IBPP1/443-350/10/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2010 r. (data wpływu 20 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 lipca 2010 r. (data wpływu 8 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży udziałów w nieruchomości gruntowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 kwietnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży udziałów w nieruchomości gruntowej.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 lipca 2010 r. (data wpływu 8 lipca 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 21 czerwca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem w udziale 45/100 niezabudowanej nieruchomości rolnej o powierzchni 21,86 ha. wraz ze swoim bratem, który jest współwłaścicielem tej nieruchomości w udziale wynoszącym 55/100. Wnioskodawca zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

Wnioskodawca i jego brat nabyli przedmiotową nieruchomość w drodze zawartej w formie aktu notarialnego umowy sprzedaży w dniu 17 grudnia 2007 r. Z uwagi na okoliczność, że nabycie tej nieruchomości nastąpiło w celu powiększenia gospodarstwa rodzinnego, a nabywana nieruchomość rolna położona jest w gminie w której Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania, prawo pierwokupu nie przysługiwało Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez agencję nieruchomości rolnych.

Nieruchomość ta składa się z jednej działki ewidencyjnej. Jako rodzaj nieruchomości - opis użytków w ewidencji gruntów wskazane są drogi - (DR), łąki trwałe (ŁIII, ŁIV), grunty orne (RI, RII, RIII).

Wnioskodawca pomimo sposobu nabycia przedmiotowej nieruchomości, nie wykorzystuje jej do produkcji rolniczej. Grunt wykorzystywany jest na cele rolnicze przez inny podmiot. Właściciele opłacają podatek rolny.

Ani Wnioskodawca ani jego brat nie podejmowali żadnych działań, skutkiem których niniejsza nieruchomość miałaby utracić przymiot gruntu rolnego.

Potencjalny nabywca przedmiotowej nieruchomości zapewnia i deklaruje potwierdzenie tego zapewnienia w akcie notarialnym, że nie zamierza zmienić jej przeznaczenia co oznacza, że nadal chce prowadzić jego uprawę.

Dla przedmiotowej nieruchomości obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym przedmiotowa działka znajduje się w większej części w terenie rolnym 22.R.67 oraz terenie usług 22.U.2., niewielki fragment terenu od strony wschodniej pozostaje bez planu zagospodarowania (zgodnie ze studium uwarunkowań przeznaczony jest na ewentualny suchy zbiornik na potoku S.). Ponadto fragment terenu od strony północnej znajduje się w terenie 22.ZP.2- zieleń parkowa i KDW- przeznaczonym pod drogi. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w § 6 ust. 3 wyjaśniając skróty, wskazuje bowiem, że "R" - tereny gospodarki rolnej prowadzonej na gruntach rolnych, łąkach, pastwiskach, sadach; "U" - tereny zabudowy usługowej; "ZP" - tereny zieleni urządzonej oraz "KDW" - tereny tras komunikacyjnych i dróg wewnętrznych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność prawniczą. Wnioskodawca wystawia faktury VAT z tytułu świadczenia usług prawniczych, dokonując rozliczenia tego podatku, a podatnikiem czynnym jest od 2003 r..

Przedmiotowy grunt, będący częścią posiadanego wspólnie z bratem Wnioskodawcy jest przedmiotem dzierżawy. Grunt ten był w chwili jego zakupu obciążony umową dzierżawy zawartą ze Stacją Doświadczalną z siedzibą w W., działającą na podstawie Zarządzenia Nr.... Dyrektora Centralnego Ośrodka Badania z dnia 9 stycznia 2007 r., w sprawie organizacji gospodarstw pomocniczych Centralnego Ośrodka Badania w S. Z uwagi na terminowy charakter przedmiotowej umowy stan utrzymuje się obecnie.

W związku z powyższym grunt ten jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do produkcji rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, przy udziale dzierżawcy.

Wnioskodawca nie dokonywał, ani nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej tj. nie jest rolnikiem ryczałtowym.

