IBPP1/443-499/14-2/MGO - Opodatkowanie podatkiem VAT darowizny nieruchomości gruntowej na rzecz syna.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 10 marca 2015 r. sygn. akt I SA/Rz 88/15 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 5 lipca 2017 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 marca 2017 r. sygn. akt I FSK 1049/15 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 maja 2014 r. (data wpływu 20 maja 2014 r.) uzupełnionym pismem z 18 sierpnia 2014 r. (data wpływu 21 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania darowizny nieruchomości gruntowej na rzecz syna na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 czerwca 2014 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania darowizny nieruchomości gruntowej na rzecz syna, na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy.

Wniosek został uzupełniony pismem z 18 sierpnia 2014 r. (data wpływu 21 sierpnia 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 7 sierpnia 2014 r. znak: IBPP1/443-499/14/ES.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 2 września 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów wydał postanowienie znak: IBPP1/443-499/14/ES, którym pozostawił bez rozpatrzenia wniosek z 16 maja 2014 r. (data wpływu 20 maja 2014 r.) uzupełniony pismem z 18 sierpnia 2014 r. (data wpływu 21 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania darowizny nieruchomości gruntowej na rzecz syna.

Na powyższe postanowienie Wnioskodawca złożył zażalenie z dnia 12 września 2014 r. (data wpływu 18 września 2014 r.).

Po rozpatrzeniu zażalenia Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, postanowieniem z 14 listopada 2014 r. znak: IBPP3/4433-8/14/AZ utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie z 2 września 2014 r. znak: IBPP1/443-499/14/ES.

Wnioskodawca na postanowienie z 14 listopada 2014 r. znak: IBPP3/4433-8/14/AZ złożył skargę z dnia 17 grudnia 2014 r. (data wpływu 23 grudnia 2014 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem 10 marca 2015 r. sygn. akt I SA/Rz 88/15 uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie z dnia 2 września 2014 r.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 10 marca 2015 r. sygn. akt I SA/Rz 88/15 Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach złożył skargę kasacyjną z 22 kwietnia 2015 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z 24 marca 2017 r. sygn. akt I FSK 1049/15 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie opodatkowania darowizny nieruchomości gruntowej na rzecz syna wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą - poradnia stomatologiczna. Usługi świadczone są zwolnione z podatku VAT. Ponadto Wnioskodawca oprócz ww. działalności wynajmuje lokal usługowy doliczając i odliczając podatek VAT.

W 2010 r. Wnioskodawca zakupił nieruchomość gruntową nie odliczając od tej transakcji podatku VAT. Na dzień kupna tej nieruchomości nie było dla niej planu zagospodarowania przestrzennego. Plan taki został uchwalony później i wedle niego nieruchomość powyższa została zaliczona do zurbanizowanych terenów niezabudowanych lub w trakcie budowy. Nieruchomość ta jest nadal niezabudowana i nie jest wykorzystywana w działalności Wnioskodawcy. W niedalekiej przyszłości zamierza darować synowi tą nieruchomość gruntową, którą syn będzie wykorzystywał w swojej działalności. Od tej darowizny Wnioskodawca nie będzie rozliczał podatku VAT.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Wnioskodawca jest dentystą, dr nauk medycznych.

Usługi dentystyczne świadczone przez Wnioskodawcę są zwolnione z VAT, jest poza tym czynnym zarejestrowanym podatnikiem z tytułu wynajmu lokalu, o czym była mowa w opisie zdarzenia przyszłego.

Nieruchomość niezabudowana będąca przedmiotem darowizny składa się z dwóch działek wyodrębnionych geodezyjnie, każda ze swoim numerem (1074/76 i 1074/78).

Wnioskodawca nabył nieruchomość gruntową wyłącznie na cele prywatne.

Tak nieruchomość została nabyta do majątku prywatnego na potrzeby takie, jakie zaspokaja grunt.

Nieruchomość nie została nabyta na potrzeby działalności gospodarczej. Wnioskodawca prowadzi działalność medyczną. Nieruchomość została nabyta na potrzeby prywatne.

Nabycie nieruchomości nie zostało udokumentowane fakturą.

Nieruchomość została nabyta od osoby niebędącej podatnikiem VAT i nie podlegała podatkowi VAT.

Przy nabyciu nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego

Nabycie nieruchomości nie było związane z dentystyczną działalnością Wnioskodawcy, a co za tym idzie nieruchomość nie stanowiła środka trwałego, ani towaru handlowego.

Nieruchomość nie była w ogóle wykorzystywana od dnia jej zakupu przez Wnioskodawcę.

Nieruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest dentystą.

Nieruchomość nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej. Wnioskodawca jest dentystą.

Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym, jest dentystą.

Wnioskodawca na nieruchomości nigdy nie prowadził gospodarstwa rolnego - jest dentystą.

Nie było żadnych płodów rolnych. Wnioskodawca jest dentystą.

