IBPP1/443-320/11/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2011 r. (data wpływu 16 lutego 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 maja 2011 r. (data wpływu 19 maja 2011 r.) oraz z dnia 27 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług kształcenia w ramach szkoleń w zakresie obsługi suwnic i obsługi podestów przejazdowych - jest prawidłowe.

W dniu 16 lutego 2011 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych przez Wnioskodawcę ww. usług.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 maja 2011 r. (data wpływu 19 maja 2011 r.) oraz z dnia 27 maja 2011 r., będącymi odpowiedziami na wezwanie tut. organu z dnia 6 maja 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi w zakresie szkoleń zawodowych w przedmiocie: obsługi suwnic, uprawnień elektrycznych, obsługi podestów przejazdowych.

Wnioskodawca posiada udokumentowane kwalifikacje uprawniające do realizacji praktycznej nauki zawodu, m.in. Certyfikat instruktora wykładowcy nr...., wydany przez Ośrodek Doskonalenia Kadr, nadzorowany przez ministra właściwego do spraw gospodarki. Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty, w rozumieniu przepisów ustawy o systemie oświaty oraz nie uzyskał akredytacji na przedmiotowe szkolenia w rozumieniu przepisów ww. ustawy.

Kursy realizowane przez Wnioskodawcę są prowadzone na podstawie rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001 r. w sprawie trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych (Dz. U. Nr 79, poz. 849 z późn. zm.). Zakres i forma szkolenia zostały zatwierdzone przez urząd dozoru technicznego, zgodnie z art. 37 ust. 14 ustawy o dozorze technicznym, (Dz. U. Nr 122, poz. 1321).

W programach kursów uwzględniane są wszystkie elementy stanowiące podstawową wiedzę w zakresie obsługi urządzeń technicznych, właściwe ze względu na zakres danego rodzaju kursu, w oparciu przepisy szczególne, tj. ustawa - Kodeks Pracy oraz Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 30 października 2002 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie użytkowania maszyn przez pracowników podczas pracy (Dz. U. z 2002 r. Nr 191, poz. 1596). Przedmiotowe szkolenia kończą się egzaminem wewnętrznym lub egzaminem przed komisją egzaminacyjną z Urzędu Dozoru Technicznego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że wniosek o interpretacje dotyczy usług szkoleniowych, jakie podatnik świadczy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w przedmiocie szkoleń zawodowych dot. obsługi suwnic, uprawnień elektrycznych oraz obsługi podestów przejazdowych.

Przedmiotowe szkolenia nie są prowadzone na identycznych zasadach, chociaż niewątpliwie wynikają z tych samych podstaw, tj. w celu uzyskania przez uczestników odpowiednich uprawnień koniecznych do wykonywania obowiązków zawodowych i obsługi określonego rodzaju urządzeń.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, od roku 2006 z tytułu wykonywania czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Szkolenia świadczone przez Wnioskodawcę w zakresie obsługi suwnic oraz podestów przejazdowych przeprowadzane są w zakresie wymogów technicznych oraz bezpieczeństwa pracy, wynikających miedzy innymi z rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 30 października 2002 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie użytkowania maszyn przez pracowników podczas pracy. Uczestnikami szkoleń są osoby, które mają obsługiwać ww. urządzenia w ramach obowiązków zawodowych. Program szkolenia opracowywany jest w oparciu o ww. rozporządzenie oraz ustawę o dozorze technicznym, na mocy której program taki podlega stosownemu zatwierdzeniu.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi są w jego ocenie usługami kształcenia zawodowego, innymi niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie są finansowane z środków publicznych.

Osoby biorące udział w przedmiotowych szkoleniach, uzyskują wiedzę niezbędną do wykonywania obowiązków zawodowych oraz przygotowują się do uzyskania stosownych kwalifikacji, niezbędnych do wykonywania czynności polegających na obsłudze suwnic i podjazdów oraz uzyskania uprawnień elektrycznych. Przeprowadzone szkolenia w każdym przypadku mają wyłącznie na celu uzyskanie wiedzy dla celów zawodowych.

