IBPP1/443-254/13/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2013 r. (data wpływu 18 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 czerwca 2013 r. (data wpływu 13 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania otrzymanej przez Wnioskodawcę rekompensaty stanowiącej zwrot kosztów wynikających z wykonywania zadań własnych gminy - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 marca 2013 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania otrzymanej przez Wnioskodawcę rekompensaty stanowiącej zwrot kosztów wynikających z wykonywania zadań własnych gminy.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 czerwca 2013 r. (data wpływu 13 czerwca 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-254/13/ES z dnia 4 czerwca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 13 sierpnia 1998 r. utworzona została Spółka z o.o. (Wnioskodawca), w której Gmina Miejska objęła 100% nakładów.

Uchwałą z dnia 27 czerwca 2012 r. Rada Miejska powierzyła Spółce obowiązek wynikający z zakresu zadań własnych Gminy dotyczący zapewnienia opieki bezdomnym zwierzętom. W tym celu Gmina Miejska użyczyła Spółce teren schroniska wraz z wszelkimi nieruchomościami oraz urządzeniami. Spółka wypełniając obowiązki związane z funkcjonowaniem schroniska ponosi koszty związane między innymi z zatrudnieniem pracowników, opieką weterynaryjną, zakupem karmy, szczepionek i lekarstw. Ww. uchwałą Gmina Miejska zobowiązała się przekazać na rzecz Spółki rekompensatę na pokrycie kosztów wynikających z wykonywania zadań własnych Gminy.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podaje, że:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy rekompensata stanowiąca zwrot kosztów wynikających z wykonywania zadań własnych Gminy może być wypłacana Spółce na podstawie noty księgowej wystawionej przez Spółkę.

Zdaniem Wnioskodawcy, rekompensata kosztów utrzymania schroniska powinna być rozliczana na podstawie noty księgowej.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotację subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należną podatku. Spółka będzie otrzymywać rekompensatę przeznaczoną na pokrycie kosztów działalności bieżącej związanej z utrzymaniem schroniska dla zwierząt.

Powyższej rekompensaty nie można przyporządkować konkretnej usłudze, jest ona dofinansowaniem podmiotowym mającym raczej charakter odszkodowawczy. W związku z tym przekazywana rekompensata nie stanowi obrotu dla Spółki, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, rekompensata powinna być rozliczana na podstawie noty księgowej wystawionej przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosowanie do art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z powyższego wynika, iż definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem, opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Analiza powołanych powyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, iż włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to celowa dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie ceny konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc obrotem ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Dla określenia, czy dane dotacje mają, czy też nie bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług, a co za tym idzie czy podlegają opodatkowaniu istotne są zatem szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności - nie podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r.) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że na podstawie uchwały Rady Miejskiej z dnia 27 czerwca 2012 r. Gmina powierzyła Wnioskodawcy (czynnemu zarejestrowanemu podatnikowi VAT od dnia 21 sierpnia 1998 r.) obowiązek wynikający z zakresu zadań własnych Gminy, dotyczący zapewnienia opieki bezdomnym zwierzętom. W tym celu Gmina użyczyła Spółce teren schroniska wraz z wszelkimi nieruchomościami oraz urządzeniami. Spółka wypełniając obowiązki związane z funkcjonowaniem schroniska ponosi koszty związane z zatrudnieniem pracowników, opieką weterynaryjną, zakupem karmy, szczepionek i lekarstw. Ww. uchwałą Gmina zobowiązała się przekazać na rzecz Spółki rekompensatę na pokrycie kosztów wynikających z wykonywania zadań własnych Gminy.

Rekompensata nie będzie miała bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę usług i nie będzie stanowiła dopłaty do ceny usług.

Wnioskodawca otrzymywał będzie rekompensatę na wykonywanie zadania własnego gminy, tj. zapewnienie opieki bezdomnym zwierzętom, wynikającego z art. 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt. Rekompensata przeznaczona będzie na pokrycie wszystkich kosztów Wnioskodawcy, ponoszonych na prowadzenie schroniska dla bezdomnych zwierząt, pomniejszonych o ewentualne przychody uzyskane z prowadzenia tej działalności.

Wnioskodawca podał, że rekompensata którą będzie otrzymywał nie będzie stanowić zapłaty za usługi wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz gminy, a przeznaczona będzie na pokrycie kosztów wykonywania przez Wnioskodawcę zadania własnego gminy, tj. zapewnienie opieki bezdomnym zwierzętom.

Odnosząc wyżej przedstawiony stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, iż wbrew stwierdzeniu Wnioskodawcy, że rekompensata nie będzie stanowić zapłaty za usługi wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy, w niniejszej sprawie pomiędzy Wnioskodawcą a Gminą występuje świadczenie wzajemne, gdyż Wnioskodawca zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej został zobowiązany do świadczenia usług opieki nad bezdomnymi zwierzętami, za które to świadczenie Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie. Odnosząc się do powyższego wskazać należy zatem, że realizowane czynności w zakresie zapewnienia opieki bezdomnym zwierzętom noszą znamiona odpłatnego świadczenia usług, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca co prawda wykonuje czynności związane z realizacją zadania własnego gminy, ale wykonuje te czynności jako odrębny podmiot posiadający status podatnika VAT na rzecz gminy, za które to usługi otrzymuje wynagrodzenie. A zatem pomiędzy płatnością, którą otrzymuje Wnioskodawca w ramach rekompensaty od Gminy, a świadczeniem na rzecz Gminy, zachodzi związek bezpośredni, bowiem płatność następuje w zamian za to świadczenie. Z uwagi na powyższe rekompensata, którą otrzymuje Wnioskodawca stanowi obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku VAT, a tym samym podlega opodatkowaniu jako czynność wymieniona w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT na rzecz Gminy - zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, dokumentującej otrzymaną rekompensatę, która stanowi wynagrodzenie należne Wnioskodawcy za świadczenie usług w zakresie zapewnienie opieki bezdomnym zwierzętom.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, iż przedmiotowa rekompensata powinna być rozliczana na podstawie noty księgowej, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.