Zamiarem nabycia przedmiotowej nieruchomości, była chęć powiększenia posiadanego gospodarstwa rolnego, celem prowadzenia na niej działalności rolniczej.

Grunt nie jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę, ani jego brata do produkcji rolniczej, bezpośrednio, a jedynie pośrednio w związku z faktem oddania przez poprzedniego właściciela przedmiotowej nieruchomości w dzierżawę Stacji Doświadczalnej z siedzibą w W., na podstawie umowy terminowej uprawniającej dzierżawcę do korzystania z całego przedmiotu niniejszej umowy.

Grunt ten wykorzystywany jest przez Stację Doświadczalną z siedzibą w W. Umowa dzierżawy ma charakter umowy czasowej, z mocą obowiązywania do dnia 31 sierpnia 2010 r. Tytułem wynagrodzenia Wnioskodawca i jego brat otrzymują czynsz dzierżawny w wysokości odpowiadającej wysokością podatku od nieruchomości w kwocie 4.437 złotych. Innych pożytków nie osiągając.

Bezpośrednią przyczyną sprzedaży przedmiotowej nieruchomości jest światowy kryzys finansowy i konieczność zapewnienia bieżącego utrzymania Wnioskodawcy i rodziny oraz uregulowania przez Wnioskodawcę i jego brata zobowiązań finansowych wobec banków (kredyty).

Wobec faktu, że nieruchomość jest we władaniu podmiotu trzeciego ani Wnioskodawca, ani jego brat nie dokonywali jakiegokolwiek uatrakcyjniania działek, w szczególności w sposób wskazany w wezwaniu.

Środki uzyskane ze sprzedaży, w pierwszej kolejności na uregulowanie zobowiązań z tytułów kredytów udzielonych przez banki oraz na zapewnienie bieżących potrzeb Wnioskodawcy i rodziny.

Żadne, poza nieruchomością objętą niniejszym wnioskiem, z posiadanych przez Wnioskodawcę nieruchomości, nie są przeznaczone ani obecnie ani w przyszłości na sprzedaż.

Wnioskodawca do tej pory nie dokonywał sprzedaży gruntów, w związku z czym z tego tytułu nie odprowadzał podatku VAT, ani z tego tytułu nie składał deklaracji VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym przypadku podatek od towarów i usług nie będzie się należał.

Ewentualnie sprzedaż niniejszej nieruchomości w zakresie, w którym dotyczy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w myśl przepisu art. 2 pkt 6 ww. ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Nie każda czynność stanowiąca jednak dostawę w rozumieniu art. 7 ww. ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcie podatnika w ww. ustawie o podatku od towarów i usług zostało zdefiniowane w art. 15 ust. 1, zgodnie z którym podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym pojęcie działalności gospodarczej obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ww. ustawy).

W konsekwencji powyższego, aby daną dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu ich spożytkowania do wykonywania tej czynności. Mając na uwadze powyższe, uzasadnionym jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Nabywając przedmiotową nieruchomość ani Wnioskodawcą ani jego brat, nie zamierzali dokonywać jej zbycia w całości, ani w części w celu uzyskania dochodów.

Zamiar sprzedaży podyktowany jest wysokością zaoferowanego przez kupującego wynagrodzenia. W związku z tym, aby dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W związku z powyższym, jeżeli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży nieruchomości, która nie została nabyta do prowadzenia produkcji rolnej, a jedynie jako majątek służący do zaspokajania potrzeb osobistych współwłaścicieli, to nie działa ona w charakterze, który pozwoliłby ją zakwalifikować jako podatnika od podatku od towarów i usług z tytułu takiej transakcji.

Zatem jeśli przedmiotowe grunty nigdy nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę ani jego brata w działalności gospodarczej w tym również w działalności rolniczej to należy uznać, że ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca, nabytej nieruchomości nie wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej, a przez to nie można uznać, iż stanowiła ona majątek działalności gospodarczej. Dokonując sprzedaży poprzez jednorazowe zawarcie umowy nie wskazuje się na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy a także wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ewentualnie uznać należy że sprzedaż niniejszej nieruchomości w zakresie w którym stanowi ona tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę podlega zwolnieniu.