Zleceniodawcą dla Wnioskodawcy z reguły będą pracodawcy jak również osoby fizyczne zainteresowane uzyskaniem przedmiotowych kwalifikacji.

Wnioskodawca jest głównym wykonawca przedmiotowych szkoleń

W ocenie Wnioskodawcy przedmiotowe usługi korzystają ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29, a podstawowym aktem prawnym regulującym zakres i formę tych usług jest przede wszystkim Rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216). Przepisy aktów prawnych wskazanych w pkt 3 i 5 determinują obowiązkowy zakres tematyczny prowadzonych przez Wnioskodawcę szkoleń. Formę przedmiotowych usług reguluje w szczególności art. 6 ust. 2 ww. rozporządzenia, który stanowi, że: "kurs jest pozaszkolną formą kształcenia o czasie trwania nie krótszym niż 30 godzin zajęć edukacyjnych, której ukończenie umożliwia uzyskanie lub uzupełnienie wiedzy ogólnej, umiejętności lub kwalifikacji zawodowych, realizowaną zgodnie z programem nauczania przyjętym przez organizatora kształcenia", oraz ust. 5 ww. artykułu, który stanowi, że: "seminarium jest pozaszkolną formą kształcenia o czasie trwania nie krótszym niż 5 godzin zajęć edukacyjnych, której ukończenie umożliwia uzyskanie lub uzupełnienie wiedzy na określony temat, realizowaną zgodnie z programem nauczania przyjętym przez organizatora kształcenia".

W uzupełnieniu wniosku z dnia 27 maja 2011 r., Wnioskodawca poinformował, że usługi szkoleniowe w zakresie obsługi suwnic, podestów ruchomych przejezdnych i uprawnień elektrycznych świadczy na podstawie rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180, poz. 1860 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedmiotowe szkolenia (w zakresie obsługi suwnic i podestów przejazdowych), korzystają ze zwolnienia podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe szkolenia podlegają zwolnieniu podatkowemu w zakresie podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ppkt a.

W obecnym brzmieniu przepisów ustawy VAT, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., zwalnia się od podatku między innymi, usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, pod warunkiem, ze prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Zdaniem Podatnika przedmiotowe szkolenia kwalifikują się jako usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Z uwagi na fakt, iż ustawodawca w ustawie VAT nie wprowadził definicji legalnej pojęć: " usługi kształcenia zawodowego" oraz "usługi przekwalifikowania zawodowego", dokonując interpretacji literalnego brzmienia tych pojęć, ich znaczenia należy szukać w piśmiennictwie oraz w innych obowiązujących aktach prawnych. I tak według definicji, jaką podaje Nowacki T. w "Leksykonie pedagogiki pracy, 2004": kształcenie zawodowe można określić jako ogół celowo organizowanych czynności i procesów umożliwiających przygotowanie do zawodu, w tym i orientację zawodową, a w szczególności, przygotowanie do określonej pracy zawodowej w określonej gałęzi gospodarki i na określonym stanowisku pracy. Natomiast W. Okoń w "Nowym słowniku pedagogicznym", wskazuje, że istotą kształcenia zawodowego jest kształcenie umożliwiające opanowanie wiedzy związanej z wybranymi zawodami i zawodami pokrewnymi, opanowanie metod, środków i form pracy zawodowej, rozwinięcie zainteresowań i uzdolnień potrzebnych w związku z wykonywaniem zawodu oraz przyzwyczajenie do ciągłego podnoszenia kwalifikacji. Kwestie te normuje również Rozporządzeniu Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 31, poz. 216). W rozporządzeniu tym określono formy w jakich uzyskiwanie i uzupełnianie tejże wiedzy i umiejętności może być realizowane.

