IBPP1/443-538/11/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2011 r. (data wpływu 24 marca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 czerwca 2011 r. (data wpływu 29 czerwca 2011 r.) oraz pismem z dnia 30 czerwca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych - jest prawidłowe.

W dniu 24 marca 2011 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 czerwca 2011 r. (data wpływu 29 czerwca 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 16 czerwca 2011 r. znak: IBPP1/443-538/11/MS oraz pismem z dnia 30 czerwca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi szkolenia w zakresie przewozu drogowego towarów niebezpiecznych.

Wnioskodawca jest wpisany na listę wykładowców szkolenia ADR, prowadzi kursy dokształcające w tym zakresie, nadzorowane przez Marszałka Województwa. Lista powyższa prowadzona jest jako wymóg wynikający z ustawy.

Cytowana ustawa w art. 10 ust. 1 pkt 3 określa, że każda osoba kierująca pojazdem przewożącym materiały niebezpieczne, musi posiadać zaświadczenie ADR. Brak powyższego uniemożliwia kierowanie pojazdami przewożącymi materiały niebezpieczne. Minister Infrastruktury w drodze rozporządzenia z dnia 15 września 2005 r. określa szczegółowe wymagania. Jako przedsiębiorca prowadzący te kursy, Wnioskodawca wykonuje te kursy wyłącznie na podstawie wytycznych wynikających z powyższego rozporządzenia, które w sposób jednoznaczny określa wszystkie wymagania, które Wnioskodawca musi spełnić, jak również zakres merytoryczny odpowiedniego kursu.

Wnioskodawca nie posiada możliwości odstępstw od zakresu zawartego w powyższym rozporządzeniu.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT od marca 2008 r. w związku z rezygnacją ze zwolnienia z art. 113 i wykonywaniem również czynności opodatkowanych podatkiem VAT, np konsultacje, ekspertyzy.

Wnioskodawca nie jest jednostką objęta systemem oświaty, nie może więc świadczyć usług w zakresie szkoleń kierowców przewożących towary niebezpieczne, jako jednostka objęta systemem oświaty gdyż nią nie jest.

Usługi są usługami kształcenia zawodowego innymi niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT.

Szczegółowe formy i zasady prowadzenia powyższych szkoleń wynikają z rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 31, poz. 216), gdzie w § 2 określono w jakich formach odbywa się uzyskiwanie i uzupełnianie kwalifikacji zawodowych. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi są świadczone w formie wynikającej z tego przepisu. Dlatego też sposób prowadzenia szkoleń oraz zasady ich prowadzenia wynikają z kolejnych paragrafów ww. rozporządzenia (od § 3 do § 9). Delegacją ustawową dla Ministra Edukacji i Nauki do wprowadzenia ww. rozporządzenia jest zapis art. 68c ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.).

Wnioskodawca nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Szkolenia nie są finansowane w całości ze środków publicznych.

Szkolenia nie są finansowane w conajmnlej 70% ze środków publicznych.

Forma szkolenia wynika z rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji (Dz. U. z 2006 r. Nr 31, poz. 2160) gdzie w § 2 ustalono formy. Minister Edukacji i Nauki posiadał uprawnienia do wydania powyższego rozporządzenia na podstawie art. 66c ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.). Obowiązek ukończenia takowego kursu zawodowego jest wymogiem podstawowym dla kierowców przewożących towary niebezpieczne i wynika wprost z ustawowego zapisu zawartego w art. 10 ust. 1 ustawy o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych (Dz. U. z 2002 r. Nr 199, poz. 1671 z późn. zm.). Na podstawie deklaracji ustawowej wynikającej z art. 18 ust. 2 powyższej ustawy Minister Infrastruktury wydał rozporządzenie w sprawie kursów dokształcających dla kierowców przewożących towary niebezpieczne (Dz. U. z 2005 r. Nr 187, poz. 1571) gdzie zakreślił w załączniku nr 3 ramowy program kursów oraz w § 2-6 szczegółowe wymagania dotyczące przedsiębiorców wykonujących działalność w zakresie prowadzenia kursów. Wymagania powyższe są spełnione i kursy wypełniają wszystkie zagadnienia programu kursów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 24 czerwca 2011 r.):

Czy powyższe szkolenia są zwolnione z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług. Jaka jest właściwa stawka VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a), powyższa usługa kształcenia zawodowego podlega zwolnieniu. Forma powyższego szkolenia została określona w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 15 września 2005 r. Dz. U. z dnia 29 września 2005 r. Dz. U. Nr 187, poz. 1571 z 2005 r.

