IBPP1/443-426/14/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 kwietnia 2014 r. (data wpływu 24 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 17 lipca 2014 r. (data wpływu 21 lipca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* ustalenia, czy Wnioskodawca powinien naliczyć podatek od towarów i usług od świadczonych usług zakwaterowania z wyżywieniem oraz szkolenia narciarskiego - jest nieprawidłowe,

* prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez hotel i wykazania tej faktury w deklaracji VAT-UE - jest prawidłowe.

W dniu 24 kwietnia 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca powinien naliczyć podatek od towarów i usług od świadczonych usług zakwaterowania z wyżywieniem oraz szkolenia narciarskiego oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez hotel i wykazania tej faktury w deklaracji VAT-UE.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 17 lipca 2014 r. (data wpływu 21 lipca 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 14 lipca 2014 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka) świadczy usługi oznaczone symbolem PKD 7912Z - Działalność organizatorów turystyki. W dniu 2 grudnia 2013 r. Spółka została wpisana do Rejestru Organizatorów Turystyki i Pośredników Turystycznych Marszałka Województwa. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT oraz ma nadany numer VAT-UE.

Od listopada Wnioskodawca zamierza świadczyć swoje usługi na rzecz osób fizycznych na terenie krajów UE. Wnioskodawca zamierza organizować zimowe wyjazdy rodzinne wyłącznie dla polskich rodzin do Austrii oraz Włoch. Wnioskodawca zapewnia klientom zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie, opiekę kierownika, który przyjeżdża na miejsce oraz szkolenie narciarskie fakultatywnie z instruktorami narciarstwa, którzy przyjeżdżają z Polski do danego kraju. Dojazd klienta na miejsce jest we własnym zakresie (własny samochód, samolot itp.), jak również zakup karnetów narciarskich jest we własnym zakresie klienta.

Wnioskodawca otrzymuje faktury od hoteli austriackich oraz włoskich za nocleg z wyżywieniem ze stawką VAT danego Państwa.

W uzupełnieniu wniosku z 17 lipca 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Świadczona przez Wnioskodawcę usługa organizacji zimowych wyjazdów rodzinnych stanowiła kompleksową usługę obejmującą wymienione we wniosku usługi plus dodatkowo karnet - przy niektórych wyjazdach rodzinnych Wnioskodawca pośredniczy również w sprzedaży karnetu, a przy innych wyjazdach klient we własnym zakresie kupuje karnet narciarski.

2. Zapłata wnoszona przez uczestnika ww. zimowego wyjazdu rodzinnego będzie obejmowała zapłatę na rzecz Wnioskodawcy tytułem ww. elementów składających się na usługę organizacji zimowego wyjazdu rodzinnego z wyjątkami: szkolenie narciarskie wykupowane jest fakultatywnie, wyżywienie w hotelu jest obowiązkowe, natomiast w przypadku, gdy klienci rezerwują apartamenty - kwatery to wyżywienia nie ma bądź jest fakultatywne. Natomiast zawsze zakwaterowanie, ubezpieczenie oraz opieka kierownika są obowiązkowe.

3. Usługi organizacji zimowych wyjazdów rodzinnych nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników wyjazdów to: zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie, czasem również karnet. Usługi organizacji zimowych wyjazdów rodzinnych świadczone przez Wnioskodawcę we własnym zakresie to: opieka kierownika i szkolenie narciarskie.

4. Świadcząc ww. usługi Wnioskodawca częściowo działał na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek (opieka kierownika, szkolenie narciarskie), a częściowo nabywał towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników wyjazdu (zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie i karnet narciarski).

5. Usługi własne składające się na usługę organizacji zimowych wyjazdów rodzinnych świadczone przez Wnioskodawcę to:

* opieka kierownika PKD 79.12.Z Działalność organizatorów turystyki,

* szkolenie narciarskie i karnet PKD 85.51.Z Pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych.

6. Wnioskodawca prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz będzie posiadał dokumenty, z których wynikają te kwoty.

7. Specyfika świadczonej przez Wnioskodawcę usługi organizacji zimowych wyjazdów rodzinnych polega na zorganizowaniu ferii rodzinnych - połączenie odpoczynku w hotelu ze szkoleniem narciarskim szczególnie dla dzieci oraz dorosłych.

