IBPP1/443-371/12/AL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2012 r. (data wpływu 3 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 kwietnia 2012 r. (data wpływu 11 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, że:

* nieodpłatne przekazania towarów dokonane w okresie od dnia 1 grudnia 2005 r. do dnia 31 marca 2011 r. przez Wnioskodawcę nie podlegały opodatkowaniu VAT - jest nieprawidłowe,

* przy nieodpłatnym przekazaniu towarów dokonanym w okresie od dnia 1 grudnia 2005 r. do dnia 31 marca 2011 r. przez Wnioskodawcę, jednocześnie zachowane zostało przez Wnioskodawcę prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów, które zostały następnie nieodpłatnie przekazane - jest prawidłowe,

* zużycie towarów podczas spotkań z kontrahentami w okresie od dnia 1 grudnia 2005 r. do dnia 31 marca 2011 r. pozostawało poza zakresem ustawy o VAT- jest prawidłowe,

* przy nabyciu towarów zużytych podczas spotkań z kontrahentami Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 3 kwietnia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, że nieodpłatne przekazania towarów dokonane w okresie od dnia 1 grudnia 2005 r. do dnia 31 marca 2011 r. przez Wnioskodawcę nie podlegały opodatkowaniu VAT oraz że przy nieodpłatnym przekazaniu towarów dokonanym w okresie od dnia 1 grudnia 2005 r. do dnia 31 marca 2011 r. przez Wnioskodawcę, jednocześnie zachowane zostało przez Wnioskodawcę prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów, które zostały następnie nieodpłatnie przekazane.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 kwietnia 2012 r. (data wpływu 11 kwietnia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży artykułów mrożonych na rzecz placówek detalicznych, hurtowni, sieci krajowych i zagranicznych jak również szeroko pojętej gastronomii (hoteli, restauracji, punktów typu Fast Food) oraz świadczenia usług chłodniczych.

Oferta handlowa Spółki obejmuje zarówno wyroby własne, jak i wyroby innych znanych producentów krajowych i zagranicznych.

W okresie od grudnia 2005 r. do marca 2011 r. Spółka dokonywała nieodpłatnych przekazań towarów na rzecz swoich kontrahentów (np. dystrybutorów, hurtowni, punktów gastronomicznych itp.).

Spółka przekazywała nieodpłatnie na rzecz swoich kontrahentów m.in.:

Zasady przekazywania odzieży na rzecz kontrahentów wynikały z wewnętrznych ustaleń Spółki.

Spółka posiada faktury dokumentujące zakup odzieży reklamowej, które, co do zasady, zawierają opis wskazujący na to, że towary nimi udokumentowane zostały nabyte w celu ich przekazania na rzecz kontrahentów Spółki.

Towary te były nabywane przez Spółkę do sekretariatu na potrzeby spotkań pracowników Spółki z kontrahentami.

Spółka posiada faktury dokumentujące zakup artykułów spożywczych, które, co do zasady, zawierają opis wskazujący na to, że towary te zostały nabyte do sekretariatu w celu obsługi kontrahentów przebywających służbowo w sekretariacie w Spółce.

Przekazane przez Spółkę towary były wcześniej przez nią nabyte. Spółka odliczyła VAT naliczony przy ich nabyciu oraz naliczyła VAT w związku z ich nieodpłatnym wydaniem.

Nieodpłatne przekazania towarów zostały udokumentowane fakturami wewnętrznymi.

Kierując się jednolitą linią orzeczniczą sądów administracyjnych oraz licznymi interpretacjami indywidualnymi organów podatkowych, Spółka wystawiła faktury korygujące do faktur wewnętrznych dokumentujących opisane powyżej nieodpłatne przekazania towarów w okresie od 1 grudnia 2005 r. do 31 marca 2011 r. oraz skorygowała VAT należny uiszczony z tytułu tych przekazań.

Podkreślenia wymaga również, że przekazywane przez Spółkę produkty w ramach powyżej wymienionych działań promocyjnych nie spełniają, zdaniem Spółki, definicji prezentu o małej wartości, o którym mowa w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT. Przekazywane powyżej produkty, zdaniem Spółki, nie stanowią również próbek w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o VAT.

W piśmie z dnia 5 kwietnia 2012 r. Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnił, że w stanie faktycznym przedmiotowego wniosku wskazano, iż w okresie od dnia 1 grudnia 2005 r. do dnia 31 marca 2011 r. Spółka dokonywała nieodpłatnych przekazań towarów na rzecz swoich kontrahentów (np. dystrybutorów, hurtowni, punktów gastronomicznych itp.).

W ramach dokonywanych nieodpłatnych przekazań, Spółka przekazywała m.in. art. spożywcze - np. kawę, herbatę, soki, ciastka itp.

Towary te były nabywane przez Spółkę do sekretariatu na potrzeby spotkań pracowników Spółki z kontrahentami i zostały zużyte podczas takich spotkań. Spółka posiada faktury dokumentujące zakup art. spożywczych, które, co do zasady, zawierają opis wskazujący na to, że towary te zostały nabyte do sekretariatu w celu obsługi kontrahentów przebywających służbowo w sekretariacie w Spółce.

Spółka odliczyła VAT naliczony przy nabyciu przedmiotowych towarów oraz naliczyła VAT w związku z ich nieodpłatnym wydaniem. Nieodpłatne przekazania towarów zostały udokumentowane fakturami wewnętrznymi.

