IBPP1/443-439/10/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2010 r. (data wpływu 13 maja 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 czerwca 2010 r. (data wpływu 30 czerwca 2010 r.) oraz pismem z dnia 16 lipca 2010 r. (data wpływu 19 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 13 maja 2010 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 czerwca 2010 r. - złożonym w dwóch egzemplarzach - (data wpływu 30 czerwca 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 21 czerwca 2010 r. znak: IBPP1/443-439/10/BM oraz pismem z dnia 16 lipca 2010 r. (data wpływu 19 lipca 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - podatnik podatku VAT prowadzący działalność gospodarczą, w 2001 r. nabył od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa grunty rolne o powierzchni 2,3447 ha. Wnioskodawca zaznaczył, iż zakup został dokonany w celach prywatnych, a nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W 2009 r. część gruntów została przekształcona w działki budowlane. Wnioskodawca dokonał sprzedaży dwóch działek budowlanych w 2009 r. oraz jednej działki w 2010 r., lecz sprzedaż nie została objęta podatkiem VAT. W rozliczeniu rocznym za 2009 r. podatnik nie wykazał sprzedaży ww. działek, gdyż zbycie zostało dokonane po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Wnioskodawca jest od 2 września 2002 r. czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca od 2002 r. do stycznia 2008 r. prowadził hurtownię warzyw i owoców cytrusowych. Od stycznia 2008 r. Wnioskodawca prowadzi salę przyjęć okolicznościowych.

Grunty zostały zakupione w celach budowlanych, jednak z uwagi na zbyt długą procedurą przekształcania gruntów rolnych w budowlane budynek mieszkalny został wybudowany na innym terenie ze środków pochodzących z kredytu hipotecznego.

Ze względu na trudną sytuację finansową podatnik postanowił dokonać sprzedaży gruntów zakupionych w 2001 r. w celu pozyskania środków finansowych na częściową spłatę ww. kredytu hipotecznego.

Biorąc pod uwagę trudności z całościową sprzedażą gruntów, podatnik wystąpił w 2009 r. o wydanie decyzji w sprawie przekształcenia gruntów w działki budowlane, w wyniku czego część gruntów tj. 90 m od drogi głównej w głąb działki uległa przekształceniu, reszta pozostała gruntami rolnymi. Działka została podzielona na 6 działek budowlanych i drogę dojazdową. Pozostała część działki została w niezmienionym stanie. Pozostałe działki będą sprzedane.

Wnioskodawca dokonał sprzedaży dwóch działek budowlanych w 2009 r. oraz jednej działki w 2010 r., a ich sprzedaż nie została objęta podatkiem VAT. W momencie sprzedaży działki były niezabudowane, zaklasyfikowane jako nieużytki klasa V i klasa VI. Jedyne uatrakcyjnienie stanowiło zamontowane ogrodzenie. Działki nie były wykorzystywane przez podatnika w okresie od nabycia do ich sprzedaży, nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, a podatnik nie uzyskiwał dopłat unijnych z nimi związanych.

Wnioskodawca nie dokonywał również przed 2009 r. sprzedaży gruntów oraz nie posiada innych niż wymienionych we wniosku nieruchomości gruntowych przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Wnioskodawca jest płatnikiem KRUS, jednak nie zajmuje się działalnością rolniczą. Środki uzyskane ze sprzedaży działek przeznaczone zostały na częściową spłatę kredytu hipotecznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek budowlanych stanowiących majątek prywatny Wnioskodawcy, nie zakupionych i nie wykorzystywanych w celu prowadzenia działalności gospodarczej, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest działalnością handlową i gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), sprzedaż majątku osobistego, który z prowadzeniem działalności gospodarczej nie jest związany. Transakcja ta nie podlega zatem opodatkowaniu VAT. Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega jedynie czynność zrealizowana w formie zorganizowanej sprzedaży towaru (gruntu), poprzedzonej zakupem dokonanym w celu jego odsprzedaży, wskazująca na zamiar jego kontynuacji w tej formie.

Jeżeli natomiast czynność (sprzedaż) wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to z tytułu wykonania tej czynności podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

W ocenie Wnioskodawcy w związku ze sprzedażą działek budowlanych nie powstał obowiązek zapłaty podatku VAT, gdyż zgodnie z orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07 sprzedaż przez osoby fizyczne działek, nawet dokonana kilkukrotnie, nie stanowi czynności opodatkowanej VAT, dopóki nie jest czynnością wykonaną w ramach działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowych dwóch działek budowlanych w 2009 r. oraz jednej działki w 2010 r. z majątku osobistego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż została dokonana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie było czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca od dnia 2 września 2002 r. jest czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca od 2002 r. do stycznia 2008 r. prowadził hurtownię warzyw i owoców cytrusowych a do stycznia 2008 r. prowadzi salę przyjęć okolicznościowych.

Wnioskodawca w 2001 r. nabył od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa grunty rolne o powierzchni 2,3447 ha.

Wnioskodawca zaznaczył, iż zakup został dokonany w celach prywatnych, a nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Grunty zostały zakupione w celach budowlanych, jednak z uwagi na zbyt długą procedurą przekształcania gruntów rolnych w budowlane budynek mieszkalny został wybudowany na innym terenie ze środków pochodzących z kredytu hipotecznego.