8. Podstawowym celem usługi organizacji zimowych wyjazdów zimowych będzie zapewnienie wypoczynku oraz nauka jazdy na nartach dzieci już od 3 roku życia.

9. Szkolenie narciarskie jest fakultatywne.

10. Uczestnicy wyjazdu, którzy nie będą brali udziału w szkoleniu narciarskim mają wyjazd rekreacyjny - potrafią jeździć na nartach, dlatego z tego szkolenia nie korzystają.

11. Wyjazd trwa 7 dób. Nie w każdym dniu odbywa się szkolenie. W całym wyjeździe jest więcej dni szkoleniowych (tekst jedn.: 5 dni, 6 dzień jest fakultatywny i odbywają się również wtedy zawody dla najmłodszych uczestników wyjazdu - dzieci).

12. W ciągu dnia na szkolenie narciarskie zostanie przeznaczonych 5 godzin.

13. Uczestnicy wyjazdu sami organizują sobie czas wolny.

14. Wnioskodawca zamierza świadczyć swoje usługi wyłącznie na rzecz osób fizycznych na terenie UE, dla polskich rodzin do Austrii oraz Włoch. Jednak hipotetycznie może zdarzyć się sytuacja, w której klient prowadzi działalność gospodarczą i będzie prosił o wystawienie faktury na swoją firmę (jednoosobowa działalność bądź spółka) i wtedy jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT.

15. Podatnik będący usługobiorcą będzie posiadał siedzibę działalności gospodarczej w Polsce, również stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu usługobiorcy będzie w Polsce. Jednak może zdarzyć się sytuacja, iż polska rodzina mieszkająca na stałe w Anglii, Luksemburgu, Niemczech bądź Szwajcarii będzie korzystała z wymienionych usług Wnioskodawcy i nie będzie podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT.

16. Miejscem, z którego Wnioskodawca będzie świadczył przedmiotowe usługi organizacji zimowych wyjazdów rodzinnych będzie siedziba działalności gospodarczej znajdująca się w Polsce.

17. Usługi nabywane od podatników "polskich" tj. mających siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w Polsce (są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni) to: ubezpieczenie. Usługi nabywane od podatników zagranicznych tj. mających siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu poza terytorium RP to: zakwaterowanie i wyżywienie. Nie będą oni zarejestrowani w Polsce jako podatnicy VAT czynni, część z nich jest podatnikiem podatku od wartości dodanej - w Austrii i we Włoszech, natomiast część z nich nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej - w Austrii i we Włoszech.

18. Usługi nabywane przez Wnioskodawcę od innych podatników będą udokumentowane fakturami bądź rachunkami wystawionymi na Wnioskodawcę.

19. Wnioskodawca w ramach świadczonych usług organizacji zimowych wyjazdów rodzinnych będzie sam świadczył usługi szkoleń narciarskich. Wnioskodawca sam zatrudnia w swojej firmie instruktorów. Szkolenia narciarskie będą się odbywały na terenie Austrii oraz Włoch.

20. W wezwaniu z 14 lipca 2014 r. tut. organ sformułował pytanie o następującej treści: "Jeśli usługi szkolenia narciarskiego, o których mowa we wniosku, Wnioskodawca będzie świadczył we własnym zakresie (jako usługi własne), wówczas wskazać należy:

* Czy Wnioskodawca jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.) - jeśli tak to należy wskazać na podstawie jakich przepisów tej ustawy oraz czy usługi szkolenia narciarskiego, o których mowa we wniosku, Wnioskodawca świadczy jako taka jednostka.

* Czy Wnioskodawca ma status uczelni, jednostki naukowej Polskiej Akademii Nauk lub instytutu badawczego świadczącego usługi w zakresie kształcenia.

* Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi stanowią usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

* Czy Wnioskodawca posiada akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - jeśli tak to należy wskazać na podstawie jakich przepisów systemu oświaty tę akredytację uzyskał oraz czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi wymienione we wniosku są objęte tą akredytacją.

* Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonymi w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach - jeśli tak to należy wskazać konkretne przepisy (artykuł, paragraf), wraz z nazwą aktu prawnego z których te formy i zasady wynikają.Podkreślić w tym miejscu należy, że nie chodzi o przepisy, z których wynika ogólny obowiązek przeprowadzania szkolenia, czy też posiadania przez daną osobę konkretnych umiejętności lub uaktualnienie wiedzy czy uprawnień, lecz o przepisy określające konkretne formy i zasady, na podstawie których Wnioskodawca przeprowadza szkolenie.

* Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe stanowić będą usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w całości ze środków publicznych.

* Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe stanowić będą usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane nie w całości lecz w co najmniej 70% ze środków publicznych.

* Czy usługi szkoleniowe są świadczone w ramach szkolenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego osób tego potrzebujących.

* Kto kieruje dane osoby na przedmiotowe szkolenia.

* W jaki sposób osoby biorące udział w szkoleniach będą wykorzystywały nabytą wiedzę w ramach wykonywanego zawodu, wykonywanej pracy.

* Czy jest to nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników szkoleń czy jest to nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

* W przypadku, jeśli przedmiotowe usługi świadczone przez Wnioskodawcę będą finansowane ze środków publicznych należy wskazać:

* jakie to będą konkretnie środki,

* czy środki te zostaną przyznane w związku z realizacją jakiegoś projektu (jakiego...) i kto będzie realizującym ten projekt,

* jaki będzie dokładnie przepływ tych środków publicznych, kto, komu i za co będzie płacił.

* Kto będzie dla Wnioskodawcy zleceniodawcą i z kim Wnioskodawca będzie zawierał umowę na świadczenie usług szkoleniowych, co dokładnie ta umowa będzie przewidywała, jakie konkretnie usługi Wnioskodawca będzie miał dla zleceniodawcy wykonać.

* Czy, a jeśli tak to kto (jaki podmiot) będzie ubiegał się o dofinansowanie projektu w ramach funduszy unijnych, czy podmiotem występującym z wnioskiem o dofinansowanie projektu będzie Wnioskodawca.

* Jeżeli podmiotem występującym z wnioskiem o dofinansowanie będzie podmiot odrębny od Wnioskodawcy należy wskazać:

* czy faktura wystawiona przez Wnioskodawcę na rzecz zlecającego będzie stanowiła dla Zleceniodawcy dowód poniesienia wydatku przewidzianego w planie realizowanego projektu,

* czy środki, którymi Zleceniodawca będzie płacił Wnioskodawcy za usługi kształcenia (edukacyjne), będą środkami uwzględnionymi w realizowanym przez ten podmiot projekcie właśnie na nabycie danego rodzaju usługi kształcenia świadczonej przez Wnioskodawcę.

* Czy Wnioskodawca otrzyma zapłatę od Zleceniodawcy z rachunku bankowego, na którym będą wyłącznie środki publiczne".

Udzielając odpowiedzi na powyższe pytanie Wnioskodawca wskazał, cyt.: "Tak, Wnioskodawca będzie świadczył usługi szkolenia narciarskiego we własnym zakresie (jako usługi własne) na podstawie wpisu do Rejestru Organizatorów Turystyki i Pośredników Turystycznych Marszałka Województwa. Jest to szkolenie narciarskie o numerze PKD 85.51.Z Pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych. Na wszystkie podpunkty od a-p) odpowiedź jest nie".

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy spółka powinna naliczyć podatek od towarów i usług od świadczonych usług zakwaterowania z wyżywieniem oraz szkolenia narciarskiego.

2. Czy spółce przysługuje prawo do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług z faktury wystawionej przez hotel i czy faktury wystawiane przez hotele wykazuje w deklaracji VAT-UE.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1) Spółka nie ma obowiązku naliczenia podatku VAT od świadczonych usług, wykazuje je ze stawką NP - nie podlega.

Ad. 2) Spółce nie przysługuje prawo odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług z faktury wystawionej przez hotel. Faktur tych spółka nie wykazuje w deklaracji VAT-UE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* nieprawidłowe w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca powinien naliczyć podatek od towarów i usług od świadczonych usług zakwaterowania z wyżywieniem oraz szkolenie narciarskie,

* prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez hotel i wykazania tej faktury w deklaracji VAT-UE.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przez towar - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Definicja dostawy towarów zawarta została w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie natomiast do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi oznaczone symbolem PKD 7912Z - Działalność organizatorów turystyki. W dniu 2 grudnia 2013 r. Wnioskodawca został wpisany do Rejestru Organizatorów Turystyki i Pośredników Turystycznych Marszałka Województwa. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT oraz ma nadany numer VAT-UE.