Kierując się jednolitą linią orzeczniczą sądów administracyjnych oraz licznymi interpretacjami indywidualnymi organów podatkowych, Spółka wystawiła faktury korygujące do faktur wewnętrznych dokumentujących opisane powyżej nieodpłatne przekazania towarów w okresie od 1 grudnia 2005 r. do 31 marca 2011 r. oraz skorygowała VAT należny uiszczony z tytułu tych przekazań.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stan prawny.

Pytanie nr 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z przywołanego przepisu wynika, iż zakresem przedmiotowym ustawy o VAT objęte są czynności o charakterze odpłatnym.

Jednocześnie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r. określał przypadki, w których w drodze wyjątku oraz przy spełnieniu ustawowo określonych przesłanek za odpłatne, a więc podlegające opodatkowaniu VAT, uznaje się również dostawy towarów bez wynagrodzenia.

W myśl tego przepisu w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r. przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

* przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

* wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny,

jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Pytanie nr 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

UZASADNIENIE stanowiska Spółki.

Pytanie nr 1

Z analizy treści art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r. wynika, iż nieodpłatne dostawy towarów podlegają opodatkowaniu VAT wyłącznie w sytuacji, gdy wskazane w tym przepisie przesłanki są spełnione łącznie, tj.:

* nieodpłatne przekazanie nie jest związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem oraz

* podatnikowi przysługiwało w całości lub części prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W przypadku natomiast, gdyby chociaż jeden z powyższych warunków nie został spełniony, wówczas nieodpłatna dostawa towarów pozostaje neutralna w zakresie VAT, tj. nie podlega opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, iż nieodpłatne przekazanie towarów w ramach podejmowanych działań promocyjno-reklamowych opisanych w niniejszym wniosku, w sposób oczywisty było związane z prowadzonym przez nią przedsiębiorstwem, a zatem nie podlegało ono opodatkowaniu VAT. W stanie prawnym obowiązującym w okresie od 1 czerwca 2005 r. do 31 marca 2011 r. nie istniał bowiem żaden przepis, który uzasadniałby opodatkowanie VAT nieodpłatnego przekazania towarów lub świadczenia usług na cele promocyjne, które to cele związane są z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Od 1 maja 2004 r., tj. od dnia wejścia w życie ustawy o VAT do 1 kwietnia 2011 r., tj. do dnia wejścia w życie ustawy nowelizującej (ustawa z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach, Dz. U. z 2011 r. Nr 64, poz. 332) przepis art. 7 ust. 2 obowiązywał w przywołanym powyżej brzmieniu.

Istotna zmiana, w zakresie opodatkowania nieodpłatnych przekazań na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, została natomiast dokonana w stosunku do art. 7 ust. 3 ustawy. Do 31 maja 2005 r. przepis ten stanowił, iż art. 7 ust. 2 nie stosuje się do przekazywania prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli ich przekazanie (wręczenie) wiązało się bezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. W dniu 1 czerwca 2005 r., w zakresie opodatkowania nieodpłatnych dostaw towarów zmienił się stan prawny. W wyniku nowelizacji ustawy o VAT, w art. 7 ust. 3 uchylony został zapis o warunku bezpośredniego związku z prowadzonym przedsiębiorstwem nieodpłatnych przekazań prezentów o małej wartości i próbek. W omawianym stanie faktycznym i prawnym przepis ten stanowił, iż przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek. Powyższa zmiana jednoznacznie wskazała, iż nieodpłatne przekazywanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlegało opodatkowaniu VAT w omawianym okresie.

Zdaniem Spółki w świetle przepisów art. 7 ust. 2 i art. 7 ust. 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym w okresie od 1 czerwca 2005 r. do 31 marca 2011 r., żadne nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem dokonane w tym okresie nie było opodatkowane VAT. Bez znaczenia pozostaje rodzaj przekazywanych towarów. Liczy się przede wszystkim fakt związku takiego przekazania z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem mogą mieć na celu w szczególności: budowę marki, wzmocnienie wizerunku przedsiębiorstwa na rynku, pozyskanie nowych klientów, kontrahentów, utrzymanie dobrych kontaktów z dotychczasowymi kontrahentami, przywiązanie klienta do towaru, wprowadzenie nowego produktu na rynek, jak to miało miejsce w przedmiotowym stanie faktycznym.

Spółka prezentuje powyższe stanowisko mając na uwadze literalne brzmienie analizowanych przepisów, wskazując jednocześnie, iż przy wykładni przepisów podatkowych decydujące znaczenie pełni wykładnia gramatyczna, która umożliwia prawidłowe odczytanie treści normy prawnej w niej zawartej. Z założenia językowej racjonalności prawodawcy wyprowadza się regułę, iż jeżeli przepis jednoznacznie w danym języku formułuje normę postępowania, to tak właśnie należy ten przepis rozumieć. Odstępstwo od tej wykładni jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy przepis nie jest sformułowany w sposób jasny i jednoznaczny. Nie budzi wątpliwości, iż art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r. był jasno sprecyzowany, a jego interpretacja prowadzi do wniosku, że nieodpłatne przekazanie towaru może zostać potraktowane jak odpłatna dostawa jedynie w przypadku łącznego spełnienia obu warunków wskazanych w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2011 r. - tj. w sytuacji, gdy przy nabyciu lub wytworzeniu towarów przekazanych nieodpłatnie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego oraz gdy przekazanie nastąpiło na cele niezwiązane z przedsiębiorstwem podatnika.