Rozporządzenie wymienia jako formy: kurs, kurs zawodowy, seminarium i praktyka zawodowa. Zgodnie z ww. rozporządzeniem:

Przedmiotowe szkolenia, zdaniem podatnika, spełniają kryteria kursu, w rozumieniu ww. rozporządzenia. Zdaniem podatnika, przedmiotowe szkolenia spełniają również drugą konieczną dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia, przesłankę, ponieważ są one prowadzone są w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

W ustawie VAT brak w tym względzie, odesłania do konkretnych aktów prawnych. W ocenie podatnika, wymóg tego rodzaju szkoleń, prowadzonych w celu uzyskania odpowiednich kwalifikacji wynika z odrębnych przepisów. Zgodnie bowiem z art. 237 § 1 ustawy - Kodeks Pracy, nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Ponadto art. 4, Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 30 października 2002 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie użytkowania maszyn przez pracowników podczas pracy (Dz. U. z 2002 r. Nr 191, poz. 1596), stanowi, że ruchome maszyny z własnym napędem mogą być obsługiwane wyłącznie przez pracowników odpowiednio przeszkolonych w zakresie ich bezpiecznej obsługi. Ponadto programy realizowanych przez podatnika szkoleń, zgodnie z art. 37 ust. 14 ustawy o dozorze technicznym, (Dz. U. Nr 122, poz. 1321), podlegają uzgodnieniu z jednostką dozoru technicznego, posiadające tego rodzaju kompetencje na mocy ustawy o dozorze technicznym. Tym samym ich zakres i forma regulowana jest przez przepisy szczególne dotyczące dozoru technicznego.

Zgodnie z treścią art. 132 ust. 1 pkt j Dyrektywy 2006/112/WE Rady (Dz. U. UE. L 347 s. 1), państwa członkowskie zwalniają między innymi kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie. Powyżej wskazany artykuł, zawarty jest w przepisach rozdziału 2 Dyrektywy 2006/12/WE Rady.

Rozdział ten zawiera katalog zwolnień z VAT niektórych czynności wykonywanych w interesie publicznym. Przesłanką zwolnienia usług wykonywanych w interesie publicznym z podatku VAT jest fakt iż w większości przypadków zapewnienie świadczenia tych usług stanowi realizację zadań, jakie ciążą na państwie wobec jego obywateli. Ponieważ na państwie ciąży obowiązek zapewnienia obywatelom określonych świadczeń, a także zapewnienia ich dostępności, przyjęto w Dyrektywie, że państwo nie powinno opodatkowywać wartości dodanej powstałej w toku wykonywania takiej działalności. Dokonując nowelizacji ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca zlikwidował dotychczas obowiązujący załącznik nr 4 do obowiązującej ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku i przeniósł uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 ustawy VAT, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sadów. Jak czytamy w uzasadnieniu do ww. nowelizacji ustawy, oparcie przepisów dotyczących zwolnienia usług od podatku na opisach tych usług zawartych w ww. dyrektywie pozwoli na zapewnienie zgodności regulacji krajowych z przepisami dyrektywy.

Wobec powyższego, w ocenie podatnika przedmiotowe szkolenia stanowią element uzyskania odpowiedniej wiedzy i kwalifikacji w celu zapewnienia bezpiecznego wykonywania pracy na określonego rodzaju urządzeniach technicznych. Warunek posiadania odpowiednich kwalifikacji, ustawodawca wprowadza w szeregu przepisów szczególnych, wymienionych powyżej, realizując obowiązek Państwa, wynikający z art. 66 Konstytucji Rzeczpospolitej, który stanowi, że każdy obywatel ma prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT - obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przenoszą uregulowania w tym zakresie do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktów 26-29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i) ww. Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

Zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 19 i 20 obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 5 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 z późn. zm.), zwalnia się od podatku:

* usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane,

* usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ponadto zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 19 i 20 obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), zwalnia się od podatku:

* usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26. ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane,

* usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 s. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC z późn. zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i) obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. U. L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi w zakresie szkoleń zawodowych w przedmiocie: obsługi suwnic, obsługi podestów przejazdowych. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, od roku 2006 z tytułu wykonywania czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Podatnik posiada udokumentowane kwalifikacje uprawniające do realizacji praktycznej nauki zawodu, m.in. Certyfikat instruktora wykładowcy nr rej....., wydany przez Ośrodek Doskonalenia Kadr, nadzorowany przez ministra właściwego do spraw gospodarki.

