IBPP1/443-348/12/AL - VAT w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2012 r. (data złożenia 27 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 czerwca 2012 r. (data złożenia 12 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 27 marca 2012 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 czerwca 2012 r. (data złożenia 12 czerwca 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 4 czerwca 2012 r. znak: IBPP1/443-348/12/AL.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 3 października 2001 r. Wnioskodawca wraz z żoną, otrzymał w formie darowizny część nieruchomości od swojej mamy. W wyniku podziału gospodarstwa, udziałem Wnioskodawcy i jego żony stała się nieruchomość położona w S. składająca się z działek: 157/6, 157/7, 157/10 o łącznej powierzchni: 1,3359 ha, dla których założono księgę wieczysta nr 57502. Na działce 157/10 (0,1161 ha) znajduje się budynek gospodarczy (stodoła), działka 157/7 (0,0389 ha) to droga wewnętrzna dojazdowa oraz działka 157/6 (1,1809 ha) teren rolny. Działka nr 157/9 wraz z domem przypadła siostrze Wnioskodawcy, która opiekowała się mamą Wnioskodawcy do jej śmierci w grudniu 2011 r.

Od roku 1993 do chwili obecnej, Wnioskodawca mieszka z rodziną (żoną i synem) w O. Wnioskodawca jest funkcjonariuszem P. i pracuję w K. Żona Wnioskodawcy jest pedagogiem i pracuje w placówce oświatowej w O. Syn uczy się w szkole średniej. Dodatkowo poza służbą Wnioskodawca posiada zarejestrowaną działalność gospodarczą: "N", której działalność Wnioskodawca cyklicznie zawiesza (okres aktywności to: 4-5 miesięcy w roku). W związku z charakterem działalności gospodarczej Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT.

Po otrzymaniu ww. nieruchomości Wnioskodawca wraz z żoną zaczęli planować przyszłość z nią związaną. Wykorzystanie rolnicze nieruchomości z uwagi na wielkość (mała powierzchnia) jak również na rodzaj gruntu (V klasa gruntu) oraz na charakter wykonywanych przez Wnioskodawcę i jego żonę zawodów była i jest bezcelowa - cała okolica nie jest wykorzystywana rolniczo. Nieruchomości Wnioskodawca oraz jego żona nie wykorzystywali i nie wykorzystują rolniczo, nie prowadzą żadnych upraw i hodowli (nawet dla własnych potrzeb), nie dokonują dostawy produktów rolnych, nie prowadzą usług rolniczych, jedynie przeprowadzają cyklicznie prace pozwalające zachować na otrzymanej nieruchomości tzw. "poprawną kulturę rolną" tj. orka, bronowanie, dlatego, by nie doprowadzić jej do zachwaszczenia oraz zarośnięcia krzewami i drzewami tak jak teren w okolicy. Celem Wnioskodawcy i jego żony stało się zamieszkanie na przedmiotowej nieruchomości, by spełnić marzenia i równocześnie pragnienie mamy Wnioskodawcy.

Wnioskiem z dnia 26 stycznia 2003 r. Wnioskodawca wraz z żoną rozpoczęli starania związane z podziałem działki 157/6 na mniejsze. Podstawowym celem podziału działki było wywiązanie się ze zobowiązań rodzinnych: wydzielenia z niej m.in. działki dla siebie - pod zabudowę oraz dla kuzyna Wnioskodawcy jako wypełnienie woli mamy Wnioskodawcy (drugi kuzyn Wnioskodawcy uzyskał działkę nr 157/8 w czasie podziału gospodarstwa w 2001 r.). Obaj kuzyni są synami S. K. - brata mamy Wnioskodawcy. Przeznaczenie pozostałych działek planowane było przez Wnioskodawcę wraz z żoną i jest nadal jako zabezpieczenie finansowe na potrzeby przyszłej budowy domu i potrzeb rodziny Wnioskodawcy, m.in. związanych z zapewnieniem przyszłości dorastającego syna.

Po wieloletnich staraniach ostatecznie w roku 2007 Decyzją Burmistrza Miasta zatwierdzony został podział działki 157/6 na działki o numerach od nr 157/11 do nr 157/19 (w tym działka 157/11 jako droga dojazdowa do pozostałych działek).

