IBPP1/443-545/13/BM - Podatek od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione w 2013 r. wydatki na remont.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2013 r. (data wpływu 24 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione w 2013 r. wydatki na remont - jest prawidłowe.

W dniu 24 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione w 2013 r. wydatki na remont.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą związaną m.in. z wynajmem oraz zarządzaniem nieruchomościami - PKD 68.10.Z, 68.20.Z, 68.31.Z oraz wynajmem rusztowań. Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

Spółka jest właścicielem lokali użytkowych oraz nieruchomości zabudowanych budynkami usługowo-mieszkalnymi oraz mieszkalnymi. Lokale usługowe wynajmowane są podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą, natomiast lokale mieszkalne wynajmowane są osobom fizycznym.

W lutym 2012 r. Spółka rozpoczęła działania związane z remontem oraz modernizacją nabytego w 2008 r. budynku usługowo-mieszkalnego, który został wprowadzony do rejestru środków trwałych i jest amortyzowany. Budynek ten jest sklasyfikowany jako mieszkalny zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB 1122). Znajduje się w nim 10 mieszkań nieprzekraczających powierzchni 150 m², łączna ich powierzchnia wynosi 600 m², co stanowi 60% powierzchni budynku. Pozostałą część budynku stanowią lokale użytkowe (sklepy) o łącznej powierzchni 400 m².

Remont wyżej opisanego budynku prowadzony jest zarówno w części usługowej, jak i mieszkalnej i polega na wymianie dachu, okien, zmiany układu ścian, remoncie centralnego ogrzewania, wody, kanalizacji, wykonaniu fasady, wymiany podłóg, wymiany drzwi wewnętrznych i zewnętrznych. Remont ten trwa do chwili obecnej. Spółka nie zamierza sprzedać tej nieruchomości w dającej się przewidzieć przyszłości.

W 2012 r. Spółka nabyła również budynek, który zaraz po nabyciu także został poddany remontowi i modernizacji. Remont tego budynku polegał na wymianie stolarki okiennej, drzwi, remoncie dachu, centralnego ogrzewania i został zakończony w grudniu 2012 r. Po zakończonym remoncie nieruchomość została podzielona na dwie kategorie - parter został przeznaczony na lokale usługowe, natomiast piętra zostały wykorzystane na lokale mieszkalne. Budynek ten jest sklasyfikowany jako mieszkalny zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB 1121). W budynku tym znajdują się dwa lokale mieszkalne o łącznej powierzchni 200 m² oraz lokale biurowo-usługowe o powierzchni 80 m².

Spółka wskazuje, iż prowadzi zarówno sprzedaż opodatkowaną i zwolnioną. Lokale użytkowe, w których był lub jest nadal prowadzony remont służą działalności opodatkowanej, gdyż czynności związane z wynajmem tych lokali użytkowych podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, natomiast lokale mieszkalne związane są z działalnością zwolnioną, przy wynajmie tych lokali osobom fizycznym Spółka nie nalicza podatku należnego.

Spółka podatek naliczony od wydatków poniesionych w 2012 r. na remont i modernizację zarówno lokali użytkowych, lokali mieszkalnych, jak i części wspólnej w obu ww. budynkach odliczyła częściowo na podstawie obliczonej proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy VAT. Spółka w 2012 r. nie określała odrębnie kwot podatku naliczonego od poniesionych wydatków związanych z remontem lokali użytkowych, od kwot podatku naliczonego od wydatków związanych z lokalami mieszkalnymi, czy też związanych z remontem części wspólnej.

Proporcja na 2012 rok, według której odliczono podatek naliczony od ww. wydatków obliczona na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym, tj. 2011 wynosiła 98%. W styczniu 2013 r. podatek naliczony został odpowiednio skorygowany, gdyż proporcja obliczona na podstawie faktycznie osiągniętych w 2012 r. obrotów wyniosła 99%. Kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji była wyższa niż 500 zł i wynosiła 841 zł.

Natomiast w 2013 r. Spółka przyjęła inną zasadę odliczania podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki związane z remontem budynku nabytego w 2008 r. (aktualnie tylko ten budynek dalej jest remontowany). Spółka uznała, iż podatek naliczony od wydatków związanych z remontem lokali użytkowych powinna odliczać w pełnej wysokości, podatek naliczony od wydatków związanych z remontowaną częścią mieszkalną nie podlega odliczeniu i stanowi zwiększenie wartości początkowej tego środka trwałego, natomiast podatek naliczony od wydatków poniesionych na remont części wspólnej powinna odliczać częściowo według ustalonej proporcji na 2013 r. określonej na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy VAT.