Pogląd oparty na literalnej wykładni przepisów podatkowych, o braku obowiązku opodatkowania VAT wszelkich nieodpłatnych świadczeń związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem, zgodny jest z dominującym stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz ze stanowiskiem części organów podatkowych.

W tym miejscu Spółka pragnie w szczególności przywołać wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 maja 2008 r. (sygn. akt I FSK 600/07), w którym orzeczono, iż "nie stanowi dostawy przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa, na cele wiążące się z tym przedsiębiorstwem, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów". Pogląd ten, Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał w wyroku składu 7 sędziów z dnia 23 marca 2009 r. (sygn. akt I FPS 6/08). Sąd przyznał, że polskie przepisy są sprzeczne z regulacjami Unii Europejskiej. Jednak, jeśli prawo krajowe jest korzystniejsze to organ podatkowy nie może bezpośrednio stosować przepisów wspólnotowych.

Powyższe stanowisko NSA podtrzymał również m.in. w wyroku z dnia 28 lipca 2011 r. (sygn. akt I FSK 1452/10), w którym stwierdził, że "Sąd (...) trafnie uznał w zaskarżonym wyroku, iż przekazanie przez Spółkę bez wynagrodzenia towarów należących do jej przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem nie stanowiło dostawy towarów w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, nawet jeżeli przysługiwało jej prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych towarów (...) jest poza sporem, że wykładnia gramatyczna analizowanych przepisów w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r. mogła prowadzić tylko do wskazanych wyżej rezultatów, przyjętych przez Sąd pierwszej instancji. Podzielić wypada, zatem pogląd (...) zgodnie, z którym wykładnia ta jest na tyle jasna i jednoznaczna, iż niedopuszczalne jest sięganie po inne metody wykładni, np. do wykładni celowościowej, mającej uzasadnić rozszerzenie zakresu opodatkowania. Dokonanie takiej wykładni prowadziłoby do rozszerzenia zakresu obowiązku podatkowego poza granice określone przepisami prawa krajowego, co stanowiłoby naruszenie Konstytucji RP."

Wyłączenie z zakresu opodatkowania VAT nieodpłatnych przekazań towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, w okresie obowiązywania przywołanych powyżej regulacji potwierdzone zostało również m.in. w następujących wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia: 17 czerwca 2011 r. (sygn. akt I FSK 981/10), 8 lutego 2011 r. (sygn. akt I FSK 243/10), 21 stycznia 2011 r. (sygn. akt I FSK 39/10), 21 grudnia 2010 r. (sygn. akt I FSK 72/10), 12 listopada 2010 r. (sygn. akt I FSK 1947/09), 29 października 2010 r. (sygn. akt I FSK 1775/09), 7 października 2010 r. (sygn. akt I FSK 1705/09), 1 października 2010 r. (sygn. akt I FSK 811/10), 19 sierpnia 2010 r. (sygn. akt I FSK 1363/09), 23 lipca 2010 r. (sygn. akt I FSK 1246/09), 6 maja 2010 r. (sygn. akt I FSK 287/10), 27 listopada 2009 r. (sygn. akt I FSK 1578/09) oraz 17 czerwca 2009 r. (sygn. akt I FSK 361/08).

Stanowisko o braku obowiązku opodatkowania VAT nieodpłatnych przekazań na cele związane z przedsiębiorstwem, w stanie prawnym obowiązującym w okresie od 1 czerwca 2005 r. do 31 marca 2011 r., jest również konsekwentnie akceptowane przez wojewódzkie sądy administracyjne, w tym m.in. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku

z dnia 3 kwietnia 2007 r. (sygn. akt I SA/Wr 152/07), w którym Sąd orzekł, iż "obecnie zestawiając brzmienie art. 7 ust. 2 ustawy z ust. 3 nie powinno ulegać wątpliwości, że opodatkowaniu podlega wyłącznie nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa na cel inny niż związany z prowadzoną działalnością. Natomiast ze znowelizowanych przepisów art. 7 ust. 3-7 ustawy wynika, że nie podlega opodatkowaniu nieodpłatne przekazanie, mające charakter darowizny, wszelkich towarów na cele związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa podatnika."

Podobny pogląd został wyrażony przez:

* WSA w Warszawie w wyrokach z dnia: 18 kwietnia 2011 r. (sygn. akt III SA/Wa 2290/10), 8 marca 2011 r. (sygn. akt III SA/Wa 1428/10), 9 lutego 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 1571/09), 25 czerwca 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 499/10), 13 stycznia 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 1581/09), 7 stycznia 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 1052/09), 30 września 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 571/09), 17 sierpnia 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 984/07), 25 września 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 811/07), 5 października 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 1255/07) oraz 20 listopada 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 1268/07);

* WSA w Krakowie w wyroku z dnia 15 marca 2011 r. (sygn. akt I SA/Kr 5/11);

* WSA w Bydgoszczy w wyrokach z dnia 9 listopada 2010 r. (sygn. akt I SA/Bd 870/10) oraz z dnia 24 listopada 2009 r. (sygn. akt I SA/Bd 729/09);

* WSA w Łodzi w wyroku z dnia 4 marca 2010 r. (sygn. akt I SA/Łd 873/09);

* WSA w Białymstoku w wyroku z dnia 21 maja 2009 r. (sygn. akt I SA/Bk 525/08);

* WSA w Olsztynie w wyroku z dnia 3 grudnia 2009 r. (sygn. akt I SA/Ol 704/09).

