IBPP1/443-542/13/KJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2013 r. (data wpływu 21 czerwca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 września 2013 r. (data wpływu 27 września 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wniesienia aportem nieruchomości obejmującej częściowo tereny budowlane oraz częściowo tereny rolne do jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością - jest prawidłowe.

W dniu 21 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wniesienia aportem nieruchomości obejmującej częściowo tereny budowlane oraz częściowo tereny rolne do jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 września 2013 r. (data wpływu 27 września 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 11 września 2013 r. znak: IBPP1/443-542/13/KJ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, w celu pokrycia udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym, wniósł do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, której jest jedynym wspólnikiem, wkład niepieniężny (aport) w postaci nieruchomości gruntowych. Przedmiotowe nieruchomości, wchodzące w skład majątku osobistego Wnioskodawcy, obecnie stanowią działki rolne oraz działki budowlane.

Wnioskodawca nabywał przedmiotowe działki od lat 90 ubiegłego stulecia celem zaspokajania własnych potrzeb mieszkaniowych. W okresie władania przedmiotowymi nieruchomościami Wnioskodawca nie czynił starań o uatrakcyjnienie terenu na przykład poprzez uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych czy działania marketingowe, ani też nie występował do organów administracji publicznej o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowego terenu.

W uzupełnieniu z dnia 24 września 2013 r. Wnioskodawca poinformował, że:

1. Jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej od 1993 r. Działalność gospodarcza nigdy jednak nie była, ani nie jest związana z działkami wniesionymi aportem do spółki. Działki stanowią majątek osobisty Wnioskodawcy.

2. Wnioskodawca nabył:

3. W momencie nabycia gruntów w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego 15% łącznej powierzchni przedmiotowych działek miało przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową, a 85% to były grunty rolne. Taki stan pozostał do chwili obecnej.

4. Przedmiotem aportu było jedenaście działek ewidencyjnych.

5. Na moment wniesienia aportu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego 15% łącznej powierzchni przedmiotowych działek miało przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową, a 85% to były grunty rolne.

6. Nie wydano decyzji o warunkach zabudowy.

7. Działki zostały wniesione aportem do spółki w dniu 20 maja 2013 r. (data zawarcia umowy przeniesienia własności nieruchomości).

8. Wnioskodawca kupił przedmiotowe działki z zamiarem wybudowania na nich domu na własne potrzeby mieszkaniowe. Zamiar ten nie został zrealizowany ze względu na sytuację finansową.

9. Od momentu zakupu działek do ich wniesienia aportem działki nie były wykorzystywane w żaden sposób.

10. Działki nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawca nie czerpał z nich żadnych pożytków.

11. Wnioskodawca wniósł przedmiotowe działki aportem do spółki celem pokrycia udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym.

12. Na pytanie tut. organu cyt. "Czy przy nabyciu działek Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego i czy ich zakup był udokumentowany fakturami VAT..." Wnioskodawca odpowiedział cyt. "Nie przysługiwało takie prawo i zakup nie był udokumentowany fakturami VAT."

13. W celu wniesienia działek do spółki Wnioskodawca nie podejmował działań polegających na podziale na mniejsze działki, scalenia, wydzielenia i budowy dróg, wyposażenia w media, wydania decyzji o warunkach zabudowy, wyłączenie z działalności rolniczej, zmianę planu zagospodarowania przestrzennego ani innych.

14. Wnioskodawca nie wykorzystywał działek do działalności gospodarczej.

15. Wnioskodawca nie wykorzystywał działek do działalności rolniczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w oparciu o obowiązujące przepisy prawa, we wskazanym stanie faktycznym, czynność wniesienia aportu niepieniężnego przez Wnioskodawcę w postaci nieruchomości obejmującej częściowo tereny budowlane oraz częściowo tereny rolne do jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, której jedynym wspólnikiem jest Wnioskodawca, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, wedle brzmienia art. 3 ustawy - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037)"przez umowę spółki handlowej wspólnicy albo akcjonariusze zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu przez wniesienie wkładów oraz, jeżeli umowa albo statut spółki tak stanowi, przez współdziałanie w inny określony sposób". Podstawowym sposobem wniesienia wkładów jest wpłata określonej sumy pieniężnej. Istnieje jednakże również możliwość wniesienia wkładów niepieniężnych, zwanych inaczej aportem.