Przedmiotem umowy sprzedaży jest nieruchomość, która w części stanowi tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Aby określić co jest terenem budowlanym można posłużyć się definicją "działki budowlanej" zawartej w art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. O planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.). Działką budowlaną w myśl tej ustawy jest nieruchomość gruntowa lub działka gruntu, której wielkość, cechy geometryczne dostęp do drogi publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej spełniają wymogi realizacji obiektów budowlanych wynikające z odrębnych przepisów i aktów prawa miejscowego.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy. Ustalenie przeznaczenia terenu - art. 4 ust. 1 ustawy - rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (art. 4 ust. 2 ww. ustawy) określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym: lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego obowiązującym dla tej nieruchomości wskazano, iż przedmiotowa działka znajduje się w większej części w terenie rolnym oznaczonym jako 22.R.67 oraz terenie usług 22.U.2. Niewielki fragment terenu od strony wschodniej pozostaje bez planu zagospodarowania. Ponadto fragment terenu od strony północnej znajduje się w terenie 22.ZP.2- zieleń parkowa i KDW.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika również, iż przedmiotowy grunt jest przeznaczony w studium zagospodarowania przestrzennego pod ewentualny suchy zbiornik na potoku. Studium zagospodarowania przestrzennego jest dokumentem poprzedzającym wykonanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nie jest ono prawem, jest jednak zobowiązaniem władzy lokalnej do działań zgodnych z wyznaczonymi kierunkami. Jako uchwała rady gminy stanowi podstawę do opracowywania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Część przedmiotowej działki w studium zagospodarowania przestrzennego jest terenem przeznaczonym pod zabudowę a zatem nie korzysta ze wskazanego zwolnienia zatem stwierdzić należy, iż przedmiotem dostawy będzie sprzedaż nieruchomości niezabudowanej zaklasyfikowanej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako częściowo tereny inne niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. (mowa o przeznaczeniu rolnym - oznaczonym jako 22.R.67, zieleni parkowej -22.ZP.2).

Mając na uwadze powyższy opis zdarzenia przyszłego oraz przepisy prawa podatkowego wskazać należy, iż w odniesieniu do tych gruntów (niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczonych pod zabudowę) transakcja zawierana przez Wnioskodawcę i jego brata będzie korzystać z powyższego zwolnienia a w konsekwencji ich dostawa nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, albowiem współwłaściciele będą mogli do przedmiotowej sprzedaży zastosować zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 2 ust. 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy definiuje działalność gospodarczą z nacznie szerzej, niż to wynika z ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2004 r. Nr 173, poz. 1807 z późn. zm.). Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

O ile ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje jedynie czynności wykonywane w sposób ciągły, zorganizowany i profesjonalny, o tyle ustawa o podatku VAT katalog podatników poszerza o podmioty, które mimo, że czynność wykonały jednorazowo czy okazjonalnie, jednak działały z zamiarem jej powtarzania. Z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku VAT mamy do czynienia jeżeli podmiot wykonując określone czynności działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy i ma zamiar wykonywać tego typu czynności częstotliwie.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jeden).

Rozstrzygające o kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntów są okoliczności, w jakich sprzedaż zostaje dokonana. Aby z powyższego tytułu stać się podatnikiem podatku od towarów i usług należy między innymi we własnym imieniu i na własny rachunek wykonywać czynności sprzedaży w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeśli zostały one wykonane jednorazowo. O częstotliwym zaś zamiarze wykonywania czynności świadczyć mogą takie okoliczności jak chociażby wszystkie działania (cel i środki) ukierunkowane dla zbycia danej nieruchomości gruntowej.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca nabył 45/100 udziałów w jednej nieruchomości o pow. 21,86 ha celem powiększenia posiadanego gospodarstwa rolnego i prowadzenia na niej działalności rolniczej.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że przedmiotowe grunty zostały nabyte z zamiarem wykorzystania ich do działalności gospodarczej.