Kursy realizowane przez Wnioskodawcę są prowadzone na podstawie rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001 r. w sprawie trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych (Dz. U. Nr 79, poz. 849 z późn. zm.). Zakres i forma szkolenia zostały zatwierdzone przez urząd dozoru technicznego, zgodnie z art. 37 ust. 14 ustawy o dozorze technicznym, (Dz. U. Nr 122, poz. 1321).

W programach kursów uwzględniane są wszystkie elementy stanowiące podstawową wiedzę w zakresie obsługi urządzeń technicznych, właściwe ze względu na zakres danego rodzaju kursu, w oparciu przepisy szczególne, tj. ustawa - Kodeks Pracy oraz Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 30 października 2002 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie użytkowania maszyn przez pracowników podczas pracy (Dz. U. z 2002 r. Nr 191, poz. 1596). Przedmiotowe szkolenia kończą się egzaminem wewnętrznym lub egzaminem przed komisją egzaminacyjną z Urzędu Dozoru Technicznego.

Szkolenia świadczone przez Wnioskodawcę w zakresie obsługi suwnic oraz podestów przejazdowych przeprowadzane są w zakresie wymogów technicznych oraz bezpieczeństwa pracy, wynikających miedzy innymi z rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 30 października 2002 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie użytkowania maszyn przez pracowników podczas pracy oraz z rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180, poz. 1860 z późn. zm.). Uczestnikami szkoleń są osoby, które mają obsługiwać ww. urządzenia w ramach obowiązków zawodowych. Program szkolenia opracowywany jest w oparciu o ww. rozporządzenie oraz ustawę o dozorze technicznym, na mocy której program taki podlega stosownemu zatwierdzeniu.

Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty, w rozumieniu przepisów ustawy o systemie oświaty oraz nie uzyskał akredytacji na przedmiotowe szkolenia w rozumieniu przepisów ww. ustawy. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi są w jego ocenie usługami kształcenia zawodowego, innymi niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie są finansowane z środków publicznych.

Zleceniodawcą dla Wnioskodawcy z reguły będą pracodawcy jak również osoby fizyczne zainteresowane uzyskaniem przedmiotowych kwalifikacji.

Wnioskodawca jest głównym wykonawca przedmiotowych szkoleń.

Osoby biorące udział w przedmiotowych szkoleniach, uzyskują wiedzę niezbędną do wykonywania obowiązków zawodowych oraz przygotowują się do uzyskania stosownych kwalifikacji, niezbędnych do wykonywania czynności polegających na obsłudze suwnic i podjazdów oraz uzyskania uprawnień elektrycznych. Przeprowadzone szkolenia w każdym przypadku mają wyłącznie na celu uzyskanie wiedzy dla celów zawodowych.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122, poz. 1321 z późn. zm.) osoby wykonujące czynności spawania, zgrzewania, lutowania oraz przeróbkę plastyczną i obróbkę cieplną w toku wytwarzania, naprawy i modernizacji urządzeń technicznych oraz wytwarzania elementów stosowanych do wytwarzania, naprawy lub modernizacji tych urządzeń obowiązane są posiadać zaświadczenia kwalifikacyjne potwierdzające umiejętność praktycznego wykonywania tych czynności oraz znajomość warunków technicznych dozoru technicznego, norm i przepisów prawnych w tym zakresie.

Przepis ust. 2 stosuje się do osób obsługujących i konserwujących urządzenia techniczne (art. 22 ust. 3 ustawy o dozorze technicznym).

W myśl art. 23 ust. 5 ww. ustawy Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia:

W związku z powyższym zostało wydane rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001 r. w sprawie trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych (Dz. U. Nr 79, poz. 849 z późn. zm.), które zgodnie z § 1 określa:

Zgodnie z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia sprawdzenie kwalifikacji przeprowadza się na wniosek osoby zainteresowanej lub na wniosek pracodawcy zatrudniającego tę osobę.

Stosownie do § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia komisja kwalifikacyjna, po stwierdzeniu kompletności wniosku, o którym mowa w § 2 ust. 1, wyznacza termin egzaminu sprawdzającego kwalifikacje, zwanego dalej "egzaminem", powiadamiając o nim niezwłocznie wnioskodawcę.

