IBPP1/443-335/10/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2010 r. (data wpływu 13 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 czerwca 2010 r. (data wpływu 30 czerwca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży dwóch działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 kwietnia 2010 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży dwóch działek.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 czerwca 2010 r. (data wpływu 30 czerwca 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwania tut. organu nr IBPP1/443-335/10/MS z dnia 15 czerwca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 25 września 2009 r. Wnioskodawca nabył w ustawowej wspólnocie majątkowej wraz z małżonką od osoby fizycznej działki położone w Z. Gmina Z., które w obowiązującym zarówno w momencie nabycia jak i obecnie miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowego terenu są częściowo przeznaczone na cele budownictwa mieszkaniowego (około 10%), a w pozostałej części (90%) są gruntami przeznaczonymi na cele rolnicze. W związku z obecną sytuacją majątkową Wnioskodawca zdecydował się sprzedać cześć przeznaczoną na cele budownictwa mieszkaniowego, a pozostałą część - rolną - pozostawić na możliwą w przyszłości uprawę roślin energetycznych, bądź w przypadku zmian sytuacji do odsprzedaży. Wobec zatwierdzonego przez Wójta Gminy Z. wstępnego projektu podziału działki wydzielone zostały dwie działki budowlane, działka na poprawę szerokości drogi gminnej do której teren przylega, działka stanowiąca drogę wewnętrzną oraz pozostała część - działka rolna.

Do dnia dzisiejszego nie została zakończona procedura podziału działek (a jedynie zatwierdzenie wstępnego projektu podziału), a zatem nie nastąpiła sprzedaż żadnej z działek w formie przeniesienia własności. Sporządzono jedynie przedwstępne umowy sprzedaży, które będą stanowiły podstawę umów sprzedaży po zatwierdzeniu ostatecznego projektu podziału działek.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od stycznia 2000 r., biuro projektowe w formie spółki cywilnej. Jest podatnikiem podatku VAT czynnym z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej od stycznia 2000 r. Wnioskodawca nabył (wraz z współmałżonką) w dniu 25 września 2009 r. działki położone w Z. Gmina Z. celem prawdopodobnej przyszłej uprawy wierzby energetycznej.

Nabyta nieruchomość składa się z dwóch działek o łącznej powierzchni 25.090 m^2. W wyniku podziału powstaną dwie działki budowlane, działka drogowa (droga wewnętrzna), fragment na poszerzenie drogi gminnej oraz pozostała część rolna.

Podział zakupionej nieruchomości jest wykonywany na zlecenie Wnioskodawcy (jest to jego inicjatywa) i nie został jeszcze ukończony. Fragment na poszerzenie drogi gminnej wynika z zapisów obowiązującego planu miejscowego. Wnioskodawca planuje sprzedać 2 działki budowlane wydzielone z zakupionej nieruchomości z przyczyn osobistych. Sprzedaż nie została jeszcze dokonana - zawarto umowy przedwstępne na podstawie zatwierdzonego wstępnego projektu podziału nieruchomości. Nabyta nieruchomość nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie prowadził żadnej uprawy na przedmiotowym terenie, nie jest rolnikiem ryczałtowym.

Wnioskodawca nabytą nieruchomość obecnie nie uprawia nie stara się o przyznanie dopłat unijnych nie dokonywał jakiegokolwiek jej uatrakcyjnienia. Działki nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawca wcześniej nie dokonywał zakupu ani sprzedaży gruntów (działek).

Wnioskodawca nie jest w stanie określić czy w przyszłości nie sprzeda pozostałej części przedmiotowego terenu. Środki ze sprzedaży 2 działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na cele własne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od sprzedawanych 2 działek budowlanych będących w momencie zakupu także terenem budowlanym należy naliczyć VAT i w jakiej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawcy: zakup nieruchomości nie podlegał opodatkowaniu VAT, zatem wydzielenie i sprzedaż jej części analogicznie nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej, niż to wynika z ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.). Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

O ile ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje jedynie czynności wykonywane w sposób ciągły, zorganizowany i profesjonalny, o tyle ustawa o podatku VAT katalog podatników poszerza o podmioty, które mimo, że czynność wykonały jednorazowo, jednak działały z zamiarem jej powtarzania. Z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku VAT mamy do czynienia jeżeli podmiot wykonując określone czynności działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy i ma zamiar wykonywać tego typu czynności częstotliwie.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Rozstrzygające o kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntów są okoliczności, w jakich sprzedaż zostaje dokonana. Aby z powyższego tytułu stać się podatnikiem podatku od towarów i usług należy między innymi we własnym imieniu i na własny rachunek wykonywać czynności sprzedaży w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeśli zostały one wykonane jednorazowo. O częstotliwym zaś zamiarze wykonywania czynności świadczyć mogą takie okoliczności jak chociażby wszystkie działania (cel i środki) ukierunkowane dla zbycia danej nieruchomości gruntowej.