W myśl z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwaną dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie zaś z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT "przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...)". Przez towary stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Tym samym grunty, będące w świetle ustawy - Kodeks cywilny rzeczami, mogą stanowić przedmiot opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Podkreślić należy, że nie każda czynność dostawy towarów czy świadczenia usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być dokonana przez podatnika, co potwierdza jedna z tez wyroku składu siedmiu sędziów NSA z dnia 29 października 2007 r. (sygnatura akt: I FPS 3/2007): "przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód".

Wedle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT "podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności". Zgodnie zaś z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT "działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych". Zmiana brzmienia art. 15 ustawy o VAT mocą ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) miała na celu w sposób ściślejszy odwzorować, przyjęte na gruncie dyrektywy o numerze 2006/112/WE, pojęcie podatnika i działalności gospodarczej. Co istotne zmiana ta uwzględniała również wnioski płynące z treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach prowadzonych pod sygnaturami akt: C-180/10 i C-181/10.

Zgodnie z wyrokiem, o którym mowa wyżej "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej".

W kwestii opodatkowania istotne jest czy osoba, na którą ma być nałożony obowiązek podatkowy, podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, czy też czynność nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 stycznia 2012 r. (sygnatura akt: I FSK 1818/2011): "dla ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności, jak ewentualne uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia. Wskazywać mogą one bowiem na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, przybierającą formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną. Na taki rodzaj działalności wskazywać mogą także takie działania, jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, zwłaszcza w sytuacji, gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych, developerskich, czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze".

W związku z tym należy podkreślić, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami ani też nie prowadzi działalności rolniczej. Przedmiotowe nieruchomości zostały zakupione w celach mieszkaniowych Wnioskodawcy i jego rodziny. Wnioskodawca nigdy nie najmował, nie dzierżawił, nie użyczał, nie leasingował ani nie zawierał innych podobnych rodzajowo umów dotyczących przedmiotowych nieruchomości. Co więcej, Wnioskodawca nie prowadził w jakikolwiek sposób działalności marketingowej mającej na celu zbycie nieruchomości. Nie czynił również starań o uatrakcyjnienie terenu poprzez budowę dróg wewnętrznych, podpisywanie umów z dostarczycielami mediów itd. Ponadto trzeba zaznaczyć, że w okresie władania gruntem przez Wnioskodawcę doszło do zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, jednakże Wnioskodawca nie występował w tym zakresie do organów administracji publicznej o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowej działki.

Organ podatkowy rozpatrujący wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej czynności sprzedaży działki budowlanej (sygnatura sprawy: IPPP1/443-209/13-4/IGo) stwierdził, iż dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Tym samym Wnioskodawca wnosząc do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością aport w postaci nieruchomości częściowo uznanej za teren budowlany dokonuje wyłącznie czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Dlatego też czynności takie nie mogą być uznane za prowadzenie działalności gospodarczej, co potwierdza wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie o sygnaturze akt: C-155/94, a także sentencja wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 października 2009 r. (sygnatura akt: I FSK 1043/2008): "tylko taka aktywność handlowa obywatela jego majątkiem czyni go podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), która przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich dłuższej kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną".

Aby uznać określoną czynność za opodatkowaną podatkiem VAT podmiot dokonujący dostawy nieruchomości musi wystąpić jako podatnik podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takie przesłanki nie zostały spełnione, albowiem Wnioskodawca nie może być uznany za producenta, handlowca, usługodawcę, podmiot pozyskujący zasoby naturalne, rolnika, czy osobę wykonującą wolny zawód, osobę wykonującą czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem wniesienie aportu w postaci nieruchomości częściowo będących terenami budowlanymi do jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Ponieważ Wnioskodawca z tytułu transakcji zbycia przedmiotowych nieruchomości nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT nie wystąpi obowiązek podatkowy w podatku VAT.

Reasumując powyższe Wnioskodawca chciałby również wskazać na treść interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu o sygnaturze ILPP2/443-966/09-2/MN, w której organ podatkowy jednoznacznie potwierdza stanowisko wnioskodawcy. Warto zauważyć, iż przedstawiony w przedmiotowej interpretacji stan faktyczny jest w zasadzie identyczny z przedstawionym w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Według art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie wkładu wiąże się z przeniesieniem na spółkę wszelkich praw do przedmiotu wkładu, a więc także prawa własności, jeżeli przysługuje ono wspólnikowi.

W świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, iż wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci nieruchomości do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 tej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r.) - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa nieruchomości, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie zawsze wniesienie aportu rzeczowego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Wnoszenie aportów nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy są one wnoszone przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące, co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też dostawa nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. powołanej wcześniej ustawy - Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 k.c., w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Dokonując przedmiotowego rozstrzygnięcia, należy oprzeć się także na orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych w sprawach C-180/10 i C-181/10. Z treści wskazanych orzeczeń wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, w celu pokrycia udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym, wniósł do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, której jest jedynym wspólnikiem, wkład niepieniężny (aport) w postaci nieruchomości gruntowych. Wnioskodawca jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej od 1993 r. Działalność gospodarcza nigdy jednak nie była, ani nie jest związana z działkami wniesionymi aportem do spółki. Działki stanowią majątek osobisty Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nabył przedmiotowe działki:

* w dniu 16 grudnia 1996 r. działkę nr 44/10, 44/11 i 44/13 oraz udział wynoszący 1/2 części w nieruchomości objętej księgą wieczystą KW nr... i w działkach nr 44/12 i 44/14 oraz wynoszący 1/6 części w działce nr 44/6 (wraz z żoną),

* w dniu 28 maja 1997 r. działkę nr 44/17 oraz udział wynoszący 1/2 części w działkach nr 44/12 i 44/14,

* w dniu 7 lipca 1998 r. działkę nr 44/16,

* w dniu 14 sierpnia 2002 r. działkę nr 318/2, 44/10, 44/11, 44/13, udziały wynoszące po 1/2 części w działkach nr 44/14, 44/12, 44/6, 44/8 (umowa o podział majątku dorobkowego),

* w dniu 2 października 2007 r. działkę nr 44/5 oraz udział wynoszący 1/2 części w działce nr 44/6,

* w dniu 23 grudnia 2009 r. działkę nr 44/7 oraz udział wynoszący 1/2 części w działce nr 44/8.

W momencie nabycia gruntów w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego 15% łącznej powierzchni przedmiotowych działek miało przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową, a 85% to były grunty rolne. Taki stan pozostał do chwili obecnej. Przedmiotem aportu było jedenaście działek ewidencyjnych. Na moment wniesienia aportu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego 15% łącznej powierzchni przedmiotowych działek miało przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową, a 85% to były grunty rolne. Dla działek, o których mowa we wniosku, nie wydano decyzji o warunkach zabudowy. Działki zostały wniesione aportem do spółki w dniu 20 maja 2013 r. (data zawarcia umowy przeniesienia własności nieruchomości).

Wnioskodawca kupił przedmiotowe działki z zamiarem wybudowania na nich domu na własne potrzeby mieszkaniowe. Zamiar ten nie został zrealizowany ze względu na sytuację finansową.

Od momentu zakupu działek do ich wniesienia aportem działki nie były wykorzystywane w żaden sposób. Działki nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawca nie czerpał z nich żadnych pożytków. Wnioskodawca nie wykorzystywał działek do działalności gospodarczej jak i do działalności rolniczej. W okresie władania przedmiotowymi nieruchomościami Wnioskodawca nie czynił starań o uatrakcyjnienie terenu na przykład poprzez uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych czy działania marketingowe, ani też nie występował do organów administracji publicznej o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowego terenu.

Wnioskodawca wniósł przedmiotowe działki aportem do spółki celem pokrycia udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym. Wnioskodawcy przy nabyciu działek nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, zakup nie był udokumentowany fakturami VAT.

W celu wniesienia działek do spółki Wnioskodawca nie podejmował działań polegających na podziale na mniejsze działki, scalenia, wydzielenia i budowy dróg, wyposażenia w media, wydania decyzji o warunkach zabudowy, wyłączenie z działalności rolniczej, zmianę planu zagospodarowania przestrzennego ani innych.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis stanu faktycznego wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując w formie aportu dostawy opisanych działek Wnioskodawca wystąpił w charakterze podatnika.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji nie wystąpił ciąg okoliczności, które wskazywałyby na działalność zbliżoną do działalności podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Przedstawione we wniosku okoliczności sprawy nie wskazują zatem na takie formy aktywności w zbywaniu przedmiotowych działek, które wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności - nie można zatem uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że wniesienie aportu w postaci nieruchomości częściowo będących terenami budowlanymi do jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności, ponieważ Wnioskodawca z tytułu transakcji zbycia przedmiotowych nieruchomości nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT nie wystąpi obowiązek podatkowy w podatku VAT, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że dotyczą indywidualnych spraw podmiotów, które o nie wystąpiły i nie stanowią źródeł powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.