Także część organów podatkowych podziela pogląd o braku obowiązku opodatkowania VAT wszelkich nieodpłatnych dostaw towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem dokonywanych w stanie prawnym obowiązującym w okresie od 1 czerwca 2005 r. do 31 marca 2011 r.

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w postanowieniach z dnia 28 lutego 2006 r., znak: PV/443-496/IV/2005/JD, z dnia 4 października 2005 r., znak: PV/443-300/IV/2005/DP oraz z dnia 23 grudnia 2005 r., znak: PV/443-426/IV/2005/JW, stwierdził m.in., iż " (...) od dnia 1 czerwca 2005 r. nieodpłatna czynność przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, w tym również na cele reprezentacji i reklamy przedsiębiorstwa, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług."

Podobne stanowisko przedstawili również:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach indywidualnych z dnia: 27 września 2011 r. (znak: IPPP1-443-267/09/11-5/S/BS), 5 września 2011 r. (znak: IPPP1-443-344/10/11-5/S/EK), 15 lutego 2011 r. (znak: IPPP1-443-752/10-7/AS) oraz 14 grudnia 2010 r. (znak: IPPP1-443-952/10-2/JL);

* Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 23 grudnia 2011 r. (znak: ILPP1/443-919/09/11-S/MS);

* Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacjach indywidualnych z dnia 15 grudnia 2011 r. (znak: IBPP1/443-1775/11/AW) oraz z dnia 26 października 2011 r. (znak: IBPP1/443-1538/11/LSz);

* Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacjach indywidualnych z dnia: 25 października 2011 r. (znak: ITPP1/443-844/09/11-S/DM), 19 kwietnia 2011 r. (znak: ITPP2/443-300/10/11-S/AW) oraz 6 kwietnia 2011 r. (znak: ITPP1/443-292a/09/11-S/KM).

W analogiczny sposób wypowiada się większość przedstawicieli doktryny prawa podatkowego w tym m.in.: A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz, 2 wydanie, Warszawa 2007, tezy 12-20 do art. 7, s. 122 i n., T. Michalik, VAT 2007. Komentarz, Warszawa 2007, tezy 20-21 do art. 7, s. 111 i następne.

Podsumowując, Spółka nie miała obowiązku opodatkowania VAT czynności polegających na nieodpłatnym przekazaniu towarów należących do przedsiębiorstwa na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem tj. czynności opisanych w niniejszym wniosku.

Pytanie nr 2

Zdaniem Spółki, pomimo braku obowiązku opodatkowania VAT nieodpłatnych przekazań towarów, związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem, dokonywanych na cele promocyjno-reklamowe w okresie od 1 grudnia 2005 r. do 31 marca 2011 r., Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów przekazanych nieodpłatnie w ramach działań opisanych powyżej.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponieważ wydatki poniesione przez Spółkę, opisane w stanie faktycznym pozostają w ścisłym związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością opodatkowaną VAT (dzięki organizowanym działaniom i podejmowanym czynnościom miał wzrastać podlegający opodatkowaniu VAT obrót z tytułu sprzedaży towarów oferowanych przez Spółkę) i nie było w ich przypadku wyłączone prawo do odliczenia VAT naliczonego, Spółka była uprawniona do odliczenia podatku naliczonego.

Podobny pogląd został wyrażony m.in. przez WSA w Warszawie w prawomocnych wyrokach z dnia 18 czerwca 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 445/10) oraz z dnia 7 października 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 433/10).

Mając na uwadze powyższe, Spółka zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że zaprezentowane przez nią stanowisko w zakresie pytania nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Ad. 3

Analiza treści art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym w omawianym okresie, w ocenie Spółki, nie pozwala na uznanie czynności zużycia artykułów spożywczych na potrzeby spotkań z kontrahentami za czynność przekazania towarów w rozumieniu ustawy o VAT.

W ust. 2 pkt 1 powołanego przepisu mamy bowiem do czynienia z wyraźnym odróżnieniem czynności przekazania od czynności zużycia towarów. Takim zużyciem jest niewątpliwie czynność wykorzystania zakupionych wcześniej artykułów spożywczych na poczęstunek dla kontrahentów Spółki.

Ponadto ust. 2 pkt 1 powołanego przepisu wskazuje, że zużycie towarów podlega opodatkowaniu VAT tylko wtedy, gdy spełnione zostają łącznie następujące przesłanki:

Powyższe znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe na tle analogicznych stanów faktycznych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 7 lutego 2012 r. (znak: IPTPP1/443-953/11-4/IG) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi potwierdza, że: "Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów <...> opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.".

Zgodnie zatem z brzmieniem powyższej regulacji, opodatkowaniu VAT nie podlega zużycie towarów w przypadku, gdy beneficjentem takiego zużycia są kontrahenci Spółki, czyli podmioty niewymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Dodatkowym argumentem wspierającym tezę o braku opodatkowania VAT czynności zużycia artykułów spożywczych podczas spotkań z kontrahentami jest to, że taka czynność nie stanowi zużycia na cele osobiste.

