IBPP1/443-445/14/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 maja 2014 r. (data złożenia 6 maja 2014 r.), uzupełnionym pismem złożonym w tut. Organie w dniu 1 sierpnia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży mieszkania - jest prawidłowe.

W dniu 6 maja 2014 r. w tut. Organie złożono ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży mieszkania.

Wniosek został uzupełniony pismem złożonym w tut. Organie w dniu 1 sierpnia 2014 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 17 lipca 2014 r. nr IBPP1/443-445/14/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Po śmierci męża w 2006 r. i przeprowadzeniu postępowania spadkowego, Wnioskodawca sprzedał dom, gdyż musiał podzielić się spadkiem z pasierbem i nie stać było Wnioskodawcy na utrzymanie domu. Sprzedaż nastąpiła w 2012 r. i w tym samym roku, czyli w 2012, Wnioskodawca kupił małe 36 m² mieszkanie developerskie, do którego przeprowadził się w marcu 2013 r. po jego wykończeniu.

Jednakże mieszkanie to okazało się zbyt małe, Wnioskodawca źle się w nim czuł, wszystkie okna wychodziły na parking samochodowy. Hałas w dzień i w nocy. Również sąsiedztwo okazało się bardzo hałaśliwe. Wnioskodawca nie był w stanie tam mieszkać. Wnioskodawca znalazł kupca i mieszkanie sprzedał w 2013 r. we wrześniu.

Na okres poszukiwań nowego mieszkania Wnioskodawca wynajął mieszkanie, w którym to mieszkał przez okres 5 miesięcy.

W 2013 r. Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną na zakup mieszkania, a końcowy zakup nastąpił 25 lutego 2014 r. Mieszkanie to Wnioskodawca zakupił w stanie deweloperskim, które wykańcza i od dwóch tygodni w nim mieszka. Okazało się jednak, czego wcześniej Wnioskodawca nie wiedział i nie wziął pod uwagę, że bliskość Zakładów przemysłowych i wydzielające się stamtąd opary i zapachy są dla Wnioskodawcy nie do zniesienia. Mimo że mieszkanie jest ładne i lokalizacja, bliskość miasta również, to jednak Wnioskodawca będzie zmuszony sprzedać to mieszkanie. Wnioskodawca nie jest w stanie żyć, gdzie nie będzie mógł otworzyć okna, balkonu. Bóle głowy, nudności powodują, że Wnioskodawca nie może, mając 63 lata, tak żyć. Wnioskodawca zdobył doświadczenie do czego trzeba przywiązywać uwagę, aby godnie spędzić resztę życia.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

1. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie prowadził nigdy.

2. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i nigdy nie był więc nie składał deklaracji VAT-7 i nie odprowadzał podatku należnego.

3. Zakupiony lokal mieszkalny służy celom mieszkalnym Wnioskodawcy i jego syna. Od dnia zakupu, tj. od 25 lutego 2014 r., było wykonywane wykończenie mieszkania i jego przygotowanie do zamieszkania, np.: malowanie, położenie podłóg, zabudowy meblowe. Po wykonaniu prac wykończeniowych Wnioskodawca wraz z synem zamieszkali w ww. mieszkaniu. Ponieważ syn prowadzi działalność gospodarczą, po zmianie adresu zamieszkania syna, stan ten został odnotowany w formie zmiany adresu zamieszkania syna we wniosku CEiDG. Syn nie odlicza żadnych kosztów związanych z jego zamieszkaniem pod tym adresem w prowadzonej na swoje imię i nazwisko firmie, jak również nie jest współwłaścicielem ww. mieszkania, jedynie zamieszkuje w nim wraz z Wnioskodawcą. Mieszkanie nie jest więc wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej ani przez Wnioskodawcę, ani przez kogokolwiek innego oraz nie będzie wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej zwolnionej lub opodatkowanej.

4. W stosunku do ww. mieszkania nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

5. Mieszkanie nie zostało wpisane do ewidencji środków trwałych, ani też nie stanowi towaru handlowego.

6. Mieszkanie nie jest i nie było przedmiotem najmu, dzierżawy ani umowy o podobnym charakterze więc Wnioskodawca nie czerpie i nie czerpał żadnych pożytków z tego tytułu.

7. Mieszkanie nie było i nie jest przedmiotem najmu.

8. W odpowiedzi na pytanie Organu: "Jaki jest symbol PKOB budynku, w którym znajduje się ww. mieszkanie określony zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.)", Wnioskodawca odpowiedział, że ponieważ nie jest osobą prowadzącą działalność w sferze budownictwa, to nie ma wiedzy i nie ma potrzeby wiedzieć, gdyż nie jest ta wiedza do niczego mu potrzebna. Wnioskodawca zakupił mieszkanie w budynku wielorodzinnym bezpośrednio od firmy, która ten budynek wybudowała. Być może jest to PKOB 11, ale - jak podkreślił Wnioskodawca - nie jest on specjalistą w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych.

9. Oddanie do użytkowania nastąpiło dnia 30 czerwca 2014 r. Poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na wykończenie mieszkania nie stanowiły 30% wartości początkowej.