Z wniosku wynika ponadto, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem w udziale 45/100 niezabudowanej nieruchomości rolnej o powierzchni 21,86 ha., którą nabył w drodze zawartej w formie aktu notarialnego umowy sprzedaży w dniu 17 grudnia 2007 r., celem powiększenia gospodarstwa rodzinnego rolnego i z zamiarem prowadzenia na niej działalności rolniczej. Wnioskodawcą pomimo sposobu nabycia przedmiotowej nieruchomości, nie wykorzystuje jej do produkcji rolniczej. Grunt wykorzystywany jest na cele rolnicze przez inny podmiot. Właściciele opłacają podatek rolny.

Nieruchomość ta składa się z jednej działki ewidencyjnej. Jako rodzaj nieruchomości - opis użytków w ewidencji gruntów wskazane są drogi - (DR), łąki trwałe (ŁIII, ŁIV), grunty orne (RI, RII, RIII).

Dla przedmiotowej nieruchomości obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym przedmiotowa działka znajduje się w większej części w terenie rolnym 22.R.67 oraz terenie usług 22.U.2., niewielki fragment terenu od strony wschodniej pozostaje bez planu zagospodarowania (zgodnie ze studium uwarunkowań przeznaczony jest na ewentualny suchy zbiornik na potoku S.). Ponadto fragment terenu od strony północnej znajduje się w terenie 22.ZP.2- zieleń parkowa i KDW- przeznaczonym pod drogi. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w § 6 ust. 3 wyjaśniając skróty, wskazuje bowiem, że "R" - tereny gospodarki rolnej prowadzonej na gruntach rolnych, łąkach, pastwiskach, sadach; "U" - tereny zabudowy usługowej; "ZP" - tereny zieleni urządzonej oraz "KDW" - tereny tras komunikacyjnych i dróg wewnętrznych.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań, skutkiem których niniejsza nieruchomość miałaby utracić przymiot gruntu rolnego. Wnioskodawca natomiast nie dokonywał, ani nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej tj. nie jestem rolnikiem ryczałtowym.

Przedmiotowy grunt w chwili jego zakupu obciążony był umową dzierżawy zawartą ze Stacją Doświadczalną z siedzibą w W., działająca na podstawie Zarządzenia Nr.... Dyrektora Centralnego Ośrodka Badania z dnia 9 stycznia 2007 r., w sprawie organizacji gospodarstw pomocniczych Centralnego Ośrodka Badania w S.

Zatem grunt jest od chwili nabycia przedmiotem dzierżawy. Umowa dzierżawy ma charakter umowy czasowej, z mocą obowiązywania do dnia 31 sierpnia 2010 r. Tytułem wynagrodzenia Wnioskodawca i jego brat otrzymują czynsz dzierżawny w wysokości odpowiadającej wysokością podatku od nieruchomości w kwocie 4.437 złotych. Innych pożytków nieosiągając. Grunt ten jest zatem wykorzystywany przez Wnioskodawcę do produkcji rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, przy udziale dzierżawcy.

Wnioskodawca nie dokonywał jakiegokolwiek uatrakcyjniania działki z uwagi na fakt, że nieruchomość jest we władaniu podmiotu trzeciego.

Ponadto z wniosku wynika, bezpośrednią przyczyną sprzedaży przedmiotowej nieruchomości jest światowy kryzys finansowy i konieczność zapewnienia bieżącego utrzymania Wnioskodawcy i rodzinom oraz uregulowania przez Wnioskodawcę i jego brata zobowiązań finansowych wobec banków (kredyty). Natomiast środki uzyskane ze sprzedaży, Wnioskodawca w pierwszej kolejności zamierza przeznaczyć na uregulowanie zobowiązań z tytułów kredytów udzielonych przez banki oraz na zapewnienie bieżących potrzeb Wnioskodawcy i rodzin.

Wnioskodawca do tej pory nie dokonywał sprzedaży gruntów, w związku z czym z tego tytułu nie odprowadzał podatku VAT, ani z tego tytułu nie składał deklaracji VAT.