Zasady szkolenia oraz krąg osób zostały określone w ustawie z dnia 28 października 2002 r. o przewozie materiałów niebezpiecznych (Dz. U. z dnia 28 listopada 2002 r.) Dz. U. Nr 199, poz. 1671 z 2002 r. z późn. zm..

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT - obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

Zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 19 i 20 obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 5 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 z późn. zm.), zwalnia się od podatku:

* usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane,

* usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ponadto zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 19 i 20 obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), zwalnia się od podatku:

* usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane,

* usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Analizując zatem przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, iż w sprawie nie mają zastosowania postanowienia art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT, gdyż jak stwierdzone zostało we wniosku Wnioskodawca nie jest jednostką objęta systemem oświaty.

Jednocześnie z uregulowań zawartych w wyżej cytowanych przepisach wynika, iż dla oceny tego czy usługi szkoleniowe przeprowadzane przez Wnioskodawcę są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy, konieczne jest stwierdzenie:

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 s. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC z późn. zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i) obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. U. L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Od dnia 1 lipca 2011 r. obowiązuje natomiast rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r., ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, s. 1). Zgodnie z art. 44 tego rozporządzenia, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi szkolenia w zakresie przewozu drogowego towarów niebezpiecznych.

Wnioskodawca jest wpisany na listę wykładowców szkolenia ADR, prowadzi kursy dokształcające w tym zakresie, nadzorowane przez Marszałka Województwa. Lista powyższa prowadzona jest jako wymóg wynikający z ustawy.

Każda osoba kierująca pojazdem przewożącym materiały niebezpieczne, musi posiadać zaświadczenie ADR. Brak powyższego uniemożliwia kierowanie pojazdami przewożącymi materiały niebezpieczne. Minister Infrastruktury w drodze rozporządzenia z dnia 15 września 2005 r. określa szczegółowe wymagania. Jako przedsiębiorca prowadzący te kursy, Wnioskodawca wykonuję te kursy wyłącznie na podstawia wytycznych wynikających z powyższego rozporządzenia, które w sposób jednoznaczny określa wszystkie wymagania, które Wnioskodawca musi spełnić, jak również zakres merytoryczny odpowiedniego kursu.

Wnioskodawca nie posiada możliwości odstępstw od zakresu zawartego w powyższym rozporządzeniu.

Obowiązek ukończenia takowego kursu zawodowego jest wymogiem podstawowym dla kierowców przewożących towary niebezpieczne i wynika wprost z ustawowego zapisu zawartego w art. 10 ust. 1 ustawy o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych (Dz. U. z 2002 r. Nr 199, poz. 1671 z późn. zm.). Na podstawie deklaracji ustawowej wynikającej z art. 18 ust. 2 powyższej ustawy Minister Infrastruktury wydał rozporządzenie w sprawie kursów dokształcających dla kierowców przewożących towary niebezpieczne (Dz. U. z 2005 r. Nr 187, poz. 1571) gdzie zakreślił w załączniku nr 3 ramowy program kursów oraz w § 2-6 szczegółowe wymagania dotyczące przedsiębiorców wykonujących działalność w zakresie prowadzenia kursów. Wymagania powyższe są spełnione i kursy wypełniają wszystkie zagadnienia programu kursów.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 199, poz. 1671 z późn. zm.) ustawa określa zasady przewozu drogowego towarów niebezpiecznych, wymagania w stosunku do kierowców i innych osób wykonujących czynności związane z tym przewozem, zasady dokonywania oceny zgodności ciśnieniowych urządzeń transportowych oraz organy właściwe do sprawowania nadzoru i kontroli w tych sprawach.

Natomiast zgodnie z art. 10 ww. ustawy do kierowania pojazdem przewożącym towary niebezpieczne, w stosunku do którego umowa ADR wymaga ukończenia przez jego kierowcę kursu lub kursów dokształcających, jest uprawniona osoba, która:

Zaświadczenie ADR otrzymuje po raz pierwszy osoba, która spełnia wymagania określone w ust. 1 pkt 1-2 i która ukończyła z wynikiem pozytywnym kurs dokształcający początkowy (art. 10 ust. 2 ustawy).

Zaświadczenie ADR, o którym mowa w ust. 2, jest wydawane przez jednostkę prowadzącą kurs na okres 5 lat, licząc od dnia złożenia z wynikiem pozytywnym egzaminu, o którym mowa w ust. 5 (art. 10 ust. 3 ustawy).

