IBPP1/443-442/11/AL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2011 r. (data wpływu 8 marca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 maja 2011 r. (data wpływu za pośrednictwem faksu 30 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia stawki podatku VAT w związku z prowadzoną działalnością związaną z produkcją filmów, nagrań wideo, programów telewizyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 8 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia stawki podatku VAT w związku z prowadzoną działalnością związaną z produkcją filmów, nagrań wideo, programów telewizyjnych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 maja 2011 r. (data wpływu za pośrednictwem faksu 30 maja 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, zwraca się z uprzejmą prośbą o uzyskanie informacji do jakiej stawki podatku VAT urząd skarbowy kwalifikuje jego działalność, przy założeniu, że rodzaj przeważającej działalności wg polskiej klasyfikacji działalności PKD 2007 to działalność związana z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych (59.11.Z). Do końca roku 2010 cała działalność Wnioskodawcy ovatowana była stawką 22%. Obecnie Wnioskodawca wraz z TVP realizuje film dokumentalny. Umowa koprodukcji zawarta została w listopadzie 2010 r. Telewizja jako koproducent wnosi do tej produkcji wkład finansowy, opodatkowany w momencie podpisania umowy stawką podatku VAT wynoszącą 22%. Obecnie z uwagi na zmianę stawek podatkowych Wnioskodawca nie jest wstanie kontynuować produkcji, ponieważ telewizja nie może wypłacić mu raty wkładu finansowego zgodnie z zawartą umową, powołując się na nie do końca jasną interpretację, jaką stawkę VAT ma teraz zastosować do rozliczenia Wnioskodawcy. Wnioskodawca uważa, iż jedyną autorytatywną odpowiedź może uzyskać od tut. Organu, dlatego prosi o zajęcie stanowiska w tej kwestii. Do wniosku dołączono umowę koprodukcyjną z telewizją.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 30 maja 2011 r. Wnioskodawca wskazał, iż usługi świadczone przez niego były sklasyfikowane do PKWiU:

* 59.11 - działalność związana z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych,

* 59.12 - działalność postprodukcyjna związana z filmami, nagraniami wideo i programami TV.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Do jakiej stawki VAT urząd skarbowy zalicza działalność związaną z produkcją filmów, nagrań wideo, programów telewizyjnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro stawki VAT podwyższono o 1 punkt procentowy (z 22% na 23% i z 7% na 8%) a do 31 grudnia 2010, obowiązywała Wnioskodawcę stawka 22%, to od 1 stycznia 2011 r. powinien On do rozliczeń swojej działalności stosować stawkę 23%.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem, podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na mocy art. 5a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług dla dostawy towarów i świadczenia usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a ustawy postanowiono, iż w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż prowadzi działalność związaną z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych. Obecnie Wnioskodawca realizuje film dokumentalny wraz z Telewizją Polską.

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod poz. 164 wymieniono sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 59.11.1 usługi związane z filmami, nagraniami wideo i programami telewizyjnymi - wyłącznie w zakresie produkcji programów telewizyjnych z zastrzeżeniem, że pozycja ta nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych. W konsekwencji możliwość zastosowania wspomnianej wyżej preferencyjnej stawki VAT zależy zasadniczo od tego, czy usługi produkcyjne świadczone przez Wnioskodawcę mogą zostać zaklasyfikowane jako produkcja programów telewizyjnych w rozumieniu ustawy.

Tut. Organ pragnie zauważyć, iż ani ustawa o podatku VAT, ani rozporządzenia do niej wydane nie definiują pojęcia produkcja programów telewizyjnych. W związku z tym, iż ani w ustawie, ani w PKWiU nie ma legalnej definicji programu telewizyjnego, należy dokonać jej wykładni w oparciu o przepisy z innych dziedzin.

W myśl art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226), w brzmieniu obowiązującym do dnia 22 maja 2011 r., programem (telewizyjnym lub radiowym) jest uporządkowany zestaw audycji radiowych lub telewizyjnych, reklam i innych przekazów, regularnie rozpowszechniony, pochodzący od jednego nadawcy. Natomiast pod pojęciem audycji (telewizyjnej lub radiowej) rozumie się część programu radiowego lub telewizyjnego, stanowiącą odrębną całość ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo (art. 4 pkt 5).

Biorąc pod uwagę powyższe definicje, programem telewizyjnym, będzie jedynie uporządkowany zestaw audycji telewizyjnych, reklam i innych przekazów wyprodukowanych przez nadawcę, którego produkcja będzie korzystała z preferencyjnej stawki (8%), na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze przedstawione wyżej przepisy prawa, uznać należy, iż wszystkie usługi produkcyjne mieszczące się w grupowaniu 59.11.1 PKWiU (których efektem nie jest program telewizyjny w rozumieniu ustawy o radiofonii i telewizji oraz które nie są jednocześnie wykonywane przez nadawcę telewizyjnego), podlegać będą opodatkowaniu stawką podstawową, to jest 23%.

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż w ramach umowy kooprodukcyjnej zawartej z Telewizją Wnioskodawca realizuje film dokumentalny.

Jak wskazano wyżej, stawką 8% określoną w poz. 164 załącznika nr 3 do ustawy nie zostały objęte usługi związane z filmami i nagraniami wideo. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że pojęcie filmu definiuje ustawa z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. Nr 132, poz. 1111 z późn. zm.), która w art. 4 ust. 1 określa, że filmem jest utwór dowolnej długości, w tym utwór dokumentalny lub animowany, złożony z serii następujących po sobie obrazów z dźwiękiem lub bez dźwięku, utrwalonych na jakimkolwiek nośniku umożliwiającym wielokrotne odtwarzanie, wywołujących wrażenie ruchu i składających się na oryginalną całość, wyrażającą akcję (treść) w indywidualnej formie, a ponadto, z wyjątkiem utworów dokumentalnych i animowanych, przeznaczony do wyświetlania w kinie jako pierwszym polu eksploatacji w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jeżeli zatem w zakresie ww. pojęcia mieści się efekt działań Wnioskodawcy określony jako realizacja filmu dokumentalnego, to w świetle ww. uregulowań nie może on korzystać z obniżonej stawki podatku VAT.

Z uwagi na powyższe należy przyjąć, że stawką właściwą dla opodatkowania usług świadczonych przez Wnioskodawcę w zakresie produkcji filmów (w tym dokumentalnych), nagrań wideo i programów telewizyjnych jest podstawowa stawka podatku VAT, obowiązująca od dnia 1 stycznia 2011 r. w wysokości 23%.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.