IBPP1/443-34/09/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2009 r. (data wpływu 12 stycznia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 marca 2009 r. (data wpływu 18 marca 2009 r.) oraz pismem z dnia 6 kwietnia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów - jest prawidłowe.

W dniu 12 stycznia 2009 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 marca 2009 r. (data wpływu 18 marca 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 9 marca 2009 r. oraz pismem z dnia 6 kwietnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina jako właściciel gruntów komunalnych oddała w wieczyste użytkowanie nieruchomości położone w miejscowościach:

* J. o nr 1, 2 i 3 o łącznej powierzchni 2,0200 ha stanowiące zgodnie z wypisem z rejestru gruntów oraz dr. Towarzystwu Turystycznemu. Dla przedmiotowych działek brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania Gminy zatwierdzonego Uchwałą Rady Gminy położone są w terenie oznaczonym symbolem "IIb" o następujących ustaleniach: "Istniejące tereny usług".

Działka 1 zabudowana jest budynkiem schroniska oraz budynkiem gospodarczym, działka 2 nie jest zabudowana, porośnięta jest krzewami oraz samosiewami drzew. Natomiast działka nr 3 stanowi drogę o nawierzchni gruntowej. Zabudowania na ww. działkach stanowią odrębną własność Towarzystwa Turystycznego. Działki o nr 1, 2 i 1 zostały oddane w użytkowanie wieczyste decyzją z 1996 r. na okres 99 lat tj. do 2095 r..

* C. o nr 4 i 5 o łącznej powierzchni 0,2522 ha stanowiące zgodnie z wypisem z rejestru gruntów Bi Towarzystwu Turystycznemu. Dla przedmiotowych działek obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zatwierdzony uchwałą Rady Gminy, według którego działki położone są w terenach oznaczone symbolem "UT" o następujących ustaleniach: "Teren Zabudowy Usług Turystyki i Rekreacji". Działka nr 5 zabudowana jest budynkiem schroniska turystycznego, a działka nr 4 jest niezabudowana i przylega do działki nr 5. Zabudowa stanowi odrębny przedmiot własności Zarządu Głównego Towarzystwa Turystycznemu. Działki ww. zostały oddane w użytkowanie wieczyste decyzją z 1998 r. na okres 99 lat tj. do 2097 r..

Rada Gminy Uchwałą wyraziła zgodę na zbycie w drodze bezprzetargowej własności działek o nr ewidencyjnych 4 i 5 położonych w miejscowości C. oraz 1, 2 i 3 położonych w miejscowości J. na wniosek TT (użytkownika wieczystego).

Na podstawie sporządzonego operatu szacunkowego ustalono minimalną wartość prawa własności nieruchomości, która w drodze rokowań została ustalona w wysokości Xzł jako wartość netto. Zgodnie z protokołem z rokowań do ww. kwoty ze względu na wątpliwości co do ustalenia stawki podatku VAT zapisano w § 2 pkt 3 "Do kwot wymienionych w pkt 2 doliczony zostanie obowiązujący podatek VAT".

Nabywca wniósł na konto Urzędu Gminy kwotę Xzł jako zapłatę za nieruchomość przed spisaniem aktu notarialnego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że Urząd Gminy jest czynnym podatnikiem podatku VAT składającym deklaracje VAT-7 i posiada swój NIP, natomiast Gmina nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT składającym deklaracje VAT-7 i również posiada odrębny NIP.

Zgodnie z ewidencją gruntów działka nr 2 stanowi grunty:

* Lz IV/Ps IV zadrzewienia i zakrzaczenia na pastwiskach klasy 4-tej

* Lz V/Ps V zadrzewienia i zakrzaczenia na pastwiskach klasy 5-tej; niezabudowana.

Według Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego działka nr 2 położona jest w terenie oznaczonym symbolem "IIb" o następujących ustaleniach "Istniejące tereny usług".

Zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego działka o nr 4 położona jest w terenie oznaczonym symbolem "UT" o następujących ustaleniach "Tereny zabudowy usług turystyki i rekreacji".

Ponadto z uzupełnienia wniosku wynika, że w ewidencji Wnioskodawcy nie ma dokumentacji świadczącej o fakcie budowy bądź modernizacji przez samorząd drogi nr 3 w miejscowości J. Droga prawdopodobnie została urządzona przez wieczystego użytkownika. Według oględzin jest to droga gruntowa utwardzona żwirem rzecznym, na niektórych odcinkach.