Od listopada Wnioskodawca zamierza świadczyć swoje usługi na rzecz osób fizycznych na terenie krajów UE. Wnioskodawca zamierza organizować zimowe wyjazdy rodzinne wyłącznie dla polskich rodzin do Austrii oraz Włoch. Wnioskodawca zapewnia klientom zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie, opiekę kierownika, który przyjeżdża na miejsce oraz szkolenie narciarskie fakultatywnie z instruktorami narciarstwa, którzy przyjeżdżają z Polski do danego kraju. Dojazd klienta na miejsce jest we własnym zakresie (własny samochód, samolot itp.), jak również zakup karnetów narciarskich jest we własnym zakresie klienta.

Wnioskodawca otrzymuje faktury od hoteli austriackich oraz włoskich za nocleg z wyżywieniem ze stawką VAT danego Państwa.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy powinien naliczyć podatek od towarów i usług od świadczonych usług zakwaterowania z wyżywieniem oraz szkolenia narciarskiego.

Odnosząc się do powyższego należy przytoczyć przepis art. 119 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Jak wynika z treści art. 119 ust. 2 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r.), przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Powyższe regulacje odnoszą się do usług, które w całości składają się na usługę turystyczną. Użycie w cytowanym przepisie słowa "w szczególności" oznacza, iż jest to katalog otwarty. Konsekwentnie, inne usługi stanowiące składnik usługi turystyki również powinny być uwzględnione. Podkreślić również należy, iż czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę, jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie określa jednoznacznie jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści, to na podstawie przepisu art. 119 ust. 2 ustawy przyjąć należy, iż nabycie tych usług i towarów, które zaspokajają potrzeby i oczekiwania turysty w trakcie korzystania z usługi turystycznej, będzie w przypadku wykonywania usług turystyki stanowić element kalkulacyjny do określenia marży.

Jak stanowi art. 119 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

* działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;

* przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Łączne spełnienie powyższych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty - art. 119 ust. 3a ustawy.

Przedmiotowa regulacja w sposób kategoryczny zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji.

Wskazać tutaj należy, iż podstawowym obowiązkiem podatnika podatku od towarów i usług jest prawidłowe opodatkowanie wykonywanych czynności podlegających opodatkowaniu. Tak więc dla prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania usług turystycznych, opodatkowanych wg szczególnej procedury, określonej przepisem art. 119 ust. 1, konieczne jest prowadzenie ewidencji, o której mowa w art. 119 ust. 3a ustawy.

W przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki, oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, podatnik wykonuje we własnym zakresie część świadczeń w ramach tej usługi, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29a (art. 119 ust. 5 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.).

Należy podkreślić, że do towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty można zaliczyć jedynie takie towary i usługi, które Wnioskodawca nabywa od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty i nie stanowią one jednocześnie "środków" do wyświadczenia usługi własnej Wnioskodawcy, która następnie staje się elementem kompleksowej usługi turystycznej. Natomiast wszelkie towary i usługi nabywane przez Wnioskodawcę dla wyświadczenia usługi własnej, stanowiącej następnie element usługi turystyki, należy uznać za wydatki dotyczące usług własnych.

Na podstawie art. 119 ust. 6 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 5, podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne.

Wskazać należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji "usług turystyki". Nie zawiera także odesłań do definicji zawartych w innych aktach normatywnych. Definicji legalnej usług turystyki nie odnajdujemy również w innych ustawach podatkowych. Odnajdujemy ją natomiast w treści art. 307 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą - poprzednio art. 26 ust. 2 zdanie pierwsze Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC z późn. zm.). Stosownie do powołanego przepisu, transakcje dokonywane przez biura podróży w zakresie realizacji podróży uznawane są za pojedynczą usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz turysty. Odnosząc się do treści tekstu Dyrektywy w języku francuskim - "Les opérations effectuées par lagence de voyages pour la réalisation du voyage sont considérées comme une prestation de service unique de lagence de voyages au voyageur", jak też w języku angielskim - "All transactions performed by the travel agent in respect of a journey shall be treated as a single service supplied by the travel agent to the traveller", należy stwierdzić, że zdanie to powinno być przetłumaczone jako "Wszystkie transakcje dokonywane przez biura podróży w związku z realizacją podróży (imprezy turystycznej) uznawane są za jedną usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz podróżnego". Należy zaznaczyć, że wprowadzenie Dyrektywy 2006/112/WE miało na celu m.in. jasne przedstawienie przepisów dyrektyw dotyczących podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z definicją Słownika Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 1052 "turystyka" to zorganizowane wyjazdy poza miejsce stałego zamieszkania na dłuższy lub krótszy pobyt, wędrówki po obcym terenie w celach krajoznawczych lub zdrowotnych.

