IBPP1/443-320/09/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2009 r. (data wpływu 31 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 maja 2009 r. (data wpływu 22 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 31 marca 2009 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 maja 2009 r. (data wpływu 22 maja 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 14 maja 2009 r. znak: IBPP1/443-320/09/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca jest wraz z małżonkiem jest współwłaścicielem nieruchomości objętej Kw... położonej w B., co do której w dniu 20 stycznia 2009 r. została wydana decyzja przez Urząd Miasta w B. zatwierdzająca jej podział na dwie działki o pow. 1.203 m ² i 1.204 m ^2. Działki te nie są objęte planem zagospodarowania przestrzennego, brakuje również obowiązku jego sporządzenia. Natomiast co do tych działek została wydana przez Urząd Miasta w B. decyzja w sprawie ustalenia warunków zabudowy. Grunty te stanowią ustawową małżeńską wspólność majątkową. Wnioskodawca wskazał, że nie są wraz z małżonkiem przedsiębiorcami ani też podatnikami podatku od towarów i usług. Oprócz ww. działek posiadają jeszcze współwłasność wraz z rodzicami, działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym. Działka, która była przedmiotem ww. podziału, stała się własnością małżonka Wnioskodawcy na podstawie dziedziczenia stwierdzonego postanowieniem Sądu Rejonowego w B.

Wnioskodawca wskazał również, że nieruchomość będącą przedmiotem wniosku nabył na podstawie darowizny otrzymanej od małżonka aktem notarialnym Rep. A nr... z dnia 9 kwietnia 1999 r. Darowiznę do 1/2 części w własności omawianej nieruchomości Wnioskodawca przyjął w celu jej posiadania. Wnioskodawca wraz z małżonkiem wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie podziału nieruchomości na dwie działki, ponieważ oboje są właścicielami, w połowie każde z nich. W związku z powyższym w lutym 2008 r. zwrócili się do uprawnionego geodety z prośbą o wykonanie podziału gruntu. Aby uzyskać potwierdzenie, że omawiana działka jest gruntem budowlanym, Wnioskodawca wraz z małżonkiem wystąpił do Urzędu Miasta o wydanie decyzji o warunkach zabudowy na tym terenie. Wniosek został złożony w Urzędzie Miasta w dniu 25 sierpnia 1999 r. W odpowiedzi Wnioskodawca wraz z małżonkiem otrzymał informację, że tylko część działki jest budowlana, a pozostała część znajduje się poza terenem budowlanym. Po osobistym wyjaśnieniu okazało się, że nastąpił błąd podczas sporządzania map i cała działka jest budowlana. W związku z tym, w dniu 12 maja 2000 r. Wnioskodawca wraz z małżonkiem złożył powtórnie wniosek. Wnioskodawca wraz z małżonkiem otrzymał decyzję wydaną w dniu 15 września 2000 r. stwierdzającą, że omawiana działka jest przeznaczona jako teren zabudowy jednorodzinnej. Na obszarze tym brak jest planu zagospodarowania przestrzennego oraz obowiązku jego sporządzania.

Wnioskodawca podkreślił, iż działki nie zostały jeszcze sprzedane, zamierza je dopiero sprzedać. Nie są wykorzystywane ani poprzez uprawy plonów, ani w żaden inny sposób. Mówiąc językiem potocznym - leżą odłogiem. Grunty te nigdy nie były przedmiotem umów najmu ani dzierżawy i Wnioskodawca nie czerpał z nich żadnego pożytku.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nie posiada innych niż wymienione we wniosku, nieruchomości gruntowych zabudowanych ani niezabudowanych, przeznaczonych do sprzedaży. Nigdy przedtem nie sprzedawał żadnych gruntów. Nie składał deklaracji VAT, ani zgłoszeń rejestracyjnych, ponieważ nie prowadzi żadnej działalności i nie jest podatnikiem VAT. Wnioskodawca nie sprzedaje produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej gdyż nie jest rolnikiem, a posiadany przez niego grunt nie służy działalności rolniczej. Wnioskodawca wskazał również, że środki uzyskane ze sprzedaży działek zostaną przeznaczone częściowo na zabezpieczenie bytu w przyszłości oraz na bieżące potrzeby życiowe. Wnioskodawca zauważa również, że przez teren przedmiotowych działek, przebiega rurociąg wodny oraz linia wysokiego napięcia. Wnioskodawca z własnej inicjatywy nie dokonywał na nich żadnego uatrakcyjnienia ani w postaci budowy drogi, ani jakichkolwiek innych prac.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym, w razie sprzedaży ww. nieruchomości gruntowych:

Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o podatku od towarów i usług, dopuszcza uznanie za działalność gospodarczą, a co z tym się wiąże, opodatkowanie nawet jednorazowej transakcji. Jednakże jest to możliwe tylko wówczas, kiedy została dokonana w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Temu podatkowi podlegają przede wszystkim zarejestrowani przedsiębiorcy, a tylko przy zaistnieniu jednoznacznych przesłanek, o których mowa w art. 15 Ustawy, inne podmioty. Dokonując ewentualnej (ych) transakcji, Wnioskodawca nie będzie działać ani jako handlowiec, ani jako producent, jak też i potencjalny przedsiębiorca wykonujący dostawę towaru. Nie wystąpiłyby również po stronie Wnioskodawcy okoliczności świadczące o zamiarze częstotliwego wykonywania tych czynności, bowiem te są ograniczone ilością potencjalnych przedmiotów sprzedaży.

W związku z powyższym Wnioskodawca wyraża pogląd, że dokonując zarówno jednorazowej, jak też ewentualnie dwukrotnej transakcji, Wnioskodawca nie będzie działać w warunkach umożliwiających uznanie go za podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego (stanu faktycznego) zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika podatku VAT, a czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT tzn. została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy lub polega na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 nie można go uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy. Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany był bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowych działek w ramach jednorazowej transakcji (czyli dwie działki jednemu nabywcy) jak również w ramach dwóch transakcji (czyli każda z działek innemu nabywcy) z majątku osobistego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest dokonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości, co do której w dniu 20 stycznia 2009 r. została wydana decyzja przez Urząd Miasta zatwierdzająca jej podział na dwie działki budowlane o pow. 1.203 m ² i 1.204 m ^2. Grunty te stanowią ustawową małżeńską wspólność majątkową. Oprócz ww. działek Wnioskodawca wraz z małżonkiem posiada jeszcze współwłasność wraz z rodzicami, działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym. Działka, która była przedmiotem ww. podziału, stała się własnością małżonka Wnioskodawcy na podstawie dziedziczenia. Wnioskodawca nabył nieruchomość będącą przedmiotem wniosku na podstawie darowizny otrzymanej od małżonka aktem notarialnym z dnia 9 kwietnia 1999 r. Darowiznę do 1/2 części w własności omawianej nieruchomości Wnioskodawca przyjął w celu jej posiadania. Wnioskodawca wraz z małżonkiem w lutym 2008 r. zwrócił się do uprawnionego geodety z prośbą o wykonanie podziału gruntu. Aby uzyskać potwierdzenie, że omawiana działka jest gruntem budowlanym, Wnioskodawca wraz z małżonkiem wystąpił do Urzędu Miasta o wydanie decyzji o warunkach zabudowy na tym terenie. Wniosek został złożony w Urzędzie Miasta w dniu 25 sierpnia 1999 r. Decyzję stwierdzającą, że omawiana działka jest przeznaczona jako teren zabudowy jednorodzinnej. wydano w dniu 15 września 2000 r. Na obszarze tym brak jest planu zagospodarowania przestrzennego oraz obowiązku jego sporządzania.