Celem spotkań z kontrahentami, na których podawany jest poczęstunek, jest utrzymanie i wspieranie dobrego wizerunku Spółki oraz dbanie o relacje z kontrahentami, co bez wątpienia służy działalności przedsiębiorstwa i zwiększaniu obrotów ze sprzedaży oferowanych przez nie produktów.

Podobny podgląd o braku opodatkowania VAT nieodpłatnego zużycia artykułów spożywczych podczas spotkań z kontrahentami wyrażony został również w interpretacjach indywidualnych: Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 8 lutego 2011 r. (znak: ITPPl/443-1143a/10/AT); Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 września 2011 r. (znak: ILPP1/443-843/11-5/NS) oraz z dnia 21 sierpnia 2009 r. (znak: ILPP2/443-708/09-4/ISN); Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 13 stycznia 2012 r. (znak: IPTPP1/443-945/11-2/IG); Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 września 2011 r. (znak: IBPP2/443-661/11/ICz), a także w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 grudnia 2009 r. (znak: IPPP3/443-884/09-2/KG).

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, zużycie artykułów spożywczych w ramach spotkań z kontrahentami nie podlegało opodatkowaniu VAT w omawianym okresie.

Ad. 4

Spółka stoi na stanowisku, że prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługiwało jej także przy zakupie artykułów spożywczych przeznaczonych na potrzeby spotkań z kontrahentami.

Stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, warunkiem umożliwiającym podatnikowi VAT skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zgodnie ze stanowiskiem powszechnie przyjmowanym przez organy podatkowe, związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

Charakter bezpośredni oznacza sytuację, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży, jako towary handlowe lub też, gdy nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy.

Z pośrednim związkiem pomiędzy nabyciem towarów a prowadzoną przez podatnika działalnością opodatkowaną będziemy mieli do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki mają związek z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa podatnika i pośrednio wpływają na wysokość obrotów z tytułu sprzedaży towarów i usług. Takimi wydatkami są przede wszystkim wydatki na reprezentację i reklamę, które wpływając na rozpoznawalność marki Spółki oraz na jej relacje z kontrahentami, przyczyniają się do zwiększenia jej obrotów.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 4 sierpnia 2011 r. (znak: ILPP2/443-786/11-2/AK), w której Dyrektor stwierdził, że: "Aby <,..> można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku <...> można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa, jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego".

Mając powyższe na uwadze, nabycie przez Spółkę artykułów spożywczych przeznaczonych do zużycia, jako poczęstunek dla kontrahentów ma pośredni związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Nabywane przez Spółkę towary nie służą bowiem dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu, ale ich celem jest niewątpliwie wpływanie na obrót osiągany przez Spółkę, poprzez działania promujące pozytywny wizerunek Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* nieprawidłowe w zakresie ustalenia, że nieodpłatne przekazania towarów dokonane w okresie od dnia 1 grudnia 2005 r. do dnia 31 marca 2011 r. przez Wnioskodawcę nie podlegały opodatkowaniu VAT;

* prawidłowe w zakresie ustalenia, że przy nieodpłatnym przekazaniu towarów dokonanym w okresie od dnia 1 grudnia 2005 r. do dnia 31 marca 2011 r. przez Wnioskodawcę, jednocześnie zachowane zostało przez Wnioskodawcę prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów, które zostały następnie nieodpłatnie przekazane;

* prawidłowe w zakresie ustalenia, że zużycie towarów podczas spotkań z kontrahentami w okresie od dnia 1 grudnia 2005 r. do dnia 31 marca 2011 r. pozostawało poza zakresem ustawy o VAT;

* prawidłowe w zakresie ustalenia, że przy nabyciu towarów zużytych podczas spotkań z kontrahentami Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a tej ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Jak stanowi art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Według natomiast art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 7 ust. 2 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Przepisu ust. 2 tego artykułu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r.).

Wniosek o interpretację indywidualną obejmuje łączny okres od dnia 1 czerwca 2005 r. do dnia 31 marca 2011 r. Zauważyć jednak należy, że interpretowany przepis art. 7 ust. 2 nie ulegał zmianie w tym okresie.

Ponieważ interpretacja art. 7 ust. 2 ustawy, w oparciu o wykładnię wyłącznie gramatyczną budzi pewne wątpliwości, zatem nie można się tylko na niej opierać i aby dokonać kompleksowej wykładni ww. przepisu, zdaniem tut. organu, koniecznym jest sięgnięcie do wykładni o charakterze kompleksowym.

Przy wykładni przedmiotowych przepisów ustawy należy wziąć pod uwagę zasadę racjonalności ustawodawcy oraz interpretować przepis art. 7 ust. 2 w zestawieniu z art. 7 ust. 3 ustawy. Przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek niewątpliwie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wobec tego w przypadku nie objęcia regulacją art. 7 ust. 2 przekazania lub zużycia towarów przez podatnika na cele związane z jego przedsiębiorstwem, przepis art. 7 ust. 3 byłby zbędny. Skoro zatem z zakresu opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów, na cele inne niż bezpośrednio związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wyłączono na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, jedynie przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek, to należy uznać, iż opodatkowaniu podlegają wszelkie inne przekazania towarów pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od tych czynności w całości lub w części. Gdyby przyjąć, iż opodatkowaniu na mocy ust. 2 podlegają wyłącznie czynności w ogóle niezwiązane z przedsiębiorstwem, zbędne byłoby wyłączanie z opodatkowania czynności, które i tak nie podlegałyby opodatkowaniu jako związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Unormowanie zawarte w art. 7 ust. 2 ustawy, nawiązuje do treści art. 5 ust. 6 obowiązującej do dnia 31 grudnia 2006 r. VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) (Dz. Urz. WE L Nr 145, s. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym wykorzystanie przez podatnika dóbr tworzących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych jego lub jego pracowników, lub też nieodpłatne ich przekazanie, albo, ogólnie rzecz biorąc, użycie ich dla celów innych niż prowadzona przez niego działalność, jeśli podatek od wartości dodanej od powyższych dóbr lub ich części podlegałby w całości lub części odliczeniu, będzie traktowane jako dostawa za wynagrodzeniem. Postanowienie to nie obejmuje jednakże powyższych czynności zrealizowanych dla celów działalności przedsiębiorstwa.