Wnioskodawca poza nieruchomością objęta niniejszym wnioskiem nie będzie przeznaczona ani obecnie ani w przyszłości na sprzedaż.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalności prawniczą. Wnioskodawca wystawia faktury VAT z tytułu świadczenia usług prawniczych, dokonując rozliczenia tego podatku, a podatnikiem czynnym jest od 2003 r..

Odnosząc się do przedstawionego wyżej zdarzenia przyszłego należy odwołać się do regulacji wynikających z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zgodnie z którym przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Wobec powyższego oddanie w ramach umowy dzierżawy innemu podmiotowi nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie Wnioskodawcy.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że dzierżawa jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy dzierżawy mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy dzierżawa będzie prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jak już wskazano udziały w gruncie zostały zakupione celem powiększenia gospodarstwa rolnego i prowadzenia na nim działalności rolniczej. Zatem stanowią część gospodarstwa rolnego i są wykorzystywane do celów dzierżawy.

Biorąc pod uwagę definicję działalności gospodarczej, zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, iż dzierżawa działki oraz planowana transakcja sprzedaży ww. nieruchomości gruntowej mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku nie można zatem stwierdzić, iż zakupu udziałów w przedmiotowej nieruchomości dokonano na cele osobiste. Należy bowiem zauważyć, iż Wnioskodawca nie przedstawił we wniosku żadnych okoliczności potwierdzających jakiekolwiek prywatne wykorzystanie nabytych udziałów w gruncie tj. nie wykazał, aby przedmiotowa nieruchomość w całym okresie jej posiadania w jakikolwiek sposób była i miałaby być wykorzystywana dla celów osobistych. Wprost przeciwnie, na zakupionym gruncie działalność gospodarczą prowadzi od 2007 r. inny podmiot gospodarczy - dzierżawca terenu (Stacja Doświadczalna z siedzibą w W.), co jednoznacznie wyklucza wykorzystywanie ww. nieruchomości dla celów osobistych przez Wnioskodawcę. Nie można zatem uznać, aby opisane działania w postaci nabycia, dzierżawienia i planowanej sprzedaży na rzecz Spółki z o.o. podejmowane były przez Wnioskodawcę wyłącznie dla realizacji prawa do rozporządzania swoim majątkiem osobistym.

Wnioskodawca podnosi także, iż przedmiotowa działka nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, niemniej jednak stwierdzić należy, że podejmowane przez niego działania polegające na oddaniu przedmiotowej nieruchomości w dzierżawę są niczym innym jak właśnie prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z definicją działalności gospodarczej zawartą w powołanym wyżej przepisie, obejmuje ona również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca kupując w 2007 r. udziały w przedmiotowej nieruchomości był świadomy faktu, iż zakup obciążony był umową dzierżawy zawartą przez poprzedniego właściciela przedmiotowej nieruchomości ze Stacją Doświadczalną z siedzibą w W., działającą na podstawie Zarządzenia Nr..... Dyrektora Centralnego Ośrodka Badania z dnia 9 stycznia 2007 r., w sprawie organizacji gospodarstw pomocniczych Centralnego Ośrodka Badania w S. Umowa dzierżawy ma charakter umowy czasowej, z mocą obowiązywania do dnia 31 sierpnia 2010 r. a Wnioskodawca tytułem wynagrodzenia otrzymuje czynsz dzierżawny w wysokości odpowiadającej wysokością podatku od nieruchomości w kwocie 4.437 złotych.

Powyższe czynności należy zakwalifikować jako powtarzalne (dzierżawa od 2007 r. do nadal) a więc wykonywane w sposób częstotliwy, tym samym ww. okoliczności wskazują na wykorzystywanie przez Wnioskodawcę przedmiotowej działki w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż udziałów podyktowana jest wysokością zaoferowanego przez kupującego wynagrodzenia a uzyskane ze sprzedaży środki pieniężne Wnioskodawca zamierza przeznaczyć w pierwszej kolejności na uregulowanie zobowiązań z tytułów kredytów udzielonych przez banki oraz na zapewnienie bieżących potrzeb Wnioskodawcy i rodziny.

