IBPP1/443-369/11/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2011 r. (data wpływu 23 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy odszkodowanie za utracone bądź zniszczone mienie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 23 lutego 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy odszkodowanie za utracone bądź zniszczone mienie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zaistniałego stanu faktycznego:

Wnioskodawca jest samorządową jednostką budżetową prowadzącą działalność edukacyjną. Przy Wnioskodawcy działa koedukacyjny Internat, powołany w statucie Wnioskodawcy i w oparciu o własny statut. Wnioskodawca jest płatnikiem podatku od towarów i usług.

W trakcie nauki w szkole lub pobytu w Internacie zdąża się, że uczniowie szkoły, lub mieszkańcy Internatu utracą lub zniszczą mienie jednostki. W związku z tym dokonują wpłat za utracone lub uszkodzone mienie (na zasadzie odszkodowania), z których to pieniędzy Wnioskodawca dokonuje niezwłocznie odtworzenia mienia, naprawienia szkody. Wartość szkody szacowana jest na podstawie cen rynkowych z uwzględnieniem stopnia zużycia uszkodzonego mienia. Np. jeżeli uczeń lub mieszkaniec Internatu zbił klosz, szybę to jego wpłata jest przeznaczona na zakup klosza, czy wstawienie szyby itp.

Obecnie wpłaty te Wnioskodawca traktuje na zasadzie odszkodowań za utracone lub uszkodzone mienie, które nie podlegają pod VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wpłaty za utracone lub uszkodzone mienie (na zasadzie odszkodowania) podlegają pod ustawę o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy wpłaty za utracone lub uszkodzone mienie nie podlegają pod ustawę o podatku od towarów i usług, gdyż Wnioskodawca nie świadczy w tym przypadku żadnych odpłatnych usług, rekompensuje tylko straty, które powstały w związku z uszkodzeniem. Wartość szkody szacowana jest na podstawie cen rynkowych z uwzględnieniem stopnia zużycia uszkodzonego mienia. Niejednokrotnie jednostka dopłaca jeszcze do odtworzenia mienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca pobiera od sprawcy szkody odszkodowanie za utracone lub uszkodzone mienie Wnioskodawcy. Z tego odszkodowania Wnioskodawca dokonuje niezwłocznie naprawy szkody bądź odtwarza utracone mienie. Wartość szkody szacowana jest na podstawie cen rynkowych z uwzględnieniem stopnia zużycia uszkodzonego mienia.

Zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami czynność pobierania przez Wnioskodawcę odszkodowania za utracone lub uszkodzone mienie Wnioskodawcy, nie wyczerpuje znamion dostawy towarów ani też nie jest świadczeniem usług.

W związku z powyższym w oparciu o przedstawione we wniosku okoliczności oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, iż wpłaty pobierane przez Wnioskodawcę za utracone lub uszkodzone mienie (na zasadzie odszkodowania) nie podlegają pod przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.