IBPP1/443-358/09/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2009 r. (data wpływu 16 kwietnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 czerwca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w przypadku likwidacji towarów nienadających się do odsprzedaży ani użycia z powodu ich przeterminowania, uszkodzenia, bądź też w przypadku niezawinionych braków (niedoborów) magazynowych tychże towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 kwietnia 2009 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 22 czerwca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w przypadku likwidacji towarów nienadających się do odsprzedaży ani użycia z powodu ich przeterminowania, uszkodzenia, bądź też w przypadku niezawinionych braków (niedoborów) magazynowych tychże towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie sprzedaży gł. importowanych wyrobów medycznych dla krajowych jednostek służby zdrowia. W oferowanym asortymencie towarów znajdują się zarówno urządzenia medyczne jak i materiały mikrochirurgiczne, w tym m.in: soczewki wewnątrzgałkowe wszczepialne, płyny wiskoelastyczne do wszczepiania soczewek, narzędzia mikrochirurgiczne i wiele innych materiałów stosowanych w zabiegach chirurgicznych. Materiały medyczne są zaliczane do klasy llb lub III wyrobów medycznych, posiadają certyfikaty zgodności CE, mają określony termin ważności oraz są pakowane w sterylne opakowania. W przypadku przekroczenia terminu ważności, bądź naruszenia sterylnego opakowania nie nadają się do użycia ani sprzedaży. Wówczas Wnioskodawca dokonuje likwidacji takich przeterminowanych, zniszczonych bądź uszkodzonych towarów i usuwa je ze stanu magazynowego.

Specyfika działalności Wnioskodawcy powoduje, iż zobowiązany jest on posiadać na stanie magazynowym określone zapasy ww. towarów w celu zapewnienia ciągłości dostaw do szpitali. Warunki tychże dostaw regulowane są w umowach ze szpitalami zawieranych najczęściej w trybie przepisów o zamówieniach publicznych. Niejednokrotnie zdarza się, że szpitale "przeszacują" swoje zamówienia, towary zalegają w magazynach szpitalnych i ulegają przeterminowaniu. Umowy przetargowe zobowiązują najczęściej Wnioskodawcę do wymiany takich przeterminowanych materiałów na nowe.

Ponadto Wnioskodawca dodaje, iż dokonuje zakupu towarów handlowych w celu dokonywania wyłącznie czynności opodatkowanych VAT i korzysta z pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT. Towary te nie służą czynnościom zwolnionym z VAT.

Wszelkie zakupione towary są objęte ewidencją ilościowo-wartościową. Ewidencja prowadzona jest komputerowo. Towary te przechowywane są w zamykanym i zabezpieczonym przed wstępem osób trzecich magazynie, nad którym pieczę sprawuje Kierownik Magazynu. Zgodnie z obowiązującymi w Spółce procedurami związanymi z magazynowaniem towarów pracownicy magazynowi mają odpowiedzialność materialną za powierzone im mienie.

Wszelkie zakupione towary są poddane kontroli odbiorczej dostaw w Spółce, a wydają je z magazynu w celu sprzedaży pracownicy magazynu w oparciu o wystawione faktury i dowody WZ. W przypadku materiałów medycznych i drobnych części zamiennych zużywalnych do urządzeń medycznych (żarówek, kabli, elektrod, itp.), najczęściej dostawy zawierają duże ich ilości (czasem po kilka tysięcy sztuk).

Z prowadzonych przez Spółkę postępowań wyjaśniających ujawnione braki magazynowe, wynika najczęściej, iż są to braki powstałe na skutek:

* pomyłek w liczeniu - przy wydawaniu towarów,

* zużycia do napraw serwisowych części zamiennych, zużycia materiałów zużywalnych przy sprawdzaniu urządzeń, uruchamianiu i prezentacjach z pominięciem zaewidencjonowania tych faktów w programie magazynowym,

* pomyłek asortymentowych przy wydawaniu towarów.

Takie braki magazynowe - z uwagi na ich niewielką wartość (ilość) po przeprowadzonych postępowaniach wyjaśniających Spółka oceniała jako braki niezawinione powstałe na skutek niecelowych pomyłek ludzkich. Tym bardziej, iż w stosunku do wartości obrotu niedobory towarów stanowią znikomy procent i nie mają żadnej wartości handlowej, ani użytkowej dla bezpośrednich konsumentów (nie mogą służyć do użytku osobistego, a znajdują zastosowanie przy zabiegach medycznych takich jak operacje oczu, prześwietlenia RTG, zabiegi urologiczne i inne).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku likwidacji towarów nienadających się do odsprzedaży ani użycia z powodu ich przeterminowania, uszkodzenia, bądź też w przypadku niezawinionych braków (niedoborów) magazynowych tychże towarów, Wnioskodawca jest zobowiązany dokonać korekty podatku naliczonego na podstawie art. 91 ust. 7d znowelizowanej od 1 grudnia 2008 r. ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonuje on zakupu towarów handlowych w celu wykorzystania ich wyłącznie do czynności opodatkowanych (odsprzedaży) i korzysta z pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT.

