IBPP1/443-379/13/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. organu w dniu 25 czerwca 2013 r., uzupełnionym pismem z dnia 11 lipca 2013 r. (data wpływu 16 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wypłacanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług za rabat w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o VAT oraz dokumentowania tej czynności - jest prawidłowe.

W dniu 25 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 11 lipca 2013 r. (data wpływu 16 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania otrzymanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia z tytułu świadczenia usługi marketingowej za rabat w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o VAT oraz dokumentowania tej czynności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu hurtowego i detalicznego artykułami spożywczymi. Wnioskodawca działając jako dostawca artykułów spożywczych na rzecz swoich klientów zawarł ze swoimi odbiorcami umowy współpracy handlowej, w których to umowach zamieszczone zostały postanowienia w przedmiocie świadczenia na rzecz Wnioskodawcy usług marketingowych przez jego klientów. W umowach tych określony jest sposób składania zamówień, termin realizacji dostaw, asortyment, forma i termin zapłaty za dostarczany towar. Poza określeniem warunków handlowych, na jakich zawierane będą konkretne umowy sprzedaży, wskazane umowy ramowe zawierają także dodatkowe porozumienie, w oparciu o które Wnioskodawca zleca klientom świadczenie dodatkowych usług - realizacji przez nabywcę (kontrahenta Wnioskodawcy), dodatkowych czynności na rzecz Wnioskodawcy - dostawcy, a w szczególności: aktywnego i właściwego promowania towarów zakupionych u Wnioskodawcy - dostawcy, przez co należy rozumieć między innymi: eksponowanie ich w sposób wyróżniający w punktach sprzedaży, umieszczanie w gazetkach promocyjnych, na plakatach, ulotkach itp., dystrybucji materiałów reklamowych dostarczanych przez dostawcę, promowania marki handlowej, logo i znaków towarowych produktów dostarczanych przez Wnioskodawcę, możliwości uczestnictwa w akcjach promocyjnych organizowanych przez kontrahenta Wnioskodawcy (nabywcę).

Z tytułu świadczonych na rzecz Wnioskodawcy usług marketingowych Wnioskodawca uiszcza na rzecz swoich kontrahentów wynagrodzenie rozliczane w formie faktury VAT. Wartość wynagrodzenia w tym wypadku ustalana jest także proporcjonalnie (procentowo) do wartości uzyskanego obrotu netto z tytułu sprzedaży. Zgodnie bowiem z treścią zawartych umów handlowych wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług strony ustalają jako wskazany w tej umowie procent wartości obrotu netto w ustalonym okresie rozliczeniowym.

Wnioskodawca w piśmie z dnia 11 lipca 2013 r. wskazał, że wskazane w treści wniosku faktury marketingowe dokumentują wykonanie usług podlegających opodatkowaniem podatkiem VAT, zatem będą służyć do tzw. czynności opodatkowanych. Wnioskodawca oraz jego kontrahenci, o których mowa we wniosku są czynnymi, zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wypłacane (pkt 2) przez Wnioskodawcę wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług marketingowych stanowi rabat w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o VAT.

2. Czy wynagrodzenie, o którym mowa w pkt 2 winno zostać rozliczone na podstawie faktury marketingowej VAT, czy też korekty.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług marketingowych, o których mowa w pkt 2 nie może zostać uznane za rabat w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Jak stanowi art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b. Jednakże w ocenie Wnioskodawcy Minister Finansów w interpretacji ogólnej z dnia 27 listopada 2012 r., Nr PT3/033/10/423/AEW/12/PT-618 słusznie wskazał, iż warunkiem sine qua non uznania, iż premia pieniężna stanowi w istocie rabat, jest wykazanie ścisłego związku pomiędzy premią pieniężną a zrealizowanymi dostawami.

