IBPP1/443-271/14/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 marca 2014 r. (data wpływu 11 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 9 czerwca 2014 r. (data wpływu 11 czerwca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy przedmiotową dotację do kosztów na pokrycie kosztów działalności zakładu uwzględnia się w mianowniku proporcji przy obliczeniu wskaźnika proporcji - jest prawidłowe.

W dniu 11 marca 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy przedmiotową dotację do kosztów na pokrycie kosztów działalności zakładu uwzględnia się w mianowniku proporcji przy obliczeniu wskaźnika proporcji.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia z 9 czerwca 2014 r. (data wpływu 11 czerwca 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 30 maja 2014 r. znak: IBPP1/443-271/14/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gminny Zakład Komunikacyjny jest samorządowym zakładem budżetowym utworzonym na podstawie Uchwały Rady Gminy.

Zakład świadczy usługi w zakresie lokalnego transportu zbiorowego zgodnie ze statutem.

Do przychodów Zakładu obok wpływów ze sprzedaży usług komunikacji miejskiej należy także dotacja przedmiotowa.

Podstawą prawną otrzymania dotacji jest Uchwała Rady Gminy.

Wynika z niej, iż dofinansowaniu podlegać będzie koszt 1 wozokm, którego podstawę wyliczenia stanowią planowane koszty i finansowanie bieżącej działalności Zakładu. Otrzymanie dotacji nie jest równoznaczne ze zmianą cen biletów.

Zakład prowadzi sprzedaż "mieszaną", ponieważ oprócz świadczenia usług komunikacji miejskiej świadczy usługi zwolnione na podstawie zawartych umów z placówkami szkolnymi tj. dowóz dzieci do szkoły.

Usługi te są zwolnione z podatku VAT na podstawie Rozp. Min. Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. § 3 ust. 1 pkt 7c.

Podatnik prowadzący sprzedaż "mieszaną" odlicza w ciągu roku podatek naliczony stosując do tego wskaźnik proporcji z roku ubiegłego.

W uzupełnieniu z 9 czerwca 2014 r. Wnioskodawca wskazał:

1. Podstawą działania Gminnego Zakładu Komunikacyjnego jest zatwierdzony Uchwałą Rady Gminy plan finansowy. Źródłem przychodów oprócz wpływów ze sprzedaży biletów jest dotacja przedmiotowa. Dotacja, o której mowa we wniosku nie stanowi dopłaty do cen biletów czy świadczonych usług. Ma ona charakter ogólny, a jej celem jest wyłącznie dotowanie ogólnej działalności Zakładu.

Jest to dotacja do 1 wozokm ogólnych kosztów Zakładu, zatwierdzona Uchwałą Rady Gminy z dnia 28 grudnia 2012 r. na rok 2013 wynosi 2.10 zł.

Planowana dotacja z budżetu Gminy do jednego wozokilometra wynosi 48% pełnego kosztu Zakładu. Kalkulacja 1 wozokm sporządzona jest w oparciu o koszty bieżącej działalności Zakładu do których Wnioskodawca zalicza:

* koszty osobowe (osobowy fundusz plac, ubezpieczenia ZUS i inne świadczenia na rzecz pracowników),

* pozostałe koszty rodzajowe (zakupy paliwa, materiałów pozostałych, zakupy usług remontowych, pozostałych i inne).

2. Ceny biletów za świadczone usługi oraz zasady korzystania ze środków komunikacji gminnej określone zostały przez Radę Urzędu Gminy Uchwałą z dnia 18 lipca 2011 r.

Uchwała uwzględnia ceny biletów normalnych i ulgowych za usługi przewozowe środkami GZK. Dotacja przedmiotowa wyrównuje utratę przychodów w związku z uwzględnieniem uprawnień do bezpłatnych i ulgowych przejazdów pasażerów.

3. Dotacja przedmiotowa związana jest z wykonywaniem zadań z zakresu zadań własnych Gminy. Przedmiotem działania Zakładu jest zaspokojenie potrzeb ludności w zakresie transportu zbiorowego na podstawie zawartej umowy przewozowej pomiędzy Urzędem Gminy, który jest organizatorem, a Gminnym Zakładem Komunikacyjnym, który jest operatorem.

