IBPP1/443-474/07/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2007 r. (data wpływu 14 listopada 2007 r.) uzupełnione pismem z dnia 11 lutego 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek budowlanych i przeznaczonych pod zabudowę, obowiązku rejestracji w podatku od towarów i usług z tytułu dostawy działek, a także możliwości dokonania zgłoszenia zaprzestania działalności podlegającej opodatkowaniu - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 listopada 2007 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntów.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 lutego 2008 r. (data wpływu 12 lutego 2008 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 30 stycznia 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca w 2005 r. dokonał zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R i został zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT. Rejestracji dokonano, jak twierdzi Wnioskodawca, w związku z interpretacją art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług stosowaną przez Urzędy Skarbowe, traktującą osobę fizyczną dokonującą wielokrotnej sprzedaży działek budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, jako działalność gospodarczą w rozumieniu tej ustawy.

Wnioskodawca podkreśla, iż nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przytoczył wyrok NSA sygn. Akt IFPS 3/07.

Z uwagi na fakt, że wniosek zawierał braki formalne, pismem z dnia 30 stycznia 2008 r. (doręczono dnia 4 lutego 2008 r.) wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, co uczyniono pismem z dnia 11 lutego 2008 r. (data wpływu 12 lutego 2008 r.).

Ze złożonego uzupełnienia wynika m.in., że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Nie jest też rolnikiem ryczałtowym. Przedmiotowy grunt został nabyty przez Wnioskodawcę w 2003 r. z zamiarem poszerzenia gospodarstwa rolnego. Grunt ten został zakupiony jako zwolniony z podatku VAT u sprzedającego. Po zakupie okazało się, że w jego sąsiedztwie znajduje się rów przeciwpowodziowy, który powoduje odwodnienie gruntu co uniemożliwia produkcję rolną. W związku z tym nastąpił podział na 147 działek rolnych w tym 127 działek pod zabudowę zagrodową nową, z których 38 Wnioskodawca już sprzedał. Pozostałe grunty zostały przeznaczone na sprzedaż lub przekazanie rodzinie. W trakcie sprzedaży Wnioskodawca dokonał częściowego uzbrojenia działek. Grunt po podziale, zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, jest gruntem rolnym z możliwością zabudowy zagrodowej nowej.

Wnioskodawca od sprzedaży pierwszych 35 działek zapłacił podatek od towarów i usług, natomiast kolejne 3 działki zostały sprzedane jako zwolnione z podatku VAT. W okresie sprzedaży grunty nie były wykorzystywane pod uprawę, nie były też przedmiotem najmu czy dzierżawy. Działki w chwili sprzedaży nie były też zabudowane.Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działek Wnioskodawca przeznaczył na oszczędności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przytoczył wyrok NSA sygn. akt IFPS 3/07 w związku, dokonaną przez NSA interpretacją pojęcia działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 2 ust. 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ustępie 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wnioskodawca we wniosku z dnia 8 listopada 2007 r. stwierdza, iż nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.Należy w tym miejscu zaznaczyć, że dla potrzeb podatku od towarów i usług ustawodawca przewidział odrębną definicję działalności gospodarczej, która nie musi być tożsama z definicją wynikającą ze wskazanej przez Wnioskodawcę ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej. Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły (art. 2).

O ile ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje jedynie czynności wykonywane w sposób ciągły, zorganizowany i profesjonalny, o tyle ustawa o podatku VAT katalog podatników poszerza o podmioty, które mimo, że czynność wykonały jednorazowo, to jednak działały z zamiarem jej powtarzania. Z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku VAT mamy do czynienia jeżeli podmiot wykonując określone czynności działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy i ma zamiar wykonywać tego typu czynności częstotliwie. Działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT jest również działalność rolnicza jak też wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto, w myśl art. 5 ust. 2 ustawy o VAT odpłatna dostawa towarów, dokonana w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu niezależnie od tego, czy została wykonana z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Oznacza to, że jeśli podmiot wykonuje czynności, które w rozumieniu ustawy o VAT stanowią działalność gospodarczą, działa w charakterze podatnika w rozumieniu tej ustawy, to czynności te podlegają opodatkowaniu tym podatkiem, nawet jeśli podmiot nie uzyskał wpisu do odpowiedniego rejestru, np. wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Również samo prowadzenie zarejestrowanej działalności gospodarczej, nie jest warunkiem uznania podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług.

Ponadto z przytoczonych wyżej przepisów wynika też, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży. Potwierdzeniem powyższego jest orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, zgodnie z którym za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Zasada neutralności podatku VAT nakazuje uznać za działalność gospodarczą poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę przedstawione wyżej argumenty stwierdza się, że dostawę towarów lub świadczenie usług uznaje się za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, jeżeli w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie (częstotliwie), a wykorzystywane przy niej towary (usługi) zostały nabyte w celu spożytkowania do wykonywania działalności gospodarczej.

Przez zamiar częstotliwego wykonywania czynności należy rozumieć chęć powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzonej działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasokres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności.

O częstotliwym zamiarze wykonywania czynności w przypadku sprzedaży działek budowlanych świadczyć mogą takie fakty jak:

* zakup kilku odrębnych działek lub podział jednolitego areału gruntu na odrębne działki

* przeznaczenie wyodrębnionych działek dla celów sprzedaży,

* podjęcie czynności związanych z wystawieniem działek na sprzedaż.