W przypadku premii pieniężnych z tytułu osiągnięcia określonego poziomu obrotów (określonej wartości sprzedaży lub ilości sprzedanych towarów) taki związek jest identyfikowalny, bowiem dopiero zrealizowanie wszystkich dostaw (nie tylko jednej z nich) zapewnia osiągnięcie zakładanego poziomu obrotów uprawniającego do uzyskania premii pieniężnej. Premia pieniężna z tytułu osiągnięcia określonych obrotów przez kupującego jest zatem jednocześnie związana z każdą dostawą z osobna (bez jej realizacji warunek uprawniający do uzyskania premii nie zostałby spełniony) oraz z wszystkimi dostawami łącznie (zrealizowanie dopiero wszystkich dostaw generujących określony poziom obrotów uprawnia do przyznania premii pieniężnej). W związku z tym przyjęcie, że premia pieniężna nie jest związana z żadną konkretną dostawą, nie znajduje uzasadnienia. Bez którejkolwiek bowiem z tych poszczególnych dostaw, mających wpływ na określony poziom obrotów uprawniający do przyznania premii pieniężnej, premia nie zostałaby wypłacona. Analogicznie również zachodzi ścisły związek pomiędzy premiami pieniężnymi z tytułu terminowego realizowania płatności a poszczególnymi dostawami. Właśnie terminowe realizowanie płatności z tytułu poszczególnych dostaw stanowi warunek uprawniający do przyznania premii pieniężnej. Bez zrealizowania tychże dostaw premia pieniężna nie zostałaby przyznana, a zatem zachodzi ścisła relacja pomiędzy zrealizowanymi dostawami a przyznanymi premiami pieniężnymi z tytułu terminowego realizowania płatności. Relacja ta staje się szczególnie widoczna w przypadku, gdy prawo do przyznania premii pieniężnej i/lub jej wysokość, uzależniona jest od określonego między stronami poziomu obrotów osiągniętego w danym czasie, który ustalany jest na podstawie faktur dokumentujących dokonane w tym czasie dostawy. Jednakże wyżej wskazane wyjaśnienia nie dotyczą sytuacji, gdyby w stanie faktycznym danej sprawy zostało ustalone, że pomiędzy dostawcą i nabywcą istniał stosunek prawny, w oparciu o który nabywca dokonując zakupów u dostawcy uzyskał premię przede wszystkim za realizację przez nabywcę określonych czynności na rzecz dostawcy, np. stosowania szczególnych, czy też określonych przez dostawcę zasad eksponowania jego towarów klientom a nie za satysfakcjonującą dostawcę wartość dokonanych zakupów lub terminowość regulowania należności z tytułu dokonanej sprzedaży. Podobnie nie można przedstawionych wyjaśnień odnosić do wypłacania premii pieniężnej nabywcom za niedokonywanie przez nich nabyć podobnych towarów u innych podatników. W takich przypadkach mamy do czynienia ze świadczeniem usługi przez nabywcę na rzecz dostawcy, wynagradzanej przez niego stosowną premią, które powinno zostać opodatkowane i udokumentowane fakturą (porównaj także wyrok NSA z dnia: 8 kwietnia 2010 r., sygn. I FSK 308/09 oraz 11 czerwca 2010 r., sygn. I FSK 972/09).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, iż sposób ustalania wartości należnego wynagrodzenia, wskazanego w pkt 2, został określony przez strony w oparciu o zasadę swobody umów (art. 353 (1) k.c. w zw. z art. 735 § 2, art. 750). Strony wychodzą bowiem z założenia, iż skuteczność podejmowanych działań promocyjno-marketingowych wyraża się wzrostem poziomu sprzedaży, co w konsekwencji powoduje wzrost obrotu handlowego pomiędzy Wnioskodawcą, a jego odbiorcą. Zatem skuteczność zleconych usług pośrednio przedkłada się na wartość uzyskiwanego z tego tytułu wynagrodzenia. Wobec powyższego należy stwierdzić, iż zawarcie w umowach współpracy handlowej dodatkowych postanowień w przedmiocie świadczenia usług o charakterze marketingowym, określenie należnego z tego tytułu wynagrodzenia i sposobu jego rozliczenia sprawia, iż nie są spełnione przesłanki pozwalające na dokumentowanie przedmiotowego świadczenia pieniężnego w formie faktury korygującej, mimo że wynagrodzenie naliczane będzie procentowo od wartości sprzedaży netto (obrotu) w ustalonym okresie rozliczeniowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika - nie będące dostawą towarów - na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom towarów.

Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie pieniężne zostały wypłacone, tzn. czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie itp.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast w oparciu o art. 29 ust. 4 ww. ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W przypadkach, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą, nawet jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w cyt. art. 29 ust. 4 ustawy, ponieważ ma bezpośredni wpływ na wartość tej dostawy i w efekcie prowadzi do obniżenia wartości (ceny) dostawy.

W tym przypadku zastosowanie ma przepis § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.).