W roku 2005 do działki 157/6 Wnioskodawca wraz z żoną podprowadzili sieć wodociągową (umowa nr 7326/2005 z Przedsiębiorstwem W.), gdyż tylko to przyłącze stało się w tym czasie możliwe do realizacji bez pozwolenia na budowę (starań związanych z pozwoleniem na budowę Wnioskodawca wraz z żoną nie podjęli z powodu braku odpowiednich środków finansowych na realizację budowy).

W roku 2007 Urząd Miasta, uchwalił Plan zagospodarowania przestrzennego dla północnej części O. i S., w którym teren m.in. działek Wnioskodawcy i jego żony (nr ewid. 157/12 do 157/19) oznaczony został symbolem "B 26MN", i opisany jako "Teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej", a działka (nr ewid. 157/11) opisana jako "Planowany ciąg pieszo - jezdny" i "Planowana ulica dojazdowa".

Z uwagi na to że ustalono stawkę (30%), tzw. "opłaty planistycznej" w przypadku zbycia działek, w sytuacji finansowej Wnioskodawcy i jego żony zbycie na rzecz kuzyna działki, czy też sprzedaż innej na potrzeby budowy spowodowały, że plany budowy domu zostały na co najmniej 5 lat oddalone. Jako pracujących w sferze budżetowej - 30% de facto wartości działek (poprzednio grunt rolniczy) to kwota na którą nie było stać Wnioskodawcy i jego żony, tj. by ją odprowadzić na rzecz Miasta nawet w imię poprawy warunków zamieszkania (zamiana mieszkania w "bloku" (53 m²) na własny dom).

Obecnie upływa ww. 5 - letni okres. Przygotowując się do zbycia jednej z działek kuzynowi, z internetu Wnioskodawca uzyskał informację o niejednoznacznych przepisach o podatku VAT i że nie ma pewności, czy sprzedaż działek Wnioskodawcy i jego żony nie będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem. Informacja ta zaskoczyła Wnioskodawcę, gdyż co roku Wnioskodawca i jego żona oprowadzają podatek od nieruchomości i jest to ich prywatny majątek. Wnioskodawca zadzwonił na numer Krajowej Informacji Podatkowej, gdzie można uzyskać, jednolite w całym kraju informacje z zakresu podatku. Tam nie udzielono Wnioskodawcy jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, czy sprzedaż działek Wnioskodawcy i jego żony będzie opodatkowana podatkiem VAT, czy też nie. W czasie rozmowy przekazano Wnioskodawcy informację, że to zależy od zamiaru podczas zakupu nieruchomości i częstotliwości jej zbywania, czego zupełnie Wnioskodawca nie zrozumiał w kontekście, że nieruchomość Wnioskodawca i jego żona otrzymali jako darowiznę, a nie zakupili jej i o żadnej częstotliwości (jakkolwiek by ten termin rozumieć) w sytuacji Wnioskodawcy i jego żony nie może być mowy. Doradzono Wnioskodawcy, aby o szczegółową indywidualną interpretację zwrócić się z pisemnym wnioskiem do właściwego Biura Krajowej Informacji Podatkowej. Co niniejszym Wnioskodawca czyni.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 12 czerwca 2012 r. Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotem planowanej sprzedaży są wszystkie kolejne działki tj. Nr 157/12, 157/13, 157/14, 157/15, 157/16, 157/17, 157/18, 157/19, czyli 8 sztuk i będą to wyłącznie te działki.

Przedmiotem planowanej sprzedaży jest każda z ww. działek bez udziału w drodze do każdej działki.

Wnioskodawca nie planuje sprzedaży udziału w drodze dojazdowej (działka nr 157/11 wydzielona na drogę wewnętrzną) do każdej z ww. działek.

W przypadku sprzedaży przedmiotowych działek zostaną dla nich ustanowione na drodze wewnętrznej (działka nr 157/11) odpowiednie służebności.

Wnioskodawca nigdy nie występował o dokonanie zmian w planie zagospodarowania przestrzennego Gminy dla północnej części O. i S.

Uchwałą nr XXX Rady Miejskiej z dnia 18 grudnia 2006 r. Rada Miejska uchwaliła "Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla północnej części O. i S." bez jakichkolwiek starań ze strony Wnioskodawcy. Od tego czasu teren, na którym zostały wydzielone przedmiotowe działki uzyskał status przeznaczonych pod zabudowę.