Fakt wyodrębnienia przez Wnioskodawcę 147 działek wskazuje na to, iż działki te zostały wydzielone w tym celu i z tym zamiarem, by w sposób częstotliwy (powtarzalny) dokonywać ich sprzedaży i by mogły one przynieść sprzedającemu określony zysk. Są to właśnie te okoliczności, które wskazują na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy. Wskazuje na to też nowy charakter i przeznaczenie gruntu niezwiązanego z zaspokojeniem potrzeb osobistych Strony.

Należy zatem wskazać, iż Wnioskodawca dokonując dostawy 38 działek wydzielonych z gruntu nabytego z zamiarem prowadzenia na nim działalności rolniczej, uznawanej zgodnie z cyt. art. 15 ust. 2 ustawy także za działalność gospodarczą, zachowuje się jak podatnik podatku od towarów i usług. Ponadto Wnioskodawca zamierza sprzedać kolejnych kilkadziesiąt działek.

W związku z powyższym stwierdza się, że sprzedaż działek budowlanych i przeznaczonych pod zabudowę nosi w przedmiotowej sprawie znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a Wnioskodawca dokonując ich dostawy, wykonuje czynności o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kwestę wysokości opodatkowania podatkiem VAT regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy o podatku od towarów i usług (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w art. 43 ustawy o VAT zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. W myśl ust. 1 pkt 9 przywołanego art. 43 ustawodawca zwolnił od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego Wnioskodawca jest zobowiązany opodatkować dostawę terenów budowlanych i przeznaczonych pod zabudowę stawka VAT w wysokości 22%.

Ponadto z przedstawionego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca był obowiązany dokonać i dokonał rejestracji w zakresie podatku od towarów i usług, w myśl art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, który stanowi, iż podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3, który stanowi, iż podmioty zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Wnioskodawca dokonał rejestracji w 2005 r. zgodnie z ww. przepisem i tym samym potwierdził, że będzie dokonywał czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, będzie prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu tej ustawy, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Kwestię dokonania zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT uregulowano w art. 96 ust. 6 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku nie może być mowy o zaprzestaniu przez Wnioskodawcę wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jak wskazano we wniosku Strona zamierza nadal dokonywać sprzedaży działek, a zatem czynności podlegające opodatkowaniu będą nadal wykonywane.

Zaznaczyć należy również, że z uwagi na przedmiot sprzedaży (grunty budowlane i przeznaczone pod zabudowę) Wnioskodawca nie ma prawa do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W przedmiotowej sprawie znajduje bowiem zastosowanie przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy o VAT, w myśl którego zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.

Podsumowując stan faktyczny i prawny obowiązujący w przedmiotowej sprawie stwierdzić należy, że mamy do czynienia z szeregiem okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż nieruchomości wskazanych we wniosku należy zakwalifikować jako dokonaną w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą, a okoliczności te są następujące:

* Wnioskodawca prowadzi działalność rolniczą, która w rozumieniu ustawy o VAT jest działalnością gospodarczą,

* zakupu działki rolniczej dokonano z zamiarem jego przeznaczenia na cele działalności gospodarczej - powiększenie gospodarstwa rolnego,

* dokonano uatrakcyjnienia gruntu poprzez jego podział na 147 mniejszych działek w tym 127 działek przeznaczonych pod zabudowę zagrodową, z których część w latach 2005 - 2007 sprzedano, również pozostałe kilkadziesiąt działek przeznaczono do sprzedaży,

* dokonano uatrakcyjnienia gruntu poprzez jego częściowe uzbrojenie,

* w związku ze sprzedażą działek dokonano rejestracji dla celów podatku od towarów i usług, zatem Wnioskodawca stał się podatnikiem podatku VAT czynnym,

* środki uzyskane ze sprzedaży zostaną przeznaczone na oszczędności.

Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż zarówno w momencie nabycia gruntu, jak i w czasie jego posiadania, podjęto szereg działań wskazujących na zamiar związania zakupionej nieruchomości z działalnością gospodarczą, a zatem ich sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem. Tym samym Wnioskodawca staje się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe czynności noszą również znamiona zaplanowanych, co wyczerpuje zakwalifikowanie ich jako działalności zarobkowej i gospodarczej.

Reasumując należy więc stwierdzić, iż Wnioskodawca działa w przedmiotowej sprawie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, dokonując przy tym dostawy towarów (gruntów), co do których nie ma ustawowej możliwości skorzystania ze zwolnienia od tego podatku, tym samym zobowiązany był do dokonania zgłoszenia rejestracyjnego już przed sprzedażą pierwszej takiej działki i opodatkowania dostawy wszystkich działek budowlanych i przeznaczonych pod zabudowę 22% stawką podatku VAT. Zatem dokonane zgłoszenie rejestracyjne jest jak najbardziej zasadnie, a z uwagi na zamiar dalszego kontynuowania sprzedaży działek brak jest podstaw prawnych do zgłoszenia naczelnikowi urzędu skarbowego zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, nie było ono bowiem dokonane bez podstawy prawnej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto należy zaznaczyć, iż powołany wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczy konkretnej sprawy, osądzonej w określonym stanie faktycznym. Rozstrzygnięcie dokonane przez Sąd jest wiążące w sprawie, w której zostało wydane, a organy podatkowe nie są związane rozstrzygnięciami sądów administracyjnych w indywidualnych sprawach, gdyż nie stanowią one źródła powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.