Ze złożonego wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie wystąpiły wymienione poniżej okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż nieruchomości należy zakwalifikować jako dokonaną w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w dniu 25 września 2009 r. Wnioskodawca nabył w ustawowej wspólnocie majątkowej wraz z małżonką od osoby fizycznej działki położone w Z. Gmina Z., które w obowiązującym zarówno w momencie nabycia jak i obecnie miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowego terenu są częściowo przeznaczone na cele budownictwa mieszkaniowego (około 10%), a w pozostałej części (90%) są gruntami przeznaczonymi na cele rolnicze.

Nabyta nieruchomość składa się z dwóch działek o łącznej powierzchni 25.090 m².

Wnioskodawca nabył (wraz z współmałżonką) w dniu 25 września 2009 r. działki położone w Z. Gmina Z. celem prawdopodobnej przyszłej uprawy wierzby energetycznej.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folia, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Rolnik, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jednakże korzysta ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego.

Przy czym o tym, że Wnioskodawca jest rolnikiem mimo, że nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej świadczy jego zachowanie i działania podejmowane w celu nabycia nieruchomości.

Ponadto należy zauważyć, że z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Należy podkreślić, że sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza zatem o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy przewidywana transakcja gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie przez Wnioskodawcę zrealizowana.

Przez termin "zamiar" należy bowiem pojmować nie wolę wewnętrzną ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych, możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby. Wskazane przez Wnioskodawcę fakty wskazują bowiem jednoznacznie na zamiar związania nabytej nieruchomości z planowaną działalnością gospodarczą.

Zatem Wnioskodawca wskazując, iż zakupu nieruchomości gruntowej dokonał w celu podjęcia działalności rolniczej (uprawy wierzby energetycznej) potwierdził tym samym zamiar prowadzenia działalności gospodarczej (taką bowiem jest działalność rolnicza w rozumieniu ustawy o VAT) i poczynił w tym celu pewne nakłady, obejmujące w tym konkretnym przypadku zakup gruntu o łącznej powierzchni 25.090 m².

Biorąc pod uwagę powołane powyżej uregulowania prawne oraz fakt, że działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność gospodarczą (w tym rolniczą), sprzedaż działek wydzielonych z przedmiotowej nieruchomości winna być traktowana jako sprzedaż majątku nabytego z zamiarem wykorzystania do działalności gospodarczej.

W przedstawionej sytuacji nie można bowiem mówić o majątku osobistym Wnioskodawcy, niewykorzystywanym na cele działalności gospodarczej, gdyż przedmiotowa nieruchomość gruntowa została nabyta, jak wykazano wyżej, z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej (rolniczej) w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Dlatego nawet jeśli Wnioskodawca początkowo nie zamierzał przeznaczyć nabytego gruntu do sprzedaży, to nie ulega wątpliwości, że nabył go dla celów prowadzenia działalności gospodarczej (rolniczej).

Ponadto istotnym elementem wskazującym również na prowadzenie działalności gospodarczej (handlowej) są czynności przygotowawcze, jakich dokonuje podatnik w związku z przygotowaniem do jej rozpoczęcia.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że nabyta w dniu 25 września 2009 r. nieruchomość składa się z dwóch działek o łącznej powierzchni 25.090 m^2. Działki w obowiązującym zarówno w momencie nabycia jak i obecnie miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowego terenu są częściowo przeznaczone na cele budownictwa mieszkaniowego (około 10%), a w pozostałej części (90%) są gruntami przeznaczonymi na cele rolnicze. W wyniku podziału powstaną dwie działki budowlane, działka drogowa (droga wewnętrzna), fragment na poszerzenie drogi gminnej oraz pozostała część rolna.

Podział zakupionej nieruchomości jest wykonywany na zlecenie Wnioskodawcy (jest to jego inicjatywa) i nie został jeszcze ukończony. Fragment na poszerzenie dogi gminnej wynika z zapisów obowiązującego planu miejscowego. Wnioskodawca planuje sprzedać 2 działki budowlane wydzielone z zakupionej nieruchomości z przyczyn osobistych.

Wnioskodawca nie jest w stanie określić czy w przyszłości nie sprzeda pozostałej części przedmiotowego terenu. Środki ze sprzedaży 2 działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na cele własne.

Czynności związane z wydzieleniem z posiadanej nieruchomości 4 działek (dwie działki budowlane, działka drogowa - droga wewnętrzna, fragment na poszerzenie drogi gminnej) wskazują na przygotowanie gruntu w sposób umożliwiający jego sprzedaż - znalezienie nabywców. Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika, aby Wnioskodawca w jakikolwiek sposób zamierzał wykorzystać lub wykorzystywał ww. działki na potrzeby osobiste. Stwierdza wprost, że nie jest w stanie określić czy w przyszłości nie sprzeda pozostałej części przedmiotowego terenu.