W ocenie Wnioskodawcy nie można stwierdzić, iż towary podlegające likwidacji z powodu ich przeterminowania, uszkodzenia lub niezawinione braki magazynowe nie zostały wykorzystane zgodnie z ich zamiarem tj. do sprzedaży opodatkowanej.

A zatem Wnioskodawca nie ma obowiązku do dokonywania korekty odliczonego podatku VAT, o której mowa w art. 91 ust. 7d ustawy o podatku od towarów i usług VAT od towarów, które zostały zlikwidowane z powodu ich przeterminowania, uszkodzenia jak również od stwierdzonych braków (niedoborów) magazynowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia będzie miał zamierzony (zadeklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług.

Zatem najistotniejszym warunkiem umożliwiającym podatnikowi podatku od towarów i usług skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Stosownie do art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio (art. 91 ust. 2a ustawy o VAT).

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy o VAT w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy o VAT).

W ust. 6 powyższego art. zapisano, iż w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7 ustawy o VAT).

W myśl art. 91 ust. 7a cyt. ustawy w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c (art. 91 ust. 7b ustawy o VAT).

Jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy (art. 91 ust. 7c ustawy o VAT).

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana (art. 91 ust. 7d ww. ustawy).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie sprzedaży głównie importowanych wyrobów medycznych dla krajowych jednostek służby zdrowia. Wnioskodawca dokonuje zakupu towarów handlowych w celu dokonywania wyłącznie czynności opodatkowanych (odsprzedaży) i korzysta z pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT. Towary te nie służą czynnościom zwolnionym z VAT.

Materiały medyczne są zaliczane do klasy llb lub III wyrobów medycznych, posiadają certyfikaty zgodności CE, mają określony termin ważności oraz są pakowane w sterylne opakowania. W przypadku przekroczenia terminu ważności, bądź naruszenia sterylnego opakowania nie nadają się do użycia ani sprzedaży. Wówczas Wnioskodawca dokonuje likwidacji takich przeterminowanych, zniszczonych bądź uszkodzonych towarów i usuwa je ze stanu magazynowego.

Specyfika działalności Wnioskodawcy powoduje, iż zobowiązany jest on posiadać na stanie magazynowym określone zapasy ww. towarów w celu zapewnienia ciągłości dostaw do szpitali. Warunki tychże dostaw regulowane są w umowach ze szpitalami zawieranych najczęściej w trybie przepisów o zamówieniach publicznych. Niejednokrotnie zdarza się, że szpitale "przeszacują" swoje zamówienia, towary zalegają w magazynach szpitalnych i ulegają przeterminowaniu. Umowy przetargowe zobowiązują najczęściej Wnioskodawcę do wymiany takich przeterminowanych materiałów na nowe.

Wszelkie zakupione towary są objęte ewidencją ilościowo-wartościową. Ewidencja prowadzona jest komputerowo. Towary te przechowywane są w zamykanym i zabezpieczonym przed wstępem osób trzecich magazynie, nad którym pieczę sprawuje Kierownik Magazynu. Zgodnie z obowiązującymi w Spółce procedurami związanymi z magazynowaniem towarów pracownicy magazynowi mają odpowiedzialność materialną za powierzone im mienie.

Wszelkie zakupione towary są poddane kontroli odbiorczej dostaw w Spółce, a wydają je z magazynu w celu sprzedaży pracownicy magazynu w oparciu o wystawione faktury i dowody WZ. W przypadku materiałów medycznych i drobnych części zamiennych zużywalnych do urządzeń medycznych (żarówek, kabli, elektrod, itp.), najczęściej dostawy zawierają duże ich ilości (czasem po kilka tysięcy sztuk).

Z prowadzonych przez Spółkę postępowań wyjaśniających ujawnione braki magazynowe, wynika najczęściej, iż są to braki powstałe na skutek:

* pomyłek w liczeniu - przy wydawaniu towarów,

* zużycia do napraw serwisowych części zamiennych, zużycia materiałów zużywalnych przy sprawdzaniu urządzeń, uruchamianiu i prezentacjach z pominięciem zaewidencjonowania tych faktów w programie magazynowym,

* pomyłek asortymentowych przy wydawaniu towarów.

Takie braki magazynowe - z uwagi na ich niewielką wartość (ilość) po przeprowadzonych postępowaniach wyjaśniających Spółka oceniała jako braki niezawinione powstałe na skutek niecelowych pomyłek ludzkich. Tym bardziej, iż w stosunku do wartości obrotu niedobory towarów stanowią znikomy procent i nie mają żadnej wartości handlowej, ani użytkowej dla bezpośrednich konsumentów (nie mogą służyć do użytku osobistego, a znajdują zastosowanie przy zabiegach medycznych takich jak operacje oczu, prześwietlenia RTG, zabiegi urologiczne i inne).

W przedmiotowej sprawie mamy więc do czynienia ze specyficzną sytuacją, w której Wnioskodawca nabywa towary, które mają służyć działalności opodatkowanej i w związku z tym przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących nabycie tych towarów. Jednakże ze względu na przekroczenie terminu ważności, bądź naruszenie sterylnego opakowania dochodzi do likwidacji i usunięcia z magazynu tych towarów. Wobec powyższego mamy tu do czynienia z występowaniem niezawinionych braków magazynowych.