W myśl § 13 ust. 1 rozporządzenia (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r.), w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. brzmieniem § 13 ust. 1 rozporządzenia nadanym rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2012 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2012 r. poz. 1428) w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą tę fakturę.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca działając jako dostawca artykułów spożywczych na rzecz swoich klientów zawarł ze swoimi odbiorcami umowy współpracy handlowej, w których to umowach zamieszczone zostały postanowienia w przedmiocie świadczenia na rzecz Wnioskodawcy usług marketingowych przez jego klientów. W umowach tych określony jest sposób składania zamówień, termin realizacji dostaw, asortyment, forma i termin zapłaty za dostarczany towar. Poza określeniem warunków handlowych, na jakich zawierane będą konkretne umowy sprzedaży, wskazane umowy ramowe zawierają także dodatkowe porozumienie, w oparciu o które Wnioskodawca zleca klientom świadczenie dodatkowych usług - realizacji przez nabywcę (klienta Wnioskodawcy), dodatkowych czynności na rzecz Wnioskodawcy - dostawcy, a w szczególności: aktywnego i właściwego promowania towarów zakupionych u Wnioskodawcy - dostawcy, przez co należy rozumieć między innymi: eksponowanie ich w sposób wyróżniający w punktach sprzedaży, umieszczanie w gazetkach promocyjnych, na plakatach, ulotkach itp., dystrybucji materiałów reklamowych dostarczanych przez Wnioskodawcę, promowania marki handlowej, logo i znaków towarowych produktów dostarczanych przez Wnioskodawcę, możliwości uczestnictwa w akcjach promocyjnych organizowanych przez kontrahenta Wnioskodawcy (nabywcy).

Z tytułu świadczonych na rzecz Wnioskodawcy usług marketingowych Wnioskodawca uiszcza na rzecz swoich kontrahentów wynagrodzenie rozliczane w formie faktury VAT. Wartość wynagrodzenia w tym wypadku ustalana jest także proporcjonalnie (procentowo) do wartości uzyskanego obrotu netto z tytułu sprzedaży. Zgodnie bowiem z treścią zawartych umów handlowych wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług strony ustalają jako wskazany w tej umowie procent wartości obrotu netto w ustalonym okresie rozliczeniowym.

Wnioskodawca oraz jego kontrahenci, o których mowa we wniosku są czynnymi, zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie mamy zatem do czynienia z sytuacją, gdzie między stronami istnieje umowa, na podstawie której odbiorca (kontrahent Wnioskodawcy) zobowiązuje się do wykonywania na rzecz Wnioskodawcy określonych czynności a w szczególności: aktywnego i właściwego promowania towarów zakupionych u Wnioskodawcy, przez co należy rozumieć między innymi: eksponowanie ich w sposób wyróżniający w punktach sprzedaży, umieszczanie w gazetkach promocyjnych, na plakatach, ulotkach itp., dystrybucji materiałów reklamowych dostarczanych przez Wnioskodawcę, promowania marki handlowej, logo i znaków towarowych produktów dostarczanych przez Wnioskodawcę, możliwości uczestnictwa w akcjach promocyjnych organizowanych przez klienta - odbiorcę. W zamian Wnioskodawca zobowiązuje się do przyznania odbiorcy (kontrahentowi Wnioskodawcy) wynagrodzenia z tytułu świadczenia ww. usług.

Działania podejmowane przez odbiorcę uznać należy w tej sytuacji jako świadczenie usługi na rzecz Wnioskodawcy za wynagrodzeniem. Przedmiotowe wynagrodzenie wypłacane jest za określone zachowanie się odbiorcy w stosunku do Wnioskodawcy. W przedmiotowej sprawie istnieje element wzajemności, konieczny do uznania, że wypłacane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

Uznanie przez tut. organ wypłacanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia jako zapłaty za świadczenie usług, oznacza, że w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z rabatem w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, dla którego udokumentowania właściwymi są faktury VAT korygujące wystawione przez Wnioskodawcę.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług marketingowych nie może zostać uznane za rabat w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, oraz że nie są spełnione przesłanki pozwalające na dokumentowanie przedmiotowego świadczenia pieniężnego w formie faktury korygującej, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy zauważyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Niniejsza interpretacja wydana została w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych, o których mowa w art. 14k-14n ustawy - Ordynacja podatkowa dla (odbiorcy) kontrahenta Wnioskodawcy otrzymującego wynagrodzenie z tytułu świadczenia wskazanych we wniosku usług.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem ORD-IN zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.