IBPP1/443-27/13/KJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2013 r. (data wpływu 14 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT otrzymanego na podstawie porozumienia odszkodowania za wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu lokalu - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT otrzymanego na podstawie porozumienia odszkodowania za wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu lokalu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na wynajmie nieruchomości.

30 kwietnia 2009 r. Wnioskodawca zawarł umowę najmu lokalu użytkowego z bankiem. Umowa była zawarta na okres od 28 kwietnia 2009 r. do 29 kwietnia 2014 r.

W punkcie 10 umowy ujęto, że wypowiedzenie umowy jest możliwe tylko w sytuacji kiedy:

* przewiduje to prawo,

* lokal posiada wady uniemożliwiające korzystanie z tego lokalu,

* wynajmujący nie przedłoży właściwych dokumentów dotyczących tytułu prawnego do lokalu.

Innych przypadków możliwości rozwiązania umowy przed terminem umowa nie przewidywała.

7 listopada 2012 r. został podpisany aneks do umowy, w którym dodano w punkcie pkt 10.4 nową treść: "Strony dopuszczają możliwość rozwiązania umowy za porozumieniem stron, przed upływem terminów określonych w punkcie 9 Umowy za odszkodowaniem."

Następnie 20 grudnia 2012 r. zawarto porozumienie o rozwiązaniu umowy najmu na podstawie porozumienia stron za odszkodowaniem. Wysokość odszkodowania określono na kwotę 191.585 zł. które będzie wypłacone: 100.000 zł do dnia 15 stycznia 2013 r., 50.000 zł do 15 lutego 2013 r. i 41.585 zł do 15 marca 2013 r.

Porozumienie to zostało zawarte z inicjatywy Najemcy i z przyczyn leżących wyłącznie po stronie Najemcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odszkodowanie, które zostanie wypłacone na podstawie porozumienia zawartego pomiędzy Wynajmującym a Najemcą dotyczącym wcześniejszego rozwiązania umowy najmu będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowanie za rozwiązanie umowy najmu przed upływem terminu, na który umowa była zawarta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Bowiem zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

Wskazane wyżej czynności podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Należy podkreślić, że nie ma wśród czynności podlegających opodatkowaniu przekazanie odszkodowania.

Przez odpłatną dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 powołanej ustawy VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel. W art. 2 pkt 6 u.p.t.u. ustawodawca wskazał, że na gruncie VAT za towary uznaje się "rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii".

Natomiast pod pojęciem odpłatnego świadczenia usług, w myśl zapisu w art. 8 ust. 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej, lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Nie każde działanie w stosunku do innej osoby można uznać za usługę, a jedynie takie, dzięki której jedna strona wypłaca wynagrodzenie, a druga strona odnosi korzyść. W przypadku wypłacenia odszkodowania za skrócony okres trwania umowy najmu przez najemcę wynajmującemu, najemca nie uzyskuje dzięki temu żadnej korzyści.

W przypadku wypłaty odszkodowania nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną - świadczenie w zamian za wynagrodzenie. Wypłata odszkodowania stanowi jedynie formę zadośćuczynienia, stanowi rekompensatę za poniesioną szkodę, polegającą na utracie korzyści z czynszów, które wpływałyby do firmy, gdyby umowa nie była wcześniej rozwiązana. Czynność tego rodzaju nie może być uznana za usługę.

Kodeks cywilny w art. 363 określa, że odszkodowanie jest to naprawienie szkody przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej.

Wypłata odszkodowania w przedstawionym stanie faktycznym nie jest również zapłatą za usługę nieczynienia, o której mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT. Przepis ten brzmi:

"Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z tego przepisu wynika wyraźnie, że zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji musi odbywać się w ramach sprecyzowanych umów np. powstrzymanie się od wykonania określonych zadań w ramach umowy o zakazie wykonywania czynności konkurencyjnych. Nie jest to więc taki przypadek.

Skoro wypłata odszkodowania nie jest dostawą towarów ani świadczeniem usługi w świetle ustawy VAT, nie może więc podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Takie również stanowisko znajdziemy w wyrokach WSA, jako przykład można przytoczyć wyrok bardzo niedawno wydany, bo 11 września 2012 r. o Sygnaturze akt III SA/WA 3298/11. Wyrok ten dotyczy odszkodowania za przedterminowe rozwiązanie umowy najmu z przyczyn leżących wyłącznie po stronie najemcy, czyli przypadek taki sam jak w przypadku Wnioskodawcy. Sąd stwierdził między innymi, że...wypłata pieniędzy na rzecz wynajmującego jest klasycznym odszkodowaniem, wypłata odszkodowania nie jest ujęta w art. 5 ust. 1 u.p.t.u. Z tego powodu WSA stwierdził, że nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Również wiele indywidualnych interpretacji dokonanych przez izby skarbowe potwierdzają to stanowisko.