Wnioskodawca nie wie w jaki sposób pozyska nabywców dla planowanych do sprzedaży działek. Nigdy dotychczas Wnioskodawca nie sprzedawał nieruchomości. Wnioskodawca będzie czekał na pojawienie się potencjalnego klienta, a w przypadku konieczności pilnego zaspokojenia potrzeb rodziny, pozyskanie nabywcy będzie realizował prawdopodobnie ogólnie dostępnymi sposobami: informacje wśród znajomych, internet, biuro nieruchomości, ogłoszenie w prasie, itp.

Obecnie wnioskiem o indywidualną interpretację Wnioskodawca zwrócił się do KIP mając na względzie przede wszystkim jak opisywał we wniosku wywiązanie się ze swoich zobowiązań rodzinnych - sprzedaż jednej z działek kuzynowi Wnioskodawcy i w tym przypadku Wnioskodawca nie musi zabiegać o nabywcę.

Działki będące przedmiotem planowanej sprzedaży, w momencie sprzedaży będą niezabudowane. Na żadnej z nich nie będzie drogi.

Działka nr 157/11 wydzielona została jako droga wewnętrzna dla zapewnienia dostępu przedmiotowych działek do drogi publicznej.

Przedmiotowe działki są majątkiem prywatnym Wnioskodawcy a środki uzyskane ze sprzedaży poszczególnych działek mają zaspokoić potrzeby jego rodziny m.in. związane z realizacją planów mieszkaniowych - budową własnego domu oraz zapewnieniem niezbędnych potrzeb związanych z kształceniem syna Wnioskodawcy i jego startem w dorosłe życie.

Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży jakichkolwiek innych nieruchomości jak opisanych we wniosku. Opisana we wniosku planowana sprzedaż będzie pierwszą sprzedażą nieruchomości przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca nie jestem rolnikiem ryczałtowym.

Działki mające być przedmiotem sprzedaży Wnioskodawca nie ujął w ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej i w żaden sposób działki te nie były, nie są i nie będą wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy powstanie obowiązek zapłaty podatku VAT od sprzedaży działek o numerach od nr 157/12 do nr 157/19 powstałych w 2007 r. z podziału jednej większej otrzymanej w formie darowizny w roku 2001 r., które wg uchwalonego w 2007 r. Planu zagospodarowania przestrzennego uzyskały status działek budowlanych, a jeśli tak to czy powinny zostać wystawione faktury VAT i czy jest możliwe wystawienie przez Wnioskodawcę faktur VAT jeśli nie prowadzi on działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, a tylko w zakresie przeglądów, nadzoru i doradztwa budowlanego, zaś przewidziane do zbycia działki nie były, nie są i nie będą objęte jakąkolwiek jego działalnością gospodarczą, a stanowią wyłącznie wspólny, prywatny majątek Wnioskodawcy i jego żony.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek od nr 157/12 do nr 157/19 nie jest opodatkowana podatkiem VAT z uwagi na okoliczność, iż ww. działki: stanowią od 11 lat prywatny majątek Wnioskodawcy, nie zostały otrzymane od mamy Wnioskodawcy w celu ich sprzedaży, lecz na potrzeby własne rodziny, Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów dla uatrakcyjnienia nieruchomości celem przygotowanie działek do sprzedaży, nie prowadził żadnych działań związanych z ogłaszaniem chęci ich zbycia, nie były nie są i nie będą elementem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Zupełnie niezrozumiałym jest dla Wnioskodawcy dlaczego sprzedaż działek powstałych z podziału większej działki otrzymanej od mamy, w wyniku podziału gospodarstwa, mogłaby być opodatkowana VAT. Wnioskodawca nie jest handlowcem, nie ma zamiaru czerpać zysków ze sprzedaży a tylko zapewnić bieżące potrzeby rodziny - potwierdzeniem tego jest zamiar budowy domu na jednej z działek oraz w tym celu uzbrojenie jej w sieć wodociągową.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W zaistniałej sytuacji, mając na uwadze zdarzenie przyszłe, oczywistym jest, że Wnioskodawca nie spełnia kryteriów określonych ww. przepisie prawa, gdyż nie działa jako producent, handlowiec czy też usługodawca, a zbycie działek w przedmiotowym przypadku nie wykazuje na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy (cokolwiek by to oznaczało). Przesłankami świadczącymi o tym jest m.in. to że nieruchomość Wnioskodawca nie kupił lecz otrzymał od mamy w wyniku podziału gospodarstwa w roku 2001. W roku 2007 Wnioskodawca dokonał podziału działki na mniejsze z konkretnych, wcześniej przytoczonych przyczyn, od samego początku zaplanował budowę domu na jednej z działek doprowadzając do niej sieć wodociągową. Wnioskodawca otrzymał nieruchomość na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej czy usługowej a zatem ich zbycie nie może być potraktowane za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy ma poparcie w orzecznictwie m.in.:

* w wyroku NSA z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07, w uzasadnieniu prawnym Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów zważył, co następuje:

" (...) jeśli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług, i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki bowiem nabywany był na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem na działalność handlową, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług.