Powyższe okoliczności wskazują, iż powzięto zamiar sprzedaży w sposób zorganizowany i częstotliwy, zmierzający do osiągnięcia korzyści finansowych. W przeciwnym razie dzielenie gruntów byłoby niecelowe i ekonomicznie nieuzasadnione.

Wnioskodawca podejmując ewentualne czynności zmierzające do sprzedaży gruntu, rozporządza swoim majątkiem w celu osiągnięcia zysku. W takiej sytuacji dostawa wskazanych we wniosku działek kwalifikuje te czynności jako działalność gospodarczą (handlową) podejmowaną w celach zarobkowych.

Nie można pominąć również faktu, że czynności zmierzające do podziału i sprzedaży działek Wnioskodawca podjął w ciągu kilku miesięcy od nabycia.

Należy zauważyć, iż Wnioskodawca nie wykazał we wniosku, aby przedmiotowa nieruchomość w całym okresie jej posiadania od 25 września 2009 r. w jakikolwiek sposób była i miałaby być wykorzystywana dla celów osobistych. Z wniosku wynika wprost, że nieruchomość z której wydzielone zostały działki mające być przedmiotem sprzedaży zakupiona została celem prowadzenia uprawy wierzby energetycznej, ewentualnie do dalszej odsprzedaży. Nie można zatem uznać, aby opisane działania podejmowane były przez Wnioskodawcę wyłącznie dla realizacji prawa do rozporządzania swoim majątkiem osobistym.

Nie można uznać, iż zakupu dokonano na cele osobiste, np. na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych.

Należy również zauważyć, iż w kontekście podstawowej zasady podatku VAT, jaką jest zasada neutralności, bezzasadnym byłoby przyjęcie przez ustawodawcę, iż ta sama czynność w przypadku podmiotu, który zarejestrował się jako podatnik VAT czynny i zgłosił działalność w zakresie handlu nieruchomościami byłaby opodatkowana inaczej, niż w przypadku gdy dokonuje jej podmiot, który takiego zgłoszenia nie dokonał, kiedy zamiar i efekt zarobkowy obydwu transakcji jest identyczny. Różnica wynika tylko z kwestii formalnych dokonanych przez obydwa podmioty.

Fakt, że Wnioskodawca zamierza przeznaczyć środki uzyskanie ze sprzedaży ww. działek na własne cele również nie może w tym przypadku przesądzać o osobistym charakterze dokonanych czynności, każdy bowiem podmiot prowadzący działalność gospodarczą będącą źródłem utrzymania tego podmiotu (podstawowym lub dodatkowym), prowadzi ją właśnie po to aby osiągnąć zyski i przeznaczyć je na zaspokojenie różnych potrzeb, w tym osobistych.

W świetle powyższego należy uznać, iż Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie działa w charakterze handlowca z zamiarem wykonywania czynności dla celów zarobkowych, tym samym spełniając przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT kwalifikujące do uznania go za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą.

Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż zarówno w momencie nabycia nieruchomości, jak i w czasie jej posiadania, podjęto szereg działań wskazujących na zamiar związania zakupionej nieruchomości z działalnością gospodarczą (rolniczą ewentualnie handlową), a zatem sprzedaż wydzielonych z niej działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem. Tym samym Wnioskodawca staje się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podstawowa stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT lub obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa o VAT lub przepisy wykonawcze do ustawy.

W art. 43 ustawy o VAT zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. W myśl ust. 1 pkt 9 przywołanego wyżej art. 43 ustawodawca zwolnił od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, iż wydzielone z przedmiotowej nieruchomości działki są działkami niezabudowanymi figurującymi w Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego jako tereny przeznaczone na cele budownictwa mieszkaniowego. Zatem dostawa 2 działek przeznaczonych pod zabudowę wydzielonych z posiadanej przez Wnioskodawcę nieruchomości nie może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, lecz podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką podstawową - tj. 22%.

Tym samym Wnioskodawca przy sprzedaży 2 wydzielonych działek budowlanych zobowiązany będzie naliczyć podatek VAT w wysokości 22%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać z nieprawidłowe.

Należy również dodać, że fakt iż zakup nieruchomości nie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT, pozostaje bez wpływu na opodatkowanie sprzedaży nieruchomości.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja została wydana na wniosek w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy tj. Pana T. K. i jest wiążąca wyłącznie w odniesieniu do jego osoby. Jeśli natomiast małżonka Wnioskodawcy jest zainteresowana uzyskaniem dla siebie interpretacji indywidualnej zobowiązana jest do złożenia odrębnego wniosku, przedstawienia właściwego dla siebie zdarzenia przyszłego, sformułowania zapytania i własnego stanowiska w sprawie, oraz wniesienia odrębnej opłaty zgodnie z przepisami art. 14b § 1-4 oraz art. 14f § 1 cyt. ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.