4. Otrzymana dotacja przedmiotowa pozwala na pokrycie ogólnych kosztów działalności Zakładu wymienionych w objaśnieniach do punktu 1.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedmiotową dotację do kosztów 1 wozokm otrzymywaną z Urzędu Gminy na pokrycie kosztów działalności Zakładu uwzględnia się w mianowniku proporcji przy obliczeniu wskaźnika proporcji.

Zdaniem Wnioskodawcy, dotacja przedmiotowa do kosztów 1 wozokm otrzymana z Urzędu Gminy w roku 2013 na pokrycie kosztów działalności Zakładu nie stanowi obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji nie uwzględnia się jej przy ustalaniu proporcji (art. 90 ust. 2 ustawy).

Zatem wyliczając proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2 cyt. ustawy (zgodnie z art. 90 ust. 3), Zakład nie może w mianowniku proporcji uwzględnić przedmiotowej dotacji. Przy ustaleniu wskaźnika proporcji na rok 2014 Zakład uwzględnił:

W liczniku: obrót osiągnięty w roku ubiegłym 2013 z tytułu sprzedaży usług komunikacji miejskiej opodatkowany stawką 8%, oraz sprzedaż oleju przepracowanego opodatkowanego w wysokości 23%.

W mianowniku: obrót osiągnięty w roku ubiegłym 2013 ze sprzedaży zwolnionej, oraz całą kwotę wymienioną w liczniku jw.

Zakład ustalił wskaźnik na rok 2014 w następujący sposób:

sprzedaż opodatkowana 8% w 2013 r. - 1.350.857,00

sprzedaż opodatkowana 23% w 2013 r. - 451,00

sprzedaż zwolniona z opodatkowania w 2013 r. - 62.085,00

Razem obrót: 1.413.393,00

1.350.857,00 + 451,00: 1.413.393,00 = 0,956 x 100 = 96%.

Tym wskaźnikiem Zakład posługuje się przy odliczaniu podatku naliczonego w roku 2014. Dotacji przedmiotowej otrzymanej do kosztów wozokm zakład nie bierze ani do licznika ani do mianownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Na mocy ww. art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

W przypadkach gdy podatnik wykonuje czynności uprawniające do odliczenia podatku VAT i nieuprawniające do tego odliczenia i nie ma możliwości przyporządkowania ponoszonych wydatków do czynności opodatkowanych lub nieopodatkowanych, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ustawy o VAT, który ma na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 90 ust. 2 cyt. ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w art. 90 ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl art. 90 ust. 3 cyt. ustawy o VAT, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W art. 90 ust. 4 ustawy o VAT wskazano, iż proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Stosownie do art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Z kolei na mocy art. 90 ust. 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

W myśl art. 90 ust. 6 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

Z powyższych regulacji wynika, że przy obliczaniu proporcji, w liczniku uwzględnia się roczny obrót z tytułu czynności, w związku z którymi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, natomiast w mianowniku uwzględnia się całkowity obrót uzyskany z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 2 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), w przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Z dniem 1 stycznia 2014 r. weszły w życie przepisy dotyczące m.in. podstawy opodatkowania wprowadzone ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35 z późn. zm.). Art. 1 pkt 23 ww. ustawy zmieniającej, z dniem 1 stycznia 2014 r. uchyla art. 29 ustawy i art. 1 pkt 24 wprowadza do ustawy art. 29a.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Generalnie ustawa o VAT, zarówno w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. (art. 29 ust. 1) jak i od 1 stycznia 2014 r. (art. 29a ust. 1), jako podstawę opodatkowania podatkiem VAT wskazuje to, co otrzymuje dostawca/usługodawca od nabywcy za dostarczone towary/wykonane usługi, a więc za dokonaną sprzedaż.

Analiza powołanych powyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to celowa dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi.

Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie ceny konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi.

Nie stanowi więc podstawy opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Dla określenia, czy dane dotacje mają, czy też nie bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług, a co za tym idzie czy podlegają opodatkowaniu istotne są zatem szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności - nie podlega opodatkowaniu.

Dokonując analizy przywołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, iż na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Trzeba więc uznać, że czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT nie są w ogóle objęte zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem nie uwzględnia się ich do sumy obrotów ustalonych dla potrzeb liczenia proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w uchwale 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 9/10, gdzie w pkt 8.15. Sąd wskazał: "(...) w świetle przepisów art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie mogą wpłynąć na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 90 ust. 3 powołanej wyżej ustawy".