Definicję usług turystycznych odnajdujemy także w szeregu publikacji dotyczących turystyki. I tak, usługi turystyczne są to, podobnie jak inne usługi, wszelkie wymienne, zbywalne czynności, będące wynikiem pracy, związane bezpośrednio lub pośrednio z zaspokajaniem potrzeb przed i w czasie podróży oraz pobytu turystycznego, ale niesłużące bezpośrednio do wytwarzania przedmiotów (por. A. S. Kornak "Ekonomika turystyki" PWN, Warszawa 1979, s. 159). Inną definicję proponuje S. Wodejko, według którego do usług turystycznych należy zaliczyć wszelkiego rodzaju usługi, których świadczenie jest niezbędne dla turysty w celu umożliwienia dojazdu do miejsca występowania podstawowego dobra (lub dóbr) turystycznego, pobytu w tym miejscu oraz powrotu do stałego miejsca zamieszkania (S. Wodejko "Czynniki wpływające na rozwój turystyki międzynarodowej", Ruch turystyczny - Monografie, Warszawa 1975, z. 15, s. 83).

Pakietem usług nazywa się w turystyce zestaw usług turystycznych służących zaspokojeniu kompleksowych potrzeb. Pakiet usług bywa kombinacją dwóch (np. hotel i wyżywienie, przejazd i nocleg) lub więcej elementów oferowanych przez sprzedawcę jako jeden produkt po określonej cenie (por. J. Altkorn "Marketing w turystyce", Warszawa 2002 r., s. 99).

Zatem usługa turystyki to kompleksowa usługa świadczona na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Za usługi turystyki należy więc uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez).

Z powyższego wynika, że zarówno usługi własne, jak i usługi nabyte stanowią elementy składowe określonej usługi turystycznej.

Biorąc pod uwagę przedstawione rozważania, stwierdzić należy, iż procedura opodatkowania biur podróży jest procedurą szczególną, przewidującą uregulowania specyficzne dla działalności biur podróży i stanowiące odstępstwo od ogólnych zasad opodatkowania podatkiem VAT.

Podkreślenia wymaga fakt, iż cytowane przepisy art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług są zbieżne z przepisami Dyrektywy. I tak, zgodnie z art. 306 Dyrektywy, państwa członkowskie stosują procedurę szczególną VAT, zgodnie z niniejszym rozdziałem, do transakcji dokonywanych przez biura podróży, o ile biura te występują we własnym imieniu wobec nabywców oraz gdy wykorzystują one do realizacji podróży towary dostarczane i usługi świadczone przez innych podatników.

Z brzmienia powyższego przepisu wynika jednoznacznie, iż dotyczy on świadczeń nabywanych od innych podatników.

Jak już wyżej wskazano, transakcje dokonywane na warunkach przewidzianych w art. 306 Dyrektywy przez biura podróży w zakresie realizacji podróży uznawane są za pojedynczą usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz turysty.

Pojedyncza usługa podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim, w którym biuro podróży ma siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego świadczy usługi (art. 307 Dyrektywy).

Z kolei, na mocy art. 308 Dyrektywy, w odniesieniu do pojedynczej usługi świadczonej przez biuro podróży, za podstawę opodatkowania i cenę z wyłączeniem VAT w rozumieniu art. 226 pkt 8 uznaje się marżę biura podróży, czyli różnicę między całkowitą kwotą, z wyłączeniem VAT, do zapłaty przez turystę a faktycznymi kosztami poniesionymi przez biuro podróży z tytułu dostaw towarów i usług świadczonych przez innych podatników, w przypadku gdy transakcje te służą bezpośredniej korzyści turysty.