W związku z powyższymi informacjami Gmina dokonała sprzedaży gruntu pod drogą. Jednocześnie Wnioskodawca stwierdził, że w momencie przekazania w wieczyste użytkowanie został przekazany sam grunt.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w oparciu o przedmiotowy stan faktyczny oraz w świetle obowiązujących przepisów prawa podatnik przy dostawie wymienionych wyżej działek ma obowiązek doliczyć 22% podatku VAT.

Czy w przypadku dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki nienależące do podatnika można zastosować przepis art. 29 ust. 5 (w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu).

Zdaniem Wnioskodawcy do kwoty Xzł, która została wpłacona jako wartość netto winien być doliczony podatek VAT wg stawki 22%, w związku z tym, że zbywane grunty związane są z działalnością usługową - jest to teren zabudowy usług turystyki i rekreacji oraz istniejące tereny usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się - zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów na terytorium kraju zasadniczo rozumie się - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z obowiązującym przepisem § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy o samorządzie gminnym, organami gminy są rada gminy i wójt (burmistrz, prezydent). W myśl art. 33 ust. 1, wójt wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy. Jak wynika z powyższego, urząd gminy nie jest jednostką organizacyjną w rozumieniu ww. art. 9 ustawy o samorządzie gminnym. Jest wyłącznie zorganizowanym zespołem osób i środków służących do pomocy organowi administracyjnemu. Urząd gminy jest jednostką pomocniczą służącą do wykonywania zadań gminy oraz obsługi techniczno organizacyjnej gminy.

Biorąc pod uwagę nierozerwalne i niepodzielne powiązania podmiotowe gminy i urzędu gminy, również na gruncie podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż nie występuje odrębna od podmiotowości gminy podmiotowość urzędu gminy. Zatem Urząd Gminy działając w imieniu Gminy realizuje zadania własne Gminy. Natomiast zdolność prawną i zdolność do dokonywania czynności prawnych ma Gmina, nie zaś Urząd Gminy.

Jak już podano na wstępie zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W świetle powyższego przepisu jednostki samorządu terytorialnego (gminy, powiaty, województwa), ze względu na przyznaną im ustawowo osobowość prawną, są podatnikami podatku od towarów i usług, o ile spełnią pozostałe warunki wskazane w art. 15 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 z późn. zm.), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej NIP. Dla celów rozliczeń podatku od towarów i usług, Gmina i Urząd Gminy powinny stosować jednakowe oznaczenie NIP nadane Gminie, a w związku z wykonywanymi przez nie czynnościami powinno być wystawiane jedno rozliczenie deklaracyjne VAT - 7 niezależnie czy daną czynność należy przypisać gminie, czy też obsługującemu ją od strony techniczno-organizacyjnej urzędowi gminy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego, a tym samym ich organy oraz urzędy obsługujące te organy na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

* podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

* podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jako właściciel gruntów komunalnych o nr 1, 2 i 3 położonych w miejscowości J. oraz gruntów komunalnych o nr 4 i 5 położonych w C. zamierza dokonać ich sprzedaży Towarzystwu Turystycznemu. Działki te zostały oddane w użytkowanie wieczyste Towarzystwu Turystycznemu odpowiednio decyzją na okres 99 lat tj. do 2095 r.. oraz decyzją 1998 r. na okres 99 lat tj. do dnia 2097 r.. Zabudowania na ww. działkach stanowią odrębną własność Towarzystwa Turystycznego.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, zauważyć należy, iż z uwagi na fakt, że sprzedaż nieruchomości jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla zamierzonej czynności zbycia prawa własności nieruchomości gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, natomiast powyższa czynność zbycia nieruchomości w świetle ustawy o VAT będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów.

Podstawowa stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT - wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT lub obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa o VAT lub przepisy wykonawcze do ustawy.

Jeśli chodzi o zwolnienie przedmiotowe dla dostawy gruntu niezabudowanego to ustawodawca przewidział takowe w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT jedynie w przypadku, gdy przedmiotem dostawy są tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przedmiotowy rodzaj gruntu. Zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, ustawa ta określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu.

W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, jak ma to miejsce w przypadku przedstawionym przez Wnioskodawcę, należy posłużyć się inną istniejąca na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi natomiast art. 9 ust. 1 ww. ustawy w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych (art. 9 ust. 4).

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 5 oraz art. 15 ust. 1 ww. ustawy, przed podjęciem uchwały o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzenia planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz z przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem.