Należy zatem uznać, że Wnioskodawca zamierza rozporządzać nabytymi udziałami w nieruchomości o pow. ponad 21 ha w sposób umożliwiający uzyskanie jak największego zysku co stanowi potwierdzenie zamiaru wykorzystania nieruchomości także dla celów zarobkowych. Każdy bowiem podmiot prowadzący działalność gospodarczą, będącą źródłem utrzymania tego podmiotu, prowadzi ją właśnie po to aby osiągać zyski i przeznaczać je na zaspokojenie własnych potrzeb bytowych.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz fakt, że działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność gospodarczą (w tym działalność polegającą na dzierżawie nieruchomości), ewentualna sprzedaż udziałów w przedmiotowym gruncie winna być traktowana jako sprzedaż majątku związanego z działalnością gospodarczą.

Dlatego nawet jeśli Wnioskodawca początkowo nie zamierzał przeznaczyć nabytych udziałów w gruncie do sprzedaży, to nie ulega wątpliwości, że nabył je dla celów prowadzenia działalności gospodarczej a wręcz ze zobowiązaniem do prowadzenia działalności gospodarczej w formie dzierżawy. Zatem fakt, iż Wnioskodawca nie dokonywał, ani nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej tj. nie jestem rolnikiem ryczałtowym i nie dokonywał jakiegokolwiek uatrakcyjniania działki pozostaje w tym przypadku bez znaczenia.

Należy ponadto zauważyć, iż Wnioskodawca jest już czynnym podatnikiem VAT prowadzącym działalność gospodarczą - prawniczą będąc od 2003 r. podatnikiem czynnym VAT. Wnioskodawca wystawia faktury VAT z tytułu świadczenia usług prawniczych, dokonując rozliczenia tego podatku.

W świetle powyższego oraz obowiązujących przepisów prawa w tym zakresie stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca jest już podatnikiem podatku od towarów i usług, to wszystkie wykonywane czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane, a niektóre nie.

Podkreślić bowiem należy, iż jedynie w sytuacji, w której czynność ta miałaby związek z zaspokajaniem potrzeb czysto osobistych osoby ją wykonującej, można byłoby uznać, że nie jest to czynność wykona przez podatnika podatku od towarów i usług. W omawianej sytuacji jedynie osobisty charakter czynności mógłby świadczyć o tym, że nie jest ona związana z działalnością gospodarczą podatnika.

Reasumując, należy stwierdzić, że dla sprzedaży udziałów w nieruchomości będącej przedmiotem interpretacji w okolicznościach wskazanych we wniosku, Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, gdyż sprzedaż ta ma znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Tym samym sprzedaż przedmiotowych udziałów w działce podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w art. 43 ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. W myśl ust. 1 pkt 9 przywołanego wyżej art. 43 ustawodawca zwolnił od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym dostawa gruntów niezabudowanych budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według 22% stawki. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami innymi niż budowlane lub przeznaczone pod zabudowę, np. gruntami rolnymi czy leśnymi, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przedmiotowy rodzaj gruntu. Zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę. W przypadku jego braku zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zgodnie natomiast z art. 9 ust. 1 ww. ustawy w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych (art. 9 ust. 4).

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 5 oraz art. 15 ust. 1 ww. ustawy, przed podjęciem uchwały o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzenia planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz z przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem.

Odnosząc się do ewidencji gruntów, zauważyć należy, iż dokument ten stanowi jedynie urzędowy zbiór informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.) informacje dotyczące gruntów i budynków znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego. Jednakże tylko w zakresie danych faktycznych w niej zawartych.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Wnioskodawca w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wskazuje, iż zamierza dokonać sprzedaży udziałów w jednej działce o pow. 21,86 ha. - opis użytków w ewidencji gruntów wskazane są drogi - (DR), łąki trwałe (ŁIII, ŁIV), grunty orne (RI, RII, RIII).