W tym miejscu warto przytoczyć wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie C-557/11 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 267 TFUE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny (Polska). W pkt 19 tego wyroku Trybunał wskazał, iż "głównym celem wprowadzenia uregulowań składających się na szczególną procedurę opodatkowania podatkiem VAT biur podróży było uniknięcie trudności, jakie wynikałyby dla podmiotów gospodarczych ze stosowania ogólnych zasad dyrektywy o podatku VAT do transakcji obejmujących świadczenia nabywane od podmiotów trzecich (zob. podobnie wyrok z dnia 22 października 1998 r. w sprawach połączonych C 308/96 i C 94/97 Madgett i Baldwin, Rec.s. I 6229, pkt 33. Zastosowanie zasad ogólnych w odniesieniu do miejsca i podstawy opodatkowania oraz odliczenia podatku naliczonego powodowałoby bowiem praktyczne trudności dla przedsiębiorstw z powodu wielości i lokalizacji świadczonych usług, co mogłoby stanowić dla nich przeszkodę w prowadzeniu działalności (zob. wyrok z dnia 12 listopada 1992 r. w sprawie C 163/91 Van Ginkel, Rec.s. I 5723, pkt 14".

W cytowanym wyroku TSUE podkreślił, iż Trybunał już w przeszłości orzekł, że szczególna procedura opodatkowania biur podróży znajduje zastosowanie wyłącznie do świadczeń nabywanych od podmiotów trzecich. Ta sama linia rozumowania doprowadziła Trybunał do orzeczenia, że procedura ta nie dotyczy usług przewozu świadczonych bez pośredników, które podlegają przepisom ogólnym mającym zastosowanie do przedsiębiorstw transportowych (wyrok z dnia 27 października 1992 r. w sprawie C 74/91 Komisja przeciwko Niemcom, Rec.s. I 5437, pkt 26. Trybunał wywiódł stąd, że w sytuacji gdy podmiot gospodarczy podlegający przepisom o szczególnej procedurze opodatkowania biur podróży świadczy za cenę ryczałtową usługi złożone w części z jego własnych usług, a w części ze świadczeń innych podatników, procedura szczególna znajduje zastosowanie tylko do świadczeń podmiotów trzecich (zob. podobnie ww. wyrok w sprawach połączonych Madgett i Baldwin, pkt 47).

W tym też kontekście należy rozpatrywać pojęcie "pojedynczej usługi" zawarte w art. 307 i 308 Dyrektywy. Pojęcie to obejmuje tylko świadczenia nabywane od innych podatników. Natomiast zasada dotycząca pojedynczej usługi znajduje zastosowanie w ramach ogólnych zasad opodatkowania podatkiem VAT i nie wpływa na interpretację tego pojęcia w ramach szczególnej procedury opodatkowania biur podróży. Nie ma przy tym znaczenia, iż własne usługi są niezbędne do świadczenia uczestnikom całościowych usług turystycznych przez biuro podróży. Niezależnie bowiem od tego, czy usługi te są niezbędne do świadczenia całościowej usługi turystycznej, nie można ich uznać za element "pojedynczej usługi" w rozumieniu art. 307 i 308 Dyrektywy, ani w konsekwencji traktować ich z punktu widzenia opodatkowania w taki sam sposób.

W wyroku w sprawie C-557/11 Trybunał wskazał także, iż "własne usługi przewozu stanowiące element składowy usługi turystycznej świadczonej podróżnym przez biuro podróży za cenę ryczałtową, opodatkowanej zgodnie ze wskazanymi przepisami, podlegają ogólnym zasadom opodatkowania podatkiem VAT, w szczególności w odniesieniu do stawki podatku, a nie szczególnej procedurze opodatkowania transakcji dokonywanych przez biura podróży. Zgodnie z art. 98 tej dyrektywy, jeżeli państwo członkowskie wprowadziło obniżoną stawkę podatku VAT dla usług przewozu, stawka ta znajduje zastosowanie do omawianych usług własnych biura podróży".

Z uwagi na powyższe wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie szczególna procedura opodatkowania biur podróży będzie miała zastosowanie tylko do świadczeń nabywanych przez Wnioskodawcę od innych podatników przy świadczeniu usług dla bezpośredniej korzyści uczestników zimowych wyjazdów rodzinnych. Tej procedurze nie będą natomiast podlegały własne usługi świadczone przez Wnioskodawcę.

Odnosząc się zatem do kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług zakwaterowania z wyżywieniem w pierwszej kolejności wskazać należy, że usługi organizacji zimowych wyjazdów rodzinnych, o których mowa we wniosku, mają charakter usług turystycznych.