Z regulacji tej wynika, że za dostawę towarów uważa się również wykorzystanie towarów stanowiących majątek przedsiębiorstwa:

* do celów prywatnych podatnika,

* do celów prywatnych pracowników podatnika,

* nieodpłatne ich zbycie,

* użycie ich do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność.

Wskazane czynności tylko wówczas są uznawane za odpłatną dostawę towarów, jeśli podatnikowi przysługiwało przy ich nabyciu prawo do całkowitego lub częściowego odliczenia podatku naliczonego.

Z powyższego przepisu nie wynika zatem, aby warunkiem uznania nieodpłatnego przekazania towarów za dostawę było przeznaczenie ich na cele całkowicie niezwiązane z przedsiębiorstwem. Także nieodpłatne przekazanie (zbycie) towarów na cele wiążące się z prowadzoną działalnością gospodarczą będzie uznane za odpłatną dostawę towarów.

Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki.

Analiza powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. pozwala stwierdzić, że swoją dyspozycją obejmują one każde nieodpłatne zbycie towarów, zarówno do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza, jak i do celów tej działalności. W związku z powyższym, aby zachować prowspólnotową wykładnię przepisów krajowych, należy przyjąć za właściwą interpretację, która jest zgodna z celami ww. Dyrektywy. W związku z powyższym stwierdzić należy, iż przepisy krajowe dotyczące nieodpłatnego przekazania towarów przez podatnika, nie są mniej restrykcyjne od przepisów Dyrektywy. Kwestię nieodpłatnego przekazania reguluje obecnie przepis art. 16 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 z późn. zm.).

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży artykułów mrożonych na rzecz placówek detalicznych, hurtowni, sieci krajowych i zagranicznych jak również szeroko pojętej gastronomii (hoteli, restauracji, punktów typu Fast Food) oraz świadczenia usług chłodniczych.

Oferta handlowa Spółki obejmuje zarówno wyroby własne, jak i wyroby innych znanych producentów krajowych i zagranicznych.

W okresie od grudnia 2005 r. do marca 2011 r. Spółka dokonywała nieodpłatnych przekazań towarów na rzecz swoich kontrahentów (np. dystrybutorów, hurtowni, punktów gastronomicznych itp.).

Spółka przekazywała nieodpłatnie na rzecz swoich kontrahentów m.in. odzież reklamową - np. zapaski, fartuchy, koszulki, bluzy kucharskie itp.

Zasady przekazywania odzieży na rzecz kontrahentów wynikały z wewnętrznych ustaleń Spółki.

Spółka posiada faktury dokumentujące zakup odzieży reklamowej, które, co do zasady, zawierają opis wskazujący na to, że towary nimi udokumentowane zostały nabyte w celu ich przekazania na rzecz kontrahentów Spółki.

Przekazane przez Spółkę towary były wcześniej przez nią nabyte. Spółka odliczyła VAT naliczony przy ich nabyciu oraz naliczyła VAT w związku z ich nieodpłatnym wydaniem.

Nieodpłatne przekazania towarów zostały udokumentowane fakturami wewnętrznymi.

Kierując się jednolitą linią orzeczniczą sądów administracyjnych oraz licznymi interpretacjami indywidualnymi organów podatkowych, Spółka wystawiła faktury korygujące do faktur wewnętrznych dokumentujących opisane powyżej nieodpłatne przekazania towarów w okresie od 1 grudnia 2005 r. do 31 marca 2011 r. oraz skorygowała VAT należny uiszczony z tytułu tych przekazań.

Podkreślenia wymaga również, że przekazywane przez Spółkę produkty w ramach powyżej wymienionych działań promocyjnych nie spełniają, zdaniem Spółki, definicji prezentu o małej wartości, o którym mowa w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT. Przekazywane powyżej produkty, zdaniem Spółki, nie stanowią również próbek w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o VAT.

Odnosząc przedstawiony we wniosku stan faktyczny do powołanych przepisów, stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne, bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Przy interpretacji art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, należy odróżnić cel czynności przekazania towarów przedsiębiorstwa od związku tej czynności z jego funkcjonowaniem. Celem bezpośrednim każdego nieodpłatnego przekazania towaru przedsiębiorstwa osobie trzeciej jest przede wszystkim zaspokojenie jej potrzeb konsumenckich (cel niezwiązany z przedsiębiorstwem - ust. 2), lecz z punktu widzenia funkcjonowania i interesu przedsiębiorstwa podatnika zaspokojenie potrzeb osoby trzeciej może być obojętne, jako w ogóle niewiążące się z jego działalnością (np. przekazanie towarów na cele osobiste podatnika, pracowników itd.) lub też realizowane jest w związku z jego funkcjonowaniem i rozwojem działalności (np.: w związku z czynnościami reprezentacji i reklamy, sponsoringu, czy tzw. sprzedaży premiowej). To właśnie wskazuje, że celu przekazania towarów przedsiębiorstwa podatnika nie można utożsamiać ze związkiem tej czynności z jego działalnością, z którą może w ogóle nie być związana lub pozostawać w bezpośrednim związku, stanowiąc realizację zadań przedsiębiorstwa.