Należy przy tym podkreślić, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności musi być ujawniony już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć tego, że przez pojęcie "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży."

I dalej: "Argument, że podmiot dokonujący sprzedaży (dostawy) majątku prywatnego nie może być traktowany w odniesieniu do takiej sprzedaży jako podatnik podatku od towarów i usług, doznaje dodatkowego wzmocnienia, gdy uwzględnić wnioski wypływające z analizy przepisu art. 2 pkt 1 VI Dyrektywy. Przepis ten, określając zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej, stanowi, że opodatkowaniu podlega dostawa towarów lub usług świadczona odpłatnie na terytorium kraju "przez podatnika, który jako taki występuje". Artykuł 2 ust. 1 VI Dyrektywy wyraźnie więc wskazuje, że czynność opodatkowana w postaci dostawy towaru lub świadczenia usług ma miejsce wówczas, gdy w odniesieniu do tej właśnie czynności dany podmiot występuje w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej, a więc podmiotu prowadzącego w określonym zakresie działalność gospodarczą."

* w wyroku NSA z dnia 27 października 2009 r. sygn. akt I FSK1043/08,

"Sprzedaż kilku działek budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, wskazująca na ograniczony ilościowo zakres i okazjonalność, a nie zamiar częstotliwego realizowania takiej działalności, nie może być kwalifikowana jako prowadzenie handlowej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.)" i dalej,

"Tylko taka aktywność handlowa obywatela jego majątkiem czyni go podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u., która przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich dłuższej kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Sprzedaż kilku działek budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, wskazująca na ograniczony ilościowo zakres realizacji tej sprzedaży, a tym samym jej okazjonalność a nie zamiar częstotliwego realizowania takiej działalności, nie może być kwalifikowana jako prowadzenie handlowej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u.".

* w wyroku WSA w Bydgoszczy z dnia 7 grudnia 2010 r. w sprawie I SA/Bd 944/10 (LEX nr 747197), powołującym się m.in. na wyrok NSA z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07, mówi się m.in. o tym że sprzedaż kilku działek budowlanych, wydzielonych - po zmianie przeznaczenia gruntów rolnych na cele budowlane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego - gospodarstwa rolnego, nie może być uznana za działalność handlową, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli brakuje w niej profesjonalnego, stałego i zorganizowanego charakteru tej działalności.

W ocenie Wnioskodawcy zacytowane treści ww. wyroków przedstawiają w pełni ujętą w przedmiotowym wniosku sprawę.

Potwierdzając tezę Wnioskodawca oświadcza:

Reasumując - przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe w ocenie Wnioskodawcy świadczą, że żadne przesłanki nie wskazują na to, by zbywając przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca występowałby w roli producenta, handlowca lub usługodawcy (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług) i płatnika VAT. Wnioskodawca nie otrzymał nieruchomości w celu odsprzedaży lecz na własne potrzeby - w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych rodziny. Nie ponosił żadnych nakładów dla uatrakcyjnienia nieruchomości celem przygotowania działek do sprzedaży i nie prowadził żadnych działań marketingowych związanych z ogłaszaniem chęci ich zbycia. Nieruchomość jest majątkiem prywatnym Wnioskodawcy, nigdy nie była, nie jest i nie będzie elementem prowadzonej działalności gospodarczej. W oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan prawny stwierdzić należy, że działając jako osoba fizyczna dokonująca sprzedaży ze swojego majątku prywatnego - nieruchomość gruntową, a czynność ta wykonywana jest w okolicznościach wskazujących, że nie zmierza on do nadania mu stałego, profesjonalnego i zorganizowanego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie każda bowiem czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje dostawy ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie należy zwrócić uwagę na rozstrzygnięcie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10), oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), w którym Sąd stwierdził, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same w sobie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Nadto wskazał, że liczba i zakres dokonywanych transakcji nie mają znaczenia decydującego, albowiem dużą liczbę transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobiste. Nie jest również zdaniem Trybunału decydująca długość okresu w jakim następowały transakcje sprzedaży działek ani wysokość osiągniętych przychodów albowiem elementy te mogą odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym.