10. Tak jak Wnioskodawca opisał w punkcie 9, wydatki poniesione nie stanowiły 30% wartości zakupu mieszkania. W stosunku do tych wydatków Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Mieszkanie zostało zakupione w 2014 r. więc nie może być mowy o 5-letnim okresie jego używania w ogóle. Zakupiony przez Wnioskodawcę lokal został w celu mieszkaniowym czyli żeby w nim mieszkać, ponieważ Wnioskodawca działalności gospodarczej opodatkowanej czy zwolnionej nie prowadzi.

11. Niestety Wnioskodawca nie wie jaki okres może upłynąć między pierwszym zasiedleniem a dostawą mieszkania. Jak Wnioskodawca zaznaczył w złożonym pierwszym wniosku, pytanie dotyczyło zdarzenia przyszłego, hipotetycznie mogącego mieć miejsce jeżeli znajdzie się nabywca na mieszkanie Wnioskodawcy, które - jak opisywał we wniosku - nie spełnia jednak oczekiwań Wnioskodawcy, więc bardzo poważnie zastanawia się on nad sprzedażą ww. mieszkania. Wnioskodawca nie ukrywa, że na podjęcie decyzji ostatecznej o sprzedaży ww. mieszkania ma wpływ czas oczekiwania na otrzymanie od Organu interpretacji zdarzenia przedstawionego we wniosku, jak również sama ocena przez Organ sytuacji i udzielona odpowiedź, gdyż od niej w dużej mierze zależeć będzie jaką decyzję Wnioskodawca podejmie co do losów ww. mieszkania.

12. Wnioskodawca posiada inne nieruchomości nabyte jako masa spadkowa po swoim zmarłym mężu. Podatek z tego tytułu został opłacony.

13. Podatek VAT nie był płacony i nie było złożone zgłoszenie rejestracyjne VAT-R, gdyż Wnioskodawca nie sprzedawał nieruchomości w ramach prowadzonej firmy.

14. Środki ze sprzedaży mieszkania zostaną przeznaczone na zakup lokalu mieszkalnego dla Wnioskodawcy i syna, takiego który będzie odpowiadał i spełniał oczekiwania Wnioskodawcy.

15. W odpowiedzi na pytanie organu: "Jakie działania marketingowe Wnioskodawca podejmował w celu sprzedaży mieszkania", Wnioskodawca odpowiedział, że na razie nie były podejmowane żadne działania marketingowe.

16. Jako osoba prywatna Wnioskodawca zamieści prawdopodobnie ogłoszenia np. w prasie lub na portalach internetowych do tego celu przeznaczonych.

17. Ogłoszenia mogą być zamieszczone w prasie, internecie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż drugiego mieszkania w przeciągu dwóch lat nie spowoduje, że od tej czynności będzie do odprowadzenia podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, całe swoje życie mieszkał on w domu jednorodzinnym i dlatego nie mógł przewidzieć pewnych spraw, które w tak znaczący sposób negatywnie będą wpływać na jego życie. Hałas, samochody parkujące w dzień i noc, zapachy z zakładów przemysłowych, które powodują bóle głowy i nudności już po dwutygodniowym zamieszkaniu. Dlatego Wnioskodawca uważa, że są to sprawy, które na pewno nie powinny zobowiązywać go do płacenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 tej ustawy definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 powołanej ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Ustawodawca, w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem "przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel" (art. 7 ust. 1 ustawy), a towarami w świetle tej ustawy - co do zasady - są rzeczy oraz ich części (art. 2 pkt 6 ustawy). Takie zdefiniowanie konstytutywnego aspektu dostawy towarów - odwołując się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą - sprawia, iż przedmiotem opodatkowania może być nie tylko sprzedaż czy zamiana rzeczy jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych, ale również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki.

Jak już wskazano powyżej, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. Przepis nie wspomina stricte o przeniesieniu prawa własności. Mając na uwadze powyższe, sprzedaż udziału w prawie własności nieruchomości należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie każda bowiem czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 tej ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje dostawy ze swojego majątku prywatnego nieruchomości, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie należy zwrócić uwagę na rozstrzygnięcie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10), oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10).

Z treści wskazanego orzeczenia wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie czy dany podmiot - w odniesieniu do konkretnej czynności - działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego stanu sprawy Wnioskodawca, w celu dokonania dostawy mieszkania, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym. Przyjęcie, że Wnioskodawca sprzedając mieszkanie działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jego działalność w tym zakresie przybrała formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności faktyczne sprawy nie wskazują, że jego aktywność dotycząca sprzedaży mieszkania zakupionego przez Wnioskodawcę 25 lutego 2014 r. (umowa przedwstępna zawarta w 2013 r.) będzie porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Wnioskodawcy nie towarzyszył przy nabyciu przedmiotowego mieszkania, ani w okresie jego posiadania - zamiar odsprzedaży, bowiem - jak podał - lokal został zakupiony w celu mieszkaniowym, czyli żeby w nim zamieszkać.

