioskodawca będzie mógł odmówić wystawienia faktury "końcowej".

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1) Nie ma obowiązku wystawienia faktury po wykonaniu usługi w przypadku gdy wpłacona przez klienta zaliczka obejmuje całą należność za wykonaną usługę. Zgodnie z informacją uzyskaną w Krajowej Informacji Podatkowej artykuł 106f punkt 3 Ustawy o VAT należy rozumieć w taki sposób że w opisanym przypadku sprzedawca nie musi, ale może wystawić fakturę "końcową" po wykonaniu usługi.

Ad 2) Analogicznie do punktu 1 - fakturę "końcową" wystawić można, gdyż aktualne przepisy tego nie zabraniają. Fakturę taką należy w takim przypadku wystawić z zachowaniem przepisów artykułu 106f punkt 3 Ustawy o VAT, czyli sumę wartości towarów lub usług pomniejsza się o wartość otrzymanych części zapłaty, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących otrzymanie części zapłaty. Faktura ta, powinna również zawierać numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Ad 3) W związku z brakiem uregulowań w zakresie obowiązku lub jego braku wystawiania tzw. "faktur końcowych" Wnioskodawca jest zdania, że może przyjąć własne zasady, pozwalające na dokumentowanie sprzedaży zgodnie z oczekiwaniami klientów, jak również z obowiązującymi przepisami. Takim rozwiązaniem byłoby wystawianie faktur końcowych jedynie w sytuacji, w której klient Wnioskodawcy wyrazi takie życzenie. Życzenie takie, powinno jednak wpłynąć do Wnioskodawcy w takim czasie, aby mógł on wystawić taką fakturę zgodnie z obowiązującymi terminami, to jest nie później niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano sprzedaży. W związku z tym, jeżeli klient zgłosi się do Wnioskodawcy po tym terminie, Wnioskodawca będzie mógł odmówić wystawienia takiej faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa obowiązujących od 1 stycznia 2014 r. gdyż we wniosku ORD-IN Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy stanu prawnego na rok 2014 (art. 106f ust. 1).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 19a ust. 8 cyt. ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

W myśl art. 106b ust. 1 tej ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

Zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy o VAT, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W myśl art. 106f ust. 1 ustawy o VAT, faktura, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, powinna zawierać:

k.p. = (ZB x SP) / (100 + SP)

gdzie:

k.p. - oznacza kwotę podatku,

ZB - oznacza kwotę otrzymanej całości lub części zapłaty,

SP - oznacza stawkę podatku;

4. dane dotyczące zamówienia lub umowy, a w szczególności: nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, cenę jednostkową netto, ilość zamówionych towarów, wartość zamówionych towarów lub usług bez kwoty podatku, stawki podatku, kwoty podatku oraz wartość zamówienia lub umowy z uwzględnieniem kwoty podatku.

Zgodnie z art. 106f ust. 2 cyt. ustawy, przepisy art. 106e ust. 1 pkt 16-21 i 24 oraz ust. 2-6, 10 i 11 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 106f ust. 3 tej ustawy, jeżeli faktura, o której mowa w ust. 1, nie obejmuje całej zapłaty, w fakturze wystawianej po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi sumę wartości towarów lub usług pomniejsza się o wartość otrzymanych części zapłaty, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących otrzymanie części zapłaty. Faktura, o której mowa w zdaniu pierwszym, powinna również zawierać numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

W myśl art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Natomiast zgodnie z art. 106i ust. 2 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka z o.o.) jest czynnym podatnikiem podatku VAT i prowadzi działalność w zakresie organizacji targów, wystaw i kongresów. Spółka przyjmuje od swoich klientów zaliczki na poczet wykonywanych usług. Klientami są zarówno osoby fizyczne jak i podmioty gospodarcze. Wnioskodawca wszystkie otrzymanie zaliczki dokumentuje poprzez wystawienie faktury, o której mowa w art. 106b ust. 1 punkt 4 (wpłaty od osób fizycznych są dodatkowo rejestrowane w kasach fiskalnych).

Niektóre wpłacane przez klientów zaliczki obejmują całą cenę brutto świadczonych usług. Część klientów Wnioskodawcy, pomimo uregulowania całości należności w formie zaliczek i otrzymania faktury dokumentującej ich zapłatę, oczekuje wystawienia dodatkowej faktury po wykonaniu usługi.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzą kwestie:

* czy w przypadku, gdy wpłacona przez klienta zaliczka obejmuje całą należność za wykonaną usługę Wnioskodawca ma obowiązek wystawić fakturę po wykonaniu usługi obejmującą sumę wartości usług, pomniejszoną o wartość otrzymanej zapłaty (co w efekcie dałoby fakturę z zerowymi kwotami).

* czy wówczas Wnioskodawca może wystawić fakturę "końcową".

* czy w związku z brakiem jednoznacznego zakazu lub nakazu wystawienia faktury "końcowej" po wykonaniu usług, Wnioskodawca może dla klientów, którzy całość należności uregulowali w formie zaliczek (udokumentowanych fakturą), faktury wystawiać będzie wyłącznie na życzenie klienta... I czy można przyjąć, że zgłoszenie takiego życzenia powinno wpłynąć do Wnioskodawcy w terminie, w którym Wnioskodawca zgodnie z obowiązującymi przepisami wystawia fakturę dokumentującą dokonanie sprzedaży (to jest do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano sprzedaży)... A jeżeli klient nie zgłosi się z powyższym życzeniem w tak określonym terminie, Wnioskodawca będzie mógł odmówić wystawienia faktury "końcowej".

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy oraz powołane w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż na podstawie obowiązujących od 1 stycznia 2014 r. regulacji prawnych Wnioskodawca co do zasady nie powinien wystawić faktury końcowej, w przypadku otrzymania i udokumentowania zaliczki, obejmującej całą zapłatę za wykonanie przez Wnioskodawcę usługi.

Jednocześnie należy zauważyć, że obowiązujące od 1 stycznia 2014 r. przepisy prawa podatkowego nie zabraniają wystawiania faktur końcowych, które będą dodatkowym dowodem potwierdzającym dokonanie sprzedaży/zakupu i z których wynikać będzie, że należność w całości została uregulowana.

Jeśli zatem na żądanie klienta Wnioskodawca wystawi fakturę końcową w sytuacji, gdy faktura zaliczkowa obejmuje całą należność za usługę wykonaną przez Wnioskodawcę, to w takiej fakturze końcowej powinien zostać "wyzerowany podatek", ponadto faktura ta powinna zawierać numer faktury wystawionej przed wykonaniem usługi.

Odnośnie terminu wystawienia faktury tzw. końcowej, w przypadku gdy nabywca usługi wyrazi takie żądanie, należy wskazać, że w myśl art. 106i ust. 1 ustawy o VAT, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zatem fakturę końcową w sytuacji opisanej we wniosku, Wnioskodawca winien wystawić po wykonaniu usługi, jednak nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykonał tę usługę. Jeśli natomiast klient zgłosi się do Wnioskodawcy po tym terminie, Wnioskodawca będzie mógł odmówić wystawienia takiej faktury.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.