Nieruchomość nie była przedmiotem ani najmu, ani dzierżawy.

Dla nieruchomości zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy. Działki te oznaczone są symbolem Bp - tereny przeznaczone pod zabudowę (niezabudowane).

Syn Wnioskodawcy na moment darowizny nie będzie czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Syn Wnioskodawcy będzie wykorzystywał nieruchomość do jej wynajmu, w przyszłości ewentualnie do deweloperki.

Wnioskodawca nie posiada na dzień dzisiejszy innych nieruchomości przeznaczonych do dostawy.

Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej żadnej dostawy innych działek, jest dentystą.

Na dzień pisania wniosku darowizna nie była dokonana, a obecnie z uwagi na sezon urlopowy pełnomocnik Wnioskodawcy nie ma kontaktu z Wnioskodawcą by uzyskać informację o darowiźnie. Na marginesie fakt jej ewentualnego dokonania nie ma znaczenia dla uzyskania indywidualnej interpretacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy darowizna na rzecz syna nieruchomości gruntowej niezabudowanej podlega podatkowi od towarów i usług czy jest zwolniona z tego podatku?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Nieodpłatna dostawa towarów oraz nieodpłatne świadczenie usług, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji wskazanych w art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

* jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przywołane powyżej przepisy obowiązujące w tym zakresie uznać należy, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny pozostają neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania). Zatem stwierdzić należy, że darowizna nieruchomości, przy nabyciu której Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług, w tym przypadku tym bardziej jest to uzasadnione, bowiem nieruchomość będąca przedmiotem darowizny nie należy do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i nie jest wykorzystywana na potrzeby jego działalności.

Reasumując ustawa o VAT traktuje darowizny jako dostawę towarów, która jest opodatkowana VAT-em na zasadach ogólnych, co oznacza, że darowiznę trzeba opodatkować VAT-em, gdy spełnione są dwa warunki:

* przekazywane nieodpłatnie towary są własnością przedsiębiorstwa,

* przedsiębiorca miał prawo do odliczenia podatku VAT przy nabyciu tych towarów.

Powyższe warunki w niniejszej sprawie nie zostaną spełnione, zatem opisana w stanie faktycznym darowizna nieruchomości nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

* jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie (w tym także darowizna) tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Stosownie do treści art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1966 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Natomiast w świetle art. 890 § 1 k.c., oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego.

Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną uregulowaną w tytule XXXIII Kodeksu cywilnego, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W wyroku z 10 marca 2015 r. sygn. akt I SA/Rz 88/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie stwierdził, że "Podany we wniosku stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe stanowi jedyną podstawę faktyczną wydanej interpretacji i tym samym wyznacza granice, w jakich interpretacja wywoła określone w ustawie skutki prawne. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 10 marca 2010 r., II FSK 1557/2008, LexPolonica nr 2270228 (ONSAiWSA 2011, Nr 5, poz. 102), uznał, że wnioskowy charakter postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej uzasadnia przyjęcie, że organ wydający tę interpretację jest związany merytorycznie zakresem problemu prawnego, jaki zainteresowany określił we wniosku. W wyroku podkreślono, że na podstawie przepisów działu II rozdziału 1a Ordynacji podatkowej organy podatkowe nie są uprawnione do ustalania i dowodowego weryfikowania stanu faktycznego dochodzonej przez wnioskodawcę interpretacji prawa podatkowego ani do udzielania jej w obszarze przepisów prawnych nieprzedstawionych w stanowisku wnioskodawcy odnośnie do podatkowej kwalifikacji danego stanu faktycznego. Z kolei w wyroku z 31 maja 2012 r" II FSK 206/2011 (LexPolonica nr 3933118) Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił, że ze względu na treść art. 14c § 1ab initio Ordynacji podatkowej oraz konsekwencje prawne oceny stanowiska wnioskodawcy przez organ interpretujący, o których mowa w art. 14k i 14 m Ordynacji podatkowej organ interpretujący nie może wyjść w tej ocenie poza granice zakreślone treścią pytania postawionego we wniosku o interpretację (uchwała NSA z 25 czerwca 2012 r., II FPS 2/2012, LexPolonica nr 3913909, ONSAiWSA 2012, Nr 5, poz. 77) - Elektroniczna wersja komentarza - Ordynacja podatkowa. Komentarz Babiarz Stefan, Dauter Bogusław, Gruszczyński Bogusław, Hauser Roman, Kabat Andrzej, Niezgódka- Medek Małgorzata, LexPolonica). Skoro w niniejszej sprawie Skarżący wskazał, że nabył nieruchomość do majątku prywatnego na cele osobiste, to podjęte przez organ działania (szczegółowo opisane w stanie faktycznym uzasadnienia wyroku) zmierzające do zweryfikowania przedstawionego we wniosku stanu faktycznego zgodnie z tym co wyżej, stanowią niedopuszczalną w postępowaniu o wydania interpretacji, ingerencję organu. Należy przy tym zauważyć, że organ przyznał, że celem prywatnym może być nabycie nieruchomości dla zabezpieczenia potrzeb mieszkaniowych swoich ewentualnie rodziny."