Z przepisów art. 7 ust. 2 w związku z art. 7 ust. 3 cyt. ustawy wynika więc, że nieodpłatne przekazanie towarów, innych niż drukowane materiały informacyjne i reklamowe oraz próbki, na cele niezwiązane w sposób bezpośredni z działalnością opodatkowaną Spółki związane z tą działalnością tylko w sposób pośredni (np. na cele reklamy czy promocji), podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, pod warunkiem, że podatnik dokonał odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu.

Taka interpretacja wynika z analizy art. 7 ust. 2 w zestawieniu z art. 7 ust. 3 cyt. ustawy. Przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek - niewątpliwie jest, w sposób pośredni, związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wobec tego, w przypadku nieobjęcia regulacją art. 7 ust. 2 przekazania lub zużycia towarów przez podatnika na cele związane z jego przedsiębiorstwem, przepis art. 7 ust. 3 byłby zbędny. Skoro zatem z zakresu opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów, na cele inne niż bezpośrednio związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wyłączono na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy, jedynie przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek, to należy uznać, iż opodatkowaniu podlegają wszelkie inne przekazania towarów pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od tych czynności w całości lub w części. Gdyby przyjąć, iż opodatkowaniu na mocy ust. 2 podlegają wyłącznie czynności w ogóle niezwiązane z przedsiębiorstwem, zbędne byłoby wyłączanie z opodatkowania czynności, które i tak nie podlegałyby opodatkowaniu jako związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Należy podkreślić, że w sytuacji, gdy podatnik odliczył podatek naliczony przy zakupie towarów, to ich nieodpłatne przekazanie, gdyby było nieopodatkowane, w rezultacie prowadziłoby do sytuacji, gdy żaden z uczestników obrotu gospodarczego nie poniósłby ekonomicznego ciężaru podatku VAT. Pozostawałoby to w sprzeczności z zasadą powszechności i neutralności opodatkowania.

Analizując powyższe należy stwierdzić, że podatnik w momencie nabycia towarów oraz usług określa, czy nabywane przez niego towary i usługi będą wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności opodatkowanej. W konsekwencji należy stwierdzić, iż podatnik może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi.

Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku VAT lub czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ustawodawca stworzył więc podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Należy zauważyć, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością Spółki może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika obrotami. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podatnika, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu.

O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podatnika obrotów. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego, obsługi prawnej.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegać będzie generalnie każde nieodpłatne przekazanie towarów, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości). W takim przypadku na Wnioskodawcy ciążyć będzie obowiązek naliczenia podatku VAT należnego. Przekazując więc kontrahentom towary wymienione w przedmiotowym wniosku, które nie są drukowanymi materiałami reklamowymi i informacyjnymi bądź prezentami o małej wartości ani próbkami, Wnioskodawca zobowiązany jest do naliczenia podatku z tytułu przekazania przedmiotowych towarów, na mocy art. 7 ust. 2 cyt. ustawy.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów, które następnie są nieodpłatnie przekazywane kontrahentom, powołać należy cytowane powyżej przepisy art. 86 ust. 1 i art. 86 ust. 8 pkt 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 2 ww. ustawy, podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą czynności, o których mowa w art. 7 ust. 3-7. Zatem w odniesieniu do zakupów związanych z przekazywanymi towarami należy wskazać, że z powołanych przepisów wynika, iż prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z zakupionymi przez Wnioskodawcę towarami, uzależnione jest od powiązania tych zakupów z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r. art. 88 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

W świetle cytowanych wyżej przepisów, należy uznać, iż Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przy nabyciu towarów, o których mowa we wniosku, o ile wydatki na towary związane z nieodpłatnym przekazaniem mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (warunek obowiązujący do dnia 30 listopada 2008 r.) i nie zachodziły inne ograniczenia tego prawa określone w art. 88 ustawy o VAT.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie natomiast zużycia towarów podczas spotkań z kontrahentami, należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

Ustawodawca dla celów podatku od towarów i usług zrównał z odpłatną dostawą towarów niektóre nieodpłatne czynności. I tak, zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Zwrócić należy uwagę, że przepisy nie definiują pojęcia "potrzeb osobistych". Za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami "osobistymi" są takie potrzeby, które "dotyczą danej osoby" i które są jej potrzebami "prywatnymi", tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Wnioski powyższe potwierdza analiza orzecznictwa sądów administracyjnych.

W wyroku z dnia 8 kwietnia 1997 r., sygn. akt SA/Ka 2978/95, NSA stwierdził, że "nie każde bowiem przekazanie towaru rodzi skutki podatkowe lecz jedynie przekazanie na potrzeby określone przez ustawodawcę. Chodzi w tym przypadku o przekazanie na "potrzeby osobiste", a więc na cele prywatne osób wymienionych w cytowanym przepisie."

