IBPP1/443-508/08/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. organu w dniu 26 marca 2008 r., uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2008 r. (data wpływu 6 czerwca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z zakupem samochodu osobowego zwanego mikrobusem do przewozu osób niepełnosprawnych - jest prawidłowe.

W dniu 26 marca 2008 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z zakupem samochodu osobowego zwanego mikrobusem do przewozu osób niepełnosprawnych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 maja 2008 r. (data wpływu 6 czerwca 2008 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie nr IBPP1/443-508/08/AS z dnia 19 maja 2008 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina R. nad S. w ramach programu "Program wyrównywania różnic między regionami" w dniu 14 marca 2008 r. złożyła wniosek do Państwowego Funduszu Rehabilitacyjnego Osób Niepełnosprawnych w ramach obszaru D (likwidacja barier transportowych) na zakup samochodu do przewozu osób niepełnosprawnych na zajęcia terapeutyczno-rehabilitacyjne do Środowiskowego Domu Samopomocy w R. nad S.

Samochód zostanie zakupiony przez Gminę przy 50% dofinansowaniu wartości samochodu przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i 50% wkładzie własnym Gminy R. nad S.

Samochód do przewozu osób niepełnosprawnych będzie stanowił własność Gminy. W drodze umowy cywilnoprawnej - umowy użyczenia, zostanie on nieodpłatnie użyczony Środowiskowemu Domu Samopomocy.

Środowiskowy Dom Samopomocy jest gminną jednostką organizacyjną pomocy społecznej pobytu dziennego o zasięgu ponadgminnym. Dom jest jednostką budżetową finansowaną przez wojewodę w ramach zadania zleconego przez administracje rządową zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 z późn. zm.) do zadań zleconych z zakresu administracji rządowej realizowanych przez gminę należy prowadzenie i rozwój infrastruktury środowiskowych domów samopomocy dla osób z zaburzeniami psychicznymi.

Środowiskowy Dom Samopomocy w R. nad S. będzie wykorzystywać objęty wnioskiem samochód do przewozu osób niepełnosprawnych na zajęcia rehabilitacyjne do ośrodka wsparcia, którym jest Środowiskowy Dom Samopomocy w R. nad S., zgodnie z § 1 pkt 6 załącznika nr... do zarządzenia nr. Wojewody Podkarpackiego z dnia..... w sprawie zasad określających sposób organizowania prowadzenia i finansowania środowiskowych domów samopomocy dla osób z zaburzeniami psychicznymi, "w miarę posiadanych środków finansowych zapewnia się uczestnikowi przewóz do i z Środowiskowego Domu Samopomocy". Zakupiony samochód będzie przeznaczony wyłącznie do przewozu osób niepełnosprawnych na zajęcia i z powrotem do miejsca zamieszkania. Uczestnicy dowożeni z miejsca zamieszkania do ośrodka wsparcia nie będą ponosić odpłatności za przewóz. Z tego tytułu samochód będzie służył wyłącznie czynnościom zwolnionym od podatku.

Gmina jest podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gmina ma prawo do obniżenia podatku VAT należnego o podatek naliczony w związku z zdarzeniem przyszłym dotyczącym planowanego zakupu samochodu osobowego, zwanego mikrobusem w wersji standardowej, 9 osobowego, do przewozu osób niepełnosprawnych na zajęcia terapeutyczno-rehabilitacyjne do Środowiskowego Domu Samopomocy.

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina stoi na stanowisku, że nie może obniżyć podatku należnego o podatek naliczony, wynikającego z przyszłej realizacji ww. programu, ponieważ jest to realizacja zadania niezwiązana z działalnością opodatkowaną i nie ma podstaw do odliczenia podatku VAT. Zakupiony w przyszłości samochód nie będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 1st. 4, art. 120 ust. 17 119 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 tej ustawy czynnościami opodatkowanymi VAT są odpłatna dostawa towarów, odpłatne świadczenie usług eksport towarów, import towarów, wewnątrzspólnotowe nabycie i wewnątrzspólnotowa dostawa towarów. Nieodpłatne świadczenie usług nie jest opodatkowane podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Oznacza to, że opodatkowaniu co do zasady podlegają czynności wykonane odpłatnie. Jednakże ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonane nieodpłatnie z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Użyczenie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, gdyż w tym przypadku nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Stanowi natomiast nieodpłatne świadczenie usług.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy nieodpłatne świadczenie usług nie będące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części traktuje się jak odpłatne świadczenie usług. Nieodpłatne świadczenie usług może być więc zrównane z odpłatnym świadczeniem usług, jeżeli nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu tego towaru w całości lub w części.

Zgodnie z przepisem § 8 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, obok najmu i dzierżawy, regulujących zasady używania rzeczy. Zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Przedmiotem użyczenia mogą być tylko rzeczy, a więc przedmioty materialne (art. 45 Kodeksu cywilnego). Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność.

Z wniosku wynika, iż Gmina, będąc podatnikiem podatku od towarów i usług, zamierza zakupić samochodu do przewozu osób niepełnosprawnych na zajęcia terapeutyczno-rehabilitacyjne w ramach programu PFRON - "Program wyrównywania różnic między regionami". Samochód zakupiony w ramach realizacji programu nie będzie wykorzystywany przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, ponieważ Gmina zamierza przekazać go do nieodpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia Środowiskowemu Domu Samopomocy. Środowiskowy Dom Samopomocy jest gminną jednostką organizacyjną pomocy społecznej pobytu dziennego o zasięgu ponadgminnym. Dom ten jest jednostką budżetową finansowaną przez Wojewodę w ramach zadania zleconego przez Wojewodę. Do zadań zleconych z zakresu administracji rządowej realizowanych przez gminę należy prowadzenie i rozwój infrastruktury środowiskowych domów samopomocy dla osób z zaburzeniami psychicznymi.

Reasumując, ponieważ samochód nie będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej zakup samochodu do przewozu osób niepełnosprawnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.