Jak ponadto wynika ze zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził nigdy działalności gospodarczej, nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i nigdy nie był więc nie składał deklaracji VAT-7 i nie odprowadzał podatku należnego. Zakupiony lokal mieszkalny służy celom mieszkalnym Wnioskodawcy i jego syna. Po wykonaniu prac wykończeniowych Wnioskodawca wraz z synem zamieszkali w ww. mieszkaniu.

Nie można także uznać, by mieszkanie służyło działalności gospodarczej w związku z tym, że syn Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą. Po zmianie adresu zamieszkania syna, stan ten został odnotowany w formie zmiany adresu zamieszkania syna we wniosku CEiDG. Syn nie odlicza żadnych kosztów związanych z jego zamieszkaniem pod tym adresem w prowadzonej na swoje imię i nazwisko firmie, jak również nie jest współwłaścicielem ww. mieszkania, jedynie zamieszkuje w nim wraz z Wnioskodawcą. Mieszkanie nie jest więc wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej ani przez Wnioskodawcę, ani przez kogokolwiek innego oraz nie będzie wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej zwolnionej lub opodatkowanej. W stosunku do ww. mieszkania nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Mieszkanie nie zostało wpisane do ewidencji środków trwałych, ani też nie stanowi towaru handlowego.

Mieszkanie nie jest i nie było przedmiotem najmu, dzierżawy ani umowy o podobnym charakterze więc Wnioskodawca nie czerpie i nie czerpał żadnych pożytków z tego tytułu.

Po zakupie przedmiotowego mieszkania okazało się, czego wcześniej Wnioskodawca nie wiedział i nie wziął pod uwagę, że bliskość Zakładów przemysłowych i wydzielające się stamtąd opary i zapachy są dla Wnioskodawcy nie do zniesienia. Mimo że mieszkanie jest ładne i lokalizacja, bliskość miasta również, to jednak Wnioskodawca będzie zmuszony sprzedać to mieszkanie. Wnioskodawca nie jest w stanie żyć, gdzie nie będzie mógł otworzyć okna, balkonu. Bóle głowy, nudności powodują, że Wnioskodawca nie może tak żyć.

Środki ze sprzedaży mieszkania zostaną przeznaczone na zakup lokalu mieszkalnego dla Wnioskodawcy i syna, takiego który będzie odpowiadał i spełniał oczekiwania Wnioskodawcy.

Na razie nie były podejmowane żadne działania marketingowe w celu sprzedaży mieszkania. Jako osoba prywatna Wnioskodawca zamieści prawdopodobnie ogłoszenia np. w prasie lub na portalach internetowych do tego celu przeznaczonych.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji nie wystąpiły zatem wskazane w orzeczeniu TSUE C-180/10 i C-181/10 okoliczności związane z posiadaniem mieszkania, które wskazywałyby na zaangażowanie, w celu jego sprzedaży środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie można więc przypisać Wnioskodawcy aktywności porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Wnioskodawca, dokonując zbycia przedmiotowego mieszkania niewykorzystywanego do celów prowadzenia działalności gospodarczej, wykonuje zatem czynności zarządu swoim majątkiem prywatnym. Nie można uznać, by planowana przez niego sprzedaż ww. mieszkania przybrała formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą i zorganizowaną.

Wobec powyższego uznać należy, że zbycie przedmiotowego mieszkania nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia tego mieszkania, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego - charakteru takiej działalności). To wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym niemających cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Na uznanie przedmiotowej sprzedaży zakupionego 25 lutego 2014 r. mieszkania za sprzedaż niemającą cech działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT nie wpłynie kwestia dokonanej już przez Wnioskodawcę w 2012 r. sprzedaży domu w celu podzielenia się spadkiem z pasierbem i ze względu na brak możliwości utrzymania domu oraz dokonana przez Wnioskodawcę w 2013 r. sprzedaż zakupionego w 202 r. mieszkania, które okazało się dla Wnioskodawcy zbyt małe i w którym Wnioskodawca źle się czuł ze względu na hałas. Były to bowiem sprzedaże majątku Wnioskodawcy związane z zaistniałą sytuacją losową (sprzedaż domu) lub z okolicznościami, które okazały się dopiero w trakcie użytkowania zakupionego mieszkania (sprzedaż mieszkania o pow. 36 m²) i nie mogą doprowadzić do uznania, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż kolejnego mieszkania, w którym Wnioskodawca nie jest w stanie żyć ze względu na bóle głowy i nudności spowodowane bliskością Zakładów przemysłowych, będzie dokonana w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Tym samym nie można uznać sprzedaży przedmiotowego mieszkania przez Wnioskodawcę za przejaw jego działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Mając zatem na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy uznać, że w ocenie tut. Organu nie stwierdzono aktywności Wnioskodawcy w planowanym zbyciu przedmiotowego mieszkania, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności - zatem Wnioskodawcy nie można w tej konkretnej sytuacji uznać za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca, dokonując sprzedaży przedmiotowego mieszkania, korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem osobistym.

W konsekwencji stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowego mieszkania nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że nie powinien być zobowiązany do płacenia podatku VAT - uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego bądź zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.