Odnosząc się do ewidencji gruntów, zauważyć należy, iż dokument ten stanowi jedynie urzędowy zbiór informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.) informacje dotyczące gruntów i budynków znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego. Jednakże tylko w zakresie danych faktycznych w niej zawartych.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Gmina C. jako właściciel gruntów komunalnych oddał Towarzystwu Turystycznemu w wieczyste użytkowanie nieruchomości o nr 1, 2 i 3 położonych w miejscowości J i nr 4 i 5 położonych w C. Obecnie zamierza dokonać sprzedaży ww. działek.

Działki o nr 1, 2 i 3 o łącznej powierzchni 2,0200 ha stanowiące zgodnie z wypisem z rejestru gruntów LsV, LsVI, Lz-Ps IV, Lz-PsV, dr. Dla przedmiotowych działek brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania Gminy zatwierdzonego Uchwałą Rady Gminy położone są w terenie oznaczonym symbolem "IIb" o następujących ustaleniach "Istniejące tereny usług". Z tego działka nr 1 zabudowana jest budynkiem schroniska oraz budynkiem gospodarczym, działka nr 3 stanowi drogę o nawierzchni gruntowej, natomiast działka 2 nie jest zabudowana, jest porośnięta krzewami oraz samosiewami drzew. Według studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego działka nr 2 położona jest w terenie oznaczonym symbolem "IIb" o następujących ustaleniach "Istniejące tereny usług". Zgodnie z ewidencją gruntów działka nr 2 stanowi grunty: Lz IV/Ps IV zadrzewienia i zakrzaczenia na pastwiskach klasy 4-tej oraz Lz V/Ps V zadrzewienia i zakrzaczenia na pastwiskach klasy 5-tej; niezabudowana.

Zabudowania na ww. działkach stanowią odrębną własność Towarzystwa Turystycznego.

Ponadto Wnioskodawca podał, że w ewidencji Gminy nie ma dokumentacji świadczącej o fakcie budowy bądź modernizacji przez samorząd drogi nr 3 w miejscowości J. Droga prawdopodobnie została urządzona przez wieczystego użytkownika. Według oględzin jest to droga gruntowa utwardzona żwirem rzecznym, na niektórych odcinkach.

W związku z powyższymi informacjami Gmina dokonała sprzedaży gruntu pod drogą. Jednocześnie Wnioskodawca stwierdził, że w momencie przekazania w wieczyste użytkowanie został przekazany sam grunt.

Natomiast działki o nr 4 i 5 o łącznej powierzchni 0,2522 ha stanowią zgodnie z wypisem z rejestru gruntów PsV, Bi. Dla tych działek obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zatwierdzony uchwałą Rady Gminy, według którego działki położone są w terenach oznaczonych symbolem "UT" o następujących ustaleniach: "Teren Zabudowy Usług Turystyki i Rekreacji". Działka nr 5 zabudowana jest budynkiem schroniska turystycznego, a działka nr 4 jest niezabudowana i przylega do działki nr 5. Zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego działka o nr 4 położona jest w terenie oznaczonym symbolem "UT" o następujących ustaleniach "Tereny zabudowy usług turystyki i rekreacji".

Zabudowa stanowi odrębny przedmiot własności Zarządu Głównego Towarzystwa Turystycznego.

Odnośnie kwestii dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki lub budowle stwierdzić należy, iż w myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków albo budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29 ust. 5 wskazanej ustawy).

Sprzedaż gruntu w takim przypadku nie ma charakteru samodzielnego, lecz jest związana z obiektem, który z tym gruntem jest trwale związany.

Powyższy przepis nie ma jednak zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży wyłącznie gruntów, gdyż jest ich właścicielem, natomiast zabudowania na ww. działkach stanowią odrębną własność Towarzystwa Turystycznego i nie mogą stanowić przedmiotu dostawy.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 235 § 1 ustawy z dnia 18 maja 1964 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.

W związku z powyższym dostawa przedmiotowych nieruchomości o nr 1, 2 i 3 sklasyfikowanych zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania Gminy zatwierdzonego Uchwałą Rady Gminy jako: "Istniejące tereny usług" (oznaczone symbolem "IIb") oraz nieruchomości o nr 4 i 5 sklasyfikowanych zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jako: "Tereny zabudowy usług turystyki i rekreacji" (oznaczone symbolem "UT"), zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, będzie podlegała opodatkowaniu według stawki 22%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.