Podsumowując Wnioskodawca uważa, że wynegocjowane przez Niego odszkodowanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 5 ust. 2 ustawy o VAT wynika, że czynności określone w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług niezależnie od tego czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

W art. 7 ust. 1 ustawy o VAT postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

Jak wskazano wyżej przepis art. 8 ust. 1 ustawy o VAT jest niejako dopełnieniem art. 7 ust. 1 ustawy i ma na celu objęcie opodatkowaniem każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która nie stanowi dostawy towarów, przez co realizowana jest w ten sposób zasada powszechności opodatkowania.

Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 z późn. zm.) wskazuje, że "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Pojęcie świadczenia - składającego się na istotę usługi - należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. Jak wskazuje art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo zaniechaniu. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nie czynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się też jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Należy zauważyć, iż pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Powyższa definicja jest niewątpliwie szersza niż zakres tego pojęcia w potocznym jego rozumieniu. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z artykułem 25 ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady, świadczeniem usług jest każde zachowanie się podmiotu w wykonaniu stosunku zobowiązaniowego, które niekoniecznie polega na fizycznym wykonaniu jakiejkolwiek czynności lub podjęciu działania. Dyrektywa obejmuje definicją świadczenia usług również zobowiązanie do zaniechania działania bądź do tolerowania czynności lub sytuacji.

W tym miejscu warto podkreślić, że nie każde zaniechanie działania lub tolerowanie czynności uważane jest za świadczenie usług. Dla stwierdzenia, czy dana czynność albo brak podejmowania czynności stanowi świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, należy ocenić przedmiotową transakcję w kontekście całego systemu podatku VAT, a w szczególności jego głównych założeń i celów, które zostały wyrażone w artykule 1 Dyrektywy VAT. W myśl tego artykułu, podatek od wartości dodanej jest z założenia podatkiem nałożonym na konsumpcję towarów i usług. Chociaż płatnikiem podatku są wszystkie osoby zaangażowane w kolejne stadia transakcji gospodarczych, faktyczny i ostateczny ciężar podatku spoczywa jedynie na ostatecznym konsumencie. W świetle powyższych założeń opodatkowaniu podlegają tylko takie transakcje, w ramach których występuje możliwy do zidentyfikowania konsument towarów lub usług. W związku z powyższym zaniechanie działania lub tolerowanie czynności lub sytuacji podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta usługi.

Z powyższego wynika, że usługa jest takim świadczeniem, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia odnoszący z niego korzyść. Ponadto świadczenie jest opodatkowane, jeżeli jest odpłatne, czyli odbywa się za wynagrodzeniem. Przy czym musi istnieć związek pomiędzy świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem, tj. ze stosunku prawnego musi wynikać korzyść otrzymującego świadczenie i związane z tą korzyścią wynagrodzenie.

Zatem dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność, co wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Można w tym miejscu wskazać, iż kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

I tak, w wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, iż wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie Apple and Pear Development Council stwierdził, iż czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem).

Pojęcie "odpłatności" pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin "zapłata" stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu - jak wskazał Trybunał - świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje tutaj orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie trybunał zauważył, iż czynność "podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy".

W przedmiotowej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie czy odszkodowanie wypłacone na podstawie porozumienia zawartego pomiędzy Wynajmującym a Wnioskodawcą dotyczącym wcześniejszego rozwiązania umowy najmu lokalu będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisu art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT.

Odnosząc się do pojęcia odszkodowania, należy zauważyć, iż jest to termin niezdefiniowany w ustawie o VAT. Regulacje dotyczące odszkodowania zostały zawarte w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

I tak z postanowień art. 361 § 1 k.c. wynika, że zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Zgodnie z § 2 tego artykułu w powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Zgodnie z art. 471 Kodeksu cywilnego "dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi". Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto, między zdarzeniem a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy.

TSUE w sprawie o sygnaturze C-277/05 Societe Thermale D'Eugenie - Les - Bains ETS stwierdził, że: "Artykuły 2 ust. 1 i 6 ust. 1 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, powinny być interpretowane w ten sposób, że kwoty zapłacone tytułem zadatku w ramach umów dotyczących świadczenia usług hotelarskich podlegających podatkowi VAT, w przypadku, gdy klient skorzysta z uprawnienia do odwołania rezerwacji, a kwoty te są zatrzymywane przez przedsiębiorstwo hotelarskie, należy uznać za odszkodowanie ryczałtowe płacone w celu naprawienia szkody poniesionej w następstwie niewykonania umowy przez klienta, bez bezpośredniego związku z jakąkolwiek odpłatnie świadczoną usługą, które jako takie nie podlega opodatkowaniu".

Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną - świadczenie w zamian za wynagrodzenie, co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zapłata ta nie jest też związana z zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

Ustalanie statusu wypłacanej rekompensaty, jako podlegającej bądź nie opodatkowaniu VAT, należy oceniać w kontekście związku z konkretnym świadczeniem. Zatem, jeżeli płatność o charakterze odszkodowawczym nie będzie miała bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia ze strony Wynajmującego, wówczas kwota otrzymanych odszkodowań nie będzie mieściła się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem. Wobec powyższego, tylko wówczas gdy płatności o charakterze odszkodowawczym nie będą miały bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia ze strony podmiotu zobowiązanego, wtedy kwota otrzymanych odszkodowań nie będzie mieściła się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na wynajmie nieruchomości. 30 kwietnia 2009 r. Wnioskodawca zawarł umowę najmu lokalu użytkowego z bankiem. Umowa była zawarta na okres od 28 kwietnia 2009 r. do 29 kwietnia 2014 r.

W punkcie 10 umowy ujęto, że wypowiedzenie umowy jest możliwe tylko w sytuacji kiedy:

* przewiduje to prawo,

* lokal posiada wady uniemożliwiające korzystanie z tego lokalu,

* wynajmujący nie przedłoży właściwych dokumentów dotyczących tytułu prawnego do lokalu.

Innych przypadków możliwości rozwiązania umowy przed terminem umowa nie przewidywała.

7 listopada 2012 r. został podpisany aneks do umowy, w którym dodano w punkcie pkt 10.4 nową treść: "Strony dopuszczają możliwość rozwiązania umowy za porozumieniem stron, przed upływem terminów określonych w punkcie 9 Umowy za odszkodowaniem."

Następnie 20 grudnia 2012 r. zawarto porozumienie o rozwiązaniu umowy najmu na podstawie porozumienia stron za odszkodowaniem. Wysokość odszkodowania określono na kwotę 191.585 zł. które będzie wypłacone: 100.000 zł do dnia 15 stycznia 2013 r., 50.000 zł do 15 lutego 2013 r. i 41.585 zł do 15 marca 2013 r. Porozumienie to zostało zawarte z inicjatywy Najemcy i z przyczyn leżących wyłącznie po stronie Najemcy.

Aby ustalić zasady opodatkowania danej czynności, dokonanej w zamian za odszkodowanie, niezbędne jest rozstrzygnięcie czy te czynności skutkują uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez wypłacającego.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca na podstawie zawartego porozumienia dotyczącego wcześniejszego rozwiązania umowy najmu otrzyma określoną kwotę pieniężną w zamian za zgodę na wcześniejsze rozwiązanie przedmiotowej umowy najmu lokalu. Co istotne, w przedmiotowej sprawie rozwiązanie umowy poprzez zawarcie przez strony porozumienia prowadzi do wygaśnięcia wiążącego strony stosunku prawnego, nie jest natomiast rezultatem jednostronnego niewywiązywania się lub nienależytego wywiązania się przez stronę z ciążących na niej obowiązków. Otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie będzie ściśle związane z uzyskaniem korzyści przez najmującego w postaci wcześniejszego zakończenia umowy najmu lokalu. Zawierając porozumienie w sprawie rozwiązania umowy najmu Wnioskodawca wyraził zgodę na rozwiązanie zawartej od dnia 28 kwietnia 2009 r. do dnia 29 kwietnia 2014 r. przedmiotowej umowy najmu.

Wynagrodzenie nie jest więc zadośćuczynieniem lecz stanowi formę wynagrodzenia za działania Wnioskodawcy (wyrażenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie umowy). W analizowanym przypadku istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonanym świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem. Zatem zgodę na zaniechanie określonej czynności (odstąpienie od umowy najmu), za którą wypłacone zostało odszkodowanie, należy traktować jako określone świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spełniona została przesłanka istnienia związku pomiędzy wypłatą należności, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wypłata tej kwoty podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym otrzymane odszkodowanie będzie podlegało opodatkowaniu jako konkretne świadczenie usługi w postaci zobowiązania do powstrzymania się od dokonania czynności, które wprost wymienione zostało w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Należy również zauważyć, iż pierwotna treść umowy zawartej z bankiem nie zawierała możliwości rozwiązania umowy za porozumieniem stron za odszkodowaniem. Natomiast wprowadzenie powyższego aneksu do umowy wiązało się z rozwiązaniem umowy najmu w krótkim czasie (7 listopada 2012 r. podpisano aneks a 20 grudnia 2012 r. zawarto porozumienie o rozwiązaniu umowy).

Ponadto Wnioskodawca podał, że porozumienie zostało zawarte z inicjatywy Najemcy i z przyczyn leżących wyłącznie po stronie Najemcy.

Mając na uwadze przywołane regulacje i przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie jest ściśle związane z uzyskaniem korzyści przez wypłacającego odszkodowanie. Podpisując aneks do umowy Wnioskodawca wyraził zgodę na wcześniej odstąpienie od umowy.

Zatem otrzymana kwota odszkodowania ustalona na mocy porozumienia w sprawie rozwiązania umowy najmu stanowi wynagrodzenie za tę usługę i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż wynegocjowane przez niego odszkodowanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.