Z treści wskazanych orzeczeń wynika ponadto, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego stanu faktycznego sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że Wnioskodawca sprzedając działki, będzie działał w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jego działalność w tym zakresie przybrała formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

W niniejszej sprawie okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowej otrzymanej w drodze darowizny, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy.

Mając na uwadze powyższe, sprzedaż gruntu otrzymanego w drodze darowizny, jako dokonaną z majątku osobistego należy uznać za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawcy nie można w tym zakresie uznać za podatnika podatku VAT, a okoliczności dokonania okazjonalnej transakcji zbycia gruntu nie można przypisać znamion częstotliwości. Wnioskodawca sprzedając grunt korzysta zatem z przysługującego mu prawa do rozporządzenia własnym majątkiem.

Opis zdarzenia przyszłego wskazuje, iż dostawę przedmiotowych nieruchomości uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie będzie czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru.

Tym samym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do dostawy poszczególnych działek powstałych w wyniku podziału jednej z działek gruntowych otrzymanych w darowiźnie, gdyż nic nie wskazuje aby dokonując incydentalnej dostawy tych działek, Wnioskodawca działał w takim charakterze.

Wnioskodawca otrzymał w 2001 r. w darowiźnie nieruchomość składającą się działek nr 157/6 (teren rolny), 157/7 (droga wewnętrzna dojazdowa), 157/10 zabudowaną budynkiem gospodarczym - stodoła). Z uwagi na konieczność wywiązania się ze zobowiązań rodzinnych tj. wypełnienia woli mamy Wnioskodawcy, poprzez wydzielenie z działki części gruntu przeznaczonego dla kuzyna Wnioskodawcy, jak również w związku z zamiarem wydzielenia działki dla siebie, z uwagi na planowaną budowę domu, w roku 2003 Wnioskodawca rozpoczął starania związane z podziałem działki 157/6 na mniejsze.

Powyższe działania spowodowane były również faktem, iż wykorzystanie rolnicze działki nr 157/6 z uwagi na jej małą powierzchnię i rodzaj gruntu (grunt klasy V), oraz charakter wykonywanego przez Wnioskodawcę zawodu było bezcelowe. Ponadto cała okolica nie jest wykorzystywana rolniczo.

Wprawdzie w 2005 r. Wnioskodawca doprowadził do działki nr 157/6 sieć wodociągową jednakże wynikało to z planów Wnioskodawcy dotyczących budowy domu na tym gruncie, a jednocześnie tylko to przyłącze było możliwe do zrealizowania bez pozwolenia na budowę domu.

Z uwagi na uchwalenie przez Gminę w grudniu 2006 r. (bez inicjatywy i starań ze strony Wnioskodawcy) planu zagospodarowania przestrzennego dla północnej części O. i S. działka 157/12 uzyskała status przeznaczonej pod zabudowę.

W roku 2007 - decyzją Burmistrza Miasta - zatwierdzony został podział gruntu nr 157/6 na mniejsze tj. działki o numerach 157/12, 157/13, 157/14, 157/15, 157/16, 157/17, 158/18, 157/19 - teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, oraz działkę nr 157/11 - stanowiąca drogę dojazdową do pozostałych działek.

Z uwagi jednakże na ustalenie przez Gminę tzw. "opłaty planistycznej", co wiązało się z koniecznością zapłaty przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy, w przypadku sprzedaży działek, kwoty w wysokości stanowiącej 30% wartości działek, spowodowało, iż plany Wnioskodawcy odnośnie sprzedaży działki kuzynowi lub też sprzedaży innych działek, na potrzeby budowy domu dla Wnioskodawcy i jego rodziny, zostały oddalone na co najmniej 5 lat.

Planowanych do sprzedaży działek Wnioskodawca nie wykorzystywał rolniczo, nie prowadził żadnych upraw ani hodowli, nawet na własne potrzeby, nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych ani świadczenia usług rolniczych, jedynie przeprowadzał cykliczne prace pozwalające utrzymać na otrzymanej nieruchomości tzw. "poprawna kulturę rolną", by nie doprowadzić do zachwaszczenia terenu. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym.

Działki te nie służyły prowadzeniu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze.