Świadczona przez Wnioskodawcę usługa organizacji zimowych wyjazdów rodzinnych stanowi kompleksową usługę, obejmującą świadczenia wskazane przez Wnioskodawcę w treści wniosku. Usługi organizacji zimowych wyjazdów rodzinnych nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników wyjazdów to: zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie, czasem również karnet. Usługi organizacji zimowych wyjazdów rodzinnych świadczone przez Wnioskodawcę we własnym zakresie to: opieka kierownika i szkolenie narciarskie. Świadcząc ww. usługi Wnioskodawca częściowo działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek (opieka kierownika, szkolenie narciarskie), a częściowo nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników wyjazdu (zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie i karnet narciarski).

Tak więc odnosząc się do sposobu opodatkowania usług zakwaterowania z wyżywieniem zauważyć należy, że - jak wskazał Wnioskodawca - zakwaterowanie i wyżywienie stanowią usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników zimowych wyjazdów rodzinnych. Tym samym usługi te jako stanowiące element składowy usługi turystycznej świadczonej przez Wnioskodawcę, dla potrzeb podatku od towarów i usług powinny zostać rozliczone na zasadach specjalnych przewidzianych dla usług turystycznych.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy o VAT, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Artykuł 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Z kolei art. 28c ust. 1 ww. ustawy stanowi, że miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n.

Jako zastrzeżenie do ww. przepisów ustawodawca wskazał przepis art. 28n ustawy, zgodnie z którym, w przypadku świadczenia usług turystyki, o których mowa w art. 119 ust. 1, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Jak wskazał Wnioskodawca, miejscem, z którego będzie świadczył przedmiotowe usługi organizacji zimowych wyjazdów rodzinnych będzie siedziba działalności gospodarczej znajdująca się w Polsce.

Dokonując analizy ww. przepisów ustawy stwierdzić należy, że skoro miejscem świadczenia usług turystycznych wykonywanych przez Wnioskodawcę będzie - zgodnie z przepisem art. 28n ustawy - terytorium kraju, tak więc usługi zakwaterowania i wyżywienia jako stanowiące element składowy usługi turystycznej świadczonej przez Wnioskodawcę, dla potrzeb podatku od towarów i usług powinny zostać rozliczone na zasadach specjalnych przewidzianych dla usług turystycznych tj. według procedury przewidzianej w art. 119 ustawy, jako podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski. Usługi te będą opodatkowane według stawki podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Jeśli chodzi natomiast o opodatkowanie usług szkolenia narciarskiego, to stwierdzić należy, iż usługi te są elementem składowym kompleksowej usługi turystycznej, której miejscem świadczenia, jak stwierdzono wyżej, jest miejsce gdzie usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, czyli w przedmiotowej sprawie terytorium Polski. Zatem usługi te jako usługi własne Wnioskodawcy winny zostać opodatkowane według stawki podatku właściwej dla tych usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

Wskazać należy, że w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 288 s. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, że przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG z późn. zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz.Urz.UE.L 347, s. 1 z późn. zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Od dnia 1 lipca 2011 r. obowiązuje natomiast rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r., ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 77, s. 1). Zgodnie z art. 44 tego rozporządzenia, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Jeśli zatem Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.), ponadto Wnioskodawca nie jest podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy o VAT (Wnioskodawca wskazał bowiem w odpowiedzi na pytanie nr 20 zawarte w wezwaniu tut. organu, że "na wszystkie podpunkty od a-p) odpowiedź jest nie"), wówczas Wnioskodawca nie będzie mógł korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT.

Dla zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, istotne jest - w pierwszej kolejności - uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych.

Zatem w przypadku, gdy usługi szkolenia narciarskiego nie stanowią usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, innych niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonymi w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, usługi szkoleniowe nie będą stanowiły usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowanych w całości ze środków publicznych lub nie w całości lecz w co najmniej 70% ze środków publicznych (Wnioskodawca wskazał bowiem w odpowiedzi na pytanie nr 20 zawarte w wezwaniu tut. organu, że "na wszystkie podpunkty od a-p) odpowiedź jest nie"), wówczas Wnioskodawca nie będzie mógł korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT.