Działki nie są wykorzystywane ani poprzez uprawy plonów, ani w żaden inny sposób. Mówiąc językiem potocznym - leżą odłogiem. Grunty te nigdy nie były przedmiotem umów najmu ani dzierżawy i Wnioskodawca nie czerpał z nich żadnego pożytku. Wnioskodawca nie posiada innych niż wymienione we wniosku, nieruchomości gruntowych zabudowanych ani niezabudowanych, przeznaczonych do sprzedaży. Nigdy przedtem nie sprzedawał żadnych gruntów. Nie składał deklaracji VAT, ani zgłoszeń rejestracyjnych, ponieważ nie prowadzi żadnej działalności i nie jest podatnikiem VAT. Wnioskodawca nie sprzedaje produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej gdyż nie jest rolnikiem, a posiadany przez niego grunt nie służy działalności rolniczej. Wnioskodawca wskazał również, że środki uzyskane ze sprzedaży działek zostaną przeznaczone częściowo na zabezpieczenie bytu w przyszłości oraz na bieżące potrzeby życiowe. Przez teren przedmiotowych działek, przebiega rurociąg wodny oraz linia wysokiego napięcia. Wnioskodawca z własnej inicjatywy nie dokonywał na nich żadnego uatrakcyjnienia ani w postaci budowy drogi, ani jakichkolwiek innych prac.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie można więc uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy o VAT. Nic nie wskazuje bowiem na to, aby nabywając przedmiotowy grunt od małżonka w drodze darowizny (grunt ten stał się własnością małżonka Wnioskodawcy na podstawie dziedziczenia), Wnioskodawca działał w charakterze handlowca, a okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Nie można bowiem stwierdzić, że Wnioskodawca nabył grunt w celu odsprzedaży.

Nie można uznać, iż Wnioskodawca podjął jakieś szczególne kroki w kierunku uatrakcyjnienia przedmiotowych działek przeznaczonych na sprzedaż.

Grunt mający być przedmiotem dostawy nie był przez Wnioskodawcę wykorzystywany (leży odłogiem). Grunty te nigdy nie były przedmiotem umów najmu ani dzierżawy i Wnioskodawca nie czerpał z nich żadnego pożytku. Wnioskodawca nie posiada innych niż wymienione we wniosku, nieruchomości gruntowych zabudowanych ani niezabudowanych, przeznaczonych do sprzedaży. Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności i nie jest podatnikiem VAT. Sprzedawane grunty nie służyły działalności rolniczej. Wnioskodawca nie jest rolnikiem.

Zatem z uwagi na fakt, że Wnioskodawca przedmiotowego gruntu nie wykorzystywał w sposób ciągły dla celów zarobkowych, a środki uzyskane ze sprzedaży działek przeznaczy na potrzeby własne (częściowo na zabezpieczenie bytu w przyszłości oraz na bieżące potrzeby życiowe), nie można uznać, aby sprzedaż ww. działek o pow. 1.203 m ² i 1.204 m ² w ramach jednorazowej transakcji (czyli dwie działki jednemu nabywcy) jak również w ramach dwóch transakcji (czyli każda z działek innemu nabywcy), nosiła znamiona działalności gospodarczej.

Podsumowując, w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że zamiar sprzedaży przedmiotowych działek o pow. 1.203 m ² i 1.204 m ² (powstałych w wyniku podzielenia posiadanej nieruchomości gruntowej) nie nosi znamion wykorzystywania gruntu dla celów zarobkowych w sposób ciągły, tak więc warunek częstotliwości nie zostaje tu wypełniony.

W świetle powyższego dostawy działek pochodzących z majątku osobistego Wnioskodawcy w ramach jednorazowej transakcji (czyli dwie działki jednemu nabywcy) jak również w ramach dwóch transakcji (czyli każda z działek innemu nabywcy), nie można uznać za działalność gospodarczą, bowiem czynność ta nie mieści się w definicji, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek w ramach jednorazowej transakcji (czyli dwie działki jednemu nabywcy) jak również w ramach dwóch transakcji (czyli każda z działek innemu nabywcy). Tym samym dostawa ta, nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Na marginesie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), zatem niniejsza interpretacja wydana na wniosek Wnioskodawcy nie stanowi jednocześnie interpretacji dla małżonka Wnioskodawcy, który - jeśli jest zainteresowany uzyskaniem dla siebie interpretacji indywidualnej - powinien złożyć odrębny wniosek, przedstawić właściwy dla siebie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), pytanie oraz własne stanowisko w sprawie, jak również wnieść odrębną opłatę.

Należy jednak zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.