Przedstawione okoliczności faktyczne sprawy w żadnym zakresie nie wskazują, że aktywność Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wnioskodawca nie podejmował dotychczas działań marketingowych w celu dokonania sprzedaży gruntów np. ogłaszając ich sprzedaż, zamieszczając ogłoszenia. Wnioskodawca nie wie jednak w jaki sposób pozyska nabywców dla planowanych do sprzedaży działek. Wnioskodawca będzie czekał na pojawienie się potencjalnego klienta, a w przypadku konieczności pilnego zaspokojenia potrzeb rodziny, pozyskanie nabywcy będzie realizował prawdopodobnie ogólnie dostępnymi sposobami: informacje wśród znajomych, internet, biuro nieruchomości, ogłoszenie w prasie, itp.

Z treści wniosku nie wynika zatem, aby Wnioskodawca miał zamiar podjąć działania marketingowe wykraczające poza zakres działań zwyczajowo czynionych celem sprzedaży nieruchomości. Za takie nie można uznać planowanych czynności: podpisania umowy z pośrednikiem nieruchomości, zamieszczenia ogłoszenia w prasie lub internecie czy też poinformowanie o zamiarach sprzedaży znajomych. Są to bowiem czynności, które w obecnych realiach stosują podmioty chcące rozgłosić informację o możliwości zakupu oferowanego przez siebie towaru.

Jednocześnie w odniesieniu do jednej z działek Wnioskodawca nie musi czynić starań celem poszukiwania na nią nabywcy - jest nim bowiem wskazany wyżej kuzyn Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie ponosił również nakładów w celu ich uatrakcyjnienia tj. nie utwardzał drogi wewnętrznej, nie ogradzał działek, nie uzbrajał działek (oprócz doprowadzenia sieci wodociągowej sprzed podziału, w związku z planowaną budową domu).

Wnioskodawca wprawdzie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie "N", jednakże jak wynika z charakteru tej działalności nie jest to działalność dotycząca handlu nieruchomościami.

Ponadto Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej tj. przed planowaną sprzedażą nieruchomości o których mowa we wniosku, sprzedaży innych nieruchomości. Wnioskodawca nie posiada też innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży.

Należy podkreślić, iż środki przeznaczone ze sprzedaży gruntów Wnioskodawca ma zamiar przeznaczyć na budowę własnego domu, zapewnienie niezbędnych potrzeb związanych z kształceniem syna i jego startem w dorosłe życie.

Zatem zdaniem tut. organu Wnioskodawca dokonując zbycia ośmiu działek przeznaczonych pod zabudowę, wykonuje czynności zarządu swoim majątkiem prywatnym. Nie można uznać, by planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż tychże gruntów, przybrała formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą i zorganizowaną.

Wobec powyższego uznać należy, że zbycie przez Wnioskodawcę działek otrzymanych w wyniku podziału gruntu otrzymanego w drodze darowizny, nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). To wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym - nie mających cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym nie można uznać sprzedaży przez Wnioskodawcę przedmiotowych działek za przejaw jego działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Mając zatem na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy uznać, że w ocenie tut. organu nie stwierdzono aktywności Wnioskodawcy w zbyciu kolejnych działek od numeru 157/12 do 157/19, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności - zatem Wnioskodawcy nie można w tej konkretnej sytuacji uznać za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca dokonując dostawy przedmiotowych działek będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem osobistym.

W konsekwencji stwierdzić należy, że planowana dostawa działek przeznaczonych pod zabudowę nr 157/12, 157/13, 157/14, 157/15, 157/16, 157/17, 157/18, 157/19 nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym ponieważ Wnioskodawcy, w związku ze sprzedażą działek nie można uznać za podatnika podatku VAT, zatem nie wystąpi tu obowiązek udokumentowania przez niego sprzedaży gruntów fakturą VAT, zgodnie z art. 106 ustawy o VAT i konieczność odprowadzenia podatku VAT z tytułu sprzedaży.

Zatem stanowisko w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy nadmienić, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii opodatkowania podatkiem VAT planowanej dostawy ośmiu działek nr 157/12, 157,13, 157/14, 157/15, 157/16, 157/17, 158/18, 157/19. Jak wskazał Wnioskodawca działka nr 157/11 stanowiąca drogę dojazdową do ww. działek nie będzie przedmiotem sprzedaży. Zostaną ustanowione dla poszczególnych działek odpowiednie służebności w ww. drodze wewnętrznej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego, bądź zmiany stanu prawnego.

Jednocześnie nadmienia się, iż w myśl w art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika więc, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.