Jak podkreślił WSA w Rzeszowie "na podatniku spoczywa obowiązek wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego, który następnie wyznacza granice ochrony prawnej związanej z wydaną na jego podstawie interpretacją. Odstępstwa od przedstawionego we wniosku stanu faktycznego będą ustalane w postępowaniu podatkowym, w którym Skarżący nie będzie mógł z tego powodu zasłaniać się treścią wydanej interpretacji."

Natomiast Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 24 marca 2017 r. sygn. akt I FSK 1049/15 stwierdził, że "Za w pełni zasadne uznał Naczelny Sąd Administracyjny stanowisko Sądu pierwszej instancji, że próba analizowania przez organ wszelkich form działalności podatnika pod kątem możliwych przejawów prowadzenia przez niego działalności gospodarczej na gruncie niniejszego postępowania, które ma charakter szczególny, bo dotyczy interpretacji, a nie wymiaru podatkowego - nie ma uzasadnienia. Stanowisko takie nie wyraża błędnej wykładni art. 14b § 3 O.p. Skarżący w ramach realizacji obowiązku wyczerpującego przedstawienia zdarzenia przyszłego stwierdził, że "od dnia zakupu nieruchomość nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej". Takie deklaracje ze strony wnioskującego o interpretację powinny zostać potraktowane jako element stanu faktycznego. Działanie organu, który uznał za konieczne zweryfikowanie twierdzenia skarżącego, że nieruchomość nie jest związana z żadną działalnością gospodarczą, trafnie zostało ocenione w zaskarżonym wyroku jako niedopuszczalna ingerencja w przedstawiony przez podatnika stan faktyczny. Jakkolwiek rację ma organ podnoszący w skardze kasacyjnej, że okoliczność prowadzenia działalności gospodarczej ma charakter obiektywny jednakże, jak słusznie podkreślono w zaskarżonym wyroku, o ile skarżący przedstawi okoliczności niezgodne ze stanem faktycznym, nie będzie mógł skorzystać z ochrony prawnej jaką niesie za sobą wydana dla niego interpretacja."

Z opisu sprawy wynika, że w 2010 r. Wnioskodawca zakupił nieruchomość gruntową. Nieruchomość została nabyta do majątku prywatnego na potrzeby takie, jakie zaspokaja grunt. Nieruchomość nie została nabyta na potrzeby działalności gospodarczej. Wnioskodawca prowadzi działalność medyczną. Nieruchomość została nabyta na potrzeby prywatne. Nabycie nieruchomości nie zostało udokumentowane fakturą. Nieruchomość została nabyta od osoby niebędącej podatnikiem VAT i nie podlegała podatkowi VAT. Przy nabyciu nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nabycie nieruchomości nie było związane z dentystyczną działalnością Wnioskodawcy, a co za tym idzie nieruchomość nie stanowiła środka trwałego, ani towaru handlowego. Nieruchomość nie była w ogóle wykorzystywana od dnia jej zakupu przez Wnioskodawcę. Nieruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej. Nieruchomość nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej. Nieruchomość nie była przedmiotem ani najmu, ani dzierżawy. Dla nieruchomości zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy. Działki te oznaczone są symbolem Bp - tereny przeznaczone pod zabudowę (niezabudowane). Wnioskodawca w niedalekiej przyszłości zamierza darować synowi tą nieruchomość gruntową, którą syn będzie wykorzystywał w swojej działalności. Nieruchomość niezabudowana będąca przedmiotem darowizny składa się z dwóch działek wyodrębnionych geodezyjnie, każda ze swoim numerem (1074/76 i 1074/78).

Mając na uwadze przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że darowizna nieruchomości niezabudowanej tj. działek nr 1074/76 i 1074/78 przez Wnioskodawcę na rzecz syna nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawca dla tej czynności nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Jak wskazał Wnioskodawca - nabył on przedmiotową nieruchomość do majątku prywatnego. Nieruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem darowizna nieruchomości niezabudowanej na rzecz syna zostanie dokonana z majątku prywatnego Wnioskodawcy. Tym samym czynność darowizny nieruchomości niezabudowanej przez Wnioskodawcę z majątku prywatnego na rzecz syna nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako czynność pozostająca poza zakresem podatku VAT.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż nieruchomość niezabudowana nie stanowi majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Bez znaczenia w sprawie pozostaje również stwierdzenie Wnioskodawcy, że przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wnioskodawcy nie mogło bowiem przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości, gdyż nie została ona nabyta na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej.

Skoro darowizna nastąpi w wykonaniu czynności pozostających poza zakresem VAT, to w sprawie nie znajdują zastosowania przepisy ustawy o VAT, w tym art. 7 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.