Tak też, podatek naliczony od wydatków związanych z remontem lokali użytkowych odlicza w pełnej wysokości, gdyż związane są one z czynnościami opodatkowanymi, podatek naliczony od wydatków poniesionych na remont lokali mieszkalnych Spółka nie odlicza, gdyż związane są one z czynnościami zwolnionymi, natomiast na chwilę obecną w 2013 r. Spółka nie poniosła żadnych wydatków związanych z remontem części wspólnej, lecz gdy takie się pojawią, to odpowiednio podatek będzie odliczać częściowo według proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy VAT. Część wspólną nieruchomości stanowią klatki schodowe, elewacja zewnętrzna, piwnica, kotłownia, dach. Remontując część wspólną Spółka nie jest w stanie odrębnie określić kwot podatku naliczonego od wydatków remontowych związanych z lokalami użytkowymi oraz kwot podatku naliczonego od wydatków remontowych związanych z lokalami mieszkalnymi, stąd odliczenie częściowe podatku naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka obecnie prawidłowo odlicza podatek naliczony z faktur dokumentujących poniesione wydatki na remont, tj. stosując pełne odliczenie podatku naliczonego od wydatków związanych z remontem lokali użytkowych, nie odliczając podatku naliczonego od wydatków związanych z remontem lokali mieszkalnych oraz stosując częściowe odliczenie podatku naliczonego od wydatków związanych z remontem części wspólnych według proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 uVAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo odlicza on podatek naliczony z faktur dokumentujących poniesione wydatki na remont, tj. stosując pełne odliczenie podatku naliczonego od wydatków związanych z remontem lokali użytkowych, nie odliczając podatku naliczonego od wydatków związanych z remontem lokali mieszkalnych oraz stosując częściowe odliczenie podatku naliczonego od wydatków związanych z remontem części wspólnych według proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 uVAT.

UZASADNIENIE stanowiska.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 86 ust. 1 uVAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści powyższej regulacji wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a uVAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika m.in. z tytułu nabycia towarów i usług.

Wyrażoną w art. 86 ust. 1 uVAT generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego uzupełniają w sposób techniczno prawny regulacje zawarte w art. 90 uVAT.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 uVAT w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W świetle art. 90 ust. 2 uVAT jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa wyżej ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 uVAT).

Inwestycje prowadzone przez Spółkę przedstawione w stanie faktycznym są związane z lokalami mającymi służyć działalności opodatkowanej i zwolnionej. Tym samym, w świetle wyżej powołanych przepisów Spółka powinna odrębnie określić kwoty podatku naliczonego od wydatków remontowych związanych z czynnościami opodatkowanymi i odrębnie określić kwoty podatku naliczonego od wydatków remontowych związanych z czynnościami zwolnionymi, bowiem prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przysługuje jedynie w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W związku z tym, iż lokale użytkowe są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, bowiem wynajmem lokali użytkowych podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, wówczas Spółce przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki na remont tych lokali użytkowych zgodnie z art. 86 ust. 1 uVAT. Jeżeli Spółka z ogółu ponoszonych wydatków na remont zarówno lokali użytkowych, lokali mieszkalnych i części wspólnej jest w stanie odrębnie określić kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z remontem lokali użytkowych, podatek ten podlega odliczeniu w całości.

Odmienna sytuacja jest w przypadku wydatków ponoszonych na remont lokali mieszkalnych. W związku z tym, iż lokale mieszkalne są wykorzystywane w Spółce do czynności zwolnionych, bowiem wynajem lokali mieszkalnych osobom fizycznym jest zwolniony z opodatkowania podatkiem VAT, wówczas podatek naliczony z faktur dokumentujących poniesione wydatki na remont tych lokali mieszkalnych nie podlega odliczeniu. Podatek naliczony niepodlegający odliczeniu, zwiększa w tym przypadku wartość początkową remontowanych lokali mieszkalnych. Tak więc, jeżeli Spółka z ogółu ponoszonych wydatków na remont zarówno lokali użytkowych, lokali mieszkalnych i części wspólnej jest w stanie odrębnie określić kwoty podatku naliczonego związane z remontem lokali mieszkalnych, podatek ten nie podlega odliczeniu w całości.