Z kolei w wyroku z dnia 5 maja 2000 r., sygn. akt I SA/Lu 176/99, niepubl., NSA wyjaśnił jak należy rozumieć pojęcie przekazania towarów na cele osobiste pracowników. W wyroku tym czytamy, że: "przez przekazywanie towarów lub świadczenie usług na potrzeby osobiste pracowników należy rozumieć zaspakajanie takich potrzeb pojedynczych pracowników lub ogółu pracowników, które nie są przez odpowiednie przepisy prawa uznane za potrzeby pracownicze - nie są one, w świetle regulacji prawnej stosunku pracy, potrzebami pracowniczymi, są zatem potrzebami osobistymi pracowników. Ustawa nie wiąże sposobu opodatkowania towarów przekazanych pracownikom z tym, czy obowiązek przekazania wynika z przepisów, czy też nie, to jednak zakres praw pracowniczych i odpowiadających im obowiązków pracodawcy rozgranicza potrzeby pracownicze (te potrzeby pracownika, które pracodawca obowiązany jest zaspokoić) od potrzeb osobistych pracowników (te potrzeby pracownika, których pracodawca nie jest obowiązany zaspokoić)."

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na fakt, iż przesłanką opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów jest, aby podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. Nieodpłatne przekazanie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy w związku z nabyciem bądź wytworzeniem towarów będących przedmiotem przekazania podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia.

A zatem aby uznać za opodatkowaną dostawę towarów w postaci przekazania nieodpłatnego przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa muszą zostać spełnione dwa warunki łącznie:

Jak wynika zatem z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części.

Z ww. art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wynika, iż opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a zgodnie z pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny.

Jak wynika z wniosku, podczas spotkań z kontrahentami następowało zużycie towarów tj. artykułów spożywczych - np. kawa, herbata, soki, ciastka itp. Towary te były nabywane przez Spółkę do sekretariatu na potrzeby spotkań pracowników Spółki z kontrahentami.

Spółka posiada faktury dokumentujące zakup artykułów spożywczych, które, co do zasady, zawierają opis wskazujący na to, że towary te zostały nabyte do sekretariatu w celu obsługi kontrahentów przebywających służbowo w sekretariacie w Spółce.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa należy stwierdzić, iż opodatkowaniu podatkiem VAT nie podlega zużycie towarów tj. artykułów spożywczych - kawy, herbaty, soków, ciastek przez pracowników Wnioskodawcy w trakcie spotkań z kontrahentami, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z tym nabyciem, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników, gdyż towary te nie są zużywane według własnych potrzeb ww. osób lecz podczas spotkań służbowych z kontrahentami. W tym przypadku poczęstunek jest uzasadniony potrzebami pracodawcy, zatem osobista korzyść pracownika ma charakter uboczny.

Nie podlega również opodatkowaniu podatkiem VAT zużycie towarów tj. artykułów spożywczych - kawy, herbaty, soków, ciastek przez kontrahentów przebywających służbowo w sekretariacie.

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje bowiem wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Z cytowanych wyżej przepisów, tj. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy wynika, że podlega opodatkowaniu tylko zużycie towarów na rzecz podmiotów wymienionych w tym przepisie. Nie podlega zatem opodatkowaniu nieodpłatna czynność zużycia towarów na cele reprezentacji i reklamy w ramach prowadzonej działalności, w przypadku, gdy beneficjentem jest kontrahent przedsiębiorcy - osoba trzecia, nie będąca pracownikiem, udziałowcem, ani inną osobą która została wymieniona w przepisie art. 7 ust. 2 pkt 1.

W przypadku zużycia towarów przez kontrahentów nie dochodzi zatem do zużycia ww. artykułów spożywczych przez krąg osób wymienionych w dyspozycji art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem biorąc pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku oraz powołane wyżej przepisy stwierdza się, że zarówno zużycie towarów przez pracowników Wnioskodawcy w trakcie spotkań z kontrahentami, jak i zużycie artykułów spożywczych w sekretariacie przez kontrahentów Wnioskodawcy stanowi czynność niepodlegającą ustawie o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż zużycie towarów podczas spotkań z kontrahentami w okresie od dnia 1 grudnia 2005 r. do dnia 31 marca 2011 r. pozostawało poza zakresem ustawy o VAT, należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów (kawy, herbaty, soków, ciastek) zużywanych podczas spotkań z kontrahentami należy zauważyć, iż zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z uregulowaniami art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z zakupionymi towarami, uzależnione jest od powiązania tych zakupów z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Mając na względzie ww. przepisy należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z zakupem ww. towarów (artykułów spożywczych tj. kawy, herbaty, soków, ciastek) zużytych podczas spotkań z kontrahentami, jeżeli istniał związek pomiędzy zakupem a wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych i jednocześnie nie zachodziły ograniczenia tego prawa określone w art. 88 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym odpowiednio w datach zaistnienia danego stanu faktycznego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż przy nabyciu towarów zużytych podczas spotkań z kontrahentami Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia Wojewódzkich Sądów Administracyjnych lub Naczelnego Sądu Administracyjnego, bowiem stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwo, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Na marginesie należy też zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. organ nie jest nimi związany. Powyższe dotyczy również wskazanych przez Wnioskodawcę postanowień.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.