Dla przedmiotowej nieruchomości obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym przedmiotowa działka znajduje się w większej części w terenie rolnym 22.R.67 oraz terenie usług 22.U.2., niewielki fragment terenu od strony wschodniej pozostaje bez planu zagospodarowania (zgodnie ze studium uwarunkowań przeznaczony jest na ewentualny suchy zbiornik na potoku S.). Ponadto fragment terenu od strony północnej znajduje się w terenie 22.ZP.2- zieleń parkowa i KDW- przeznaczonym pod drogi. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w § 6 ust. 3 wyjaśniając skróty, wskazuje bowiem, że "R" - tereny gospodarki rolnej prowadzonej na gruntach rolnych, łąkach, pastwiskach, sadach; "U" - tereny zabudowy usługowej; "ZP" - tereny zieleni urządzonej oraz "KDW" - tereny tras komunikacyjnych i dróg wewnętrznych.

Ani Wnioskodawca ani jego brat nie podejmowali żadnych działań, skutkiem których niniejsza nieruchomość miałaby utracić przymiot gruntu rolnego.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy oraz zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie zachodzi przesłanka zawarta w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, pozwalająca na zastosowanie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dla sprzedaży niezabudowanych nieruchomości sklasyfikowanych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, jako teren rolny 22.R.67 i teren 22.ZP.2 zieleń parkowa.

Zatem dostawa udziału w tej części gruntu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, ale jednocześnie korzysta ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Również dostawa udziału w części gruntu nieobjętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego a przeznaczonym wg studium uwarunkowań pod ewentualny zbiornik suchy na potoku S. będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT jeśli zbiornik ten nie oznacza budowli w rozumieniu PKOB, a jedynie np. tereny zalewowe bez możliwości zabudowy.

Natomiast w przypadku gdyby takie przeznaczenie gruntu (suchy zbiornik) oznaczało możliwość jakiejkolwiek zabudowy, to dostawa udziału w tej części gruntu będzie podlegała opodatkowaniu wg stawki VAT 22% jako tereny przeznaczone pod zabudowę. Zgodnie bowiem z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) obiektami budowlanymi są konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów. Natomiast obiekty inżynierii lądowej i wodnej są to wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki, tj.: drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne, itp.

Zatem należny podatek wg stawki VAT 22% także dla dostawy udziału w pozostałej części działki tj. terenów zabudowy usługowej oraz terenów tras komunikacyjnych i dróg wewnętrznych.

Końcowo należy zaznaczyć, że Wnioskodawca nieprawidłowo utożsamia zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT od wyłączenia z opodatkowania. Jeśli dana czynność jest wyłączona z opodatkowania, tj. nie stosuje się do niej regulacji wynikających z ustawy o VAT to znaczy, że czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Jeśli natomiast czynność jest objęta regulacją ustawy o VAT to znaczy, że podlega opodatkowaniu i w dalszej kolejności należy ustalić jaką zastosować stawkę lub zwo lnienie z opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca działając w charakterze podatnika podatku od towarów i usług zamierza dokonać czynności, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT lecz częściowo jest zwolniona z opodatkowania, a częściowo objęta stawką VAT 22%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz zmiany stanu prawnego.

Ponadto należy zauważyć, iż zgodnie z brzmieniem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, na pisemny wniosek zainteresowanego i w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną) wydaje Minister właściwy do spraw finansów publicznych. W świetle powyższego nie ma możliwości wydania interpretacji indywidualnej, dla dwóch zainteresowanych osób fizycznych na podstawie jednego wniosku. Zatem niniejsza interpretacja indywidualna odnosi się jednie do Wnioskodawcy - Pana P.

Natomiast jeżeli drugi współwłaściciel zainteresowany jest otrzymaniem interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wystąpienia z odrębnym wnioskiem i przedstawieniem odpowiedniego dla niego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), zapytania i własnego stanowiska w sprawie oraz dokonanie odrębnej opłaty.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.