W roku poprzedzającym datę upływu ważności zaświadczenia ADR, o którym mowa w ust. 2, kierujący pojazdem jest obowiązany ukończyć kurs dokształcający doskonalący. Po ukończeniu tego kursu, z wynikiem pozytywnym, jednostka prowadząca kurs przedłuża ważność zaświadczenia ADR albo wydaje nowe zaświadczenie ADR, na okres kolejnych 5 lat (art. 10 ust. 4 ustawy).

Kursy dokształcające uznaje się za ukończone z wynikiem pozytywnym, jeżeli osoba w nich uczestnicząca zda egzamin przed trzyosobową komisją egzaminacyjną, zwaną dalej "komisją", powołaną przez jednostkę prowadzącą kurs (art. 10 ust. 5 ustawy).

Zakres egzaminu obejmuje sprawdzenie w szczególności:

Przewodniczącym komisji jest osoba wyznaczona przez marszałka województwa (art. 10 ust. 7 ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia kursów dokształcających jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807) i wymaga wpisu do rejestru przedsiębiorców prowadzących kursy dokształcające.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ww. ustawy przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, zwany dalej "prowadzącym kurs", z zastrzeżeniem art. 14, jest obowiązany spełniać następujące warunki i wymagania:

* posiadać warunki lokalowe i wyposażenie dydaktyczne gwarantujące przeprowadzenie kursu dokształcającego zgodnie z jego programem;

* zapewnić prowadzenie kursu dokształcającego przez wykładowców, którzy:

* posiadać zbiór przepisów w zakresie przewozu towarów niebezpiecznych oraz środki dydaktyczne, właściwe do rodzaju prowadzonego kursu dokształcającego, w szczególności: plansze, przeźrocza, fotografie, filmy, oprogramowanie komputerowe, modele pojazdów i przesyłek, wzory dokumentów;

* posiadać możliwość przeprowadzania ćwiczeń praktycznych objętych tematyką kursu dokształcającego

W myśl art. 18 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Minister właściwy do spraw transportu, mając na uwadze wymagania określone w umowie ADR oraz konieczność prawidłowego przygotowania kierowców do przeciwdziałania zagrożeniom związanym z przewozem towarów niebezpiecznych, określi, w drodze rozporządzenia szczegółowe wymagania w stosunku do przedsiębiorców wykonujących działalność w zakresie prowadzenia kursów dokształcających oraz rodzaje i zakres kursów dokształcających i ich ramowy program.

Na podstawie upoważnienia przewidzianego w ww. przepisie wydano rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 15 września 2005 r. w sprawie kursów dokształcających dla kierowców przewożących towary niebezpieczne (Dz. U. Nr 187, poz. 1571).

W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia przedsiębiorca wykonujący działalność w zakresie prowadzenia kursów dokształcających przeprowadza:

Stosownie do § 5 przedmiotowego rozporządzenia ustala się następujące rodzaje kursu dokształcającego początkowego:

Zgodnie § 6 ww. rozporządzenia ustala się następujące rodzaje kursu dokształcającego doskonalącego:

W myśl § 8 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia godzina lekcyjna kursu dokształcającego trwa 45 minut. Czas trwania kursu dokształcającego w ciągu jednego dnia nie może przekroczyć 8 godzin lekcyjnych.

Ramowy program kursów dokształcających określa załącznik nr 3 do rozporządzenia (§ 9 ww. rozporządzenia).

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa wskazać należy, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkolenia w zakresie kursów szkolących uczestników na przewóz towarów niebezpiecznych spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o VAT. Prowadzone przez Wnioskodawcę szkolenia należy z całą pewnością uznać za kształcenie zawodowe, gdyż przeznaczone są dla kierowców przewożących materiały niebezpieczne. Zasady organizowania i przeprowadzania ww. szkoleń zostały ściśle uregulowane w przepisach ustawy o przewozie towarów niebezpiecznych oraz rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie kursów dokształcających dla kierowców przewożących towary niebezpieczne, co oznacza, że spełniona jest przesłanka umożliwiająca korzystanie ze zwolnienia od podatku, tzn. szkolenia prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkolenia w zakresie kursów dla osób przewożących towary niebezpieczne, jako prowadzone na podstawie odrębnych przepisów dotyczących przewożenia towarów niebezpiecznych, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.