Fakt ten nie stanowi jednakże przesłanki do przyznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wykonywaniem czynności niepodlegających opodatkowaniu. Oznacza to jedynie, że czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT znajdują się poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług oraz ich wykonywanie, nie może stanowić podstawy do realizowania przewidzianych w niej praw.

Jak wyjaśniono wyżej, czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie powinny być uwzględniane w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Cytowane przepisy art. 90 ust. 3-6 stanowią o sposobie obliczania proporcji wstępnej, która obliczana jest według obrotów z roku poprzedniego. Przy liczeniu proporcji nie uwzględnia się w sumie obrotów podatnika ogółem kwot otrzymanych dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, niepowiększających podstawy opodatkowania. Jeśli zatem podatnik otrzyma dotację niepodlegającą opodatkowaniu (np. dotację niestanowiącą dopłaty do ceny sprzedawanych towarów i usług lub dotację na zakup środków trwałych), nie musi uwzględniać jej kwoty w swoich obrotach ogółem.

Z wniosku wynika, że do przychodów Wnioskodawcy obok wpływów ze sprzedaży usług komunikacji miejskiej należy także dotacja przedmiotowa.

Podstawą prawną otrzymania dotacji jest Uchwała Rady Gminy.

Otrzymanie dotacji nie jest równoznaczne ze zmianą cen biletów.

Zakład prowadzi sprzedaż "mieszaną", ponieważ oprócz świadczenia usług komunikacji miejskiej świadczy usługi zwolnione na podstawie zawartych umów z placówkami szkolnymi tj. dowóz dzieci do szkoły.

Dotacja, o której mowa we wniosku nie stanowi dopłaty do cen biletów czy świadczonych usług. Ma ona charakter ogólny, a jej celem jest wyłącznie dotowanie ogólnej działalności Zakładu.

Jest to dotacja do 1 wozokm ogólnych kosztów Zakładu, zatwierdzona Uchwałą Rady Gminy na rok 2013 i wynosi 2,10 zł.

Dotacja przedmiotowa związana jest z wykonywaniem zadań z zakresu zadań własnych Gminy. Przedmiotem działania Zakładu jest zaspokojenie potrzeb ludności w zakresie transportu zbiorowego na podstawie zawartej umowy przewozowej pomiędzy Urzędem Gminy, który jest organizatorem, a Gminnym Zakładem Komunikacyjnym, który jest operatorem.

Otrzymana dotacja przedmiotowa pozwala na pokrycie ogólnych kosztów działalności Zakładu.

W oparciu o przedstawiony opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że otrzymywana z Gminy dotacja do 1 wozokm ogólnych kosztów Zakładu, zatwierdzona Uchwałą Rady Gminy na rok 2013, nie stanowi u Wnioskodawcy dopłaty do ceny usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotów trzecich gdyż dotacja ta nie stanowi dopłaty do cen biletów czy świadczonych usług, ma ona charakter ogólny, a jej celem jest wyłącznie dotowanie ogólnej działalności zakładu.

Zatem przedmiotowych dopłat nie można rozpatrywać w kategorii dotacji czy innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29 ust. 1 (i 29a ust. 1) ustawy o podatku od towarów i usług.

Podsumowując, Wnioskodawca nie powinien uwzględniać w kalkulacji proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, zdarzeń pozostających poza zakresem VAT tj. wskazanej dotacji do 1 wozokm ogólnych kosztów zakładu, która nie podlega VAT.

Zatem, w celu wyliczenia proporcji, o której mowa w przepisie art. 90 ust. 3 ustawy, Wnioskodawca pomija czynności niepodlegające opodatkowaniu - czyli dotację otrzymaną na sfinansowanie ogólnych kosztów działalności, która nie podlega podatkowi VAT - uwzględniając jedynie stosunek sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT do sprzedaży ogółem, tj. opodatkowanej i zwolnionej.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, że przedmiotowej dotacji otrzymanej z Urzędu Gminy w roku 2013 na pokrycie kosztów działalności Zakładu nie uwzględnia się przy ustalaniu proporcji zgodnie z art. 90 ustawy o VAT (zarówno w mianowniku jak i w liczniku), należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.