Natomiast w sytuacji wydatków ponoszonych na remont części wspólnej, która związana jest zarówno z lokalami użytkowymi, wykorzystywanymi do czynności opodatkowanych, jak i z lokalami mieszkalnymi, wykorzystywanymi do czynności zwolnionych, w przypadku braku możliwości wyodrębnienia, która część wydatków powinna być przypisana do czynności opodatkowanych, a która do czynności zwolnionych, powinna stosować częściowe odliczenie podatku naliczonego według proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 uVAT. Cześć wspólną nieruchomości stanowią klatki schodowe, elewacja zewnętrzna, piwnica, kotłownia, dach. W przypadku remontu części wspólnej, Spółka nie jest w stanie odrębnie określić, jaka kwota podatku naliczonego od wydatków poniesionych na remont części wspólnej jest przypisana lokalom użytkowym, a jaka lokalom mieszkalnym.

Z uwagi na wyżej powołane przepisy, Spółka wskazuje, iż w przypadku gdy na podstawie art. 90 ust. 1 uVAT, nie jest w stanie dokonać bezpośredniego przyporządkowania podatku naliczonego czynnościom, w związku z wykonywaniem których odliczenie podatku naliczonego jest możliwe, i czynnościom, w związku z wykonywaniem których nie ma prawa do odliczenia, wówczas zastosowanie znajdzie formuła rozliczenia proporcjonalnego określona w art. 90 ust. 2 uVAT. Przepis ten przewiduje wyraźnie, iż może on zostać zastosowany tylko wówczas, gdy Spółka nie jest w stanie wyodrębnić kwot, o których mowa w ust. 1, co w praktyce oznacza iż jeżeli Spółka jest w stanie przyporządkować w sposób bezpośredni cały podatek naliczony odpowiednio czynnościom umożliwiającym odliczenie i czynnościom niedającym prawa do odliczenia podatku naliczonego, wówczas rozliczenia proporcjonalnego określonego w art. 90 ust. 2 uVAT się nie stosuje. Jeżeli podatnik może dokonać bezpośredniego przyporządkowania podatku naliczonego tylko w odniesieniu do części podatku naliczonego, wówczas rozliczenie proporcjonalne może zostać zastosowane w stosunku do pozostałej części podatku naliczonego.

Tym samym, prawidłowym działaniem Spółki jest częściowe odliczanie podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na remont części wspólnej według proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 uVAT, gdy nie ma możliwości ich przypisania odpowiednio do czynności opodatkowanych lub zwolnionych.

Konkludując Spółka uważa, iż prawidłowo rozlicza podatek naliczony z faktur dokumentujących wydatki poniesione na remont zarówno lokali użytkowych, lokali mieszkalnych, jak i części wspólnej nieruchomości poprzez uznanie, iż podatek naliczony podlega pełnemu odliczeniu od wydatków związanych z remontem lokali użytkowych, które są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, nie podlega odliczeniu od wydatków związanych z remontem lokali mieszkalnych wykorzystywanych do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT, oraz podlega częściowemu odliczeniu od wydatków związanych z remontem części wspólnych nieruchomości na podstawie proporcji określonej zgodnie z art. 90 ust. 3 uVAT, gdy nie jest w stanie rozgraniczyć która ich część związana jest z czynnościami opodatkowanymi, a która z czynnościami zwolnionymi, tzn. gdy nie ma możliwości wskazania, która ich część jest związana z lokalami użytkowymi, a która z lokalami mieszkalnymi.

Potwierdzeniem powyższego stanowiska są następujące interpretacje indywidualne:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 25 lipca 2012 r., sygn. IPTPP4/443-275/12-10/ALN,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 czerwca 2012 r., sygn. IBPP3/443-247/12/KG.

W związku z powyższym Spółka prosi o potwierdzenie przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z powyższego wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części (w takim zakresie), w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej te towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu. Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Zasady odliczania podatku naliczonego związanego z wykonywaniem czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, zostały uregulowane szczegółowo w art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy o VAT, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl natomiast art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W świetle art. 90 ust. 4 ustawy o VAT, proporcję, o której mowa w ust. 3 określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca, zarejestrowany, czynny, podatnik VAT w lutym 2012 r. rozpoczął remont oraz modernizację nabytego w 2008 r. budynku usługowo-mieszkalnego (PKOB 1122), w którym znajduje się 10 mieszkań, łączna ich powierzchnia wynosi 600 m², co stanowi 60% powierzchni budynku. Pozostałą część budynku stanowią lokale użytkowe (sklepy) o łącznej powierzchni 400 m².