Ze względu na trudną sytuację finansową podatnik postanowił dokonać sprzedaży gruntów zakupionych w 2001 r. w celu pozyskania środków finansowych na częściową spłatę ww. kredytu hipotecznego.

Biorąc pod uwagę trudności z całościową sprzedażą gruntów, podatnik wystąpił w 2009 r. o wydanie decyzji w sprawie przekształcenia gruntów w działki budowlane, w wyniku czego część gruntów tj. 90 m od drogi głównej w głąb działki uległa przekształceniu, reszta pozostała gruntami rolnymi. Działka została podzielona na 6 działek budowlanych i drogę dojazdową. Pozostała część działki została w niezmienionym stanie. Pozostałe działki będą sprzedane.

Wnioskodawca dokonał sprzedaży dwóch działek budowlanych w 2009 r. oraz jednej działki w 2010 r., a ich sprzedaż nie została objęta podatkiem VAT.

W momencie sprzedaży działki były niezabudowane, zaklasyfikowane jako nieużytki klasa V i klasa VI. Jedyne uatrakcyjnienie stanowiło zamontowane ogrodzenie.

Działki nie były wykorzystywane przez podatnika w okresie od nabycia do ich sprzedaży, nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, a podatnik nie uzyskiwał dopłat unijnych z nimi związanych.

Wnioskodawca nie dokonywał również przed 2009 r. sprzedaży gruntów oraz nie posiada innych niż wymienionych we wniosku nieruchomości gruntowych przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Wnioskodawca nie zajmuje się działalnością rolniczą.

Środki uzyskane ze sprzedaży działek Wnioskodawca przeznaczył na częściową spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na budowę domu.

Z powyższego wynika, iż dostawę przedmiotowych nieruchomości uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie była czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w przedstawionym stanie faktycznym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do dostawy działek, gdyż nic nie wskazuje aby dokonując incydentalnej sprzedaży ww. działek działał w takim charakterze, zwłaszcza, że zakupione grunty nie były w żaden sposób wykorzystywane w celach zarobkowych.

Ponadto działki nie były też przedmiotem umowy najmu i dzierżawy, a tym samym Wnioskodawca nie czerpał pożytku z tego tytułu, a pieniądze uzyskane ze sprzedaży zostały przeznaczone na spłatę kredytu hipotecznego, który Wnioskodawca zaciągnął w celu wybudowania budynku mieszkalnego na innym terenie (zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych). Wnioskodawca nie dokonywał również przed 2009 r. sprzedaży gruntów oraz nie posiada innych niż wymienionych we wniosku nieruchomości gruntowych przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Wnioskodawca nie zajmuje się działalnością rolniczą.

Wnioskodawca jest już czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Jednak zakupione nieruchomości nie były nabyte dla celów prowadzenia tej działalności.

Należy podkreślić, iż Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego w sposób jednoznaczny zaznaczył, iż zakup ww. nieruchomości został dokonany w celach prywatnych, a nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Przeciwnie, ww. grunty zostały zakupione w celach budowlanych, jednak z uwagi na zbyt długą procedurą przekształcania gruntów rolnych w budowlane budynek mieszkalny został wybudowany na innym terenie ze środków pochodzących z kredytu hipotecznego.

Mając powyższe na względzie, Wnioskodawca dokonując sprzedaży dwóch działek budowlanych w 2009 r. oraz jednej działki w 2010 r. korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie została wykonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Podsumowując, w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowych działek nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać z prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany stanu prawnego lub zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego, w szczególności gdyby nabycie i sprzedaż przedmiotowych działek nastąpiły w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Należy mieć bowiem na uwadze fakt, że osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą ma prawo jak najbardziej dokonać jako osoba prywatna zakupu gruntu w celu budowy na nim budynku mieszkalnego dla siebie i swojej rodziny w ramach zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Należy jednakże mieć na uwadze również przepis art. 5 ust. 2 ustawy o VAT, który stanowi, że czynności określone w art. 5 ust. 1 (tekst jedn. m.in. odpłatna dostawa towarów) podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Z powyższego należy wywodzić, że sam fakt niewprowadzenia przez osobę fizyczną jakiegoś towaru do ewidencji przedsiębiorstwa tej osoby jako środka trwałego czy towaru handlowego, czy też dokonywanie sprzedaży towarów bez zarejestrowania działalności gospodarczej nie przesądza o tym, że nie można tych transakcji uznać za działalność gospodarczą, jeśli zostaną wykonane w okolicznościach wskazujących na taką działalność w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie dokonaną przez Wnioskodawcę dostawę gruntu należy uznać jako dokonaną w ramach rozporządzania majątkiem prywatnym jeżeli rzeczywiście grunty te zostały nabyte w celach budowlanych, a z uwagi na zbyt długą procedurą przekształcania gruntów rolnych w budowlane budynek mieszkalny został wybudowany na innym terenie ze środków pochodzących z kredytu hipotecznego.

Należy jednak podkreślić, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku gdyby przedmiotowe grunty zostały zakupione w jakimkolwiek innym celu niż budowa domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy.

Odnośnie wskazanej we wniosku interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 stycznia 2010 r., sygn. ILPP1/443-1380/09-2/AI należy wyjaśnić, iż interpretacje organów podatkowych nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa gdyż wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny (lub zdarzenie przyszłe) przedstawiony przez podatnika.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.