Egzamin składa się z dwóch części:

Szczegółową tematykę egzaminu ustala komisja kwalifikacyjna w zależności od rodzaju i zakresu kwalifikacji, o których sprawdzenie ubiega się osoba zainteresowana, i podaje ją do wiadomości tej osobie, na 14 dni przed terminem egzaminu (ust. 3).

Zgodnie z § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia Ministra Gospodarki pozytywny wynik egzaminu jest podstawą do wydania zaświadczenia kwalifikacyjnego.

Zgodnie z § 6 rodzaje urządzeń technicznych, przy których obsłudze i konserwacji wymagane jest posiadanie kwalifikacji, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

W punkcie 1 tego Załącznika wymieniono urządzenia techniczne, przy których obsłudze wymagane jest posiadanie kwalifikacji, a są to m.in. suwnice, żurawie, wciągarki i wciągniki, z wyjątkiem urządzeń z napędem ręcznym wszystkich mechanizmów (pkt 1.1) oraz podesty ruchome, z wyjątkiem załadowczych podestów burtowych (pkt 1.6).

Zgodnie z art. 2375 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, zakres tego szkolenia, wymagania dotyczące treści i realizacji programów szkolenia, sposób dokumentowania szkolenia oraz przypadki, w których pracodawcy lub pracownicy mogą być zwolnieni z określonych rodzajów szkolenia.

W związku z powyższym zostało wydane rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180, poz. 1860 z późn. zm.), które zgodnie z § 1 określa:

Zgodnie z § 1a pkt 2 ww. rozporządzenia ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o jednostce organizacyjnej prowadzącej działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy - rozumie się przez to:

jeżeli prowadzą działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

W myśl § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia pracodawca zapewnia pracownikowi odbycie, odpowiedniego do rodzaju wykonywanej pracy, szkolenia, w tym przekazanie mu informacji i instrukcji dotyczących zajmowanego stanowiska pracy lub wykonywanej pracy.

Stosownie do § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia szkolenie może być organizowane i prowadzone przez pracodawców lub, na ich zlecenie, przez jednostki organizacyjne prowadzące działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Zgodnie z § 6 ww. rozporządzenia szkolenie jest prowadzone jako szkolenie wstępne i szkolenie okresowe.

Zgodnie z § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia programy szkolenia wstępnego oraz szkolenia okresowego, określające szczegółową tematykę, formy realizacji i czas trwania szkolenia, dla poszczególnych grup stanowisk opracowuje pracodawca lub w porozumieniu z pracodawcą - jednostka organizacyjna prowadząca działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, na podstawie ramowych programów szkolenia.

Programy szkolenia powinny być dostosowane do rodzajów i warunków prac wykonywanych przez uczestników szkolenia, a ich realizacja powinna zapewnić spełnienie wymagań określonych w § 3 (ust. 2).

Programy szkolenia, na podstawie których były prowadzone aktualne szkolenia pracowników, powinny być przechowywane przez pracodawców (ust. 3).

Ramowe programy szkolenia są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia (ust. 4).

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, iż usługi szkolenia dotyczące obsługi urządzeń podlegających Urzędowi Dozoru Technicznego typu: suwnice, podesty przejazdowe, mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych uczestników szkolenia, pozostających w bezpośrednim związku z branżą luz zawodem, a także chcących zmienić branżę lub zawód, stąd też przedmiotowe usługi należy uznać za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasady i formy przeprowadzania ww. szkoleń zostały ściśle uregulowane w ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122, poz. 1321 z późn. zm.), w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001 r. w sprawie trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych (Dz. U. Nr 79, poz. 849 z późn. zm.) oraz w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180, poz. 1860 z późn. zm.). Oznacza to, że spełniona jest też druga przesłanka umożliwiająca korzystanie ze zwolnienia od podatku tzn. szkolenia prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż jeśli Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy na zasadach określonych w przepisach o swobodzie działalności gospodarczej to prowadzone szkolenia dotyczące obsługi urządzeń podlegających Urzędowi Dozoru Technicznego typu: suwnice, podesty przejazdowe będą korzystały od 1 stycznia 2011 r. ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zaznaczyć należy, iż w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.