Remont wyżej opisanego budynku prowadzony jest zarówno w części usługowej, jak i mieszkalnej i polega na wymianie dachu, okien, zmiany układu ścian, remoncie centralnego ogrzewania, wody, kanalizacji, wykonaniu fasady, wymiany podłóg, wymiany drzwi wewnętrznych i zewnętrznych. Remont ten trwa do chwili obecnej.

Spółka prowadzi zarówno sprzedaż opodatkowaną i zwolnioną. Lokale użytkowe, w których był lub jest nadal prowadzony remont służą działalności opodatkowanej, gdyż czynności związane z wynajmem tych lokali użytkowych podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, natomiast lokale mieszkalne związane są z działalnością zwolnioną.

W 2013 r. Spółka przyjęła zasadę, iż podatek naliczony od wydatków związanych z remontem lokali użytkowych powinna odliczać w pełnej wysokości, podatek naliczony od wydatków związanych z remontowaną częścią mieszkalną nie podlega odliczeniu i stanowi zwiększenie wartości początkowej tego środka trwałego, natomiast podatek naliczony od wydatków poniesionych na remont części wspólnej powinna odliczać częściowo według ustalonej proporcji na 2013 r. określonej na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy VAT.

Jak wskazano powyżej istotne dla odliczenia podatku naliczonego jest przeznaczenie nabywanego towaru lub usługi, w tym wystarczający jest do przyznania prawa do odliczenia podatku naliczonego zamiar lub intencja odnośnie wykorzystania w przyszłości danego towaru lub usługi.

W przedmiotowej sprawie zamiar i sposób wykorzystania poniesionych wydatków na remont ww. budynku jest jasno określony.

Wnioskodawca wskazał, że podatek naliczony od wydatków związanych z remontem lokali użytkowych odlicza w pełnej wysokości bo związane są one z czynnościami opodatkowanymi, od wydatków poniesionych na remont lokali mieszkalnych nie odlicza bo związane są one z czynnościami zwolnionymi, natomiast do wydatków związanych z remontem części wspólnej (tekst jedn.: klatki schodowe, elewacja zewnętrzna, piwnica, kotłownia, dach), dla której Spółka nie jest w stanie odrębnie określić kwot podatku naliczonego od wydatków związanych z lokalami użytkowymi oraz mieszkalnymi - stosuje odliczenie częściowe podatku naliczonego według proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy VAT.

Z wniosku wynika zatem, że Wnioskodawca jest w stanie wydzielić podatek naliczony od wydatków remontowych dot. lokali użytkowych, który bezpośrednio związany jest z wykonywaniem czynności opodatkowanych w tych lokalach użytkowych, oraz jest w stanie wydzielić podatek naliczony od wydatków remontowych dot. lokali mieszkalnych, który bezpośrednio związany jest z wykonywaniem czynności zwolnionych od podatku w tych lokalach mieszkalnych. Ponadto część wydatków związanych z remontem części wspólnej Wnioskodawca nie jest w stanie odrębnie przypisać do poszczególnych rodzajów wykonywanych czynności.

W konsekwencji, jeżeli Wnioskodawca jest w stanie wydzielić w jakiej części podatek naliczony jest związany z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi tj. z wynajmem lokali użytkowych, to z uwagi na spełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek ww. wydatków z wykonywaniem czynności opodatkowanych, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki związane z remontem ww. lokali użytkowych.

Wnioskodawcy nie przysługuje natomiast prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z remontem ww. lokali mieszkalnych bowiem związane są one ze sprzedażą zwolnioną tj. najmem lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe.

Natomiast w odniesieniu do wydatków związanych z remontem części wspólnej budynku tj. klatki schodowe, elewacja zewnętrzna, piwnica, kotłownia, dach (w sytuacji, gdy nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania tych wydatków do konkretnego obszaru działalności opodatkowanej i zwolnionej) Wnioskodawca ma prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego w oparciu o proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) lub zmiany stanu prawnego.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była ocena prawidłowości dokonanego przez Wnioskodawcę odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu remontu dokonanego w poprzednich latach, w tym w 2012 r., gdyż pytanie Wnioskodawcy i własne stanowisko zostały ograniczone do odliczania podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących wydatki na remont poniesione obecnie, tj. w 2013 r.

Na marginesie należy też zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. organ nie jest nimi związany.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.