A zatem dochodzi do sytuacji w której to nabyte towary nie zostaną wykorzystane do działalności opodatkowanej, co jest niezbędnym warunkiem dokonania odliczenia.

Przepisy ustawy o VAT nie regulują przedmiotowej sytuacji. Zdaniem tut. organu w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-37/95 pomiędzy Państwem Belgijskim a Ghent Coal Terminal NV gdzie Trybunał stwierdził (odwołując się do zasady neutralności podatku VAT), że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo podatnika do odliczenia zostaje zachowane.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy zakup danego towaru przez Wnioskodawcę będzie dokonany w celu wykorzystania tego towaru do działalności opodatkowanej podatkiem VAT, to pomimo utraty lub likwidacji danego towaru z przyczyn niezależnych od podatnika tj. w sposób przez niego niezawiniony (ze względu na np. przekroczenie terminu ważności, bądź naruszenie sterylnego opakowania), czy jak to ujął Trybunał "z powodów pozostających poza kontrolą podatnika" prawo Wnioskodawcy do odliczenia w związku z ww. nabyciem zostanie zachowane, a tym samym nie będzie podstaw do dokonania korekty odliczonego podatku.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto u Wnioskodawcy dochodzi do sytuacji, w których braki powstają na skutek:

* pomyłek w liczeniu - przy wydawaniu towarów,

* zużycia do napraw serwisowych części zamiennych, zużycia materiałów zużywalnych przy sprawdzaniu urządzeń, uruchamianiu i prezentacjach z pominięciem zaewidencjonowania tych faktów w programie magazynowym,

* pomyłek asortymentowych przy wydawaniu towarów.

Z wniosku wynika również, że wszelkie zakupione towary są poddane kontroli odbiorczej dostaw w Spółce, a wydają je z magazynu w celu sprzedaży pracownicy magazynu w oparciu o wystawione faktury i dowody WZ.

Wszelkie zakupione towary są objęte ewidencją ilościowo-wartościową. Ewidencja prowadzona jest komputerowo. Towary te przechowywane są w zamykanym i zabezpieczonym przed wstępem osób trzecich magazynie, nad którym pieczę sprawuje Kierownik Magazynu. Zgodnie z obowiązującymi w Spółce procedurami związanymi z magazynowaniem towarów pracownicy magazynowi mają odpowiedzialność materialną za powierzone im mienie.

Zatem w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z występowaniem zawinionych braków magazynowych.

Warto w tym miejscu zauważyć, iż niedobory zawinione, są to niedobory, które powstały na skutek niedopełnienia obowiązków przez osobę materialnie odpowiedzialną za powierzone im mienie.

A zatem dochodzi do sytuacji, w której to nabyte towary nie zostaną wykorzystane do działalności opodatkowanej co jest niezbędnym warunkiem dokonania odliczenia.

Odwołując się w tym miejscu jeszcze raz do wskazanego wyżej orzeczenia ETS należy podkreślić, że Trybunał jednoznacznie wskazał, iż jedynie w sytuacji, gdy podatnik z przyczyn przez niego niezawinionych (pozostających poza jego kontrolą) nie wykorzysta nabytych towarów do działalności opodatkowanej, nie traci prawa do odliczenia podatku naliczonego.

A contrario, w sytuacji gdy z przyczyn od podatnika zależnych, w tym przypadku w wyniku niedoborów zawinionych (powstałych na skutek niedopełnienia obowiązków przez pracownika Wnioskodawcy), nie dochodzi do wykorzystania nabytych towarów do działalności opodatkowanej, prawo podatnika do odliczenia zostaje utracone.

W takiej sytuacji odliczona kwota podatku z tytułu nabycia towarów, które ostatecznie nie zostały wykorzystane do działalności opodatkowanej winna być skorygowana.

Przy czym należy zaznaczyć, że ww. korektę należy dokonać poprzez skorygowanie deklaracji podatkowej za okres, w którym dokonano odliczenia gdyż warunek konieczny do uzyskania prawa do odliczenia, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, czyli wykorzystanie nabytych towarów do działalności opodatkowanej, nie został w rezultacie zrealizowany.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy zakup danego towaru przez Wnioskodawcę jest dokonany z zamiarem wykorzystania tego towaru do działalności opodatkowanej podatkiem VAT, lecz z przyczyn od Wnioskodawcy zależnych (niedobór zawiniony) dany towar w efekcie końcowym nie zostanie wykorzystany do działalności opodatkowanej, prawo Wnioskodawcy do odliczenia w związku z ww. nabyciem zostaje utracone, a tym samym należy dokonać korekty uprzednio odliczonego podatku naliczonego. Należy przy tym zaznaczyć, że znikoma w ocenie Wnioskodawcy ilość tych niedoborów pozostaje bez wpływu na powyższe.

Mając powyższe na uwadze i oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało je uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.