Zatem mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że usługa szkolenia narciarskiego świadczona przez Wnioskodawcę w ramach organizacji zimowych wyjazdów rodzinnych do Austrii i Włoch będzie opodatkowana podatkiem VAT w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym "Spółka nie ma obowiązku naliczenia podatku VAT od świadczonych usług, wykazuje je ze stawką NP - nie podlega", należało uznać za nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii prawa do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług z faktury wystawionej przez hotel i obowiązku wykazania w deklaracji VAT-UE faktury wystawianej przez hotel.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że zgodnie z cyt. wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez import usług - w myśl art. 2 pkt 9 ww. ustawy - rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Jak stanowi cyt. wyżej art. 28b ust. 1 ww. ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.Zgodnie z art. 28e ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.W myśl art. 28i ww. ustawy, miejscem świadczenia usług restauracyjnych i cateringowych jest miejsce, w którym usługi są faktycznie wykonywane, z zastrzeżeniem ust. 2.Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT oraz ma nadany numer VAT-UE. W związku ze świadczonymi usługami organizacji zimowych wyjazdów rodzinnych Wnioskodawca otrzymuje faktury od hoteli austriackich oraz włoskich za nocleg z wyżywieniem ze stawką VAT danego Państwa.

Odnosząc zatem przytoczone wyżej regulacje prawne do przedstawionych okoliczności sprawy stwierdzić należy, że w odniesieniu do nabywanych przez Wnioskodawcę od hoteli austriackich oraz włoskich usług noclegowych, miejscem świadczenia dla tych usług zgodnie z art. 28e ustawy jest miejsce położenia nieruchomości, natomiast w przypadku nabycia usług wyżywienia od tych podmiotów miejscem świadczenia - na podstawie art. 28i ustawy - jest miejsce, w którym usługi są faktycznie wykonywane. Powyższe oznacza, że przedmiotowe usługi podlegają opodatkowaniu na terytorium tych właśnie państw według obowiązujących tam przepisów. Jak już wskazano, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Skoro zatem miejscem świadczenia przedmiotowych usług nie jest terytorium Polski, wówczas nie mamy do czynienia z importem usług w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy o VAT. W konsekwencji przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT nie znajduje zastosowania.Wskazać w tym miejscu należy, że stosownie do art. 86 ust. 1 ww. ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu: a. nabycia towarów i usług, b. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.Odnosząc się zatem do kwestii dotyczącej prawa do odliczenia przez Wnioskodawcę kwoty podatku od wartości dodanej, jeśli taka została wykazana na fakturze wystawionej przez hotel austriacki czy też włoski, stwierdzić należy, że kwota ta nie stanowi kwoty podatku wynikającego z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, o której mowa w art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Jak bowiem wynika z art. 2 pkt 11 ustawy o VAT, przez podatek od wartości dodanej rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą. Zatem przepis art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy nie stanowi o prawie do odliczenia podatku od wartości dodanej wynikającego z faktury dokumentującej świadczenie usług. Tym samym, jeśli Wnioskodawca otrzymuje faktury od hoteli austriackich oraz włoskich z wykazaną na tych fakturach kwotą podatku, to nie przysługuje mu prawo do odliczenia tego podatku na podstawie wskazanego przepisu art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.Jednocześnie, skoro - jak już stwierdzono - w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z importem usług, wówczas nie znajduje zastosowania przepis art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ww. ustawy stanowiący, że kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.

Wobec powyższego wskazać należy, że jeśli nabywane przez Wnioskodawcę usługi noclegowe i wyżywienia zostały udokumentowane fakturami wystawionymi przez hotele austriackie oraz włoskie i wykazano na nich kwotę podatku według stawki danego państwa, to Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku wynikające z przedmiotowych faktur.

Odnosząc się natomiast do kwestii dotyczącej obowiązku wykazania przez Wnioskodawcę w deklaracji VAT-UE faktury wystawianej przez hotel przytoczyć należy przepis art. 100 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych: 1. wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, 2. wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, 3. dostawach towarów zgodnie z art. 136 ust. 1 lub 2, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,4. usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca-zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

Wobec powyższego uznać należy, że w związku z nabywanymi przez Wnioskodawcę usługami zakwaterowania i wyżywienia udokumentowanymi fakturami wystawionymi przez hotele austriackie oraz włoskie, Wnioskodawca nie ma obowiązku wykazania kwot wynikających z tych faktur w deklaracji VAT-UE.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.